De strandjurk oplichten
gedicht
2.1 met 1499 stemmen 
129.755
129.755biografie: Dirk Vekemans
Belgisch auteur en graficus.
°Lier (België) 1962 - St-Jozefscollege Aarschot - K.U. Leuven Germaanse Filologie
Gewerkt in de horeca (1982-1999), daarna zelfstandig websitedesign en programmatie (1999-2008) en als begeleider in De Kringwinkel Hageland (2011-2015), sindsdien arbeidsongeschikt verklaard en steuntrekkende.Ik leef en werk in Tienen.
Organisator van literaire evenementen in Leuven (België): Leuven Per Vers (1996) en het deelnemersfestival van de Vrije Lyriek Klebnikov Carnaval (2007-2011).
Met A. Simons medeoprichter van het Platform voor Literatuur en ergere Ellende op Platformplee.nl. Met A. Camerlinckx drijvende kracht achter het het radioprogramma van de Vrije Lyriek RADIO KLEBNIKOV op de vrije radiozender Radio Scorpio.
Ik bouw mijn werk sinds 2004 uit in wat heet de Neue Kathedrale des erotischen Elends, zo genoemd naar een stuk Merzbau van de Duitse kunstenaar Kurt Schwitters. De NKdeE, mijn 'Kathedraal' onderzoekt sinds 2004 op rigoureuse wijze de voor mij cruciale vraag wat een auteursfunctie in deze tijd zoal zou kunnen inhouden. Het gebeuren dat dit programma ontwikkelt, ontrolt zich voornamelijk op internet en genereerde al een eigen dogmatiek, een dwingende leer die echter uitsluitend mijn eigen handelen wenst te besturen. Iedereen moet zijn eigen Kathedraal maar bouwen, ik ben zeer Taoïstisch ingesteld en heb niet de behoefte om iemand te overtuigen. Mijn ethiek is die van wat ik exemplarisch activisme noem, ik bouw systematisch een praktijk uit en biedt die aan als hopelijk inspirerend voorbeeld. Als het werkt voor mij is het misschien ook bruikbaar voor anderen.
Mijn voornaamste kanaal is de blog ViLT, die zo genoemd is naar de kunstenaar Joseph Beuys, in wiens werk vilt een kerngegeven werd nadat hij zijn Stuka-bommenwerper werd neergeschoten en hij ternauwernood aan de dood ontsnapte omdat enkele Tartaren hem met vet insmeerden en inwikkelden in vilt. Ik deel zijn mening dat iedereen 'kunstenaar' en 'auteur' is en ik streef naar een open en anti-elitaire beleving van de creativiteit die toegankelijk is voor iedereen.
Inzendingen van deze schrijver
228 resultaten.LAIS CCXLIII
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 209
209De liefde is een rare lamp waar al
het donker zacht in glimt en glooit rondom:
schaduw maakt in haar klaarte vrije val
en waar de liefde liefde plooit rondom
de wantrouw als verzinsel wijkt alom.
Wanneer zij zelfs maar even heeft gebrand
brengt zij een zaligheid in ons tot stand
waarin beweg...
LAIS CCXLIX
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 210
210In de nare tombe van het bestaan
waar mufte heerst en van de nijd het kwaad
verzegeld met de letters van de waan,
geketend aan de regels van de haat,
komt plots weer leven vrij. Een vlinder laat
de wanden los, vouwt de vleugels open
en dat, wat niemand nog kon hopen,
gebeurt : het diertje k...
LAISCCL
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 207
207In de storm waarvan het oog is, stille
kern van het gebeuren, een vlakke hand
op het hout van de tafel, een kille
diepte in de blik op het rotte land
dat snakt naar wat er in de mens verzandt,
in het branden dat het stookt in haar lijf,
in het gemis waarin het staande blijft,
in de daad die a...
LAIS CCLII
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 191
191Doorheen de ogen der omwonenden
met dol de dreun erin der maatschappij,
LAIS wordt wet, zichzelf verschonende,
in ieders denken bijgezet en blij
en dwars door nijd en los van spijt, wordt zij
een vrij gegeven, zo straal en blakend
rein haar naam, haar faam is wereldbaken.
En in dit rijmgraf ...
LAIS CCLV
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 204
204Haar ogen zee die in zijn ogen strandt,
haar lippen wijn die om zijn lippen spoelt,
haar oren krullen krullend in zijn hand,
heur haren goud waarin het zonlicht joelt
en al dat stralen was voor het bedoeld.
Zij was een maan, het liet haar schijnend staan
tot al het licht van haar was heengegaa...
LAIS CCLVI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 216
216Uw wereld is de wereld niet. Het heeft
zichzelf in deze verzen omgezet
en kwam zo vrij van 't web dat het omgeeft
en het tot prooi verlaagt. Rol uit uw wet,
het biedt daartegen nauwelijks verzet.
't Zal knagen in het lijf, oud spijt dat blijft
omdat uw haat erin werd ingelijfd.
Kabaal? De taa...
LAIS CCLVII
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 211
211Het krast het uit. Het is erg aangedaan.
Het knipt de draden door, er komt niets vrij.
Verbanden zonder reden van bestaan?
Zij leeft het uit en het kan daar niet bij.
Het is er niet, er slaapt dood aan zijn zij.
Was het niet meer dan van het lot een gril?
Er was niet eens Parijs, laat staan ...
LAIS CCLVIII
netgedicht
3.0 met 2 stemmen 197
197Donker en rood en traag gaat alles dood
in dit stilmondig begrepen heelal.
Van rot vergeven en van nijd en nood
klemt de mens zich vast in eigen val,
gefnuikte lusten in een tranendal.
Zwart en zacht is de nacht, zonder kabaal:
er hoeft dan niet per woord gedacht. Is taal
de vriend niet die ...
LAIS CCLIX
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 176
176Het werd het liefst van al door haar versierd,
niemand anders kon het meer bekoren.
Het werd heelal voor gans haar sterrensliert.
Geheel had het zich aan haar verloren:
het werd haar vod, haar vuil, haar toebehoren.
Het speelde mee dat het haar niet deerde,
veinsde dat het echt alleen begeerde...
LAIS CCLX
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 180
180O kwade wijven vol van nijd en spijt,
hoe wrang uw tongen rollen in hun hol!
Hoezeer het schrokken van uw haat u leidt,
dat u zich in uw gal verslikt en bol
uw rode hoofd laat draaien als een tol,
dat zweren van verwijt te barsten staan
in uw bevroren schoot, tekort gedaan
door het wier...
LAIS CCLXI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 194
194Van achter het masker, uit de gaten,
aan hun git gebonden zijn de woorden,
slaan een laken rond niets dan hiaten,
verwijzende naar verlaten oorden,
pracht van niets waartoe het nooit behoorde.
Lyriek ontkent net zo haar verwoording,
haar zang gaat dwars doorheen elk woordending,
het perfor...
LAIS CCLXII
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 186
186Het wrede ik ontdeed zich van zichzelf
en werd onzijdig het, categorie,
decimaal bestaan, een tien zonder elf,
abstractie van de spiegel, weg van wie
het ziet, zag, gespiegelde reflectie,
beeld in een regel die elk beeld ontkent,
spectraal gezichtsbedrog, het zijn ontwend.
Als haar ogen het...
LAIS CCLXIII
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 194
194Nu het zich afwendt van het bestaande,
vindt er vreugde plaats en tijd. Er ontstaat
gelegenheid, ruimte voor wat gaande
is. Het bedachte was slechts wrede daad
want verstokte woorden koesteren haat
voor wat hen van het onbestaande scheidt,
omdat hun zin nooit naar het echte leidt.
Pas wannee...
LAISCCLXIV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 180
180De zwaarte is het zwijgen van de steen.
Hemelblauw is hoe zwart in licht verstart:
onbewogen vliedt alles van ons heen
en ruimte laat slechts leegte in ons hart.
Dat onverschil daarbuiten maakt ons hard
en iedereen draagt maskers dag en nacht.
Het water waar de maan in straalt en lacht
de bl...
LAISCCLXV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 229
229Van het gebeuren meende het dat het
geschapen was, en van die schepping dacht
het zelf het doel en de betrachting, ja, hét
van het te zijn. Tot plots, o stille dag,
gezegend uur, toen het het echte zag.
Het echte heeft geen naam en ook geen doel.
Het echte is niet iets, niet eens gevoel
dat ...
LAIS CCLXVI
netgedicht
4.0 met 1 stemmen 197
197” Wenn es Abend wird,
Verläst dich leise ein blaues Antlitz.”
Trakl, Verklärung
Blauw, violet met purperen vruchten
vouwt de avond zich langzaam de handen
en vogelzang waart weids door de luchten.
Streng de nacht bekruipt de trage wanden
en zon bloedt uit in wazige randen.
De peulen ...
LAIS CCLXVII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 217
217“Schlaf und Tod, die düstern Adler / Umrauschen nachtlang dieses Haupt”
Georg Trakl, Klage
Slaap en dood, uw zwarte zeilen ruisen
en vermalen worden 's nachts in het hoofd
woorden tot korrels, letters tot gruis en
buiten stormt het Niets, stom als beloofd:
koud en stil wordt het lev...
LAIS CCLXIX
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 208
208November. Verlangen werd gehunker.
Zwart zijn de wieken van het gedane.
De schriele gestalte in de bunker
vermaakt zich met wentelen in wanen.
Het is verdriet, maar dan zonder tranen,
bedrog als gevolg van de belofte,
doos voor het andermaal verkochte,
liefde verstrikt in het haten van...
LAIS CCLXX
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 198
198December. Bomen staan naakt en bevrijd.
De huizen glimmen en de spin gaat dood.
De kale maan houdt niet van narigheid:
zij wil haar aarde echt en recht en bloot.
De zon loenst schuin, zijn gluren is van lood.
De mens loopt krom, kop in de kast en koud
zijn de gedachten, lelijk, dom en ou...
LAIS CCLXXI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 237
237In het verdroogde oord van dit bestaan
horen mensen hun naam, en ze steken
een licht aan, jaren nog van hen vandaan:
gekromde stralen geven letter-bleke
schijn van wat nu handig wordt ontweken.
Die ster blijft staan, als eindelijk eens iets
echts in dit onwezenlijk verhaal. "Past
jouw hand ni...
LAIS CCLXXII
netgedicht
3.5 met 2 stemmen 156
156In de droom van de daden, de wilde
stroom van het echte, waren de dagen
nog vol zon en velden. Die verkilden
onder de wet van strakke wil, jagend
naar de hoogste winst, het nu verdagend
tot ooit, een hier of daar of dan maar nooit.
’t Verleden dat zichzelf nu droomt was ooit
daad die het vl...
LAIS CCLXXIII
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 169
169De steen der wijzen is een dode klomp.
Een hart van goud dat sterft, wordt weer orgaan
dat in het lichaam klokt, slokt, blind en lomp.
De hemel is een dunne laag bestaan
in ’t leeg heelal dat ons is aangedaan.
De groene nijd bevrijdt met nijpend zuur
de winst uit onze lijven en elk uur
vers...
LAIS CCLXXIV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 179
179Er is geen god die slechts voor ons bestaat.
Er zijn geen wetten die ons leiden kunnen.
Er is geen vijand, geen duivel die ons haat.
Er zijn geen woorden die ons redden kunnen.
Er is leed dat wij met wrok verdunnen.
Er is nijd die nijpt in onze billen.
Er is weelde die wij blind verspillen.
E...
LAIS CCLXXV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 155
155Als de dag sterft, in de klem van de nacht,
zal het als een ster verschijnen, minnaar
van haar al. Rood kleurt het haar wangen, zacht.
Het licht is jurk, glijdende zijde daar
waar haar oker zich onthult: huid, gebaar
van haar, één glimp ervan geeft het bescheid.
Het laat zich door haar ...
LIED
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 192
192In het duister kan ik wonen,
in het duister kom ik thuis.
Geen wrange woede daar,
geen tieren dat rond mij komt staan.
In het duister kan ik wonen,
in het duister kom ik thuis.
Geen woest vervloeken daar,
geen fel gebaren dat mij dood wil slaan.
In het duister neemt het duister
al de ko...
LAIS CCLXXVI
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 168
168'Dag jij', zegt het en het kust de parel
in de leugen die zich sluit. Het draait om
en om de eigen droom, een opstand, rel,
een vlechtpartij, het voelt zich heerlijk dom
en slecht want dit gaat naast de waarheid om.
Die ochtend dan. Zij blijkt ook echt te bestaan,
haar lach is goud, de zon bli...
LAIS CCLXXVII
netgedicht
1.0 met 1 stemmen 174
174Badplaatspromenade, noorderwind. Schril
als de meeuwen krijst haar stem. Nijd brandt
haar zuur in de slokdarm. Het slikt haar wil
die met naaldhakken klakt. Het nijpt op zand
dat stuift uit de hand. De tijd is een wand
met tongen aan de andere kant. Niets
gaat nog open, dit licht is van kant. ...
LAIS CCXXIX
netgedicht
3.3 met 3 stemmen 168
168Het wil schoonheid schoonheid laten raken
wimpers zien langs lippen glijden, het oog
stormstil, het lichaam zee, de ziel een baken:
beweging wil bereiken dit betoog.
Zij is moment waarin het nu bewoog,
straal waarin het licht zichzelf betekent,
stroom die zich in de stroom vanzelf herkent,
pa...
LAIS CCLXXX
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 227
227Het is als ruimte buiten elk bereik.
Het is een vallen vallend zwart in zwart.
Het was gebaar, het smelt als sneeuw tot slijk.
Het is een woord dat niets tot lid verhardt.
Het wordt gezegd, gedicht: een het is hard.
Het wordt gebruikt als stoplap van bestaan.
Het regent, het gaat, het wordt ni...