Alle inzendingen, jaar 2003, week 34

Een wonder is geschied Wij zijn de gelukkigen We hebben prijs Helaas jij deze keer nog niet Een wonder is geschied Volop in vreugde Het einde van de reis Geloof, als je het ziet En wonder is geschied Begin van de verandering Wij geloven het nog niet Jij geeft ons leven zin…

Mijn eigen onbewoonde eiland heel ver hiervandaan palmboompjes en mooi wit zand daar wil ik zo graag heengaan snachts in mijn dromen dan ben ik daar even alleen om bij te komen voor niemand meer bereikbaar daar op dat plekje kom ik tot rust met alleen mezelf en mijn gedachten geniet ik even...heel bewust en kom ik weer even helemaal op krachten…

Stel, dat mijn traan een parel schonk m'n kussen zich verguldden in mijn adem zilver klonk mijn geest kristal omhulde... Stel, dat mijn bloed diamant bezat m'n woorden goud verstrooiden en mijn brein juwelen had mijn ziel met munten gooide... Stel, dat mijn huid briljanten bracht m'n dagen brons verwerven en mijn hart platina…

Jouw hand zoekt mijn hand, streelt zacht mijn grove huid, Verkent het eelt op de kussentjes, omvat dan mijn warme hand. Mijn hand vind jouw zoekende hand streelt teder jouw zachte huid, Voelt jouw kleine kussentjes, omvat dan jouw warme hand. Onze handen samen, in een intiem en teder gebaar, uiten gevoelens zonder woorden, we houden zielsveel…

De Amstel stroomde naar het IJsselmeer, maar nu men meer zoet water nodig heeft omdat de droogte veel problemen geeft, komt Waterstaat pijlsnel in het geweer. Stroomáfwaarts of stroomópwaarts, één pot nat, want Nederland is toch volkomen plat.…

Ja, laten we elkander goed begrijpen: Het is voorbij. Dit moet het afscheid zijn. (Nu zal ik heel hard in mijn vingers knijpen, dan doet het me van binnen niet zo'n pijn.) Zie je, ik blijf er koel en nuchter onder. Het is het beste, voor ons alle twee. (Nu zit ik dus te wachten op het wonder nu zul je opstaan, glimlachen... maar nee...)…

Zuster-planeet van onze Aarde genoemd naar een Romeinse God staat nu net zo dichtbij als zestig-duizend jaar geleden toen de mens Europa binnen kwam en verwonderd naar de hemel staarde. De rode planeet hadden wij óók graag willen aanschouwen, donkere wolken aan de hemel hebben het voor ons verpest. Volgende keer wonen we op Mars was de…

ik hou me vast aan halmen aan het strand, aan zee ze buigen, breken af de wind voert me mee mijn voeten schuren een spoor in het zand de wind lijkt te winnen trekt me over het strand ik hou me vast aan halmen een nutteloze strijd hoelang nog sporen trekken eenzaam door de tijd…

zand brandt geel op okermatte vlaktes de hitte loeit in as van vele dagen myriaden zingen hoog een droog geluid vibrerend in de stekels van verdorde distels de laatste tranen blinken in het zout van witte meren, het verdriet is hier al eeuwen oud dit leven lijkt gedoemd te sterven maar het erven van de dood is weer herboren…

Verdiept tot in de ziel Versteend tot op het bot Geraakt tot in 't hart Is dit lust ? Geluisterd gezocht gevoeld Is dit liefde ? 'n Waarheid weten 'n kennen herkennen Toeval ? Toeval bestaat niet !…

't Oog van de zee schijnt haar licht in de duisternis draaiend om haar as Herkenning reikt ver 'n licht dat alles ziet Schepen vertrouwen varen blind op haar signaal Geboeid volgen zij haar stralen elke nacht weer…

In dat grote bos alleen Wandelend langs stille paden Een ijle stilte om je heen Je in niemandsland wanen Kijk een vogel in een boom Die je op je tocht vergezelt Het lijkt haast een droom Je lijkt wel uitgeteld Zachtjes de wind horen ruisen Door die hoge kruinen heen Je eigen gedachten doorkruisen Alleen en je voelt je niet alleen Honderd…

Een welgestelde vrouw uit Schouwen bekeek vol afgrijzen haar vouwen ze begon met massage het werd ‘n blamage toen liet ze de spiegel verbouwen…

Van binnen voel ik pijn, van binnen ben ik leeg. Mijn hart is gesloten, niemand laat ik nog toe. Mijn ziel is gestorven, verdronken in zeeën van pijn. Nooit zal ik vergeten hoe het is om zo te zijn. Niemand die het ziet, niemand die het merkt. Van buiten nog steeds in leven, maar van binnen gestorven. Hoop heb ik reeds verloren, de wil…

een vlinder in de lucht danst zonder enkel zucht van de wind een koningskind zij danst op en neer een zwaan op het meer in de wind een koningskind een prinses in het wit neemt de stilte in bezit uit de wind een koningskind Wendy, dans nog eenmaal voor mij jij maakt mensen blij laat ze zweven neem ze mee in jouw vlucht Wendy,…

er staat iets op mijn tafel het zijn woorden van geloof steeds bij eten aanschouw ik ze er is niets dat ik je beloof maar ik heb vertrouwen in de vriendschap die je toont die geeft kleur aan het leven schrijf het bij op mijn tafel dan kan ik je woorden geven…

Lief teer mensje, mensje teer hoe was t leven zonder jou ook alweer? Jouw leventje, nog maar net van start brengt zoveel vreugde in ons hart Lief klein mensje, mensje klein Ongeloof'lijk dat je voor altijd bij ons zult zijn Je oogjes, je handjes en je lach Je verrijkt onze levens... elke dag Lief zacht mensje, mensje zacht Wij zijn…

'k Ben éven weg... je zult me éventjes niet zien... 'k bén er éven niet.... je zult me éven moeten missen... 'k Ben éven weg van huis... 'k Moet "even" naar 't ziekenhuis... dus "plaats" ik even niet... Maar wees niet ongerust... al is mijn lichaam géén machine... 'k Ben gauw genoeg weer op de been, je zult 't zién... Dus, 'k…

Al die alledaagse dingen, geluiden en geuren om je heen. Luister er eens goed naar, en bedenk dan bij jezelf hoe fijn de bewustwording is van al die kleine cadeautjes....... Het tjirpen van de krekel, het zingen van de wind, het ruisen van de zee, het spelen van een kind. Het krijsen van de meeuwen, het knarsen van het grind,…

De bleke nevels omhullen de waterlijn grijsgrauw ademend…

je angsten verberg je in woorden en zinnen in strepen en kleuren en tijdloos geluid je zorgen verlies je in weerloos beminnen in beelden en geuren met muskus gekruid je liefde beleef je in roerloos vertrouwen op alle momenten en iedere plek je leven beschrijf je als kleurloos aanschouwen van pap zonder krenten met lekkere trek…

Zo sterk, zo zelfverzekerd, dat was jij toen ik je net kende, Zo mooi, zo onafhankelijk dat was jij toen ik aan je wende. Iedereen keek naar jou, De mooie, sterke, jonge vrouw. Altans dat deed je iedereen geloven, maar langzaam aan komt nu alles boven. Jaren heb je gebouwd aan die muur, Hij brokkelt langzaam af, ieder uur, Want ik weet…

de zomer vangt de spelende kinderen en propt ze vol met zijn liefde tot hun huidjes langzaam overlopen van het als maar groeiend plezier hij vult het landschap met zijn kleuren lustig hier een stipje, en één daar de bloemen wekt hij uit hun slaap wrijft zachtjes over hun neuzen met de gouden vingers van zijn zon het water schenkt…

Door een waas van tranen, Kijk ik naar je gezicht. Dat even oplicht, Als je mijn stem herkent. Ik streel je hand, Kus zachtjes je wang. Je leeft allang niet meer in deze wereld, Allang niet meer in deze tijd. Ik wil je nog zoveel vertellen, En ook hoe het me spijt. Dat ik niet vaker op bezoek kom, Want ik woon toch echt dichtbij. Ik…

De gele wolken werden langzaam rood. Dan dacht hij: Nu begint zonsondergang; En keek weer naar de zwaluwen, die zo lang De zon nog konden zien. En dikwijls schoot De angst door hem heen: Eenmaal gaat moeder dood, Hoe moet het dan? - Eens voelde hij bij zijn wang 'T laag rits'len van een vleermuis, en werd bang Toen hij hem van dichtbij zag…

messen blinken staal kaatst woorden die raken zonder zichtbaar te vermoorden werpen met venijn een blik vol haat haar krijg je wel klein want je kent geen maat achteloos punt je de roos, naast het trillende lemmet bidt zij wanhopig haar gebed je hebt het mes er in gezet, het zal snijden, zonder bloed is er geen scheiden…

Hij fietst weer, de geliefde kapelaan En hoor: de koningstune van De Fabriek Nostalgisch! Legendarisch! Magnifiek! Daarvan zou 'n herhaling niet misstaan Alsof niet al voldoende is herkauwd Wordt straks nog zelfs De Muur weer opgebouwd…

Vanmiddag stierf mijn kat Zij was wat oud en ziek en moe Zes levens resten haar De muizen maken grote sier En ook de vogels fluiten veel te vrolijk Zelfs de hond van de buren houdt even op met blaffen Ik zal haar "koppen" missen Het schuren van haar pluimenstaart Haar teiltje blijft nu onberoerd Geen melk meer en geen brokken Ik word…

Het Nederlandse voetbal en de strijd Tegen de vijand van oudsher - het water - Bezorgen ons een hele grote kater Want waar blijft onze faam nu wereldwijd? Zou men wat schamper naar ons landje kijken Nu Ajax en die dijk zo breekbaar lijken? - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - - ... De dijk bij Wilnis…

De voorzitter van d' edelliedenclub uit Bodegraven was in paniek over wat hij hoorde in Grave. Een werkloze graaf uit het nabije Megen had een baan als grafmaker gekregen! Zei hij: "Kunnen graven graven graven?"…