biografie: Bernard Dewulf
Bernard Dewulf (1960), is onmiskenbaar een bijzonder dichter. Hij kiest zijn woorden met grote zorgvuldigheid en hanteert de taal ongewoon trefzeker. Iemand met een ingehouden zegging die bovenop het mooie dat er staat ook nog veel weet te suggereren. De schitterende bundel ‘Waar de egel gaat’ (1995) wint dan ook terecht de Prijs voor het Beste Literaire Debuut.
Bernard overleed plotseling op 23 december 2021 in Antwerpen.
Inzendingen van deze schrijver
10 resultaten.Notitie
gedicht
2.0 met 17 stemmen 
8.652 in alle vroegte doodstil opgestaan
om nog eens het eerste licht te zien.
Wassen, oude kleren aan. Koffie
en dan leven voor het open raam.
De meeuwen draaien om wat brood.
De kinderen slapen nog aan later jaren.
De duif zit dagelijks in de dakgoot.
De wolken kijken werkelijk te varen.
Ter...
Spiegelkast
gedicht
2.0 met 44 stemmen 12.405 Vreemd, dat zij nu slapen moet. Er is nog
meer te doen. Net zou zij aan de strijk, het is
pas noen. En moeder zit nooit stil, meneer.
Iets in haar hoofd speelt met de tijd,
iemand die haar leven niet meer leidt.
Toch gaan gordijnen dicht. En groet zij kort
de glazen buurvouw, die zich 's ...
Thuiskomst
gedicht
3.3 met 53 stemmen 24.198 Ik heb je lief, al kan ik het niet weten,
Ik bedenk het als je thuiskomt van een dag
in je leven. Maar het is geen gedachte.
Je streelt mijn wang en wie weet,
dat gebaar. Het wordt duizend keer gemaakt
voor het bestaat. Hangt je jas aan de kapstok,
iets van niets, maar morgen ontbreekt het
m...
Breister
gedicht
2.0 met 133 stemmen 25.191 Laden vol warme halzen
breit zij en komt zo mensen
op het spoor die het jaar door
winter trotseren in haar.
Naalden zijn de laatste taal.
Een na een heeft rijm
de levenden het zwijgen opgelegd.
Toch zijn ze er nog allemaal.
Hun alfabet is een perfect geheim,
het wordt omwonden, niet gez...
Grand nu blue, 1924
gedicht
4.2 met 5 stemmen 3.364 Dit is mijn vrouw. Zij is mij duizend-en-één.
Bredere mannen hebben in duizenden hetzelfde,
in haar alleen heb ik de duizend anderen gezien.
Zij was het dichtste, het verste onder de dingen.
ik heb niets anders misdaan dan haar benaderd.
Verder dan de verf ben ik niet geraakt. De verf
is haa...
Hart
gedicht
2.5 met 2 stemmen 5.500 Het diepste houd ik van hem over,
wat ik zeg verzwijgt zijn taal.
Hij draagt zijn hart in mij
het haast mij dagelijks voort.
Wij praten en hij knikt bij nee,
hevig verkeerd. Drank zuipt hem op.
Om oude grappen lacht hij nog
de lach die ik verstop.
Later staat hij scheef
voor zijn huis e...
Zij
gedicht
4.0 met 1 stemmen 14.416 Wij doen ondeelbaar, hart aan hart,
maar slapen ieder onze nacht.
Haar lichaam ademt in mij voort
en binnen word ik weggedacht.
Woont daar iemand die bestaat
als zij zich sluit? Alles is
zo denkbaar in dit hoofd, ik
raak er niet in en niet uit.
Ik ken haar enkel in mijn armen,
zij houdt...
Geheim
gedicht
3.0 met 9 stemmen 5.658 Zij spreekt de plinten toe, hoger kan niet meer.
Slechts hem die buigt, herkent zij weer.
Reuzen duldt zij niet. Wie groeit heeft ongelijk.
Ik zit, een wereld te laag. Met stoel en bed
als grens. Ik pas nog net. Bij koffie
volgt haar groot geheim: graag zou ze toch,
nu dat nog eenvoudig kan....
Naar binnnen
gedicht
4.0 met 37 stemmen 11.230 Ik zou haar willen kennen,
deurtje in haar hoofd en zo
naar binnen. Omzichtig door
de doolhof die zij is.
Daar is een kamer vol met
alles wat zij mist. Feiten,
dagen, mensen door elkaar.
Het heeft gewaaid in haar.
Een man is hier die dood is.
Een kind dat niet bestaat.
Ik snuffel in ee...
Boswachter
gedicht
2.6 met 22 stemmen 11.012 Hij is even terug van weggeweest.
Nu is nu en dan. Toch moet hij morgen
naar het bos, zijn hoofd ligt
nog vol hout. Een stapel zorgen
in een begroeide geest.
Bij zijn bijl, op een sprei
zoekt hij bomen in de kamer.
En te voorschijn in wit schort,
uit een deur in het lover,
komt een zoon...
