inloggen

Gedichten

gedicht (nr. 5.316):

Pad

Er zit een pad op mijn leven
een grote onwrikbare pad
die opeet wat ik wil vergeten,
opdat de schuld niet ontsnapt.

Zo vet en vervuld het verleden,
zo nietig de pijn van de dag,
b.v. dat ik je lichaam wil strelen,
maar niet bewegen kan. Goedenacht.

Kon ik een naald in haar steken,
werd zij onttoverd misschien, een mens,
kon de schuld misschien wel geregeld,
b.v. ieder de helft.

-------------------------------------
uit: 'Naar de aarde', 1998.

Schrijver: Charles Ducal
Inzender: BK, 28 juli 2024


Geplaatst in de categorie: emoties

2.9 met 46 stemmen aantal keer bekeken 19.158

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)