biografie: Aaike Jordans

Al is een cavia een heel klein beest, hij maakt nochtans behoorlijk veel geluid. Van vér hoor je zijn vrolijke gefluit, al is een cavia een heel klein beest. Ik zag hem niet, en stapte achteruit, en van zijn doodskreet trof mij nog het meest: al is een cavia een heel klein beest, hij maakt...

Schizofreen na grensoverschrijdend gedrag: # Me two.

Hij stierf niet zo bijzonder, heel gewoon. We maakten nog een paar mislukte grappen waarna ik zei dat ik weer op moest stappen, en ’s nachts om vijf uur ging de telefoon. Hij was aan ’t einde zo ontzettend licht nadat zijn bij elkaar gerookte kanker hem uitgedund had, elke week wat...

Het was een lentedag, de vogels floten, de bloesem bloeide met een zoete geur. Aan bomen was een fris, jong groen ontsproten, een prille lentezon gaf alles kleur. Daar stond opeens een hondje aan mijn voeten, een pluizig, vrolijk diertje, nog heel klein. Het kwispelde, als om mij te...

Er staan in dit gebouw, in elke klas, verzuurde dames en verzakte heren hun lang gestorven wijsheid te dicteren, wakker gehouden door wat pen-gekras. De taak van heel dat traag docentenras ? De vragen van de jeugd te confisqueren, haar creativiteit elimineren totdat zij loopt in eender,...

Foei, zomaar in de kerk oranje dragen ! Een schande, en het is dus zeer terecht dat men zo’n schurk het priesterambt ontzegt waaruit hij nu gelukkig is ontslagen. Iets wat ik na zo’n wandaad wel verwacht had, ’t was beter als hij kinderen verkracht...

Zes jaar heb ik u wekelijks belaagd met wat mijn spotzucht uit mijn pen deed vloeien; het was plezant om met de taal te stoeien, door ritme, rijm en deadline uitgedaagd. Wie ’t leuk vond, en wiens dag ik soms verpestte: u allen wens ik hier het allerbeste.

Godslasterlijk en kwetsend zijn uw beelden, uw woorden oneerbiedig en spotziek. Als Allerhoogste duld Ik geen kritiek, vreest thans Mijn toorn, gij ketters en misdeelden ! Vervloekt, o heidenhonden, honderdmaal, Ik keer mij van u, Ik, Louis van Gaal.

Uw moeder, Char, was dat ‘n man ? ’n Vróuw … haar naam begon met A ? B ? C ? … K, L ? Een M ! Van Mama, ja, dat dacht ik wel, en ook uw vader schud ik uit mijn mouw. Ik krijg de achternaam door van die man, la … T … a … n … dan bent u Char la Tan !

Terwijl mijn maag zich van kebab verlost, de stoep verft met een bont palet aan kleuren, staat oom agent mij naarstig te bekeuren en bast dan bits wat mij dat kotsen kost. ‘k Word plots kotsziek van zulke kostenposten, maar nóg meer kotsen zou me nóg meer kosten.

Ik heb het zeker twintig keer gelezen, ‘t bericht dat over pannenkoeken gaat, verbaasd, verward zelfs, over wat er staat. Dat kán toch niet, of zou ‘t echt zo wezen ? Het blijft iets waaraan ik maar moeilijk wen: 't woord “pannenkoeken” met een tussen-n.

Je bent te oud, het hoeft niet meer van haar, je liefdeleven is al heel lang knudde, je kunt ’t na de wilde jaren schudden, al ben je niet dement, vergeet ’t maar ! Het enige dat je voortaan nog kunt: de boom in, voor een laatste hoogtepunt.

De bankafschriften weg ? Dat wil ik niet ! ‘k Wil weten wat mijn baas mij heeft gegeven en waar dat geld vervolgens is gebleven, kortom: wat met mijn saldo is geschied. ‘n Routekaart van rijk naar bedelstaf: Bij: Af: Af: Af: Af: Af: Af: Af: Af: Af:

Dag schatje, ga je met me mee naar bed ? Om financieel niet aan de grond te raken moet ik van de minister baby’s maken en ik gehoorzaam, want zijn wil is wet. Dus kom, ’t is op bevel van André Rouvoet en nergens stelt hij dat dat bij míjn vrouw moet.

Wij, kippen van de batterij te Schagen, wij maken zésentwintig uren vol in deze achtbaan, niet voor onze lol, maar om compassie met Johan te vragen want sneuer dan als dier te moeten sneven is het om zó als mens te moeten leven.

De wetenschap biedt ons niet veel soelaas. Ik dacht dat ze de muis bestrijden zouden maar nee, die maken ze alleen verkouden; daar gaat mijn zo geliefde stukje kaas ! Eerst werd daaraan geknaagd, dat was al rot, maar voortaan zit het ook nog vol met snot.

Meerkoets, vermijd dat woord toch coûte que coûte ! Koet – koeten, dus méér koeten zijn meerkoeten en ik herhaal, dat zal nog een keer moeten: meerkoets als meervoud is meer fout dan goed. Nee, meer nog (ook al brengt dat weinig goeds): meerkoeten leiden vaak tot mínder koets.

De Wallen, geen decor meer voor gepees. Je treft er nog maar moeizaam meer een meid naakt voor ‘t zuurverdiende geld, dat je nu kwijtraakt aan duur design in mode-ateliers. Men naait daar dus nog altijd bij de vleet en als vanouds word je er uitgekleed.

Als Geert weer grofbesnaard maar glad gebekt kortzichtig, kil en krom staat te oreren zal elke krant hem daags daarop citeren zodat hij telkens ieders aandacht trekt. Maar juist die aandacht vind ik heel verkeerd en dus schrijf ik geen versje over Geert.

De nieuwste smurfenfilm trekt zalenvol: ’t zijn vreemde wezens die zich anders kleden, krom praten, raar gekleurd, met vreemde zeden, en vrouwen spelen hoegenaamd geen rol. De film heet : “Blauw ? Het land uit, en wel snel !” (met in de hoofdrol: Geert als Gargamel).

Manlief heeft er maar weinig van gevoeld want hij was reeds behoorlijk overleden toen hij door haar in stukken werd gesneden en een voor een door het toilet gespoeld. Men vroeg haar: Hóe ? en daarop zei ze droog: “ ’t Was een man, dus met de bril omhoog”.

U bent zeer traag, u redeneert heel raar? Blind? Doof? Van logica geen flauwe notie? U kent, noch u herkent ooit een emotie? Dan bent u zeer geschikt als ambtenaar. Maar overstijgt uw schoenmaat uw IQ, dan is minister wellicht wat voor u.

Als we nou dáár eens linksaf konden slaan, dat lijkt mij logischer in ieder opzicht, dan bij de kruising rechtsaf, na dat stoplicht, of rechtdoor, nee, toch links, dan moet het gaan. Voor wie graag zo’n Ikea-kast monteert: ’t geklooi begint al vóór je arriveert.

Verkleumd en kuchend lag hij in zijn krib terwijl de wierrook om zijn neusje kronkelde. Hij was teleurgesteld, zijn oogjes fonkelden. Wat moet ik nou met mirre, dacht hij sip. Had Pampers meegebracht, in plaats van goud ! En babykleertjes, want ik heb 't koud.

’t Zandt, waar menigmaal op tijd en stond een bouwsel brandde, ademt opgelucht. De pyromaan zit vast, klinkt het gerucht, het nieuws gaat als een lopend vuurtje rond. Wie was ‘t ? Waarom ? Hoe kon hij zó lang slagen ? Het vuur is uit, al branden nog veel vragen.

Ik kocht gewoon een broodje, nietsvermoedend, en daarin zat (ik schrok me haast 'n rotje) een hamburger, en ook nog een kapotje. Goor, vunzig, gadverdamme, ik ben woedend. Hoe kan een kok toch zo iet smerigs maken? Een hamburger! Bah, ‘t is om van te braken.

Je dochter zwanger? Snel een bijl gepakt? Begrijp dan toch: zo'n knul raakt opgewonden en spanning zoekt ontlading, da's geen zonde. Boos? Had er dan wat anders afgehakt! Zijn rechterarm, die moet hij juist gebruiken, dan hoeft-ie niet bij haar in bed te duiken.

Excuses jongens, sorry voor die klappen, het liep een heel klein beetje uit de hand al lijkt hier sprake van een misverstand waardoor wij jullie boosheid niet goed snappen: Wij zorgden feitelijk zeer adequaat voor eindelijk meer bont en blauw op straat.

Niet netjes, tweemaal zulke akkefietjes met nietjes die hij in zijn lichaam schiet hoewel hij niet van dat geniet geniet; het gaat hem om het geld, niet om die nietjes. De rechter sprak van ongewenste spelletjes, die vond dat schieten met die nietjes welletjes.

Om droog te blijven stap je door de regen. Je eet steeds meer, waardoor je slanker wordt. Pinocchio z’n neus bleef altijd kort. Ontharingscrème gaat voortaan kaalheid tegen. En heel veel mensen help je aan een baan door ze - dat is toch logisch ? - te ontslaan.