Alle inzendingen van Joanan Rutgers

(voor Virginia Woolf) Hoe moest zij het zeggen, hoe kwam er verlossing van de vele beelden, stemmen in haar depressieve hoofd, die zwart als teer waren, als de levensbedreigende schaduwen in de vernietigende ramen om haar heen. Zij schreef romans om de doem te bezweren, van zich af te wenden, maar dat werkte tot op zekere hoogte, op een…

Er ligt voor miljoenen cocaïne op de daken en geminachte zwervers met brave tijdschriften in hun nicotineklauwen dansen als gestoorde kannibalen rond de vuurpotten van goud, de automatisch open-en-dicht-klappende deuren van Albert Heinztomatenketshup. Ik ken u niet zei de magere dwaas en hij liep op sandalen van marmer. Een zeemeermin met reusachtige…

Ik zag Boutens fietsen op de Markt in Middelburg, terwijl het ringsteken in volle gang was, bevallige amazonen op paarden met olifantebillen. Hij draaide alsmaar rondjes zonder iemand te groeten, een blik waardig te gunnen. Hij groette mij, omdat ik de enige was die hem zag. 'Hé, P.C.!', schreeuwde ik. Voor computers moest ik niet op de Markt…

Ik zag een veld vol stevige zonnebloemen, verbaasd dat zoiets hier mogelijk was en daarboven zwarte kraaien, je kent het wel, deze keer als levend schilderij van mijn beroemde zielsgenoot Van Gogh, Vincent ja, een depressieve aap zonder prozac helaas, de trein raasde voort, maar dat gele beeld raakte mij als nooit tevoren, boezemde mij angst…

Bang en verdrietig als het jongetje van Sinaspril, die verslagen is door een agressieve overmacht, een kakofonie van zielloze geluiden. Ik werd al eerder verdreven, tot nul gedegradeerd, maar voor eens en altijd ga ik dwars tegen het christelijk gebod in, wat mijn vader er iedere zondag indramde. Hé jij daar, op die dominante kansel, ik verdom…

Kom, drink! de druiven zijn rijp, de witte en de rode, beide kleuren zijn ons lief, laten we ze plukken en er wijn van maken, om zo dit tranendal van boze duivels te vergeten, zwelgen in de roes van verdwenen Amorpijlen of Amor is ook dronken, zet het onrecht om, hef de bekers, giet het vocht van hogere goden, voor even, als in een droom, niet…

( voor Marga Minco ) Als oude dame van in de tachtig, rimpels overal, ik weet niet eens of je nog leeft, heb 'Het bittere kruid' gelezen als een schilderij van Chagall, ziet men weliswaar de vele groeven in je gelaat, maar dat zegt niets over de de wonden in jouw hart, die veel dieper gaan. Wanneer die grote, goddeloze nachtmerrie van W.O.2…

Wees maar niet bang voor al die grote mensen met hun grotemensenonvrede gestoeld op onwaarheden en vals venijn, de kift, zelfbedrog, boze projecties, verstikkende, kritische geluiden, verslavingen, onbehandelde trauma's, beperkte vermogens tot inzicht, hun geesten zijn niet in overeenstemming met hun postuur en daarbovenop doen ze zich nog…

De koetsier in Brugge sprak op een toon, die 'tien' werkelijk deed weerklinken voor tien en in zijn ratelende stem verdwenen wij voor de tijd die hij ons gaf, geborgen in zo'n oude kar uit een andere eeuw en sidderend van jaartal naar jaartal, spottend met een magere begijn, een griezelige rit door de tijd, via holle kerken en taaie monumenten…

Ik ben de kat die langs de straten slentert, de loslopende hond, de rondvliegende kraai, lang leve het grauw, miauw miauw miauw!, ik ben een dichter zonder wijn op zoek naar de sleutels van jullie stoffige tuinkelders, op jacht naar druppels troost, rood of wit, of anders forceer ik die deuren, want van poëzie alleen word ik niet dronken. Als…

Ik slenter vermomd in een narrenkostuum traag over de bollende, middeleeuwse brug, twee schildwachten met vlijmscherpe speren knikken minzaam naar mijn kolderieke uitstraling. De poortdeuren staan wagenwijd open, ik loop er zo naar binnen, wat een ruimte en wat een genot! Kramen met verse vis, kleurrijk fruit en groente, ik nuttig een gebraden…

Het is al jaren geleden, maar ik ruik nog je Chanel-parfum, de heerlijke dampen van je okselzweet, de tomatensoepgeur, die ik rook, wanneer ik thuiskwam van een lange dag geploeter bij de commando's. Als officier had ik extra verantwoordelijkheden, die ik maar amper kon dragen. Ik geef het toe, ik greep te veel naar de sterke drank en mijn cocaïneverslaving…

Toe, verlies je hoofd, draai als ballonnen op het water en zie maar in dat je dagelijks kunt knappen als gevangen helium, kerels met zichzelf wijsgemaakte, jarenlang zwoegende trots, vrouwen met ingebeelde schoonheidsidealen via jarenlange wie mooi wil zijn moet lijden paden. Kerels, ieder weekend een krat Heineken of Hertog Jan! Vrouwen, ieder weekend…

Ooit speelde ik de gelaarsde kat, dienaar van de Markies van Karabas, de hoofdrol in een toneelstuk, opgevoerd in de Glanszaal te Gouda. Het lijkt wel eeuwen geleden, maar wat had ik een schik en wat beminde ik de jonge vrouwen, die zich in mijn bijzijn omkleedden, terwijl ik een douche nam in hetzelfde vertrek. Ik voelde hun geesten om de…

Flink verdoofd door een halve fles Mexicaans gifwater, de andere helft zat in mij, danste de slanke Spaanse schoonheid speciaal voor mijn vertroebelde ogen, zo geil, zo intiem, zo ongeremd, ze scheurde de kleren van haar wilde lijf, bewoog haar slangetong, schokte poedelnaakt zichzelf naar een orgasme toe, schokdraad ten spijt, en viel daarna…

Gedreven zilvermeeuwen, kom maar met opgeheven hoofden terug, want jullie waren aan elkander gewaagd, een falende grensrechter maakte het desastreuze verschil, een nadelige futiliteit, de hyperbool mag weer worden doorgeprikt, de oranje rotzooi opgeruimd, het had ook andersom gekund, dat is de voetbalsport, hoe subliem ook de techniek, het blijft…

Niemand kan weten hoe mijn hart verdronken is waar het zwijgen moest. Ik loop al jaren langs de poorten van de hel met mijn vriend Rimbaud. De boot naar vrijheid is vertrokken zonder mij en zwemmen lukt niet. Vaarwel Poëzie, je was een toevluchtsoord maar nooit het echte.…

(voor Georg Trakl) Hij had ook geen verweer tegen de onbarmhartige luchtslangen, de wraakzuchtige gieren door menselijke ratten uitgezonden, om van zijn verlaten vlees te eten. Hij was het bange prooidier, troosteloos vereenzaamd, in zijn fragiele nek gebeten en doodbloedend achtergelaten op een verweerd harnas in de sneeuw. Zijn cocaïnebloed…

Het schichtige hert dwaalt over de eenzame vlakten van Japan. Vrouw in kimono, ontdoe je van die kledij, dans vrij en solo! Hogere sferen maken je schoonheid zo ijl, breek los uit taboes. Vormen verbleken, je wilde vrouw eist ruimte! klim uit je harnas. Kleurrijke mannen zullen je hart verwarmen, maar eerst zelfliefde. Aanbid…

De asperges groeien in het donker in een bed van zand, de mol met zijn grappige graafpootjes woont onder de grond, vleermuizen vliegen in de nacht en wijze uilen schuwen het licht. Er branden geen schemerlampen diep in de oceaan, waar allerlei vissen prima gedijen en in duistere bossen vinden de nachtdieren hun vreugde, ik ben één van hen…

Ik stond in zo'n kijkdoos op de Wallen, munt na munt in een automaat gooiend, mijn broek op mijn knieën en mijn ogen met een roofvogelblik naar de ontblote dame op de draaischijf gericht, alsof het een ronddraaiende taart betrof bij een exclusieve bakkerij. Ze had een prachtige, lange gleuf, omringd door glanzende, donkere schaamharen. Ze…

Ik ontmoet felverlichte aartsengelen in stinkende zwerfkleren, Griekse godinnen met watermeloenen in versleten tuinbroeken, lachende wijsgeren in studentes. Ik zie edele vorstinnen in tandeloze oudjes, weggerotte tanden en kiezen vielen spontaan uit hun kaken, maar ze zijn trotse leeuwen, echte mensen buiten het egoïstische gewoel. Artistieke…

( voor Jaques Perk ) Van heel hoog heb jij gezongen, engel, je bent zelfs niet afgedaald, je verzen zijn uit de lucht gehaald en je was er van doordrongen, zij het met een gekweld verstand, botsend, gevangen in alle beelden, uitstijgend boven volstrekt misdeelden, dat Mathilde liefheeft aan de overkant, dat zij afwees wat zij niet begreep…

net als ik de zoon van een dominee en beiden verslaafden aan het dichtwerk, dat omhoog voert tot in de hemelzee, via wijze vrouwen, niet de kerk die dood maakt wat zij claimt te doen, niet de wereld die in onmin leeft, maar via hun ogen, Mathilde toen en anderen nu, wordt de ziel doorleefd van wat het ware dichterschap toch is: een grote…

Immers, duisternis lag op de vloed, onze zielen waren in nood en God zocht ons in die eenzame nachten. Nog steeds gaat het ons niet goed, wij ontvluchten de waarheid van ons lot en het nu kan maar ten dele verzachten wat onze oorsprong zo duidelijk begreep. Noem mij een naam die niet verbonden is met een onoplosbaar lijden, mens-zijn,…

Een vrouw in vooroorlogse bikini ligt naar haar best appetijtelijke vetrollen te staren. De patatkraam is nog open, ze waggelt er als een vetpatiënt naartoe. Ik sta graag onder die harde straal water die mijn lichaam masseert alsof het een hardhandige vrouw is. Er was een opgewonden vrouw, die zodanig bukte dat ik schaamliplezen kon. Aan de…

Na de stortregens van de afgelopen dagen ging ik bij de eerste zonnestralen op weg naar de bramenstruiken in het Goudse Hout, ik vulde mijn emmer braam voor braam, bezeerde daarbij mijn armen aan de grote en kleine stekels, bevlekte mijn broek en moest achterdochtige blikken weerstaan. 'Bent u de sloot overgezwommen?', vroeg een oude man. '…

Ze lagen te drogen op een droogrek, wel vijf verschillende kleuren BH's, het was een machtig gezicht, als een schilderij van een moderne meester, ik vroeg me af waarom een vrouw zoveel BH's nodig heeft, is één paar niet genoeg? Jezus was toch ook voor minimale kledij! Tegelijkertijd droomde ik van het malse borstenpaar, dat in die bollende hoezen…

Duif, sla je wieken nogmaals uit, vlieg naar de bomen van satijn en laat de wespen met hun giftige angels maar met rust. Heel je hart met balsemkruid en tover- feeën. Ook als tientallen wespen in je keel vliegen. De hut van de tedere elven is in aantocht. Ware engelen strooien met korreltjes van goud. Maak van je ogen de helderste beken op aarde…

Onder de Morspoort uit 1668 te Leiden komen zoete wietgeuren mijn neusgaten opvrolijken. De stemmen boren door mij heen als pikhouwelen in zachte mosculturen. Ik moet hier weg, voordat de wachters komen om mij aan hun speren te rijgen. Ik hoor ze al komen. Het is pikdonker. Naar buiten, jij, vagebond, ga bodemloos verrekken, het grijze in.…