681 resultaten.
nog even - zoals ik ben -
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 33 telkens in mijn aftandse nachten
zwerven mijn handen over
haar warme lichaam, ik wil
haar kalmte voelen
op haar naakte huid
haar waarheid is diep
in slaap gezonken, ik
benijd haar - mijn rust is
me eens ontnomen, niet gegund
zelfs niet in mijn allermooiste dromen
hoe langer ik haar betast, hoe meer
mijn adem de weg kwijt raakt, help…
De nacht in mij
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 238 De nacht ontkleedt mij
in een stille wake tot
diep in de broosheid
van mijn poriën
die eens werden gevoed door
het naakte pantheïsme die
de vleugel was die mij droeg
doch de gesel die mij tartte
zag ik niet als de gesp die mij
verbond met het verlangen
om eeuwig trouw te zijn
aan die vagebond
die mij verried en de deuren
wou forceren…
Discrepantie
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 168 In het gezelschap van anderen, zal ik leren
mijzelf te zien als de minste van ons allen.
En uit het diepst van mijn hart
vol respect anderen als verheven te beschouwen.
*******
Gehandhaafd heb ik verloren momenten
tezamen met uitgemergelde beenderen
welken mij de herfst drachtiger maakten
dan jonge enten van een steeds weer
nieuw…
mijn vlinder
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 337 Jouw rug is mijn doek
die ik beschilderen mag
met vlinders zo volmaakt
dat het plezier te lezen
staat op je huid
De pijn die het spreken
van mijn naald vertaalt
zijn de vleugelslagen
in het bos waar jij van rups
tot mijn geliefde bent ontwaakt…
2012
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 288 het wit van waanzin scherpt
de muren rondom mijn burcht
ik ben een waker zonder gevolg
dit slot troeft de regisseur het tot
munt geslagen lot af en reist
de hemel door in exploderend puin
zou god zijn nagels breken aan
onreligieuze voorspellingen die zonder
enige vorm van waarneembaarheid zijn
schaduw werpt over het verwoeste land waar liefde…
21 december
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 131 nu het einde der tijden met
haar voeten op mijn
deurmat staat en ik mij
zondig door haar te omhelzen
en zeggen dat de tijd die mij rest
de pijn is die mij omlijnt met vage begrippen
uit een fase die niet de mijne is
ze kan niet spreken, maar in haar vuur
proef ik de begeerte wanneer ze me neemt
zij is vrouw, vaginaal en bebost met grote…
Aan de haal met de dood
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 967 Een fout? Jij aan de haal met de dood
die jij herkende in een leven
vol levens en waar het sterven
neigde naar verrukking in ogen
die de angst tot aan de hemel droegen
je rode haren die met de jaren
verkleurden tot aan het oktobergrijs
waar jij je fiets voor eeuwig in etaleerde
evenals jouw rode pull-over
met de smaak van paardenworst…
Aardbeving in China
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 177 ik zie stijgende rivieren
en klimmende handen die alles grijpen
die het lichaam kunnen dragen, smachtende blikken
die de dood willen vermijden
het geraas van de aarde kent talen
die we niet begrijpen
het verstaan van woorden die schreeuwen
zijn onhoorbaar
het vluchten deelt het lijden
met beelden op het journaal
en ik, ik kan slechts…
Achter Diek en ' t Hooge Laand. ( Mijn Wad
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 145 Hoezo, werveling van lucht en vrees
wanneer de rode adem daalt op het
weke water en verre ogen haar
bewonderen met lens en spleten licht
zij is de dame die buitengaats kolvend
haar jongen voedt met schuim van zee
en overvloedig moed, ze is het vermogen
van mijn drijvend ruim
' k zou in haar willen sterven, me verdrinken
in haar nood,…
Afgedankt conservenblik
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 236 ik kan mijn lichaam niet spreiden
tegen het beeld van zwarte magie
woorden ketsen als vreemde wezens
tegen de sterren uit het heelal
mijn vingers krommen in de nacht
wanneer het bezetene me drijft en verjaagt
en ik moet klimmen tegen horizontale vlaktes
zonder enige vorm van inhoud
nog brandt het restant in een afgedankt
conservenblik…
Afscheid geeft hoop
netgedicht
3.0 met 33 stemmen 2.557 ik mis de vorst
in mijn cyclisch denken
het ijswater van de sloten
de lucht met bevroren idealen
ik mis het afscheid
en verzwijg de spijt
van dat ik leef en de bloemen
die ik je nooit gaf
ik mis de vogels in je ogen
de tempel van je fatsoen
de nissen waar ik kon schuilen
soms wens ik, was het maar als toen…
Alle begin heeft een eind
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 222 ik mijmer om de slasaus
die ik niet proef wanneer ik het gras
ontgroen en kleurloze wolken
blauw wil schilderen zodat de lucht
zal klaren en ik mijn blik verruim
de schil is te dapper voor mijn tanden
het knarsen ervan maakt me angstig, het kleed
dat me warmt laat ik vallen en ik boezem
mij aan de wind die steeds kouder lijkt te worden…
Alleen de dood is koud
netgedicht
3.0 met 10 stemmen 439 Wat herleeft is verzonken
in de binnenzak van mijn jas
ongrijpbaar voor de vingers
pluist de voering zich in scheuren
Mocht de dood van lange akkers
zich in luxe baden en is het sterven
getekend bij ’t geboorterecht laat mij
dan gaan in die oude jas
Wat blijft is verstoken
van zonden en slechts de dragers
zijn verhuld in stille momenten…
Alles is verval
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 162 Steeds weer duidt het feest
naar hopeloze gasten, boekbinders
van de ergste soort die met valkuilen
analfabeten weet te scoren
we zeggen ongehoord
verschuilen ons achter vodden
wrijven met vinger kurkresten
uit het wijnglas om het vervolgens
in het geniep af te likken
ze schreeuwen dat de nacht
hun eenzaam maakt, herschrijven
telkens…
Als schrijven op water
hartenkreet
1.0 met 17 stemmen 1.582 Jouw handen die als een
kasteel mij omarmen en die me
raken zoals het water me voedt
waarvan ik drink en dat me waadt
door de mooiste dromen [ met jou ]
En toch wanneer ik je naam
op het water schrijf verdwijnen
de letters bij het licht van de maan
in een tijd die niet lijkt te bestaan
Doch het verhaal doorklieft
de eeuwigheid en kent…
Angst voor dementie
netgedicht
2.0 met 4 stemmen 758 Dat ik neergelaten in jouw wei
aan het gras de geur herkende
als dat van mij en sporen ver voor
gisteren die in verbeelding
nog van liefde spraken
en dat ik niet jouw liefdesheuvel
herkende uit die ontelbare
piramides die ik had bemind
toch ontleedde jij
mijn woordspelingen
en dichtte mij terug
naar daar vanwaar ik kwam
maar desondanks…
Annabel
netgedicht
3.0 met 9 stemmen 558 Soms raakt de regen moe
en braakt dan boze woorden
die de pijn vergezellen
van waarom ik
ik kan jou dan niet troosten
door de sluier waardoor je ziet
ik kan alleen maar zeggen
dat het sterven gelijk het leven
slechts maar tijdelijk is
maar zolang de kim
zich elke morgen van het
duister keert beleef jij
als jonkvrouw telkens de
zomer…
Belijning uit het niets
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 354 nog geen dauw in de verse blaadjes
wel een vroege honingraper
die de tere pas gestreken eenling bezoekt
met een zacht gezoem op rijm
de schetser zalft de huid die geen trots
herkent in de ogen van de spiegel waar
gisteren de dader was van het nog
onbesponnen huid, misschien maagdelijk
doch zeker onbevreesd
een machine op geluid, toekomst…
Bestaan wij nog?
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 346 zoetzure regels splijten
het schrift waar taal emotie
herkent, zonder zich af te vragen
wat de schrijver ervan vindt
maakt hij lange lijnen van het stof
dat zijn silhouet schetst
in een gespleten alfabet – moeders
zoekt een passend lijstje die ze
vervolgens op de tafel zet
hij is niet mij want lijstjes zijn
niet mijn ding, kijk de regen…
Bij naam geroepen
hartenkreet
4.0 met 5 stemmen 774 O ik speel in dromen in ruimten
zonder hoeken, niets te bezeren
niets te breken, alleen het licht
is dof en onzuiver van geweten
De herfst staat pril in het begin
en toch is de kou te zien in bomen
langzaam sterven ze - al is het
niet voor lang -
Maar wie ziet het verschil tussen
't geschrei en het gejoel van kindervreugde
neen, die tijd…
Bo
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 103 jouw hart veroud door tijd
en gedragen door een hand
vol gedachten is je kaars het
verblindend licht in de vele
reizen naar de kwelders van ons Wad
jouw snuit vol reizen en aankomsten
geuit door het doffe water in je ogen
verwoordt het geblaf als een streling in jouw stem
ik begrijp je en ik volg je schreden door het wankel gras
wie je…
Boot vluchtelingen
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 203 Ze waren uitverkocht en lagen als steile
doden op de levende have van het schip, drenkelingen
die het nog niet weten, voer voor de vissen, mest
voor de bodem van de zee
namen die vertekend op het dek liggen te verbleken
met ogen waarin de aarde niet bestaat, de geur van
een manke diesel markeert het spoor waar ze de wind
hadden geraapt uit…
Broer
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 203 Ben je dood of ben je een
vluchteling in de spinsels van
mijn brein, de boter is zacht
als het warm is, maar smeert
in ongenade het brood in stukken
als de koelte met brokken wordt
gesneden
je loslaten is als een trage vlinder in
de herfst
ik wil je gedenken, je gedenken
op jouw manier, zoals je was
gewoon met simpele woorden
iemand…
Buiten de proporties
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 200 Buiten de proporties
is de nacht mijn minnaar
aan wie ‘k dacht en desnoods
mij gaf in alle beelden
die verwoord konden worden
ik kende geen andere duister
dan die ene met dat zwaard
en felle ogen zonder wit
bebaard en toch vrouw
zij was een ruiter zonder paard
doch koetsierde
zij in alle wrangheden
van haar te kort bestaan
waar ze…
Cocon zonder stem
netgedicht
4.0 met 2 stemmen 119 ik stempel af, sluier het geweten
met onoplosbare momenten, momenten
die spaarzaam en onthand zich hebben
geijkt in de stille rondes van het bestaan
was ik een boom, dan zonder bast
ergens achter mijn netvlies sterven
kegels af die mij de scherpte van dit
leven hebben laten zien, ik zal ze missen
in de chaos van mijn eigen rangorde
liever…
Culturele afgang
netgedicht
3.0 met 4 stemmen 222 het flamboyante strijkorkest
dat binnenskamers hoge noten scoort
deelt bij node mee dat de curve
die twee lijnen tot cirkel musiceerde
het houvast aan de dagelijks patroon
zal moeten onderbreken
de dirigent wat klein van stuk
kan het maatwerk niet langer inzoomen
naar de behoefte van deze tijd
een culturele dood die zwijgt
in tegenspraak…
DSB Bank
netgedicht
3.0 met 8 stemmen 579 Tussen de bruine opgejaagde bomen
die in rijen hun schoenen staan
te strikken draagt mijn hart zich voort
op een fantasie waarin ik het spel
ben en mijn dode makkers de knikkers
niemand hoeft te winnen, ofschoon
het verliezen de noodzaak verkiest
boven het geduld
de fluit die de ketel doet bezinnen
en stotterend alsof het
moeite heeft…
Dag Anton Koning
hartenkreet
3.0 met 5 stemmen 1.454 Het spel tussen licht en donker
sprak al van je sterven, jij dacht
nog in jaren terwijl de matheid
in je ogen me vertelde van
het pas gegraven graf
Al kende ik alleen
je kalme oppervlakte met hier en daar
een stukje diepgang, maar de tijdsgolven
droegen begrip en mededogen
naar elkanders hart
Je boeg stuitte tegen rotsen
en versplinterde…
Dag Jan de Haan
netgedicht
3.0 met 12 stemmen 1.052 Vandaag is de dag
dat jij in eeuwigheid zal zwijgen
al had jouw mantel
je al verlaten en kreeg
de nieuwe kou al vat op jou
jouw gekrijs is nu onhoorbaar
al zullen de klanken van je stem
zich voort blijven dragen in een herinnering
van gelukkiger jaren
jouw sterven prijst het leven
dat je droeg en ik zal
je veders bewaren tot de tijd…
Dag lief kind
netgedicht
3.0 met 7 stemmen 408 moeder kolft het warme melk
en geeft de kat te drinken
smeert wat zalf in de tepelkloven
en heeft geleerd om in God te geloven
zij schreit ter wille van de klok
terwijl vader staat te wroeten
in de aarde van zijn laatste tuin
draagt zij haar dode kind
naar het raam
en noemt zachtjes
zijn nieuwe naam…