132 resultaten.
LAIS CCXC
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
57 In Onterecht woon ik, en Nergens ga
ik ’s zondags heen: die ene dag van licht
telt de weken duisternis en week na
week vergroot in mij ’t gruwelijk inzicht
dat ik ontbonden word en zonder zicht
op toekomst, bij ontstentenis van hoop
vernauwt aldus mijn nare levensloop.
Mocht morgen mij alsnog haar beeltenis
d’ ogen schroeien, dan wordt mijn…
LAIS CCCX
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
48 Ware het maar dat ik nooit geboren was,
mijn zuchten zou ruisen, zegen van zee
mijn klagen zou zoemen, zachter dan was
mijn kermen zou aaien, stiller dan sneeuw
mijn huilen zou lachen, lach met mij mee,
mijn vloeken zou prijzen de deugdzame mens
mijn woede zou zoenen jouw leed met een wens
mijn lijden jou troosten met strelingen zang
mijn falen…
LAIS CCCIX
netgedicht
1.0 met 17 stemmen
43 Haar wangen vullen mijn bed met rozen.
De kamer wuift met geurige kruiden.
Lippen als lelies koelen mijn blozen.
Goud als van honing tooit zij mijn huid en
zie zij breekt ons de schaal der geluiden:
hemelse wrijving, vingers raken kristal,
handen saffier en mijn lijf zingt heelal.
O moeder der goden, laat mij vergaan,
gun mij de sluitende ring…
LAIS CCCXV
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
86 Jij, de korsten ik op jouw afwezigheid,
het verdwijnen waarin genadig blijkt:
onwetendheid, mijn onmacht en het respijt
dat niemand krijgt. Jij die nooit op jou lijkt,
een schelp waaruit de zee verdwenen is,
mijn hand waarin jouw weigering verzuurt
en hoe vervloekte liefde verder duurt
terwijl ik grijp en hijg en mij verzwijg.
Heb ik verlangen…
LAIS CCCXIV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
71 In de ondoordringbaarheid van mijn zijn,
het artefact dat jij als mij aanschouwt,
terwijl ik nergens ben, ontsta in pijn
als sparteling, terwijl jij muren bouwt
rond het gras met de walg die mij vertrouwt,
in het matte zwart van jouw stalen as
waar alles is, en blijft, dat er nooit was,
in't git waar niemand nog mij raken kan,
waar niemand mij…
LAIS CCCXIII
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
69 Waarheid, die wervelende verveling
die ruwer steeds te diep in mij ontstaat,
dat ik erbarmelijk te wiegen lig, zing,
lezing na lezing mijzelf ontdoe van haat,
haar in mijn vervoering breng, in 't gelaat
de verschrikking ontwaar van haar schoonheid
en in mijn stem haar onnavolgbaarheid
omwikkel met het naakte van mijn taal,
de galm ervan in letters…
LAIS CCCII
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
86 Mistroostig de kale takken reiken
van het zuigende naar de grijze lucht.
Geen ene plaats is nog te bereiken
want het zicht is van mijn stilstand vlucht
en klank versmelt tot onleesbaar gerucht.
Jij, trilling in mijn vingers, maakt je haar
los en schittering daalt neer, godsgebaar.
Ik was er niet, weigerde, was niet klaar.
Ik ben er nu, solitair…
LAIS CCCXII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
60 Het is lente, haar lach wordt weer lelie,
haar tred een rijgen van zijde in
het zuchten van lucht, haar evangelie
murmelen de beken de weiden in.
Lijsters bezingen zoet haar blijde zin,
tuinfluiters doen krokussen tuiten:
't is al elysisch feest daarbuiten.
Omsluiten echter doet het zwart mijn hart,
angsten beklijven die 'k niet kan uiten…
LAIS CCCXI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
55 In ’t wit opgebroken schaduw was ik,
de fout gelopen wens om één te zijn,
gemarteld alleen tot de laatste snik
door zwaarlijvige hoeders van de pijn,
loeders die spuwen het schurft van hun zijn.
Ik was jouw zwarte zon die hen bescheen,
van aarde wenteling, tot jij verdween
en nu ik niets omhanden heb, jouw maan
zich oplost in de naam die ik…
LAIS CCCX
netgedicht
5.0 met 2 stemmen
58 Ik wurm als wormen door jouw tuinen al.
Ik wil verbranden in jouw dageraad.
Ik wil met jou naar 't einde van 't heelal
en jij verdoet mij zonder woord of daad?
Alsof je jou dan niet met mij verraadt?
Dit lied heb ik geheel voor ons bedacht,
ik schonk jou luister, lijfelijke pracht.
Er is geen wereld waar jij niet bestaat,
omdat jij alles doet…
LAIS CCCIX
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
47 Ongenadig licht, door huid en handen heen.
Lente heerst wrang, maar ik heb in tranen
jouw lied bewaard, door alle lusten heen:
kristallijne weerschijn, vrij van wanen,
gelouterd door elk feit van het gedane,
eisende slechts 'n gebed om de aarde.
Deemoedig mak schuilt wat ik vergaarde,
stralenschicht in 't stof van kathedralen,
zachte wens van…
LAIS CCCVIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
89 Straks versteen je weer in mij, doods en kaal,
een teken in een wereld van tekens,
zuiver gefluister in de dodentaal,
restbeweging onder honderd dekens,
naam van het niets, herhaling die telkens
mij roept maar zonder klank in dit bestaan.
Ik wil jou voelen, nooit van mij vandaan.
Ik hoef dit zonlicht niet, ik wil duister,
het droeve donker waar…
LAIS CCVII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
47 In de zoo van mijn verlangen heeft g*d
de tijd nu afgezet: het is erg stil.
Rozig ruist de hel. Ik kom niet tot
besluiten, weet niet langer wat ik wil.
Voel jij mij beter, dieper hoe ik tril?
Verhult jouw hand in mij de dromen?
Mijn lijf wil uit zijn grenzen komen,
vrijheid wordt er mij en haar ontnomen
en alles wuift vergeefs als hoge bomen…
LAIS CCCVI
netgedicht
5.0 met 3 stemmen
57 Van haar lijden wil ik jou vertellen,
(mijn hand ging door de weelde van heur haar)
van haar nacht waaruit bij dag wil wellen
in etterwonden al het schone daar
(ik zoog haar pijn, 't verhaal werd zo gebaar).
Ik wou haar geven jouw astrale glans
(het kleed viel uit, wij speelden darts en dans)
en de lust verdween in het bewegen
(ik wou haar…
LAIS CCCV
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
103 Sinds ik mijzelf in jou verloor, wen ik
snel aan elke weersverandering.
Voortdurend met geheim omhuld ben ik
alleen maar blij met wat verheldering,
want in dit zijn vind ik geen zekerheid.
Ik schrijf mij niet en jij niet jij en wij
lachen in dit plagendal elkaar voorbij.
Het eerste cijfer mijner ontstentenis,
jouw hemelstraal, gaat nu aan mij…
LAIS CCCIV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
77 Opdoemend bevrijding der luchten ziet
de nacht, waarin 'k mij boven zee en land
verheffen kan, jou strelen met dit lied
van git dat in jouw kamer klatert en vlamt
en doeken zet in lichterlaaie, zand
van rotsen maakt, van tongen tentakels
met de kleefgreep van ware verzinsels
die mij gaar binden als sliert op een spoel.
En in de tuin van de nacht…
LAIS CCCIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
47 Schoon wordt nooit een ding van goud of lood
waar starre ogen hebberig naar staren.
Schoon wordt nooit een mens die je stil en dood
en ingelijst op foto wil bewaren.
Schoon is niet wat ik voor jou vergaren
kan, dat heb ik als een bloem al stuk geplukt.
Want schoonheid wordt door hebzucht onderdrukt,
haar parel met de taal van ’t zijn besmeurd…
LAIS CCCI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
59 Jouw vingers de vlinders in mijn handen,
jouw gouden haar de stralen op mijn wang,
jouw armen omspeling van mijn wanden.
Een onuitroeibare pijn in de zang,
toen en nu, agonie die ik slaafs verlang.
Jij ziet wat jij weet, jij kent wat jij ziet,
ik zie wat ik voel en ik weet het niet.
Vóór dood het raam sluit op dit verlangen,
gun mij…
LAISCCC
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
43 Hun dood is die van vele werelden
kriskras kerven kervend door de harten,
is blijvend deel, leed dat zal vergelden,
aasgaten in de oogopslag, smarten
die verbinden, wonden die verharden.
Sterren zacht en zwart laten zij ontstaan,
stof tot korrels ons in ons vergaan.
Ons is de droeve pracht herinnering,
ons de luister van verdwenen bestaan.…
LAIS CCXCIX
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
37 Ik ben de bodem die ik niet bereik.
Ik ben het vallen dieper nog in 't zwart.
Ik was een daad, maar smelt als sneeuw tot slijk.
Ik was een lijf, maar ben tot naam verhard.
Ik word gezegd, gezicht, mijn boek is hard.
Wij vinden slechts elkaar in ons bestaan.
Muziek heeft ons met liefde aangedaan,
wij zoeken dat wat nimmer ergens was.
Ik ben…
LAIS CCXCVIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
43 Ik wil schoonheid schoonheid laten raken
jouw wimpers langs mijn lippen, wang aan oog,
zacht, jouw lichaam zee, jouw lust mijn baken:
beweging is geen doel van een betoog.
Jij bent moment waarin het toen bewoog,
straal waarin het licht zichzelf betekent,
een stroom die in de stroom zichzelf herkent,
parel in de zin van jouw verlangen,
geheim…
LAIS CCXCVII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
44 Door een veld van afgeknotte stengels,
bevroren aarde, lage zon, verblind,
verkleumd, de kraai crowd (ik breek in tengels)
mischief brokkelt af mijn woord, niets verbindt
mijn stelsel nog, eyes break, mijn huid vertint.
Airborne mijn lijf wordt flies files lifes go up
in designated lies, my name's a stub.
Mijn hand crumbles into code, mijn nood…
LAIS CCXCVI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
43 Fragiele stralen, noorderwind en schriel
de meeuwen krijsen boven 't stort. Nood brandt
in de magen der verdoemden, de kiel
maakt water, het zoute wordt vuur, het zand
verglijdt in de klemmende hand, de wand
stuurt leegte naar de andere wand, niets
houdt nog stand, het licht is van kant, iets
heeft in mij een pop van stro verbrand.
Ik wou je…
LAIS CCXCV
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
52 Op het einde der tijden, de dood van de nacht
zal mijn zachte ster verschijnen, minnaar
van uw al. Ik kleur uw wangen roodzacht,
mijn glans is jurk, glijdende zijde daar
als uw oker zich onthult, luid gebaar
van u in het nieuws van mijn verlatenheid.
Ik laat mij door uw leden leiden, scheid
hemel van aarde, hel van ons zijn, lik
de tong van…
LAIS CCXCIII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
49 Dag jij. Ik kus jouw huid, zilte parel
van de dood die mij omsluit, ik draai om
en om de zuil van git, het is een spel,
staatsgreep, grijplok, ik voel mij heerlijk dom
omdat ik zoveel later dan jou kom.
De ochtend dan. Ik blijf erin bestaan.
Jouw lach was nacht, geen zon wil in mij gaan.
Rest mij de nevel in jouw vilten kleed
dat ik tot golemrijk…
LAIS CCXCIV
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
94 Het inzicht flitst, de schichten verblinden
en met haat zijn de randen afgezet
en met verachting wil u verbinden
verkregen kennis met de strakke wet,
het eenzaam kot waar tijd werd stilgezet,
al de dingen die in 't duister zweven,
vol van wezens die er niets beleven.
Alles is nu af en om het even,
want uw leven wordt nu het gegeven
dat het…
LAIS CCXCII
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
83 In eindig licht zie ik de ondergang
bewegen van verlangen naar de dood
en stilte sneeuwt haar wonderlijke zang:
“o dwarreling, gebrek aan deel of nood,
het ruisen van uw wit vergeet ik nooit”.
En handen plooien rust in de handen.
En aarde onttrekt zich aan de landen.
En zeeën ruisen als een zijden kleed.
En stormen vuur verglazen de stranden…
LAIS CCXCI
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
50 'k Zie de stemmen en de melodieën
strak verstrengelen tot bazuin en klank.
Eén toon verbrijzelt alle elegieën,
't geluk, 't gegeven leven zonder dank.
Negeer vertwijfeling, blaas weg mijn stank,
kots mijn denken uit in 't hopeloze,
breek de oude ketting van het boze,
verzet mijn hart tot slag in het gelid.
Mijn lijf is offerande, verkozen
word…
LAIS CCXC
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
63 In Onterecht woon ik, en Nergens ga
ik ’s zondags heen: die ene dag van licht
telt de weken duisternis en week na
week vergroot in mij ’t gruwelijk inzicht
dat ik ontbonden word en zonder zicht
op toekomst, bij ontstentenis van hoop
vernauwt aldus mijn nare levensloop.
Mocht morgen mij alsnog jouw beeltenis
d’ ogen schroeien, dan wordt mijn…
LAIS CCLXXXIX
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
66 De ochtend breekt, aanhoor mijn schittering:
scherven met lijfelijke resten, klaar
licht, ijzig brandende herinnering.
Zotte maan, haar zweten, het rosse haar,
het droge ja (je hebt toch geen bezwaar?).
't Niets niest. Niets helpt goed. Ik kan 't ermee doen,
een vet verhaal dat eindigt in een zoen,
vrouwentongen om te likkebaarden,
passie tussen…