12 resultaten.
Wetenschap
gedicht
3.3 met 120 stemmen 15.194 Je kunt wel alles denken
dat je wie weet wat,
dat de wortel getrokken
uit je bestaan
een mooi rond getal geeft,
het product van je wezen
een hogere macht is
maar:
waar kiemt de liefde,
waar wortelt je lust,
door welke trage lagen
sijpelt het sap
van de groeiende onmacht,
wie legt van je zijn
de bleke uiteinden bloot.…
Helden
gedicht
3.1 met 36 stemmen 8.705 Ach, flikker toch op met je helden
in hun glitterjurk
van flinterdunne roem,
hun bek vol klatergoud
maar nooit, nee never,
iets te melden.
Mijn held is een gebogen man
in een te lange regenjas
met een vale aktetas
op het Rode Plein.
Iets kan niet stiller zijn
dan sneeuw die valt
en daarin zonder vals vertoon
een vader te zien gaan,…
Antropoceen
gedicht
3.8 met 4 stemmen 1.232 Ik wandel door de straten,
een amalgaam van onderdelen.
Ze zijn met velen, werken samen:
mijn ene voet gaat voor de ander,
ik zeg beleefd een ander dag.
Zij geven op hun tijd de brui eraan,
buiten mij om, gaan uiteen,
en vinden elders onderdak.
Ook in een leven ondergronds
is altijd werk voorhanden.
Antropoceen heet het project
in uitvoering…
Wetenschap
gedicht
5.0 met 1 stemmen 1.131 Je kunt wel alles denken
dat je wie weet wat,
dat de wortel getrokken
uit je bestaan
een mooi rond getal geeft,
het product van je wezen
een hogere macht is
maar
waar kiemt de liefde,
waar wortelt je lust,
door welke trage lagen
sijpelt het sap
van de groeiende onmacht,
wie legt van je zijn
de bleke uiteinden bloot -…
Te hoop
gedicht
5.0 met 1 stemmen 1.686 Wij zijn te hoop gegooid,
wij liggen bleek en bloot
en onmiskenbaar dood
langs smalle, stille wegen.
Van wortels afgesneden,
het loof dat leven was
en stem van wind en regen
is op de akkers stom gebleven.
Wij zijn gerooid en afgelegd
en nagekeken op gebreken.
De grond die onze moeder was
is dood gewicht gebleken.
Wij liggen op een…
TERRA INCOGNITA
gedicht
4.2 met 4 stemmen 1.484 Dacht dat je ver was, vader,
een ander land was,
mijn stem daar niet kon horen,
dat je grijs gestold als steen,
grimmig als een oude boom
nors omschorst was.
Ik kijk naar het omlijst gezicht,
de stroeve blik langs mij gericht.
Wat, als binnenste zich buiten keert,
harde kernen fijn dooraderd blijken,
nerven teer glanzend blootliggen,
ik…
Vraag
gedicht
5.0 met 2 stemmen 1.286 Mijn onderdelen vallen uit elkaar.
Geen nood, atomen maken om
het even waar hun vreugdedans.
Mijn eiwit valt uiteen tot hergebruik.
Een bacterie stribbelt nogal tegen
maar vindt geheid een nieuw tehuis.
Ja, er is veel eeuwigheid in mij.
Maar zeg eens, waarheen gaat de pijn
waar stapelt zich het hartzeer op
waar moet je voor mijn liefdes…
Bezoek
gedicht
2.4 met 5 stemmen 1.414 Hij kent de weg, hij veegt zijn voeten
niet, neemt zonder vragen als vanzelf
sprekend de beste stoel, zet zich breeduit.
Dan komen grijsverteld de verhalen
waarin altijd hijzelf de hoofdrol speelt,
vol avonturen uiteraard. Ja ja, knik ik.
Soms valt hij stil, dan worden wit
zijn knokkels op de leuning, hij hijgt,
zijn ogen zoeken…
Boom
gedicht
2.8 met 10 stemmen 4.915 Ik heb mijn handen om jouw schors gelegd
en zacht bevoeld, zoals een blinde tast.
De diepe barsten in jouw bast betast,
het braille dat op stam is ingelegd.
Een oud verhaal dat hier geschreven staat,
hiƫrogliefen uit een verre tijd,
zo zorg'loos ooit de liefdesgod gewijd;
van altijd zomer spreekt dit stil dictaat.
Mijn vingertoppen…
Te Hoop
gedicht
2.4 met 84 stemmen 22.300 Wij zijn te hoop gegooid
wij liggen bleek en bloot
en onmiskenbaar dood
langs smalle, stille wegen.
Van wortels afgesneden,
het loof dat leven was
en stem van wind en regen
is op de akkers stom gebleven.
Wij zijn gerooid en afgelegd
en nagekeken op gebreken.
De grond die onze moeder was
is dood gewicht gebleken.
Wij liggen op een bietenvaalt…
Zo'n dag
gedicht
3.5 met 12 stemmen 5.847 Zo'n dag,
waarop de lucht vol luchtigheid is,
lentewind plagerig achterom sluipt,
van zoveel niet benoembaars bol staat,
Parijs vlakbij is, Granada om de hoek.
Zo'n dag,
waarop het frisgerokte meisje
van de buren hoog moet reiken
naar knoppen in hun kersenboom,
wind de verleiding niet weerstaat.
Zo'n dag,
waarop ik gebukt…
Als vroeger
gedicht
3.5 met 204 stemmen 26.525 Alles nog als vroeger:
de waaier van licht
op de horizon,
de bonte strandloper
op drift langs de golven,
schuim dat zich buitelend
uit de voeten maakt.
Als vroeger galopperen
over de lage duinen
gepluimde legioenen,
etst als vanouds de wind
zijn geheime tekens.
Ja, alles nog als vroeger
maar in de fles geen brief,
de duinpan leeg.…