1187 resultaten.
Staalwijn
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 184 (voor Bert Schierbeek )
Natuurlijk was hij een dichter van groot formaat,
al liep hij er niet mee te koop, wat hem zeker
extra sierde. Hij deed alsof hij een boer was,
die schreef met koeienstront en paardenmest, maar
achter dat ruwe masker verschool zich een ware
engel met een scherpe zwanenveer.
Er zijn maar weinigen die het mystieke geheim…
Kuttrut
netgedicht
2.0 met 7 stemmen 450 Zij is dichteres en ik heb een foto
van haar vrolijke gezicht, uit haar
gedichten maak ik op dat zij nogal
drinkt en wat erger is, ze lijken
verdacht veel op de mijne, zodat het
beter is om een te worden, lijkt mij,
tenminste in bed, om daarna klassiek
te brouilleren, want een eendagsvlieg
lijkt ze mij in alle opzichten, ik
steel haar mollige…
Meisje
netgedicht
2.0 met 5 stemmen 1.020 Ze was gekleed als courtisane
en zij gleed op een stuk karton
over het ijzel naar beneden, zulke
ontdekkingstochten waarin alles mag.
Haar vriendinnen slaakten hoge kreten
en ik stond op de brug spiedend
van een zwaan naar haar en van haar
schuldig naar de zwaan. Ik benijdde
zijn gedaante, waarmee hij onbezwaard
mijn Leda kon begluren. Ik zag…
Vervloekte
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 182 Georg Trakl
had ook geen duurzaam verweer
tegen de onbarmhartige luchtslangen,
de wraakzuchtige gieren door menselijke
ratten uitgezonden, om van zijn verlaten
vlees te vreten. Hij was het bange prooidier,
troosteloos vereenzaamd, in zijn fragiele nek
gebeten en doodbloedend achtergelaten op een
verweerd harnas in de sneeuw. Zijn witte bloed…
Torero
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 493 De zwarte stier wendt zich
als een stuurloze bulldozer
in de arena, zijn nieuwe weiland,
waar de boer een killer is,
die achter zijn rode lap de dood verbergt.
Het wrede publiek waant zichzelf kunstkenner bij uitstek,
terwijl het in feite toeziet hoe een dier misleid wordt
door een gelikte macho in een cryptisch ballet,
waar het bloed hen…
Gelijkenis
netgedicht
2.0 met 16 stemmen 1.317 Ik vernam dat mijn vader achting verkreeg
in hoeverre zijn preken aansloegen, een
burn-outsyndroom ter beloning. Ik doe niet
anders. Ook ik dien het woord. Misschien dat
poëzie verhevener is, maar beweren durf ik
niets, want mijn schrijven is eenzamer en
het is nog maar de vraag of mijn gemeente
luistert. Zo stond ik eens te preken voor
de dieren…
Vaarwel amigo
netgedicht
2.0 met 11 stemmen 1.291 ( voor Jan-Jacob Slauerhoff )
Nog eenmaal varen op 'De Springfontein',
de naam die zo mooi zijn leven dekt,
een oud schip, maar gevuld met jonge wijn
zodra de dichter voorgoed vertrekt.
Voor de laatste keer kraakt de loopplank
onder zijn vermoeide voeten, zoveel golven
hebben zij overwonnen, zoveel leed
als martelende sporen uitgewist.…
Draagbaar
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 126 ( voor Lucebert )
Nu
de oogblinden
voorgoed
gesloten zijn
de dans voorbij
donkere tonen
donkere tonen
dragen hem mee.
De kwasten
staan nog
in de terpentijn
maar vallen langzaam
langzaam uiteen
of worden opgeruimd.
De pennen gaan
eenzelfde lot
dragen hem mee
dragen hem mee
de donkere tonen
tot het stil wordt
te ver voor oren…
Aids
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 394 De dodelijke angel in het spergebied
laat sporen na, ijskoud bloed,
en er zijn geen takken om het uit te wissen.
Je gaf de paarden voer en met de varkens
heb je gedineerd, een zomerpark vol bessen
en papavers, vermoord, door de gifwolk uit
het zwarte woud, je oneindige stem, klank
van een sprookjesfee, is weggeëbd naar het
gebied van Thanatos…
Sjamanistisch
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 134 Aangekomen bij het laatste dal knielt Mekka
voor hem neer, een tempel met modeboeken
verwijst naar reizen of kreperen. De Turkse
vrouw bindt vijgen aan zijn heupen, terwijl
ze lacht wordt Gulliver een Marco Polo op
zoek naar de voedzame tepel, de aarde is
een grote borst. Diep in de oceaan verlaat
de haai zijn gevangenis en het moegestreden…
Vitalistisch
netgedicht
2.0 met 6 stemmen 628 Vanuit het naargeestige Noorden hoor ik tromgeroffel
als een gestaald leger geboren op het slachtveld,
de terugtocht naar aardbeienvla en suikerkoek. Land
van rust, waar de duivel zijn slaapplaats heeft, waar
God aan mijn geweten knaakt als een verslaafde rioolrat,
er sluipen panters in regenjassen door het Veluws groen,
niemand ziet de bloedende…
Bedelares
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 223 Maar, bedacht ik, ik ben net zo dakloos als jij,
net zo vervuild en hongerig met de meest afstotelijke
zweren op mijn vermoeide gelaat, ik heb ook niet echt
het middel om mijn hier-zijn te kalmeren, een plek om
mijn vervreemding in te helen, laat ook mij maar
ronddolen op de straten van kwetsbaarheid en dreiging,
immers, ook de dromen van een…
Spiegelbeeld
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 314 Net zo dik als Du Perron,
overspannen als Marsman,
ingeteerd als Slauerhoff
en uitgeteld als Rimbaud,
wijs als Van Eeden,
dom als weet ik veel,
teveel om op te noemen,
getergd als Strindberg,
droevig als Woolf, Plath
en ga zo maar door,
eenzaam als Rilke,
vol wanhoop als Ter Braak,
diepzinnig als Hesse,
verga ik in mijn dagen
als een…
Incognito
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 608 Ik weet niet wat het is dat mijn bloed zo
naar beneden wordt getrokken, alsof het een
wil worden met rode rivieren uit vulkanen
of met Israëlisch zand in woestijnen,
sterren rondom de maan. Mijn kreupele hart
zoekt een stok om van verveling naar de zee
te gaan ( mijn voorvaderen hadden meer te
doen, Spanjaarden of Engelsen de pan inhakken )…
Deze oudheid
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 144 Terug naar het verleden, naar de bouwmeesters
van tijden die de verbeelding te boven gaan,
maar die roepen om aandacht, die geestelijk
ons meer nabij zijn dan ooit tevoren.
Het verleden is niet vast te houden, alleen
in de ziel liggen mooie, dierbare beelden.
Losliggende eilanden die een geheel vormen,
waaruit een ongekende roos opbloeit;…
Evenwicht
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 130 Ik hoef geen stoeipoesen meer in mijn leven,
die types hebben zich gelukkig van mij afgewend,
genoeg door hen geleden, genoeg geduvel gekend,
mijn hart is verlost van een koortsig leven!
Ik wil geen vrouwenlijf dat mij zal tergen,
een geest die dagelijks verwarring zaait,
een zomer die vroeg of laat verwaait,
en verder, liever beklim ik echte…
Dakloze
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 404 Hij eet zijn Russische brood
op een koude bank
onder de gesloten kerk.
Bitter is het voor hem om
ontzien te worden of bekeken
als een engerd. De kruimels
waarvan hij smult, zullen op
een dag het ware goud zijn,
dat beloofde de priester hem.
Sommige honden raakt men ook
niet meer aan, denkt hij,
zichzelf herkennend in hun ogen.
Dus lacht…
Een kruis slaan
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 122 ( voor Paul van Ostaijen )
Gol-
go-
tha
ver-
school
zich
diep
in
hem
liefde aan zie…
Protest
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 446 Vroeger dacht ik moet het leven zin
hebben, maar tegenwoordig geloof ik
in de heilzame zinloosheid en bolle
borsten, die zich ongehinderd laten
strelen en wijn die door het keelgat
glijdt als minzame parels die absolute
verlichting brengen. Er zit iedere dag
een dikke man lievevrouwemelk naar
binnen te werken, weer of geen weer,
de buurt spreekt…
Afdaling
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 77 Soms
wanneer ik tussen de mensen ben
een vreemde in iedere zin
bang en alleen
dan
mis ik de engelen
die bij mij
toch ver zijn.
Vaak
terwijl ik lijd aan zelfbedrog
waar ik ook ga
loop ik verblinding achterna
zorg goed voor mij
tranen die mij volgen
overval mij met voorspoed
verstop mij aan de binnenkant
van jullie frivole bustehouders…
Wijsheid
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 153 Vroeger schreef ik als een erudiete vorst
met een gouden pen
op de duurste perkamenten. Nu kras ik,
armer dan de armsten, in de basten van
bomen mijn roemloze klachten in de natte
modder van verpauperde dromen.
Ik ben toch niet mislukt omdat ik Vondel
niet overtref of niet eens evenaar, nee,
het is welletjes geweest, ik gooi mijn
woorden…
Nehalennia vertrapt
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 329 Langs de zee van Domburg
zat zij op een bank, zij was
een en al goedheid en juist
dat krijgt voor een godin op
aarde de meeste tegenstand.
Men wilde haar niet kennen
zoals zij was, want dat zou
hen verpletterd hebben, maar
hun schaamte is nu dubbel
zo groot en het lot zal hen
inhalen en wreed vermalen,
tot hun geest zich buigt
en de brokstukken…
Femina Femke
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 104 Nog nooit was een vrouw minister-president,
calvinistische en roomse mensen voeren de boventoon,
altijd mannenego's op de troon, geen vrouwelijk schoon,
laat Femke zegevieren, duldt geen valse vent!
Niemand van de heren is zo integer als zij,
is het volk blind en met enkel een geleidehond al blij!…
Toverdrank
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 546 ( Sonnema-sonnet )
Die pure een-en-zeventig kruiden
zou men niet zomaar in het wild kunnen plukken.
Ik deel dit Friesche wonder met al mijn bruiden,
tesamen ervaren wij de mooiste indrukken.
Dit vocht geneest ons van alle kwalen,
kostbaarder dan nardusmirre, geestelijk goud,
het zal de oude wonden niet openhalen
en de grootste toverdokters…
Breekpunt
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 118 ( voor Mark Rutte )
Je hebt dan wel een nipte overwinning,
weet wel, de tegenstand is niet gebroken,
begin maar met je zogenaamde ontginning,
wij zullen jouw ivoren toren met de waarheid bestoken.
Dag en nacht ligt je fakeglimlach onder vuur,
blijf jij maar een verbeten slaaf van het kapitalisme,
vier maar blindelings feest, rechtsaf met…
Agapé
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 62 ( voor Jessica Durlacher )
Jij etaleert flinterdunne bespiegelingen achter
een violette voile van plastic wijsneuzen, jouw
geheim, al hebben ze duizend oren, duizend ogen,
daar komen ze niet achter. De zuiderwind waait
door je gave oren, je fluorescerende billen,
voorbij doordringende nautilus-klanken in
de bolle zeilen van je hersens, dienstbare…
Octava alta
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 131 In de kelders van haar blijmoedige ziel
dansen de elfjes, dromen de gnomen, staat
de gouden vijfster stralend overeind.
Haar wapperende zomerjurk bolt zich als
een ragfijn vlindernet, de bloeiende
akeleien vormen een aureool boven haar
piekerende zelfbesef. Nergens op aarde
heeft het licht van Jezus zoveel ingang.
Nergens zo. Of is het haar…
Kristalwijze
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 293 ( voor Hans Plomp )
Hij zwom ver de droomzee in zonder om te kijken,
hij dook diep, tot de schattenbodem, zonder omhoog
te kijken, hij nestelde zich voor lange tijd bij
zoenende zeemeerminnen met jonge, stevige borsten,
felgroene staarten en altijd stijve reuzetepels,
bij speelse roggen, krachtige haaien en kalme
walvissen in trance, bij…
Tragicus
netgedicht
2.0 met 8 stemmen 718 De troost bij het haardvuur is voorbij,
zoals de warmte van je soepele lichaam
ver van mijn koude lichaam spookt, je zwarte
lokken lijken op de manen van mijn paard.
Verslagen gaan we weer de harde struikelwegen
van eenzaamheid en liters Chardonnay uit Chili.
Vanuit mijn diepste innerlijk groeit gegarandeerd
nog eens de droom van de verbitterde…
Gouden hart
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 325 ( voor Hans Lodeizen )
Een jongeman, zo teder en fragiel, ademde
zijn korte leven de poëzie in en uit als
een eeuwigheid. Er bloeiden rode rozen uit
zijn rode mond en gele en roze, vooral roze.
Hij bracht de kleuren van de papegaaien en
de regenbogen onder woorden, soepel als een
lasso, hij zalfde ons met de zachte golven
van zijn geurige…