biografie: Atze van Wieren
Atze van Wieren (Harkema, 1943) was tot 2002 loopbaanadviseur aan de Universiteit van Groningen. Op zijn vijftigste ging hij minder werken om meer te kunnen schrijven. Hij won meerdere prijzen, waaronder de SNS-Literatuurprijs 2002 voor een cyclus van zeven gedichten, publiceert in tijdschriften en in veel verzamelbundels is werk van hem opgenomen. In 2006 verscheen bij Uitgeverij IJzer te Utrecht zijn vertaling van de ‘Duineser Elegien’ van Rainer Maria Rilke onder de titel De elegieën van Duino, waarvan in 2017 een 2e druk verscheen. Bij dezelfde uitgever zag in 2008 zijn poëziebundel Grondstof het licht. In 2011 volgde Bedevaart; zijn derde bundel Eeuwig leven verscheen september 2017.
Met het Gronings dichterscollectief WP99 realiseerde hij tot nu toe vier uitgaven:
Poëzie op Sokkels, Suiker, Van liefde en koude min en Tussen ijs en adem.
Momenteel wordt gewerkt aan de publicatie van de Friese vertaling van een deel van zijn gedichten door de meestervertaler Klaas Bruinsma, die eind 2018 stierf.
Atze woont sinds 2016 in de stad Groningen, als Fries om ûtens.
Inzendingen van deze schrijver
12 resultaten.Wetenschap
gedicht
3.0 met 121 stemmen 
15.076 Je kunt wel alles denken
dat je wie weet wat,
dat de wortel getrokken
uit je bestaan
een mooi rond getal geeft,
het product van je wezen
een hogere macht is
maar:
waar kiemt de liefde,
waar wortelt je lust,
door welke trage lagen
sijpelt het sap
van de groeiende onmacht,...
Helden
gedicht
3.0 met 37 stemmen 8.649 Ach, flikker toch op met je helden
in hun glitterjurk
van flinterdunne roem,
hun bek vol klatergoud
maar nooit, nee never,
iets te melden.
Mijn held is een gebogen man
in een te lange regenjas
met een vale aktetas
op het Rode Plein.
Iets kan niet stiller zijn
dan sneeuw die valt
en...
Antropoceen
gedicht
3.0 met 4 stemmen 1.209 Ik wandel door de straten,
een amalgaam van onderdelen.
Ze zijn met velen, werken samen:
mijn ene voet gaat voor de ander,
ik zeg beleefd een ander dag.
Zij geven op hun tijd de brui eraan,
buiten mij om, gaan uiteen,
en vinden elders onderdak.
Ook in een leven ondergronds
is altijd werk...
Wetenschap
gedicht
3.0 met 9 stemmen 1.099 Je kunt wel alles denken
dat je wie weet wat,
dat de wortel getrokken
uit je bestaan
een mooi rond getal geeft,
het product van je wezen
een hogere macht is
maar
waar kiemt de liefde,
waar wortelt je lust,
door welke trage lagen
sijpelt het sap
van de groeiende onmacht,
wie legt...
Te hoop
gedicht
2.0 met 9 stemmen 1.641 Wij zijn te hoop gegooid,
wij liggen bleek en bloot
en onmiskenbaar dood
langs smalle, stille wegen.
Van wortels afgesneden,
het loof dat leven was
en stem van wind en regen
is op de akkers stom gebleven.
Wij zijn gerooid en afgelegd
en nagekeken op gebreken.
De grond die onze moeder...
TERRA INCOGNITA
gedicht
4.0 met 4 stemmen 1.441 Dacht dat je ver was, vader,
een ander land was,
mijn stem daar niet kon horen,
dat je grijs gestold als steen,
grimmig als een oude boom
nors omschorst was.
Ik kijk naar het omlijst gezicht,
de stroeve blik langs mij gericht.
Wat, als binnenste zich buiten keert,
harde kernen fijn...
Vraag
gedicht
3.0 met 5 stemmen 1.260 Mijn onderdelen vallen uit elkaar.
Geen nood, atomen maken om
het even waar hun vreugdedans.
Mijn eiwit valt uiteen tot hergebruik.
Een bacterie stribbelt nogal tegen
maar vindt geheid een nieuw tehuis.
Ja, er is veel eeuwigheid in mij.
Maar zeg eens, waarheen gaat de pijn
waar...
Bezoek
gedicht
2.0 met 5 stemmen 1.385 Hij kent de weg, hij veegt zijn voeten
niet, neemt zonder vragen als vanzelf
sprekend de beste stoel, zet zich breeduit.
Dan komen grijsverteld de verhalen
waarin altijd hijzelf de hoofdrol speelt,
vol avonturen uiteraard. Ja ja, knik ik.
Soms valt hij stil, dan worden wit
zijn...
Boom
gedicht
3.0 met 13 stemmen 4.874 Ik heb mijn handen om jouw schors gelegd
en zacht bevoeld, zoals een blinde tast.
De diepe barsten in jouw bast betast,
het braille dat op stam is ingelegd.
Een oud verhaal dat hier geschreven staat,
hiërogliefen uit een verre tijd,
zo zorg'loos ooit de liefdesgod gewijd;
van...
Te Hoop
gedicht
2.0 met 86 stemmen 22.218 Wij zijn te hoop gegooid
wij liggen bleek en bloot
en onmiskenbaar dood
langs smalle, stille wegen.
Van wortels afgesneden,
het loof dat leven was
en stem van wind en regen
is op de akkers stom gebleven.
Wij zijn gerooid en afgelegd
en nagekeken op gebreken.
De grond die onze moeder...
Zo'n dag
gedicht
3.0 met 13 stemmen 5.824 Zo'n dag,
waarop de lucht vol luchtigheid is,
lentewind plagerig achterom sluipt,
van zoveel niet benoembaars bol staat,
Parijs vlakbij is, Granada om de hoek.
Zo'n dag,
waarop het frisgerokte meisje
van de buren hoog moet reiken
naar knoppen in hun kersenboom,
wind de...
Als vroeger
gedicht
3.0 met 204 stemmen 26.500 Alles nog als vroeger:
de waaier van licht
op de horizon,
de bonte strandloper
op drift langs de golven,
schuim dat zich buitelend
uit de voeten maakt.
Als vroeger galopperen
over de lage duinen
gepluimde legioenen,
etst als vanouds de wind
zijn geheime tekens.
Ja, alles nog als...
