Alle inzendingen, jaar 2005, week 30

Als het verleden inderdaad zo goed was, en de toekomst onvoorzien. Dan is terughoudendheid heel veilig, met het oog op wederzien.. Maar wat kan er nu gebeuren, om uit balans te raken. Geen tijd om na te treuren, Na maandenlange staken. Ik probeer het te begrijpen, hoe moeilijk het ook is. Ik wil het liefst vastgrijpen, aan de voorgeschiedenis…

regen valt staccato in grijze klodders langs loodlijnen naar beneê in grote plassen z’n droomvrouw ze zal onder de grote paraplu meezuchten meekruinen met de bomen van het woud ze zal stilstaan tot de klodders verdruppelen vermiezeren het grote concert weer aanvangt het libretto van het gevogelte de lucht weer vult tot het woud weer…

een staf de gouden pij rozen in mijn haar met wijds gebaar schik ik de wereld bloos me dan tot koningin ontbied de roze wolken dwing rivieren oeverloos speel met zwarte dolken geen land heb ik maar dromen we juichen met de handen op elkaar de schijn van goud zal spoedig komen mijn straf is weer een horizon voorbij het bloemenkleed…

hij is op haar zij is op hem nog staan ze samen in de keuken te minnekozen zonder rem maar toch zijn sterke handen jeuken hij tilt haar van het aanrecht af en zegt ga nog wat buiten spelen ik wil wat bakken en voor straf moet jij straks alles met me delen en met zijn hoofd nog bij haar zoet oneindig deze maat van mondjes…

Een rots was je, in de branding niet te breken, mijn kinderlijke vertrouwen lag veilig in jouw hand, die, hoewel krachteloos onder de ziekenhuisdeken, mij stevig vast bleef houden in de vaderlijke band. Jouw dood lijkt nu al weer zo lang geleden, de tijd heelt alle wonden zoals het heet, jij geloofde niet in de hemel, maar hier beneden, ouwe…

In het lange en vooral rechte, kalme kanaal, rimpelt het water rustig voor de scherpe boeg uit, soepel snijdt honderd meter zwart/wit geverfd staal het water in de lengte doormidden, zonder geluid. De golfjes knabbelen aan de houtbeschoeide dijken in een loze poging het lage bouw- en weideland aan beide zijden van het hoge waterlint te bereiken…

De biologische klok geeft het aan tijd voor een welverdiende rust de koffers die gereed staan de familie reeds gedag gekust Mijn dromen nu realiseren visioenen van zon, zee en strand en gewoon heerlijk epibreren in luilekkerland Alle gedichten nog eenmaal bekeken voor u beste lezer wellicht ietsje sneu dus tot over een drietal weken…

In de herfst van vorig jaar heeft hij zijn vrouw verloren in de bloei van z'n leven werd hij weduwnaar. Nu slentert hij met 'n vriendin langs de golven aan de kust ze praten, stoeien, lachen 't leven te leven is een must maar als de zon verdwijnt achter dreigende wolken blijft hij even staan zijn mond lacht maar in z'n ogen blinkt een…

Het onverbiddelijke geloof heelhuids ontsprongen Leven met een lichte toets van goddelijk besef; Nooit meer een zwart en bitter einde opgedrongen, Maar zonder wrok, blijmoedig, zonder ophef. Het onderdrukkende juk met z'n noodlottige ban Van je afgeworpen, geen zonde meer, geen eerste steen, Je werd er geen lichtvoetig danstype van, Maar het…

Ik smacht naar je hand, vingers die zoeken. Strelen, glijden en vinden. Ik verlang naar je mond, zoet en klef. Kussen, smaken en beminnen. Ik voel je lijf, bezweet en mannelijk. Zwoegen, kronkelen en kozen. Branden van verlangen, beschamend hoe dierlijk. Zalig grenzen te verleggen.…

De sterke arm, gesteund door zijn getrouwen, was eerste na het laatste onderdeel. De concurrenten zagen groen en geel en keerden machteloos terug naar hun vrouwen. Maar Lance beloofde plechtig af te stappen, dus deze streek zal hij hun niet meer lappen. ------------------------------ ...Lance Armstrong won zondag voor de zevende keer de…

we kunnen samen spelen het kan jou ook niet schelen de wereld is geen thuis wij leven in ons eigen poppenhuis je ogen zijn mijn zon en op je lippen mag ik rusten na je te kussen als dat uiteindelijk mag verdwaal ik in je lach ik zie je handen zonder banden vingers hebben snel vrij spel ze strelen zacht mijn huid en langzaam…

Van zo'n jongen, Hadden we hem maar Uit laten spreken. Doodzonde, tsjonge, Woord en gebaar, Vergeefs uitgekeken. Hij, die Zonder zonde Is.…

zij heeft zich gehecht aan mail de foto springt er meteen uit pret koket op hare snuit passie beklemt ‘m de keel is zij pin up of pretty thing? weer gekeken als in spiegel steeds geliefder haar giechel oh ja zij is meer dan lekker ding fijne sproetjes ogen in mascara het hoofd getooid met ‘n tiara zij straalt liefde voor het leven z…

Wie dood wil en graag voor een trein wil springen Komt niet meer zo eenvoudig bij het spoor Daar staan steeds vaker grote hekken voor Toch weet ik iets voor depressievelingen: Je trekt een dikke jas aan met wat draden En rent naar een station en roept: 'Bin Laden'…

naar waarheid nu wat-ie ervoer op het zeven heuvelen parcours hij had daar lood in de benen z’n kin zonk tot op de tenen afgeleid door muziek en schone zang bleven heuvels te hoog wegen te lang tot ‘n groesbeekse hem verschoonde zich tevens terloops innig betoonde verend schreed hij langs berg en dal men riep hiep hiep hoi voor hannibal…

Kijk, de wereld houdt van me Zie hoe de zon straalt en hoe de bloemetjes bloeien Zie hoe de wind waait en de lammetjes groeien Luister, de wereld houdt van me Hoor de vogeltjes fluiten en de rivieren stromen Hoor de kikkers kwaken en het ruizen van de bomen Voel, de wereld houdt van me Hij omhelst me met duizend armen en soms krijg ik…

als het leven mij inhaalt door stervende pijnen als mijn vreugde slechts loopt langs zeldzame lijnen indien verwachting en hoop het afleggen tegen wat onhaalbaar is dan sta ik zo alleen weet niet meer wat te doen mijn hart verstart tot steen ik had zo graag naar anderen willen bloeien meer dan mij werd gegund in een tuin vol…

geroezemoes op de Dam het is er klam en tam weinig nederlandse taal veel tong non-verbaal alle talen van de bol zekere huiver eist z'n tol toch afvalbakken boordevol touristen? terroristen? Madame Tussaud comme il faut je kon rustig lopen de Bijenkorf was open rijen voor de kassa ruimte voor de massa veel blauw van uniform…

De overwinning. Heb je wel gehoord van de zeven de zeven, heb je al gehoord van de zevende Tour de France? Hij is gewonnen als vanouds door onze, Amerikaanse Lance. De achtste Tour gaat zonder hem volgend jaar, maar zéven, ja die heeft hij gewonnen. Het kinderliedje ging over heb je wel gehoord van de zeven de zeven…. Heeft hij vast geweten…

Ik voel je warmte Vertrouwd en veilig is het wel Je grote ogen kijken vragend Wat is dit voor spel? Ze zoeken naar bevestiging Ontneem me toch die angst! Wat gaat er nu gebeuren Is er dan nog een kans? Als water uit de hemel Branden tranen in mijn oog Een dichte mist in mijn gevoel Einde van mijn betoog Ik kan geen woorden vinden…

Waar komt het ineens vandaan Zoveel mooie gedichten voor mij Het doet me echt wel goed En maakt iets los bij mij Ja, ik weet dat ik aan mezelf moet denken En moet kiezen voor mijn eigen Ik Maar egoïstisch zijn is niets voor mij Ook dan heb ik het gevoel dat ik stik Maar inderdaad nu moet ik even Mijn grenzen zoeken en waar ik moet staan…

Ik gooi het eruit maar zit vast dus overboord ermee vang mezelf in de golfslag mijn armen verstrikken ik zink en ben bang dat het lichaam zal stikken ik zit er al zolang tegen aan te hikken schrijven aan jou is soms speels gemak ik voel mij haast zondig een scherm overbodig de koe die de haas negeert omdat ik zo meta kan beschouwen en ongegeneerd…

je glansde en polijstte niet maar brak en hakte stukken overbodig tot een vuur Je smeedde woorden tot een taal uit ongenaakbaar staal door het vlechten van metaal koud en hard of gloeiend heet uitgewalst tot strofen met het rood gevoel van diepe warmte je zinnen kaalgeslagen en gewet door het verleden snijdt heden door…

Terreur is een virus zoekend een weg naar bloed. In een netwerk van haat wordt het virus gevoed De aarde wordt besmet met een kwaadaardig virus. Langzaam nestelt het zich in metro, tram, trein of bus Terreur is een virus, dwalend in een zieke geest. In een poel van verderf wordt er geslacht als een beest. De aarde wordt besmeurd met…

De Raad van Elf en de fanfare gaan door ‘t Limburgs heuvelland. De Raad van Elf, dat is het rare, houdt twaalf glazen in de hand. Ieder raadslid drinkt voor twee. Kijk maar goed, blijf bij de les. En tel nuchter met mij mee: De Raad van Elf, dat zijn er zes! Meer was in ‘t dorpje niet te vinden. Toch, hoe klein ook in getal, als motto…

Schrijf lief praat met de pen schrijf dat wat nooit gezegd kan worden doet praten nog immer pijn lief schreeuw zwart op papier lees mijn lijnen lief van grijs naar oud in huize avondrood lees ik ooit die van jou…

De lijster weer. Die was geen avond het spoor bijster: z'n soundtrack tussen de huizen liep feilloos synchroon met het in deze werkelijkheid on- ontkoombaar effekt van wolken, lucht en dalende zon, en terwijl ik me hield alsof ik voor dood lag, floot hij. Hij floot. ------------------------ Uit: 'Om de mond van het licht', 1973.…

De kat ligt in de uitstalkast heel zondags mooi te wezen een strofe, ingelast, om uitgebreid te lezen en in mijn hoofd begint een zachte pijn te zeuren was ik nog maar een kind dan kon ik plaatjes kleuren maar deze lieverkoek wordt hier niet meer gebakken die tijd, al jaren zoek, krijg ik niet meer te pakken ach, was ik maar een kat…

mijn vingers op je wangen ik houd je glimlach in mijn handen je ogen glinsteren van koorts je ademt snel, je stem heb ik nog niet gehoord ik bet je voorhoofd en je slapen je blikken zeggen dat je eigenlijk wilt slapen maar je handen roepen mij ze vragen om te blijven houden me zo aan je zij als ik je droge lippen kus keert…