1.415 resultaten.
Op vleugels van de wind
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 861 Ik schreef jouw naam in de wolken
waar hij wegdreef met de mist,
tot een gezicht alleen in dromen.
Gedachten bleven ze bevolken
Al had het noodlot reeds beslist
dat geen droom ooit uit zou komen.
Een adelaar kijkt toe vanuit verleden
en spreidt zijn brede vleugels uit
ter bescherming van 't fragiele heden
steeds spiedend daar zonder geluid…
monoloog van de dood III
netgedicht
1.0 met 19 stemmen 1.045 Het spel dat wij spelen
Vanaf uw geboorte
Is reeds vastgelegd
De tijdspanne die u heeft
Ik speel met uw lot
En dat van anderen
Soms belieft het mij
Eerder op te eisen…
Soms wat later
Ontlopen kunt u mij niet
Beetnemen kunt u mij niet
Tja, wie bepaalt de regels…
Het spel dat wij spelen
U en ik
Eist een tol, zowel…
Liefdesleed.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 1.061 zonlicht glimt op je glazen wang
breekbaar zacht in doorschijnend wit
je lippen gesmolten en stil
wezenloze, starende ogen
die voor het laatst bewogen
je leeft nog wel, maar ook weer niet
ik denk aan vroeger en zie je niet
ik zie het leven in je ogen
die mij uit liefde bedrogen
in je roep om creatief vertier
je hartstocht kuste het…
Samhain
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 672 op je graf plaats ik
een pompoen
met waxinelichtje
ik drink met jou
op leven en dood
scheiding is nu ijl
ik neem een slok
de andere giet ik uit
op de aarde…
Zwaaien en sterven
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 906 Zij wenkte echt elke dag weer,
zat dag in dag uit achter ’t raam,
ze zwaaide in ’t begin, dat werd minder,
haar armen konden zo hoog niet meer gaan,
ze glimlachte in ’t begin,
soms een grijns van oor naar oor,
tot ook lachen moeizaam ging,
maar daar deden we ’t niet voor.
Ze wenkte en toen op een dag,
bleven de luiken en gordijnen…
leemte
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 753 niets lijkt veranderd
doch alles is anders
gemis is een vreemd begrip
dat zich heeft genesteld
in een huis van leemte
daarvoor een plaats vinden
vergt een zee van tijd…
Herfstdag in Den Haag
netgedicht
4.0 met 14 stemmen 751 (voor Bob)
de hemel grijzig blauw
'k waai met de wind en bladeren mee
over het stil bekende pad, naar jou
in de verte het geluid van verkeer
een hond blaft, jij rust
ik kniel voorzichtig bij je neer
pluk dorre blaadjes weg
vertel je van mijn wel en wee
daarna ga ik terug en verder
en ook al laat ik je hier achter
je gaat in alles…
Donker & Licht
netgedicht
1.0 met 3 stemmen 616 Hier lig ik tussen donker/licht
Geen leven trekt aan me voorbij
Geen tunnel open, geen deur dicht
Ik weet: dit is een nieuw begin voor mij!
Gedwongen vlucht uit tranendal
Doch de wangen niet meer nat
Al wat ik hoor, dat wist ik al
Al wat ik kreeg heb ‘k al gehad
Geen zoeken meer, naar levensdoel;
Geheimen openbaren zich
Wat blijft over…
door alle ruimte heen
netgedicht
3.0 met 32 stemmen 896 zopas werd een vader begraven
onder bomen
en in de dag
zijn hart was zijn zoon
zoals het hare
haar dochter
handen waren moeder
ogen en een kus
het ontwaken
werd een glimlach; de bewaakster
van een kind
dromen voltooiden nachten, het luisteren
naar verdriet
want haar liefde kende sprookjes
en een deur naar omarming
even groots…
Hoe lang voor het slijt?
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 734 Het lijkt wel,
alsof gemis meer dwang uitoefent
om te denken aan jou,
het lijkt alsof er geen dag voorbijgaat,
dat ik niet even bij je stilsta,
het is,
alsof slijten in dit macabere verhaal
niet opgaat,
want de dwang om aan je te denken,
is net zo enorm
als op de eerste dag, dat je me verliet.
Ze zeggen, het slijt,
ze zeggen…
de dag verlaten
netgedicht
3.0 met 30 stemmen 839 je zal het met zijn woorden moeten doen
met de beelden door hem
achtergelaten
en ergens op een stille stek
waar leven begint
misschien nog in zichzelf gekeerd
waar de dingen van de dag
je naar de toekomst
zullen wijzen
daar zal hij zijn
en steeds zal hij wederkeren
blijven
wie hij was
in jou zelf, in de sporen van de aardse
dagen…
In de zwaarte van de schemering
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 711 Voor O. ter nagedachtenis aan M.
Achter een ivoren lach
galmt zijn wereld staccato
in wegstervende woorden
Vraag en antwoord
vlechten zijn gedachten ineen
tot een gordiaanse knoop
Hier, in dit leven
knarst de tand des tijds
het gruis in open wonden
Ongemerkt slibt het zout in jonge ogen
tot geen traan de pijn nog schreien kan…
Verzuchting
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 534 Het ademen is reeds zwaar,
avond in de vroege ochtend,
licht gloort in de verte,
maar duisternis omhult
het droeve hart.
En langzaam verglijdt de tijd.…
Vergezicht
netgedicht
0.0 met 1 stemmen 493 Vergezicht.
Over land ontwakend morgenlicht
nevelt mijn adem grauw
overdekt de welige mensengroei
met een deken van rouw.
Gelaten.
Stromen woorden uit met troost
overladen monden
in lege ogen woekeren
tranen mijn diepste wonden.
Ik draag met jou
mijn liefde voor
het leven waarin ik alles
samen met jou verloor.
Ik draag je nu
voor…
Bij de dood
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 685 Op die winter dinsdagavond
spande zich om jou
de blauwe hemel
en het brandde, brak en week
alsof dit afscheid zomaar
komen kon,
als zomerliefde,
fel van vorm en naam en kleur,
alsof de bleke zeeën van de maan
zich wenden kunnen naar de zwarte zijde.
Wat niet gekund had, is gebeurd.
Liever hadden wij jouw adem
vurig in je terug geblazen…
In jou
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 587 In jou
mijn engel
vond mijn ziel
een reisgenoot.
Sinds de dag
van jullie vertrek
haalt mijn liefde voor het leven
oneindige kracht
uit jullie reis
in de dood.…
Gevleugelde stilte
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 724 Het zwijgen staart onthutst
naar koolzaad stilte
vlak voor de kraag
die genezijde afsluit
van een ondoordringbare mist
ik mis het doordringen
tot de einder
waar haar schaduw slaapt
in een gemis aan korenbloemen
en madeliefjes
pluizende paardenbloemen
en sporen van een trein
brengen mij bij haar
zonder lawaai en loopschoenen
die rust…
Het dodenboek
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 618 In het boek der doden
speelt weer die jongen
die voor zijn sterven
de zon toelachte
in het dodenboek
waar een vlinder droomt
over levenloze nachten
zonder bezoek van dagen
die de dood verzachten
met het blonde, lieve meisje
dat na hem ging naar de wolken
in een eenzaam dood vertolken
in het boek tekent stilte
het droevig einde…
dank..
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 713 Lieve vrienden en vriendinnen,
Dank jullie wel voor alle steun, liefde en warme woorden.
dag mama
(in de kerk van mijn jeugd brandt het licht van leven)
nu je gegaan bent
nu je rust
kus ik jouw koude ogen en een wang
waar zacht
jouw vrede sust
ik mis je, waar ik missen mag
maar meer nog ben ik blij
om alle…
Fladderend
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 591 Zo alleen
Zo onbegrepen, 16 jaar geworden
1994, het leven gegeven
Anders ja, maar een bijzonder mens
Rechte lijnen, structuur
Geen compromissen
Humor, absurdisme
Hand in hand
Niets moet zoeter zijn dan de kinderjaren
Toen alles nog mocht
En niets moest
Voorbij, altoos voorbij
Niets is meer zoals het was
Zo alleen
Zo onbegrepen…