biografie: Dirk Vekemans
Belgisch auteur en graficus.
°Lier (België) 1962 - St-Jozefscollege Aarschot - K.U. Leuven Germaanse Filologie
Gewerkt in de horeca (1982-1999), daarna zelfstandig websitedesign en programmatie (1999-2008) en als begeleider in De Kringwinkel Hageland (2011-2015), sindsdien arbeidsongeschikt verklaard en steuntrekkende.Ik leef en werk teruggetrokken in Tienen.
Organisator van literaire evenementen in Leuven (België): Leuven Per Vers (1996) en het deelnemersfestival van de Vrije Lyriek Klebnikov Carnaval (2007-2011).
Met A. Simons medeoprichter van het Platform voor Literatuur en ergere Ellende op Platformplee.nl. Met A. Camerlinckx drijvende kracht achter het het radioprogramma van de Vrije Lyriek RADIO KLEBNIKOV op de vrije radiozender Radio Scorpio.
Ik bouw mijn werk sinds 2004 uit in wat heet de Neue Kathedrale des erotischen Elends, zo genoemd naar een stuk Merzbau van de Duitse kunstenaar Kurt Schwitters. De NKdeE, mijn 'Kathedraal' onderzoekt sinds 2004 op rigoureuse wijze de voor mij cruciale vraag wat een auteursfunctie in deze tijd zoal zou kunnen inhouden. Het gebeuren dat dit programma ontwikkelt, ontrolt zich voornamelijk op internet en genereerde al een eigen dogmatiek, een dwingende leer die echter uitsluitend mijn eigen handelen wenst te besturen. Iedereen moet zijn eigen Kathedraal maar bouwen, ik ben zeer Taoïstisch ingesteld en heb niet de behoefte om iemand te overtuigen. Mijn ethiek is die van wat ik exemplarisch activisme noem, ik bouw systematisch een praktijk uit en biedt die aan als hopelijk inspirerend voorbeeld. Als het werkt voor mij is het misschien ook bruikbaar voor anderen.
Mijn voornaamste kanaal is de blog ViLT, die zo genoemd is naar de kunstenaar Joseph Beuys, in wiens werk vilt een kerngegeven werd nadat hij zijn Stuka-bommenwerper werd neergeschoten en hij ternauwernood aan de dood ontsnapte omdat enkele Tartaren hem met vet insmeerden en inwikkelden in vilt. Ik deel zijn mening dat iedereen 'kunstenaar' en 'auteur' is en ik streef naar een open en anti-elitaire beleving van de creativiteit die toegankelijk is voor iedereen.
Inzendingen van deze schrijver
102 resultaten.LAIS CCXC
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
46 In Onterecht woon ik, en Nergens ga
ik ’s zondags heen: die ene dag van licht
telt de weken duisternis en week na
week vergroot in mij ’t gruwelijk inzicht
dat ik ontbonden word en zonder zicht
op toekomst, bij ontstentenis van hoop
vernauwt aldus mijn nare levensloop.
Mocht morgen mij...
LAIS CCCX
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 42 Ware het maar dat ik nooit geboren was,
mijn zuchten zou ruisen, zegen van zee
mijn klagen zou zoemen, zachter dan was
mijn kermen zou aaien, stiller dan sneeuw
mijn huilen zou lachen, lach met mij mee,
mijn vloeken zou prijzen de deugdzame mens
mijn woede zou zoenen jouw leed met een...
LAIS CCCIX
netgedicht
1.0 met 17 stemmen 37 Haar wangen vullen mijn bed met rozen.
De kamer wuift met geurige kruiden.
Lippen als lelies koelen mijn blozen.
Goud als van honing tooit zij mijn huid en
zie zij breekt ons de schaal der geluiden:
hemelse wrijving, vingers raken kristal,
handen saffier en mijn lijf zingt heelal.
O moeder...
LAIS CCCXV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 83 Jij, de korsten ik op jouw afwezigheid,
het verdwijnen waarin genadig blijkt:
onwetendheid, mijn onmacht en het respijt
dat niemand krijgt. Jij die nooit op jou lijkt,
een schelp waaruit de zee verdwenen is,
mijn hand waarin jouw weigering verzuurt
en hoe vervloekte liefde verder...
LAIS CCCXIV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 67 In de ondoordringbaarheid van mijn zijn,
het artefact dat jij als mij aanschouwt,
terwijl ik nergens ben, ontsta in pijn
als sparteling, terwijl jij muren bouwt
rond het gras met de walg die mij vertrouwt,
in het matte zwart van jouw stalen as
waar alles is, en blijft, dat er nooit was,
in't...
LAIS CCCXIII
netgedicht
2.0 met 1 stemmen 67 Waarheid, die wervelende verveling
die ruwer steeds te diep in mij ontstaat,
dat ik erbarmelijk te wiegen lig, zing,
lezing na lezing mijzelf ontdoe van haat,
haar in mijn vervoering breng, in 't gelaat
de verschrikking ontwaar van haar schoonheid
en in mijn stem haar...
LAIS CCCII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 83 Mistroostig de kale takken reiken
van het zuigende naar de grijze lucht.
Geen ene plaats is nog te bereiken
want het zicht is van mijn stilstand vlucht
en klank versmelt tot onleesbaar gerucht.
Jij, trilling in mijn vingers, maakt je haar
los en schittering daalt neer, godsgebaar.
Ik was er...
LAIS CCCXII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 58 Het is lente, haar lach wordt weer lelie,
haar tred een rijgen van zijde in
het zuchten van lucht, haar evangelie
murmelen de beken de weiden in.
Lijsters bezingen zoet haar blijde zin,
tuinfluiters doen krokussen tuiten:
't is al elysisch feest daarbuiten.
Omsluiten echter doet het...
LAIS CCCXI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 53 In ’t wit opgebroken schaduw was ik,
de fout gelopen wens om één te zijn,
gemarteld alleen tot de laatste snik
door zwaarlijvige hoeders van de pijn,
loeders die spuwen het schurft van hun zijn.
Ik was jouw zwarte zon die hen bescheen,
van aarde wenteling, tot jij verdween
en nu ik...
LAIS CCCX
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 56 Ik wurm als wormen door jouw tuinen al.
Ik wil verbranden in jouw dageraad.
Ik wil met jou naar 't einde van 't heelal
en jij verdoet mij zonder woord of daad?
Alsof je jou dan niet met mij verraadt?
Dit lied heb ik geheel voor ons bedacht,
ik schonk jou luister, lijfelijke pracht.
Er is...
LAIS CCCIX
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 45 Ongenadig licht, door huid en handen heen.
Lente heerst wrang, maar ik heb in tranen
jouw lied bewaard, door alle lusten heen:
kristallijne weerschijn, vrij van wanen,
gelouterd door elk feit van het gedane,
eisende slechts 'n gebed om de aarde.
Deemoedig mak schuilt wat ik...
LAIS CCCVIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 85 Straks versteen je weer in mij, doods en kaal,
een teken in een wereld van tekens,
zuiver gefluister in de dodentaal,
restbeweging onder honderd dekens,
naam van het niets, herhaling die telkens
mij roept maar zonder klank in dit bestaan.
Ik wil jou voelen, nooit van mij vandaan.
Ik hoef dit...
LAIS CCVII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 45 In de zoo van mijn verlangen heeft g*d
de tijd nu afgezet: het is erg stil.
Rozig ruist de hel. Ik kom niet tot
besluiten, weet niet langer wat ik wil.
Voel jij mij beter, dieper hoe ik tril?
Verhult jouw hand in mij de dromen?
Mijn lijf wil uit zijn grenzen komen,
vrijheid wordt er mij en...
LAIS CCCVI
netgedicht
5.0 met 3 stemmen 55 Van haar lijden wil ik jou vertellen,
(mijn hand ging door de weelde van heur haar)
van haar nacht waaruit bij dag wil wellen
in etterwonden al het schone daar
(ik zoog haar pijn, 't verhaal werd zo gebaar).
Ik wou haar geven jouw astrale glans
(het kleed viel uit, wij speelden darts en...
LAIS CCCV
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 101 Sinds ik mijzelf in jou verloor, wen ik
snel aan elke weersverandering.
Voortdurend met geheim omhuld ben ik
alleen maar blij met wat verheldering,
want in dit zijn vind ik geen zekerheid.
Ik schrijf mij niet en jij niet jij en wij
lachen in dit plagendal elkaar voorbij.
Het eerste cijfer...
LAIS CCCIV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 75 Opdoemend bevrijding der luchten ziet
de nacht, waarin 'k mij boven zee en land
verheffen kan, jou strelen met dit lied
van git dat in jouw kamer klatert en vlamt
en doeken zet in lichterlaaie, zand
van rotsen maakt, van tongen tentakels
met de kleefgreep van ware verzinsels
die mij gaar...
LAIS CCCIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 45 Schoon wordt nooit een ding van goud of lood
waar starre ogen hebberig naar staren.
Schoon wordt nooit een mens die je stil en dood
en ingelijst op foto wil bewaren.
Schoon is niet wat ik voor jou vergaren
kan, dat heb ik als een bloem al stuk geplukt.
Want schoonheid wordt door...
LAIS CCCI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 57 Jouw vingers de vlinders in mijn handen,
jouw gouden haar de stralen op mijn wang,
jouw armen omspeling van mijn wanden.
Een onuitroeibare pijn in de zang,
toen en nu, agonie die ik slaafs verlang.
Jij ziet wat jij weet, jij kent wat jij ziet,
ik zie wat ik voel en ik weet het niet.
...
LAISCCC
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 41 Hun dood is die van vele werelden
kriskras kerven kervend door de harten,
is blijvend deel, leed dat zal vergelden,
aasgaten in de oogopslag, smarten
die verbinden, wonden die verharden.
Sterren zacht en zwart laten zij ontstaan,
stof tot korrels ons in ons vergaan.
Ons is de droeve pracht...
LAIS CCXCIX
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 35 Ik ben de bodem die ik niet bereik.
Ik ben het vallen dieper nog in 't zwart.
Ik was een daad, maar smelt als sneeuw tot slijk.
Ik was een lijf, maar ben tot naam verhard.
Ik word gezegd, gezicht, mijn boek is hard.
Wij vinden slechts elkaar in ons bestaan.
Muziek heeft ons met liefde...
LAIS CCXCVIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 40 Ik wil schoonheid schoonheid laten raken
jouw wimpers langs mijn lippen, wang aan oog,
zacht, jouw lichaam zee, jouw lust mijn baken:
beweging is geen doel van een betoog.
Jij bent moment waarin het toen bewoog,
straal waarin het licht zichzelf betekent,
een stroom die in de stroom zichzelf...
LAIS CCXCVII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 42 Door een veld van afgeknotte stengels,
bevroren aarde, lage zon, verblind,
verkleumd, de kraai crowd (ik breek in tengels)
mischief brokkelt af mijn woord, niets verbindt
mijn stelsel nog, eyes break, mijn huid vertint.
Airborne mijn lijf wordt flies files lifes go up
in designated lies, my...
LAIS CCXCVI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 41 Fragiele stralen, noorderwind en schriel
de meeuwen krijsen boven 't stort. Nood brandt
in de magen der verdoemden, de kiel
maakt water, het zoute wordt vuur, het zand
verglijdt in de klemmende hand, de wand
stuurt leegte naar de andere wand, niets
houdt nog stand, het licht is van kant,...
LAIS CCXCV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 50 Op het einde der tijden, de dood van de nacht
zal mijn zachte ster verschijnen, minnaar
van uw al. Ik kleur uw wangen roodzacht,
mijn glans is jurk, glijdende zijde daar
als uw oker zich onthult, luid gebaar
van u in het nieuws van mijn verlatenheid.
Ik laat mij door uw leden leiden,...
LAIS CCXCIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 47 Dag jij. Ik kus jouw huid, zilte parel
van de dood die mij omsluit, ik draai om
en om de zuil van git, het is een spel,
staatsgreep, grijplok, ik voel mij heerlijk dom
omdat ik zoveel later dan jou kom.
De ochtend dan. Ik blijf erin bestaan.
Jouw lach was nacht, geen zon wil in mij...
LAIS CCXCIV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 92 Het inzicht flitst, de schichten verblinden
en met haat zijn de randen afgezet
en met verachting wil u verbinden
verkregen kennis met de strakke wet,
het eenzaam kot waar tijd werd stilgezet,
al de dingen die in 't duister zweven,
vol van wezens die er niets beleven.
Alles is nu af en om...
LAIS CCXCII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 81 In eindig licht zie ik de ondergang
bewegen van verlangen naar de dood
en stilte sneeuwt haar wonderlijke zang:
“o dwarreling, gebrek aan deel of nood,
het ruisen van uw wit vergeet ik nooit”.
En handen plooien rust in de handen.
En aarde onttrekt zich aan de landen.
En zeeën ruisen als...
LAIS CCXCI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 48 'k Zie de stemmen en de melodieën
strak verstrengelen tot bazuin en klank.
Eén toon verbrijzelt alle elegieën,
't geluk, 't gegeven leven zonder dank.
Negeer vertwijfeling, blaas weg mijn stank,
kots mijn denken uit in 't hopeloze,
breek de oude ketting van het boze,
verzet mijn hart tot...
LAIS CCXC
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 61 In Onterecht woon ik, en Nergens ga
ik ’s zondags heen: die ene dag van licht
telt de weken duisternis en week na
week vergroot in mij ’t gruwelijk inzicht
dat ik ontbonden word en zonder zicht
op toekomst, bij ontstentenis van hoop
vernauwt aldus mijn nare levensloop.
Mocht morgen mij...
LAIS CCLXXXIX
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 64 De ochtend breekt, aanhoor mijn schittering:
scherven met lijfelijke resten, klaar
licht, ijzig brandende herinnering.
Zotte maan, haar zweten, het rosse haar,
het droge ja (je hebt toch geen bezwaar?).
't Niets niest. Niets helpt goed. Ik kan 't ermee doen,
een vet verhaal dat eindigt in een...
Meer van deze schrijver...
