biografie: Albert Verwey
1856 - 1936
| Albert Verwey [Amsterdam 1865 - Noordwijk 1937] Verwey was hoogleraar Nederlands in Leiden (1924-1935), en dichter, geleerde, criticus en redacteur. Hij speelde als mede-oprichter van De Nieuwe Gids en oprichter van De Beweging (1905-1919) een belangrijke rol in het literaire en culturele leven in Nederland in de periode 1880-1940. Samen met zijn vriend Willem Kloos was hij de leidinggevende figuur van de Tachtigers. Verwey debuteerde in 1883 met de poëziebundel 'Persephone en andere gedichten'. Behalve dichtbundels publiceerde hij ook veel essays over literatuur. Werk:- Persephone (1883)
- Persephone en andere gedichten (1885)
- De onbevoegdheid der Hollandsche literaire kritiek (1886)
- Verzamelde gedichten (1889)
- Inleiding tot Vondel (1892-1893)
- Inleiding tot het Tweemaandelijksch Tijdschrift (1894)
- Johan van Oldenbarnevelt (1895)
- Aarde (1896)
- Bij den dood van Allard Pierson (1896)
- Toen De Gids werd opgericht (1897)
- De nieuwe tuin (1898)
- Het brandende braambosch (1899)
- Dagen en daden (1901)
- Stille toernooien (1901)
- Jacoba van Beieren (1902)
- De kristaltwijg (1903)
- Het leven van Potgieter (1903)
- Luide toernooien (1903)
- Uit de lage landen bij de zee (1904)
- De oude strijd (1905)
- Droom en Tucht (1908)
- Het blank heelal (1908)
- Het eigen rijk (1912)
- Het zichtbaar geheim (1915)
- Het zwaardjaar (1916)
- Hendrick Laurensz. Spieghel (1919)
- Goden en grenzen (1920)
- Proza (1921-2923)
- De weg van het licht (1922)
- De maker (1924)
- Rondom mijn werk 1890-1923 (1925)
- Van Jacques Perk tot nu (1925)
- De legende van de ruimte (1926)
- De getilde last (1927)
- Vondels vers (1927)
- De figuren van de sarkofaag (1930)
- Ritme en metrum (1931)
- De ring van leed en geluk (1932)
- Mijn verhouding tot Stefan George, herinneringen uit de jaren 1895-1928 (1934)
- Het lachende raadsel (1935)
- Het lezen en schatten van gedichten (1935)
- De dichter en het Derde Rijk (1936)
- Het lijden aan de tijd (1936)
- In de koorts van het kortstondige (1936)
|
|
Inzendingen van deze schrijver
130 resultaten.Ik ben een dichter en der Schoonheid zoon
poëzie
3.9 met 10 stemmen 
2.012 Ik ben een dichter en der Schoonheid zoon.
Alles wat schoon is, is me een vreugd altijd.
Mijn hart is menslijk, maar of 'k lach of lijd,
Mijn lachen en mijn leed zijn beide schoon.
Ik heb de macht dat ik wat schoon is toon
Aan andren, door de taal die ik belijd,
Zodat wie leest bedroefd wor...
KRISTAL EN FONTEIN
poëzie
2.9 met 14 stemmen 1.853 Het is zo weinig wat ik heb:
Dit éne leven, dit kristal
Waaruit ik straal en vormen schep
Van ’t wijd heelal.
Dit éne leven, maar het is
Een knooppunt in het wereldweb,
Van waaruit alles anders is
Dan ’t andren was of is of wezen zal.
Ik heb wel altijd dit kristal
Waarin de wereld s...
Heilige Schriften
poëzie
3.0 met 6 stemmen 1.536 Heilige Schriften zijn die waaraan niemand een sylbe verander,
Godlijk, naar letter en geest -
Goede gedichten zijn zo, zij dan hun bron de Skamander,
Jordaan of Noordzee geweest.
----------------------------------------------
uit: Het zichtbaar geheim (1915)
De grote hond en de kleine kat
poëzie
4.3 met 37 stemmen 3.755 Een grote hond en een kleine kat,
Die zaten op de kamermat;
En de hond die zei: Zeg, scheelt jou wat?
Scheer je weg!
En de kat die zei: Jij bent een hond,
En ik een kat, niet zonder grond;
Hou jij dus nou jouw grote mond:
Scheer je weg!
Scheer je weg: waf, waf! Scheer je weg: sis, sis
S...
Nieuwjaarsmorgen
poëzie
3.4 met 8 stemmen 2.028 Kom dan, mijn gedachten,
Dromen zonder doel,
Die, van de oorsprong van de tijden,
Oprijst om weer te verglijden
Daar uw donkerten omzwachten
In gedaantenloos gewoel, -
Kom dan: mijn beminnen
Moge opnieuw de nacht ontginnen
Van uw veelgeplaagde poel.
-------------------------------...
Veel Namen
poëzie
2.9 met 13 stemmen 1.761 Alle nieuwerwetse namen
Van genieën, nieuwe en oude,
Kwamen in die schedel samen.
Iedre grote geest vertrouwde
- Schijnt het - hem zijn diepste gronden
En hij ijlt die te verkonden
Met een mond als duizend monden.
Hoe hij heet? Ik zeg u node
Hoe hij heet. Zijn naam is Mode.
Aan het venster te Ulm
poëzie
3.3 met 7 stemmen 1.305 Ik zat aan 't venster waar de Donau vloot
En op mij aankwam aan mijn rechterhand
En onder mij verdween. De donkre rand
Van den en loofhout die hem schuilplaats bood
Scheidde mijn berg en voorgrond van de schoot
Van 't volle en tintenrijke en golvend land:
Akkers, veld, dorpen met geboomte om...
Gelijk een vader zijn onwillig kind
poëzie
3.5 met 6 stemmen 2.208 Gelijk een vader zijn onwillig kind
Bestraft met schijnb're toorn, maar smart in 't hart,
En, schoon kastijdend, zelf wel voelt hoe hard
De straf moet zijn voor 't kind dat hij bemint, -
En onder 't straffen in zichzelve zint
En hoopt of het berouwvol wordt, - en mart,
O zo verlangend, n...
Naar alle zijden ligt nu als een tuin
poëzie
3.3 met 7 stemmen 2.112 Naar alle zijden ligt nu als een tuin
Dit Holland met zijn bloemenvolle gronden,
Terwijl de heuvels lijdzaam langs hen blonden,
Hoeven-doorhoekt, van 't zilverzande duin.
En daar de wind me omspeelt op blinke-kruin
Zie 'k dorpen voor me en meen de stad gevonden,
En voel de zee me omgaande ...
De Uitredding
poëzie
2.7 met 7 stemmen 1.600 Zult gij niet altijd komen
Als ik u minst verwacht?
Beminde van mijn dromen,
Zon in mijn nacht!
Ik heb mij neergeworpen
In slijk op 't lichtloos pad,
Bloed'ge vampieren slorpen
Zich aan mij zat.
Mijn mond vol bitt're vruchten,
Mijn hart leeg als een hel,
De lucht zwaar van de zuchte...
Ik heb alleen de woorden, gij de geest
poëzie
3.2 met 12 stemmen 2.711 Ik heb alleen de woorden, gij de geest,
En zoveel als geest meerder is dan woord,
Is in dit werk meer dat aan u behoort
Dan aan uw dichter, die het schrijft en leest.
Gij gaaft mij goeds uit uwe geest en preest
Mij voor uzelve, bracht ik daarna voort
Uw goed in schoon verband van woord met w...
Het jonge groen
poëzie
2.9 met 28 stemmen 2.197 Al dat jonge groen
Als een koele zoen
Op mijn ogen...
En mijn hart bewogen
Zoals toen...
---------------------------------------
uit: Goden en grenzen (1920)
Licht mijner ziel
poëzie
4.0 met 4 stemmen 947 I
Licht mijner ziel! ik zag u steeds van ver,
En wist wel dat gij eindlijk komen zoudt; -
Woorden, die ik niemand heb betrouwd,
Gaan uit als bleke vlammen, - als een ster,
Die in 't azuur, maar blanker, lieflijker,
Zie 'k in uw lokken liggen 't licht gelaat;
't Mysterie van veel leeds...
Topzieke rups
poëzie
5.0 met 1 stemmen 909 Topzieke rups, in 't stijgen
Van blad op blad, van steel op stam,
Denkt ge eindlijk te verkrijgen
Het veld van blauw, de witte vlam?
Te hoog! Ge kunt niet keren!
Hangende aan hoogste top,
Geeft ge, in verdwaasd begeren,
Nog eens u op.
--------------------------------------
uit: De geti...
Gij en wij saam.....
poëzie
4.2 met 9 stemmen 3.650 Wie is zo sterk dat hij de chaos temt?
Wie kan het leed zien zonder schreiende ogen?
Niet wij:
maar juist daarom voelen wij ons voorbestemd
Tot rustloos pogen.
Gij en wij saam, wij moeten doen,
Niet overwijs, niet over-koen,
Naar ons vermogen.
Wie waarlijk leeft, heeft in zijn hart
Een on...
Kom nu, bedroefden! al wie raad'loos klagen!
poëzie
4.7 met 3 stemmen 953 Kom nu, bedroefden! al wie raad'loos klagen!
'k Bèn niet de Schoonheid, maar 'k zal vóor Haar spreken.
't Bewijs? 'k Geef u mijn woord-zelf als een teken,
Dat Zij mij zond en gij mij raad moogt vragen.
Geloof alleen maar dat zij álle dagen
Kan troosten al wie, lijdend, Háar aansmeken...
De gerichte wil
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.089 Wanneer ik stierf en zij die mij beminden
Rondom mijn baar staan en de een d'andre vraagt:
Wat had ge lief in hem: zijn menslijkheid,
Zijn dichterlijke gaaf, zijn trouw aan vrinden,
De zachtheid van een kracht die draagt en schraagt,
Of de onafhanklijkheid van...
DE ZEVEN BOEVEN
poëzie
4.0 met 204 stemmen 28.387 Een koning en een diender,
Die gingen samen wandlen;
De diender knoopte zijn handschoen dicht,
De koning at amandlen.
Zij kwamen aan een groot groot bos,
Daar zaten zeven boeven.
Toen zei de koning: diender, sluit
Die boeven in de schroeven.
Toen ze...
Onrust
poëzie
3.3 met 17 stemmen 2.500 Dichter die uw laatste vragen
Stellen zult wanneer gij sterft,
Antwoord zonder zelfbehagen
Welk een leed uw geest doorkerft
Dat gij nooit tevree kunt zwijgen -
Of ge uit iedre schemering
Bleke maan van angst ziet stijgen
Die uw mond tot klachten dwing'.
"Bleke maan niet, maar het weten...
De dood van een jaar
poëzie
4.2 met 6 stemmen 2.270 Jaar, wat zijt ge een vreemd oud-jaar:
Heet dát gaan sterven?
Met bruine kransen in uw haar,
Als een jong man, voor een feestmaal klaar,
Zorg'loos, zie ik u zwerven...
O vreemd oud -jaar!
Hoé gaat gij dood, oud-jaar?
Zult gij gaan zitten op een hoop
Blaren, wel bruin, maar warm ...
De page
poëzie
4.3 met 6 stemmen 1.649 In ’t donkere bos hebt gij mij gevonden,
Mij, mat van wonden,
En mijn lippen lachten nog over mijn zonden.
Op uw blanke tel hebt ge mij geheven,
Mij, bleek van leven,
En mijn ogen haatten u om uw geven.
Door een groene wei hebt ge mij doen rijden,
Mij, flauw van lijden,
Nauw zocht ik u...
WANNEER IK DENK AAN U, DIE MIJ BEMINT
poëzie
3.6 met 7 stemmen 2.006 Wanneer ik denk aan u, die mij bemint,
Bloeien bij ’t eerst ontluikende geluid
Mijn schone rijmen naar elkander uit
Tot elk geluid zich wonderlijk verbindt.
Als bloemenstengels bevende op de wind,
Waar ieders bloem zich kronende aan ontsluit,
En ’t jong gelaat kust d’andere als zijn br...
Cirkelloop
poëzie
3.9 met 10 stemmen 2.626 Ik ben een vonk die doelloos, richtingloos,
Geworpen in 't heelal mijn vaart begon,
Toen bond me aldra aan zich een andre zon
En wentlend leef ik ongemeten poos,
Een kern van leven, in zichzelve voos,
Vol van de kracht die in en rond mij spon.
O dat ik zonder weten eeuwig kon
Wentlen in de...
HET MISDRIJF
poëzie
4.0 met 1 stemmen 864 Gij zijt mijn Heer, mijn Vader en mijn Vriend.
Als ik misdreef dan deed ik het door u.
Ik die misdreef, die van mijzelve gruw,
Ik heb misdrijvend u alleen gediend.
Ik die misdreef en die, uw straffen ziend,
Staan zal gelijk uw zoon, niet blind, niet schuw,
Straf mij en duld dat ik als eenmaa...
Stille nacht
poëzie
3.6 met 10 stemmen 2.307 Er zijn zo hoge tonen
en zo lage
Dat mensenoren
Ze niet horen.
Mogelijk wonen
In bos of hage
Vogels voor ons verborgen
Zingende tot in de morgen.
Oneindigheid
poëzie
5.0 met 3 stemmen 1.154 Van honderdduizend jaren her
Kwam tot mijn oog de straal van een ster,
Hij kuste mij met zijn milde licht,
Ik voelde mij leven als in een gedicht,
Want wat is tijd?
Meer mijlen ver dan mens verstaat
Bewoog mijn oog dat stergelaat,
Ik was nabij haar met mijn blik
En ondervond een zo...
IK SCHRIJF DEEZ' VERZE'
poëzie
3.8 met 8 stemmen 2.232 Ik schrijf deez’ verze’ uit liefde tot de gele
Papieren met de kreuken glad-gestreken.
De inkt vloeit, de pen haakt, harige vezels breken
Af in het split en vlekken vegen vele.
Daarom mijn hand die zo zwaar leit tot hele
Lichte trekjes dresseer ‘k en ’t licht geteken
Oefent de geest ...
DE ROERGANGER
poëzie
3.8 met 4 stemmen 1.025 Zal ik zijn als gij mij wenst,
Varend tussen weerzijds banken,
Als een schok de schuit doet wanken
En het schuim de plecht beplenst,
Leer mij dan altijd uw oog
Boven mij te zien en onder,
Als een weerzijds lokkend wonder,
Afgronddiep en hemelhoog.
Want de dreiging om en om
Kan ik dan ge...
De schone wereld
poëzie
3.2 met 16 stemmen 2.353 Iedere morgen na het nachtelijk slapen
Ligt mijn wereld nieuw door mij geschapen.
Iedere dag heb ik haar weggegeven,
Telkens één dag meer van 't eigen leven.
Telkens een kortstondiger bewoner
Zie ik haar belanglozer, dus schoner.
Schoonst zal ze eenmaal zijn als ik ga scheiden
En de ...
Psychologieën I
poëzie
3.5 met 18 stemmen 2.269 I
Een koud vermoeden rilt mij door het brein:
Ik zie mijzelf en weet thans wie ik ben: -
Ik ben Erinn'ring van veel boeken, en
Een Macht, waarmee 'k mijzelf en al mijn zijn,
Gedachte en daad, gelijk maak aan de schijn,
Die 'k daarin schoonst vond: - onbewust gewen
Ik me aan dat ál-art...
Meer van deze schrijver...
