biografie: Charles Ducal
Pseudoniem van Frans Dumortier, Vlaams dichter en prozaschrijver (Huldenberg 3.4.1952). Ducal studeerde Germaanse filologie in Leuven en was lang actief in de Marxistisch-Leninistische beweging en de Maoïstische partij AMADA. Hij is werkzaam als leraar Nederlands.
Als dichter debuteerde hij met Het huwelijk (1987), in 1989 gevolgd door De hertog en ik. Die laatste bundel werd bekroond met de Prijs van De Vlaamse Gids en de Lucy B. en C.W. van der Hoogtprijs.
De gedichten van Ducal werden bij verschijnen als tamelijk schokkend ervaren vanwege de ontluisterende manier waarop het huwelijk erin wordt beschreven en de quasi-blasfemische manier waarop religieuze thema's worden aangesneden.
In zijn verhalen, gepubliceerd in De meesterknecht (1992) verwerkt hij autobiografische gegevens uit zijn radicaal-linkse verleden en zijn katholieke jeugdmilieu. Daarbij hanteert hij een evident ironische toon.
In 1994 verschenen opnieuw gedichten in Moedertaal.
Het werk van Ducal wordt doorgaans geplaatst in het milieu van postmoderne dichters als Spinoy, Van Bastelaere en Dewulf en het tijdschrift Yang, al bestaat er ook twijfel of zijn affiniteit daarmee wel zo groot is.
Inzendingen van deze schrijver
23 resultaten.Prins
gedicht
3.1 met 36 stemmen 
13.754 Je prikte je aan mijn pen en sliep in,
en droomde verbitterd de honderd jaren
tussen de werkelijkheid en de prins.
Ik trachtte een gat te maken,
maar de haag bleek onmenselijk dik,
een schuld die groeide en groeide
omdat ze geschreven stond op mijn gezicht.
Wat ik had weg te snoeien was ik,...
Oog in oog
gedicht
2.8 met 11 stemmen 6.840 's Avonds hoort hij het grote huis hijgen.
Uit verre kamers nadert een doodstille gang.
De deur wacht op stappen. Schuilhoeken kijken.
Hij staat voor de spiegel, hij het bangst
omdat het beeld zich in hem laat betrappen:
een schuldig kind dat de rede doorbreekt,
uit oude kasten naar taal ko...
Pad
gedicht
2.9 met 46 stemmen 19.465 Er zit een pad op mijn leven
een grote onwrikbare pad
die opeet wat ik wil vergeten,
opdat de schuld niet ontsnapt.
Zo vet en vervuld het verleden,
zo nietig de pijn van de dag,
b.v. dat ik je lichaam wil strelen,
maar niet bewegen kan. Goedenacht.
Kon ik een naald in haar steken,
werd ...
Begin
gedicht
2.9 met 23 stemmen 15.870 Hoe werd ik begonnen die nacht?
In welke schuwe, onzegbare woorden?
Of sliep zij, schoof in haar slaap
zijn hand op de tast? Het was zomer,
met open ramen. Zij hoorden het erf,
het gerucht van de hond, het donker
gestamp van onrustige paarden.
Lagen zij naakt, het dek weggeschopt,
speelde ...
Onvindbaar
gedicht
2.0 met 505 stemmen 82.232 (voor het jarige konijn)
Omdat het liegt en dus kan veranderen
omdat het maar zichtbaar is tussen de lijnen
omdat het ontdekt wat al lang is ontdekt
maar nooit op deze onmogelijke wijze
omdat het zich aanpast, ook aan het zeer grijze
omdat het de jager zelf heeft gewekt
omdat het ...
Moer
gedicht
3.5 met 14 stemmen 13.130 Zij bijt haar jongen niet dood,
als de wereld ze aan wil raken.
Zij geeft ze als talenten uit
om winst te maken: rijkdom,
roem, kroost - krenten
in de korst van haar liefde.
Nee, zij bijt ze niet dood,
maar knibbelt en kaagt aan hun adem,
snibt in hun taal, roert haar tong
in de heimelijk...
Verspreking
gedicht
2.4 met 36 stemmen 14.089 Door een verspreking viel ik uit het raam.
Op straat liepen gedachten te hoop,
zij bogen zich over het neergedaald lichaam
en zochten een gat in het hoofd.
Er duwde een vraag op mijn voorhoofd, zo
scherp dat mijn ogen begonnen te lopen.
Ieder gezicht ging voor mij open
en toonde hetzelfde v...
Werkelijkheid
gedicht
3.2 met 41 stemmen 16.695 Toen de lucht op was verdwenen de dingen.
De meubels stonden gedacht, louter schimmen
van ambacht en hout. Ik hield een pen in de hand,
maar kon mij het doel niet herinneren.
Er scheen licht, maar dat lag aan de lamp.
Of omgekeerd. Alle verklaring was opgebrand.
De boekenkast vol, maar zonde...
Avondgebed
gedicht
2.7 met 34 stemmen 18.325 Wind en regen sloten de vensters.
Wij zaten geknield bij de haard
in de godsdienst die wij zouden erven.
De vrouw die ons had gebaard
zei formules om ons te verkleinen.
Haar stem zeurde taai in de nek.
Wij zaten stom, pas ingewijden.
De man die ons had verwekt
hief de hand. Wij boden het...
Geluk
gedicht
5.0 met 1 stemmen 1.803 Omdat ik geen honger, geen dorst lijd,
een huis heb, een baan, een voorbeeldig gezin,
duizend boeken, van Sade tot Grimm,
gezondheid, een trouwe maîtresse, veel tijd
voor kunst en liefde of wat daarop lijkt,
de wereld kan zien, mijn tuin cultiveren,
duizend gedichten opnieuw kan proberen
ee...
Geheim
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.096 Gauw, heel gauw komt het uur van onthulling,
als wat hij verborgen heeft wordt ontdekt.
Het brandt in zijn vingers, het geheim
dat als een formule aan het kind trekt.
Het is hem te sterk, de vervulling
van een verlangen dat in het donker ontstaat
als koorts in zijn lichaam, dat week word...
Ballade van de zee
gedicht
4.1 met 563 stemmen 8.862 Niet de wind, maar een boze mond
doofde de kaars. De koningszoon verdronk.
Wie op hem wachtte werd gek van verdriet
en sprong in zee. Beiden werden een lied.
Is het water te diep, koopt men een plaats
op een boot. De afstand is niet zeer groot.
De levens aan boord, zij wegen zo zwaar
en...
De Asla
gedicht
4.0 met 2 stemmen 3.704 Ik ging met de asla naar buiten,
ik ging met de asla over het erf.
De staldeuren waren veranderd in ruiten,
er stonden gezichten op, nat van de verf.
Ik ging met de asla de poort door,
ik ging met de asla tot ver in het veld.
De wind kwam en as waaide over het koren,
er stak een hoofd ui, m...
Barmhartig
gedicht
3.5 met 2 stemmen 4.265 Haar hoofd hing over de wasbak,
haar lijf stulpte weerloos de billen.
Het moment leek bestemd voor de slag,
een sobere nekslag, zonder gestribbel.
Even streek hij met plagende vinger.
De huid trok strak als een vlies op de melk.
Zijn lust verhardde. Hij trachtte te willen.
Zij kirde verleid...
Tiran
gedicht
3.5 met 2 stemmen 9.996 De patriarch ligt opgebaard, eeuwenoud,
omringd door een liefde
die hij, dood, blijft gebieden:
dochters van God, om zijn wil ongetrouwd
en toegewijd aan zijn leeglopend lichaam.
Hij rust voldaan, een volstrekte tiran,
onverschillig om wie zijn afgestamd,
hem haastig groeten en weggaan,
...
Misverstand
gedicht
3.0 met 1 stemmen 19.531 Mijn vrouw is getrouwd met een dichter,
al had zij de zaak heel anders gepland.
Zij dacht aan een vader, een minnaar, een man.
Hij schrijft. Verder zijn er geen plichten.
En zelden is meer dan zijn lijf in bed,
mager en bleek in zijn eenzaam verlangen.
Soms staat hij op om een woord te verva...
Haas
gedicht
2.5 met 25 stemmen 7.354 Het veld was modder. Ik meed de wegen.
Regen waste het avondlicht schoon.
Prikkeldraad aan de rand sloot te hoog
om de verte tegen te spreken.
Ik had zoveel jeugd bij te benen,
angst stuwde op in mijn bloed,
kreeg snelheid, werd overmoed.
De wind hield zijn honden geketend.
Haas is een h...
Lolo
gedicht
2.7 met 22 stemmen 8.541 3
Wij lagen verscholen op zolder
in de ban van haar onwaarschijnlijkheid,
een oerbeeld, buitgemaakt op een foto.
De hele nacht dronken en rookten wij
om denkbaar te blijven in onze verbeelding,
waarin zij als onmogelijk verscheen,
de moeder-godin, als koe bekeken,
de borsten gespannen en...
Poëtica
gedicht
3.9 met 7 stemmen 3.492 Er is geen poëzie in een te helder leven.
Op het behang is altijd een plek
die wacht op het vocht. Een vuile bek
zoekt in de laden naar onzegbaarheden.
Alles wat toonbaar is moet overschreven,
ieder gedicht gewassen in inkt
die blind van de moerassen zingt,
waarvan men ziende niets kan ...
De hand 1
gedicht
2.2 met 18 stemmen 6.863 Mijn kamer is een kamer in de tijd.
God zwijgt. Ik heb verkeerd geleefd,
mijn adem opgeteerd in de luchtbel
van een geloof. Ik schreef mijzelf
om veilbaar te zijn honderd jaar
na mijn dood. Zonder lust brak ik
mijn deel van het dagelijks leven,
verstrooid, bang om de eeuwigheid
te verspelen ...
Honger
gedicht
3.8 met 23 stemmen 10.648 Niet langer bij wijze van spreken,
maar in de precisie van huid en haar,
een schoonheid met leeftijd en wereld:
ik wil een antwoord, geen vraag.
Ik wil een kamer zonder verbeelding,
een vrouw die is wat ik lees.
Honger die het verlangen kan breken,
wrevel wordt, vlees op vlees.
Ik wil je...
Moeder
gedicht
3.0 met 67 stemmen 26.479 Om haar te ontlopen hield ik
van niemand. Ik schreef in de spiegel
een vrouw van ivoor,
knielde, aanbad, en bleef groot.
Ik kon niet verliezen.
Vanmiddag heb ik haar weer gezien
in de stad, volstrekt overbodig,
op zoek naar een jurk
die nooit meer past.
Zij is schoon,
al schoner dan oud....
In de marge
gedicht
3.1 met 12 stemmen 7.463 Zij zitten hoog, op dunne banden,
in de marge van het verkeer. Hun strook
is niet ingelijfd, zij zijn op weg
in een tragere eeuw, missen de koorts
de wereld bijtijds te bestrijken,
de verte aanwezig te rijden, breed en brutaal.
De auto is jong, zingt de werkelijke taal.
Op de fiets komt men...
