1187 resultaten.
Zelfbevrijding
netgedicht
2.0 met 10 stemmen 747 (voor Charles Bukowski)
Alleen de geur van een ruige vrouw
of de werking van een geleegde fles
temde tijdelijk dit wilde paard,
die schreef met de dood op de hielen.
Je werd gemarteld en geboeid,
een vermoord kind op de bodem van je ziel,
maar als een ware boeienkoning schreef je
de kwellingen van je af, tenminste, zover
je krachten reikten…
Ah Lorca!
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 132 ( voor Federico Garcia Lorca )
Ik volg de Spaanse parfums rondom de vrouwen en ik kruip
in het derde oog van Lorca en ik geniet van de innerlijke
schoonheid in tijden van vernietiging en rampspoed. Het
is altijd de man of vrouw in uniform, die onheil brengt,
de gevoelloze wreedheid van kleingeestige superego's. De
ware trots is zacht en teder…
Légionnaire
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 106 ( voor Ernest Hemingway )
Het gevaar tartend sliep hij in de muil van een leeuw,
liet hij de stieren zijn bloed ruiken, beet hij de
haaien in hun neus en gromde hij naar iedere vijand.
Hij lachte de dood recht in het gezicht tijdens
oorlogen in Spanje en Italië, bij de veldslag in zijn
hart, die hij temperde met zuippartijen. Hij hield van…
Rimbaud te Milaan ( 1875 )
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 137 Bij een belezen weduwe, na een barre tocht
over de Alpen, zijn vervloeking weergalmt nog
door de bergen ( Klotenmoeder! KutVerlaine! ),
zonder geld en zonder hoop, rustte hij aan haar
borst, de hunkerende borsten. Er brandde een zon
in de straten, die hem week maakte en toen hij
viel over de zoveelste steen, pakte zij hem beet,
want ze zag voorbij…
Laatste inzending
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 444 (voor Herman de Coninck)
Je schreef me ooit voor de grap dat ik als die prijs
er zou bestaan zeer zeker de Prijs voor de Meeste en
Langdurigste Inzendingen zou krijgen, maar dat je tot
je grote spijt (was dat werkelijk?) wederom mijn
gedichten niet kon opnemen in het NWT, d.w.z. de
concurrentie was alweer sterker.
Ik heb nog nooit zo
gelachen…
Diepzinnig ratelen
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 447 ( voor Simon Vinkenoog )
Hij wist zoveel, die drukke man,
ik vraag me toch wel af of hij het
zelf bevatten kon, maar toch, hij
viel maar door, dat woeste water,
bedolven raakte ik, bedolven, een
lawine van invallen, uitvallen en
muizevallen, gevuld met vette kaas,
voor wie maar happen wilde, de
ijzeren klem verbrijzelde je nek,
maar goed…
Eros sterft
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 396 Soms klimt haar geur
heel rustig in de kamer
dan denk ik - vreemd genoeg -
nu wil ik dat wezen zijn
of die herinnering
maar er gebeurt weer niets
alleen in mijn dromen
glijd ik langs je lichaam
als een slang in het duister
dronken - stoned en giftig
kan ik bijna breken
want ik wil zo graag
voor iemand engel zijn
niet langer smachten…
Stonedhenge
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 95 (voor Hubert Lampo)
Volg de stenen op de oergrond
en puur het vuur uit de stappen
van het licht. Ik sliep met de
vrouwen in jouw boeken en ik kwam
weer aan. Droombeelden werden
aangewakkerd en in het zand van
mijn verleden vond ik magische
sporen. Ik lachte naar het kind
diep in mijn hart. De zon had zich
verdeeld over het blauwe water en…
Smakeloos
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 101 Als je wordt
gegeten
kruip je
in de waan
smaakvol te zijn.
Ze slikken je door.
Het speeksel
rest
waarmee ze je
bespuwen.…
Goudzoeker
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 98 ( voor Jeroen Brouwers )
De derwisj danst
sierlijk door de ruimte, magie
wil zijn en niet vervolgd worden.
Zoals een donkere vrouw hem
krankzinnig kan maken, zo is de dood
een wervelstorm die aanhoudt.
Jouw liefde voor de onderwatergrotten
van de menselijke ziel
is buigzaam als natte klei,
een vloeiende golflijn van
de Indische Oceaan.…
Papa Bunker
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 183 Wie bewust geen vrede zag, liet oorlog blijven
dat de droom vol brandnetels zat ben ik vergeten,
niet hoe ik mocht rusten in een bad, al leek het
meer op bloed, maar er dreven nergens lijken.
Ik likte de laarzen van de eenvoud, waar het hart
verdronken bleef binnen de afgesloten martelkamer.
Schaamte voor de nabijheid van het lagere deel,…
Absalon
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 132 ( voor Adriaan van Dis )
Adriaan, mijn zoon, wat kan een mens
diep wegzinken in zijn ellende
in zijn schrijfkamer, de zeewind
giert door de holten in je hart,
naar de bossen van Indië, waar ik
mijzelf heb verhangen of ben jij het?
Ja, mijn lijdzame disgenoot, trouwe
viervoeter, nu ik je edele kop weer
zie op die ordinaire kijkkast, vermoed…
Bij 'Rood huis in het park' van August Macke
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 250 Het rode droomhuis lacht mij toe
als de rode haren van een beminde
vrouw in het buitenland.
Het pad in de bloeiende tuin
is een rode loper, die aan het einde
opklimt en vervloeit met het huis,
het huis van rode aarde. Geschilderd
in zijn laatste jaar lijkt het huis
mij een voorschouw op de bloedige
terugkeer naar de rose moederschoot
de…
Klaus Mann ( 1948 )
netgedicht
2.0 met 2 stemmen 229 Hij sliep in zijn zwarte kooi, waarvan
de toppen, gouden bollen om te strelen,
niet te breken en in zijn trillende hand
tussen de wijs- en middelvinger de pen,
waarmee hij zijn natte haren kamde,
alvorens het licht te doven. Hij zocht
voorbij het venster van zijn kamer naar
een droom waar de pijn was opgebrand.
Dat donker, iedere nacht opnieuw…
Vermoord
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 783 ( voor Johan Ram, vriend van Louis Couperus )
In de schaduw van de meester wachtte je
tot de les was afgelopen, zodat je wandelen
kon met hem, op geheime plekken in de bossen,
nabij Den Haag en in de warmte van Italië.
Elkaar omarmend als man en vrouw, voorzichtig
kuste je zijn natte mond en met de hand streelde
je zijn zachte buik, waarna…
Stedum - Harar
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 137 (voor Hans van Pinxteren)
Het kleine dorp in de kleiwoestijn met de
kronkelige sloten rond de sompige weilanden
met hier en daar een rauwe boer. Als kind
ging ik er naar de kleuterschool, in de pauze
stootte iemand per ongeluk een hark in mijn
kop, het litteken is nog zichtbaar boven mijn
linkeroog. De wond in mijn hart ook, dat mijn
vriendje…
Witte magie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 183 Subtiele bewegingen
over de zin van het verborgene
ontstegen
aan het aardse gewoel
een Daphne in ballingschap
verlicht
de sombere valleien.
Zij schildert met penselen
van de eeuwige kleuren
op het palet van God.
Uit haar handen stroomt de balsem
voor de kinderharten
zij weert de angst uit schaduwen
met dunne lijnen
zoals orakels doen…
Congeniaal
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 228 (voor Jotie)
Een lange nacht in Gent
om een dode vriend te eren
wat god wat een dwaasheid is
maar de armen doet groeien
in een slagveld met de duivels
die verloren wordt
opnieuw
zoals hij openbaarde
en ik een in memoriam
er achterna uitvecht
niet ver van Oudenaarde
gedeeld in bloedende letters.…
Fossiel uit 1952
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 128 ( voor Hans Faverey )
Ook al lijkt mijn lichaam expressie te zijn,
je kunt niet bij mijn hart naar binnen,
de dromen hebben zich aaneengeregen tot
een weergaloos harnas, in mijn verslapte
spieren woont de koning van de stilte,
de drum wordt aangeslagen door een
vermoorde sjamaan, de zandkorrels op de
paardevel aan de rand van de Seine
schieten…
Zeester
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 220 (voor Bob van Tiel)
Blind en te broos zijn wij voor
de ware vruchten van de geest,
nieuwe heelallen doemen op in jouw
onbevangen oogbollen van profetessen
uit een ver, onzichtbaar gebied, blind
ben ik, om te zien waar jij uit voortkomt,
grens ik wellicht, maar kan niet spiegelen
wat op zich te breekbaar is, te zacht, of
het kan in stilte…
Zielsvreugde
netgedicht
2.0 met 31 stemmen 5.076 ( voor Gabrielle Roth )
Diep is de dans, magisch de muziek die zij
ons aanreikt, vrij en gracieus als de adelaar,
krachtig en vrolijk als een dolfijn,
snel en lenig als een panter. In haar ogen
zie ik de vlammen van Moeder Aarde,
de passies uit de eeuwigheid.
Haar slanke, wilde benen bewegen vurig
op de dansvloer van zand en gras. Haar…
Vaarwel kerkhof
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 259 (voor Lucebert)
Ik zie het lege pad,
de keurige graven
met hier en daar
een oude bloem.
De doodgraver rolt een sjekkie
bij een pas gedolven graf. Hij
fluit een wijsje zonder ritme
of gevoel. Hij groet me alsof
ik een feestpark betreed. Ik
knik hem somber toe, zo doe ik
dat met rouw en daarbij hij
lijkt in trouwe dienst.
Aarzelend…
R.I.P.
netgedicht
3.0 met 13 stemmen 1.181 ( voor J.M.A. Biesheuvel )
Zijn biezen gepakt ligt hij vast met zijn hoofd
in de warme schoot van Eva, Adam spelend, is hij
dood of slaapt hij? Vermoedelijk houdt hij vakantie
in zijn achtertuin en houden de pillen hem eronder,
hoe hij ook zweert bij die noodzakelijke rotzooi,
ik mis hem, die slimme rakker, hij is deel van mijn
leefwereld,…
Ware elf
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 369 (voor Dieuwer Verhagen)
Ze heeft de schoonheid van een actrice,
Soutendijk en Van Dyck ineen, maar ze wordt
nergens ge-acteerd. Haar zachtaardige inborst
wordt gedragen door kleurrijke kleding, met de
flair van een middeleeuwse jonkvrouwe. Haar
Mona Lisa-glimlach betovert iedere man die haar
genaakt in haar curieuze dansfeest, haar schittering…
Liefdesengel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 301 Voor Theresia van Lisieux ( 1873 - 1897 )
In jou zie ik de genade van de hemel,
die zich uitstort als een waterval van bruisende Liefde,
via jouw open hand van heiligheid en voorspraak.
Dankbaar herinner ik mij jouw geschriften,
als een troost in mijn eenzaamste nachten,
in een groot klooster nabij de Noordzee,
toen ik wenste te sterven om…
Pessoa
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 297 Er liep een dronken sjamaan
door de straten van Lissabon,
kijk eens aan, hoe profaan
deze man zijn hel overwon.
Pijn was niet te tellen
als de steken in zijn rug,
nu kan niets hem kwellen
en komt hij in mij terug.…
Eilanden
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 285 Soms vervloek ik God
soms de mensen
maar het helpt niet
zoveel eenzame nachten
dwalen we
langs het zwarte water
met onze gedachten
aan een verdwenen liefde
nog zie ik je gaan
in een droevige boot
aarzelend
met je roeispaan
net zo verdrietig als ik
kijkend naar de rode vlag
die langzaamaan
gerafeld wegwaait
in een duistere wind
hoe moet…
Complex
netgedicht
3.0 met 14 stemmen 1.486 Achter haar westerse kleren
straalt een oosterse prinses
en in haar vurige ogen durf ik
niet te kijken ( bang dat de
tijger springt ) te lang zonder
streling maakt haar lichaam boos,
boeken vallen en zij raakt mij aan
maar nog zal ik niet kijken, zal ik
niet dulden dat ik haar verscheur of
zij mij, dat weet je nooit, dat ik woest
verslind…
Trotzdem
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 227 ( voor Jan Arends )
Hij had de eeuwigheid lief, die cent van grote waarde,
dat lachen boven al het aardse, de kronkelwegen van
aardverschuivingen boven het melkwegstelsel, gesteld
dat we daar eens wodka van maken en klinken met God
op zoiets als de genade voor allen en het temperament
in volle extremiteit. Het moeras van de waanzin ligt
besloten…
Verbannen eruditie
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 305 ( voor Marcel Proust )
Het boegbeeld van de geheel vermoeiden, de weerlozen
in een zinlloos tumult, geteisterd door fysiek verval.
Een hoge ziel paradeerde over de puinhopen van een
vluchtig verglijdende tijd en het al te oppervlakkige.
Zijn droevig gelaat werkte als een magneet voor de
vele beelden die hij tijdloos maakte, bezielde. Hij
zag…