inloggen

Alle inzendingen van Atze van Wieren

12 resultaten.

Sorteren op:

Wetenschap

gedicht
3.3 met 120 stemmen aantal keer bekeken 15.194
Je kunt wel alles denken dat je wie weet wat, dat de wortel getrokken uit je bestaan een mooi rond getal geeft, het product van je wezen een hogere macht is maar: waar kiemt de liefde, waar wortelt je lust, door welke trage lagen sijpelt het sap van de groeiende onmacht, wie legt van je zijn de bleke uiteinden bloot.…

Helden

gedicht
3.1 met 36 stemmen aantal keer bekeken 8.705
Ach, flikker toch op met je helden in hun glitterjurk van flinterdunne roem, hun bek vol klatergoud maar nooit, nee never, iets te melden. Mijn held is een gebogen man in een te lange regenjas met een vale aktetas op het Rode Plein. Iets kan niet stiller zijn dan sneeuw die valt en daarin zonder vals vertoon een vader te zien gaan,…

Antropoceen

gedicht
3.8 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.232
Ik wandel door de straten, een amalgaam van onderdelen. Ze zijn met velen, werken samen: mijn ene voet gaat voor de ander, ik zeg beleefd een ander dag. Zij geven op hun tijd de brui eraan, buiten mij om, gaan uiteen, en vinden elders onderdak. Ook in een leven ondergronds is altijd werk voorhanden. Antropoceen heet het project in uitvoering…

Wetenschap

gedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.131
Je kunt wel alles denken dat je wie weet wat, dat de wortel getrokken uit je bestaan een mooi rond getal geeft, het product van je wezen een hogere macht is maar waar kiemt de liefde, waar wortelt je lust, door welke trage lagen sijpelt het sap van de groeiende onmacht, wie legt van je zijn de bleke uiteinden bloot -…

Te hoop

gedicht
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.686
Wij zijn te hoop gegooid, wij liggen bleek en bloot en onmiskenbaar dood langs smalle, stille wegen. Van wortels afgesneden, het loof dat leven was en stem van wind en regen is op de akkers stom gebleven. Wij zijn gerooid en afgelegd en nagekeken op gebreken. De grond die onze moeder was is dood gewicht gebleken. Wij liggen op een…

TERRA INCOGNITA

gedicht
4.2 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.484
Dacht dat je ver was, vader, een ander land was, mijn stem daar niet kon horen, dat je grijs gestold als steen, grimmig als een oude boom nors omschorst was. Ik kijk naar het omlijst gezicht, de stroeve blik langs mij gericht. Wat, als binnenste zich buiten keert, harde kernen fijn dooraderd blijken, nerven teer glanzend blootliggen, ik…

Vraag

gedicht
5.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 1.286
Mijn onderdelen vallen uit elkaar. Geen nood, atomen maken om het even waar hun vreugdedans. Mijn eiwit valt uiteen tot hergebruik. Een bacterie stribbelt nogal tegen maar vindt geheid een nieuw tehuis. Ja, er is veel eeuwigheid in mij. Maar zeg eens, waarheen gaat de pijn waar stapelt zich het hartzeer op waar moet je voor mijn liefdes…

Bezoek

gedicht
2.4 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.414
Hij kent de weg, hij veegt zijn voeten niet, neemt zonder vragen als vanzelf sprekend de beste stoel, zet zich breeduit. Dan komen grijsverteld de verhalen waarin altijd hijzelf de hoofdrol speelt, vol avonturen uiteraard. Ja ja, knik ik. Soms valt hij stil, dan worden wit zijn knokkels op de leuning, hij hijgt, zijn ogen zoeken…

Boom

gedicht
2.8 met 10 stemmen aantal keer bekeken 4.915
Ik heb mijn handen om jouw schors gelegd en zacht bevoeld, zoals een blinde tast. De diepe barsten in jouw bast betast, het braille dat op stam is ingelegd. Een oud verhaal dat hier geschreven staat, hiĆ«rogliefen uit een verre tijd, zo zorg'loos ooit de liefdesgod gewijd; van altijd zomer spreekt dit stil dictaat. Mijn vingertoppen…

Te Hoop

gedicht
2.4 met 84 stemmen aantal keer bekeken 22.300
Wij zijn te hoop gegooid wij liggen bleek en bloot en onmiskenbaar dood langs smalle, stille wegen. Van wortels afgesneden, het loof dat leven was en stem van wind en regen is op de akkers stom gebleven. Wij zijn gerooid en afgelegd en nagekeken op gebreken. De grond die onze moeder was is dood gewicht gebleken. Wij liggen op een bietenvaalt…

Zo'n dag

gedicht
3.5 met 12 stemmen aantal keer bekeken 5.847
Zo'n dag, waarop de lucht vol luchtigheid is, lentewind plagerig achterom sluipt, van zoveel niet benoembaars bol staat, Parijs vlakbij is, Granada om de hoek. Zo'n dag, waarop het frisgerokte meisje van de buren hoog moet reiken naar knoppen in hun kersenboom, wind de verleiding niet weerstaat. Zo'n dag, waarop ik gebukt…

Als vroeger

gedicht
3.5 met 204 stemmen aantal keer bekeken 26.525
Alles nog als vroeger: de waaier van licht op de horizon, de bonte strandloper op drift langs de golven, schuim dat zich buitelend uit de voeten maakt. Als vroeger galopperen over de lage duinen gepluimde legioenen, etst als vanouds de wind zijn geheime tekens. Ja, alles nog als vroeger maar in de fles geen brief, de duinpan leeg.…