biografie: Ad Zuiderent
Nederlands dichter en letterkundige ('s-Gravendeel, 1944). Studeerde Nederlandse taal- en letterkunde te Amsterdam en werd vervolgens als medewerker voor moderne letterkunde verbonden aan de Vrije Universiteit aldaar. Hij is poëziecriticus van De Tijd en werkt als redacteur mee aan het Kritisch lexicon van de Nederlandstalige literatuur na 1945. Zuiderent publiceerde poëzie in de tijdschriften Raster en Maatstaf. In 1968 debuteerde hij met de bundel Met de apocalytpische mocassins van Michel de Nostredame op reis door Nederland, waarin hij de door hem beleefde watersnoodramp van 1953 door middel van montagetechnieken in apocalyptische beelden bezweert. In De afstand tot de aarde (1974) is Zuiderent bewust bezig de chaotische werkelijkheid te herscheppen in een nieuw universum, daarbij opnieuw experimenterend met de taal. Tot hiertoe toont zijn poëzie verwantschap met dichters als Lucebert en Ten Berge. In zijn derde bundel, Geheugen voor landschap (1979), balanceert hij op de rand van de eigen werkelijkheidservaring en de verwoording van de werkelijkheid in de literatuur door anderen (Nijhoff, Bloem, Nescio).
Inzendingen van deze schrijver
11 resultaten.De laatste pont
gedicht
3.2 met 28 stemmen 
10.566 Een klok slaat aan de overkant. 't Is laat.
Je telt de slagen niet, je kunt ze dromen.
De jaren lopen, denk je, ook wel zonder dat.
Tot hier was er een weg. Die eindigde in wat.
De Dordtse Kil, de Rijn, de Nijl de Lethe,
Deze omgeving is in wachttijd opgelost.
Je hebt de laatste pont geha...
Tuinpad
gedicht
2.4 met 103 stemmen 41.273 De paden op! Welja, dat ene pad
dat heel de tuin bestrijkt: het rondje
binnendoor. Diagonale bielzen
hogen hier en daar wat op. En dat is dat.
Wat heb je met me voor dat wij hier gaan?
Een achtertuin van zes bij acht, een spoor
van slakken, minder dan een blokje om.
Jij zegt: ‘Dit is he...
Op de fiets
gedicht
3.5 met 41 stemmen 12.975 Een nuchter fietser op de gracht: wat valt
dat is een herfstblad - licht stijgt op.
Nóg is er geen gevoel van kortste dag.
Maar keert het licht, dan keert de fietser ook
de stad de rug toe, kiest rivier voor gracht,
sneeuw op de buitenweg voor stadse prak.
Wat voedt nog zijn herinnering: ...
Voor de brug
gedicht
3.3 met 6 stemmen 2.894 De Nijverheid ligt voor de brug,
hoog, leeg, terug van weggeweest.
Je zegt niet: hij is afgedaald.
Daarvoor is de rivier te vlak.
Hij is gewoon van zand verlost,
een huis op weg naar huis,
voorbij de brug de grachten door.
Een fietser aarzelt op de brug
of hij een inhaalpoging waagt,
zich...
II
gedicht
3.0 met 22 stemmen 6.901 Tussen brandende rozen stond rechtop een zwaard
een vogelreservaat en een dorp aan weerszijden uitstervend
van brandenburg tot oude schild.
angstvallig daalde de zee
tot paradijselijk eb waar wolken het water verlieten
en blustanks vervoerden met verdrinkingsdood
door de lucht,
rode paarden v...
Waar geen haven is
gedicht
2.4 met 9 stemmen 8.426 Dichter, kunstkind, wat zul je nog dichten.
In eeuwigheid, dat gesloten systeem, drijf je
voorbij. Maar zoek je 's avonds het lek, is er
niemand daarbuiten, kieuw noch bek. Enkel gordijnen
waarachter de buren het nieuws of de nachtfilm
bekijken. Je lyrisch betoog kan bewegen als
een pont aan ...
Van het Eiland
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.535 Voor de schrijver van 'Leesbaar landschap'
Het is natuurlijk maar een vraag, maar landschap
onder water, denk je dat dat leesbaar blijft,
of dat het zich pas prijsgeeft, als het droogvalt
en zo'n beetje eiland wordt, of dat het gors of griend is,
dat je laarzen nodig hebt en, wat je zegt,...
Tuinpad
gedicht
3.5 met 4 stemmen 1.416 De paden op! Welja, dat ene pad
dat heel de tuin bestrijkt: het rondje
binnendoor. Diagonale bielzen
hogen hier en daar wat op. En dat is dat.
Wat heb je met me voor dat wij hier gaan?
Een achtertuin van zes bij acht, een spoor
van slakken, minder dan een blokje om.
Jij zegt: 'Dit is het...
Reservaat
gedicht
3.0 met 3 stemmen 3.956 Zaten wij op een duintop, was het het bekende
liedje, van de wind die op het hoogste punt
en hopen dat het uitzicht niet bedriegt.
Eerst in de diepte langs het strand, een golf
de horizon, gericht op hond en kind, op zon en wind,
werd je vanzelf gedachteloos en vrij.
Toen onder prikkeldraa...
Huis van liefde
gedicht
2.6 met 30 stemmen 24.894 Het huisnummer verlicht, waar liefde woont
(je zag aan de gordijnen dat dat zo was,
aan de kleur van een raam, donker hardsteen,
was de geveltuin vochtig, dan wist je genoeg)
waar liefde woont, een doordeweekse dag
achter een dichte deur, je belde aan,
een leven als een oordeel, daar kleef
je...
Dorp in Zuid-Holland
gedicht
1.9 met 16 stemmen 6.965 Elk woord gezegd hier was al veel.
In doods gemompel: torentijd,
de namen van de wielerkoers
of 'hoi' tegen een leuke meid.
's Zaterdagsavonds tentmuziek.
Dan sloot het dorp de wereld af.
Fietsers verstarden tot publiek.
Dichter und Bauer, waarom niet.
Straat langs het water. Kritisch...
