Alle inzendingen, jaar 2008, week 34

zachtjes omsluit je mijn hand fluistert me terug in dat wat ooit gebeurde de wereld verstilt, de tijd laat los de gevleugelde zingt een tinteling in mijn hoofd hij leidt de tocht naar teloorgang zwarte kraaien dragen mijn schouders, hun schaduw wijst het brandpunt waaruit de sluier het vuur spuwt waar ik verdronken water draag…

ik hoorde een geluid ik keek achter me en voor me maar ik zag niet wat ik hoorde toen keek ik opzij en daar lag jij in je wiegje zo teer en klein jij zal altijd mijn liefste zijn…

Als een kind met open ogen staarde ik over zee waarboven meeuwen dartel vlogen en buitelden naar benee Schitterlichtjes in het water bruisen uiteen op het strand waar golfjes kabbelend terugstromen van het geribbelde zand Schepen lichten op aan de evenaar in een stralend zonlicht verschijnen ze groeien van een vaag silhouet tot een beeld…

er is geen woord voor dat gevoel dat zuigt en zuigt tot alles leeg en leger is dode letters op een rij q w e r t y u i o p a s d f g h j k l z x c v b n m er is geen woord dat vormen wil…

Gaarne gelet op kaas ons kaasproduct in kant- en klare maaltijden Zou je denken ons Hollands gehucht hoef je hier niet over na te denken; Nu is bewezen door de bond dat arolooge kaas in zekere zin een vast patroon is in Hollands pizza kaas.…

1 in dromen van dingen die ik ooit... wist ik de toekomst destijds nog ver later dacht ik later... 2 thans denkend aan de dingen uit mijn jeugd heb ik het verleden achter me gelaten vroeger weet ik vroeger...…

Blank Europeaan kwam met z’ argumenten als kanonnen zo groot Kolonialisme! * Blank Europa staat voor vier eeuwen brutale wereld heerschappij koloniën * Leeg zuidelijk land met handvol blanken op het Aziatisch achterwerk Australië! * Leeg noordelijk land met handvol blanken op de Aziatische schedel Siberië * Belangen…

Bewust adem ik in. De vlucht van de dag kan gaan beginnen Vouw mijn handen fluister een gebed. Even in gedachten. Op dat moment voel ik mij kwetsbaar en toch ook heel sterk. Deze dag zal ik zwerven maar nooit ver weg zijn Vandaag leef ik verder. God gaat met mij mee waarheen ik ook ga. Hij weet waar ik sta.…

Het vonkt en beeft alwaar de harten leven; Egidius, waer bestu bleven? Hoe droevig dit bestaan zo zonder vrienden, ik kan er geen ten diepste vinden, want altijd wil ik méér en verder reiken nooit is er iets dat blijvend kan bekoren. Is dan ons hart vergeefs geboren?…

een gewone dag op de fiets mijn dochter zat voor mij een verdwaalde kogel trof iets eventjes waren we nog heel blij. via haar heup naar mijn sterk hart friendly fire is niet wenselijk het is gepasseerd, alles lijkt verward oorlog is echt onmenselijk. dochtertjelief, je hebt nu een gezin het gaat je ontzettend goed achterkleinkinderen,…

Dag lieve Droopie wat was je lief, Dat ik zo gek op je kon zijn jij bent mijn hartendief. Nooit meer blaffen nooit meer bedelen ik zal je missen lieve hond ’s Morgens geen water en voer meer geven, je was niet meer gezond. Nooit gedacht dat ik je na 1 jaar te hebben leren kennen afscheid moest nemen. Dat doet echt zeer elke keer weer…

de allergrootste volksvijand die ooit bestond heette het mensdom…

Onrustig is ons hart: de zomerlieven zijn weer henen, de regen valt op koude stenen, onrustig is ons hart. Het juichend warme weer, de zoete geur van zomerlinden, je kan ze niet meer vinden, onrustig is ons hart. Zo graag wil je beminnen, vergeten ziel en zinnen, je horizon heel wijd, onrustig is ons hart. Onrustig is ons hart, zoveel…

Ik kan niet bij haar geraken overal is de rivier te breed zijn de meanders uitgesleten gelijk mijn handen in haar het blad sterft op de oever geur van humus dringt door tot een verlegen donkerte in mijn hart, pindraad streelt de koebeesten, aait mijn vel het water ruist, speelt met de naakte vissen, zilvert dan stillekes de gouden zon…

ze asfalteren nu het pad van onze dromen rozenstruiken worden weggenomen het duin dringt aan met zand van strand dat vogelvrij danst in de wind vleugjes zomer heeft meegenomen van eerder samenzijn in paars en geel gaan wij weer bloeien want niemand kan ons snoeien…

Omdat zijn naam iets anders wordt geschreven En ik dus geen familie ben van Joop Is er voor mij ondanks dat al weer hoop En komt mijn carrière straks tot leven Want oud is in en echt niet suf of stom dus: Zomergastenlijstje, here I come!…

Weet je wat je mij hebt aangedaan met die ogen met die lach ik heb me laten meeslepen hoe komt dat waarom heb ik het niet eerder gezien, dat jij mij bedroog maar toen je zei dat je van mij hield wist ik dat je loog…

het ging om de knikkers tientjes, eenlingen, vijfjes en stuiters de laatste won de pot kaarten met sigarettenmerken Camel sloeg alles bedeltjes, metaal was drie keer plastic, want minder waard verstoppertje conservenblik plat getrapt ver weg geworpen na drie keer raspen over het putdeksel en degene die 'm was zocht achter het hek…

Adem ik adem weer stromen vol met lucht Vrijer wordt mijn lijf in iedere warme zucht Luister naar muziek zwoel relaxt geluid Zielenpijn stil gesust spanning loopt eruit Soms sluit ik mij af even helemaal alleen Orden mijn gedachten door alle emoties heen Kwetsbaar toch sterk dat ben ik van binnen Bang en strijdvaardig is verliezen…

Een versje simpel klinkend Alsof de beelden dromen Totdat woorden hinkepinkend Op hun plek aankomen ‘t Ritme wil weer heerlijk snakken Naar een tel steeds in de maat Zodat combi’s klipklaar knakken en Elk weer op een ander slaat Elk vers is simpel, hoor en luister Meestal zit er wel een nis Achter licht en in het duister Wacht iets…

Zullen we nog een keer uit dansen gaan? ergens op een stille berg? vier voeten in eenzelfde ritme de liefde vierend in de nacht ergens bij een volle maan jouw lippen op de mijne schoenen in het natte gras.…

het regent weer pijpenstelen ik zit me knap te vervelen het weent in mist en duisternis verlicht door een lantaren struiken hangen zwaar beladen tot op de drassige grond de druilerigheid van buiten is in mijn hoofd gekropen de neerslachtigheid in mij verwacht de zon als tovenaar gisteren en vandaag zijn plassen water hinderlijke…

zij weende dikke tranen over haar omvangrijk verleden had er dikwijls de buik van vol haar dikste vriend kwam hing aan haar lippen lag er duimdik bovenop voelde nattigheid zat er dik in zij kuste de roede tussen neus en lippen hij maakte zich niet dik kwam alleen maar even binnenwippen…

Het is anders Je weet niet wat Het gloeit Mijn God, wat is dat? Alles ruikt sterker Je ziet scherper Alles voelt warm Man o man, wat is dat? Alles helder en voor elkaar Dan komt het Het is niet waar Ook nog dat Ach ja, het lijden doorstaan De vragen blijven bestaan Ware liefde Ik wel, het is wat…

De wereld van mijn ouders, mijn wereld, valt in puin. Het nieuwe China raast vlakbij voorbij. Mijn oude ogen zien, begrijpen doe ik niet. Nog even zal ik langs de straat de laatste groenten uit de laatste tuin te venten staan. Angst grijpt mij aan: mijn oude China ligt in puin.…

Ik huil als ik lach en ik lach als ik huil Ik zie dit als kwaliteiten waarachter ik me verschuil Bang noch boos noch bedroeft noch blij Ik ben zelf niet langer ook maar een onderdeel van mij Het enige solide in mijn leven is gevaar Ik ben opvallend onopvallend en zichtbaar onzichtbaar Een lichaam als een huis dat aftakelt van villa naar krot…

vrouwtjes ongehoord zoals die prikken nooit zoemen ze zwijgen ontiegelijk gemeen zoals dat geteisem boort ze zijn zo duivels klein dat ik uitvergroot pas echt waarneem hoe harig vol venijn die monsters me bedreigen waarachtig van kop tot teen maar op één ding ingesteld en dat is mijn bloed zuigen niks natuur dat is geweld…

"Wat als" is nu geen vraag Geen wanhoop. niet vandaag slechts, Een bos bevroren bloemen definitief bevrijd deze meid van mechanismen en maren en uren turen zonder zien Wie gaat er dan ook beneden de zeespiegel wonen.…

Er zitten spaties in mijn relaties. Korte pozen tussendoor, waarin ik als zij soms niet daar is, voor even bij een ander hoor.…

Ik zie de lijnen van je leed je als kind reeds aangedaan. Hoe je niet gewenst was in een veel te druk bestaan. Maar ik voel ook de lijnen die ons verbinden, kijk keer op keer naar het toeval dat geen toeval meer kan zijn. Waar wolken verscheuren, stortregens ophouden te bestaan, dáár breekt onze zon door, in wel duizend kleuren. Kom…