biografie: Elly de Waard
Elly de Waard [Bergen 1940]
Voor de Stichting Amazone in Amsterdam leidde Elly de waard een poëzie-workshop voor vrouwen waaruit de groep 'De Nieuwe Wilden' ontstond.
Als dichter heeft Elly de Waard van meet af aan duidelijk stelling genomen. Zij keerde zich tegen de invloed van de Vijftigers en pleitte voor terugkeer naar een lyrische poëzie waarin op directe wijze uiting wordt gegeven aan emoties en gevoelens.
De liefde tussen vrouwen is haar belangrijkste thema. De kracht van Elly de Waard ligt in haar beeldend vermogen en in haar gevoel voor ritme. 'Dichters die hun eigen werk niet kunnen voordragen zijn geen goede dichters. Die hebben te weinig naar zichzelf geluisterd.'
Werk:
Afstand (1978), Luwte (1979), Furie (1981), Strofen (1983), Een wildernis van verbindingen (1986), Onvoltooiing (1988), Eenzang (1992), Eenzang twee: het ikst (1993), Het zij: eenzang drie (1995), Anderling (1998), Zestig (2000), Van cadmium lekken de bossen (2001)
Inzendingen van deze schrijver
18 resultaten.Als ik niet aan je denk of raak
gedicht
3.4 met 36 stemmen 
15.508 Als ik niet aan je denk of raak
Wens ik mij denkend met je te verstaan -
Dat is volmaakt -
Dat ik niet met je slaap maakt echter
Dat ik denken moet je aan te raken
Waardoor ik waak -
En aangezien ik je niet meer zag
Moet ik zelfs volstaan met in gedachten je te spreken -
En ik raak v...
Het hoofd, een benen doos
gedicht
3.3 met 33 stemmen 16.318 Het hoofd, een benen doos
waarin wat wij zien als
het hoogste, kroon
op de schepping: hersens
het uitgespogen kauwsel
van de goden, de schedel
kwispedoor, waarin
een grijze kauwgom of
stinkende pruim
---------------------------------------------------
uit: Van cadmium lekken de boss...
Drie kleine vogels levend op de rand van zee en strand
gedicht
4.0 met 14 stemmen 10.686 Drie kleine vogels levend op de rand van zee en strand
houden mij gezelschap aan de branding.
De gratie van hun rennen en bewegen,
half vliegen over het water, te licht voor zwaartekracht,
samen alleen in lucht, nat zand en spiegeling,
dat woordloze toebehoren aan elkaar en niemand anders -
o...
Ik zag het als mijn opdracht
gedicht
2.6 met 93 stemmen 27.079 Ik zag het als mijn opdracht
haar van alle onheil
te ontdoen, van alle
ongemak te zuiveren
haar te verpuren tot
het klare, mijn leed te
logenstraffen, haar in
mijn leven tot die ene
te maken, tot die ware -
ik zag haar als mijn lot.
Zij, wel gemaakt van spier
en bot, leek mij o...
Misschien hield ik van haar
gedicht
2.6 met 489 stemmen 158.761 Misschien hield ik van haar
het meest omdat ik meer
geworden was dan ik
ooit eerder was geweest
meer van mijzelf
kon geven, het meeste
van mijn leven
-------------------------
uit: 'Eenzang' (1992)
Maar misschien wel goddelijk
gedicht
3.0 met 14 stemmen 15.991 telkens staat een boom
met één been in de grond
kapotte enkel, stompe voet in skischoen
scheenbeen is verwond
maar toch: Hermes!
Boodschapper van de goden
zet zich af van deze heuvel
vleugels bewegen driftig
aan zijn hiel en in zijn kroon.
---------------------------------
uit...
Klimaatverandering
gedicht
3.0 met 2 stemmen 3.506 Waarom was de herfst droog, mediterraan
en dat na zo'n moessonzware zomer.
Eergisteravond, na drie keer een volle maan
ononderbroken continentaal, was de wind
opeens gedraaid in zijn normale richting;
de adem van de zee stoof over het land
en ik snoof het zout dat ik gemist had en de ge...
Existentiële vraag
gedicht
3.7 met 3 stemmen 3.394 Wat is er in de lichtheid
van mijn leven overdag
dat het betaald moet worden
met de zwaarte van de nacht?
Dat uit het hijgen van mijn
borst, uit dat moeras, uit van
mijn dromen de benarde damp
de kracht getrokken moet
voor lachen? Leef ik mijn tijd
te snel, waardoor de donkere
materie...
En in de schemering
gedicht
3.2 met 6 stemmen 3.805 En in de schemering zong
de uil zijn blues; veel
van ook zijn verdriet
was al geweest, zijn droevig
lied kwam immers uit
zijn hele lichaampje en niets
gekunstelds was er aan
het werd door niets
gestuit - zo hoort muziek
te zijn: voluit, een druppel
die je dorstige, je uit-
gedro...
Als Cassandra
gedicht
3.0 met 2 stemmen 2.601 Wie is er geen Cassandra in een tijd
waarin je zonder visionair te zijn
kunt zien dat Troje zal gaan branden?
Aan rafelranden van de stad en in
de buitenwijken smeult het al –
Luister, het is de wind niet, blijf niet doof
en blind, het zijn miljoenen naderende
voeten, aanschuifelend tot...
Aan Ingrid Jonker (1933-1965)
gedicht
2.7 met 3 stemmen 4.312 Een dichter was je net als ik, geen dichteres
en lange tijd was je hier onbekend.
De wetten van je vader teên die swartmens
hielden ook jou apart – van ons met name.
Totdat je werk, dankzij Mandela, eindelijk openging.
Wij zijn familie, hebben voorvaders en strijdbaarheid
gemeen, wij spre...
Nachtelijke ontmoeting
gedicht
5.0 met 2 stemmen 3.479 Het was een avond, lang geleden
de maan stond hoog, het was heel licht
en waar ik liep, over het Doornvlak
dampte de grond van warme mist
Ik ging liggen in het stugge gras
lag stil te kijken naar de nacht
Een uil kwam aangevlogen
en streek neer, zo dichtbij op een tak
dat wij elkaar ...
Vannacht
gedicht
3.0 met 9 stemmen 15.641 Vannacht was je opnieuw dichtbij
ik was zelfs vergeten dat ik dat vergat -
had nog gedacht: vergeet dit niet
voor ik weer dieper verder sliep.
Het was een lange, lange droom
waarin ik, wang tegen jouw wang gedrukt
een diepe tederheid beleefde
die ik ook aan je uit kon spreken.
Ik nam zelfs w...
Liefste van ooit
gedicht
2.6 met 18 stemmen 7.183 De blonde leeuwen
met hun gemelijke
koppen, trekken rondom
lopen kringen
in het losse zand, aleer
zij door de brandende hoepels
springen -
Een koperen pauw
draagt in zijn snavel
je spiegel -
Jij Narcissus die naar
haar evenbeeld kijkt
Ik: altijd bezig je ongrijpbaarheid
te bezwe...
Zoals het lijden niet is
gedicht
3.4 met 14 stemmen 8.290 Zoals het lijden niet is te
Vermijden, het is gegeven, zo voel
Ik een verdriet dat als een spoel uit
Een machine in mij losschiet: ik dacht
Nooit aan de weg, ik dacht aan het doel.
Als ik trappenhuizen van flatgebouwen
Zag, die als verlichte ritsen in een
Onzichtbare jas gestoken stonden
In ...
De zomerstoelen waarin wij nog kortgeleden zaten
gedicht
3.5 met 31 stemmen 14.651 De zomerstoelen waarin wij nog kortgeleden zaten
staan zo geschikt alsof ze bij het opstaan
weggeschoven door ons zijn verlaten.
Het riet kraakte, niet meer van ons, maar van
de najaarsregens en de zittingen vergaarden
om zich toe te dekken blad dat
daar zelf in een vluchtpoging belandde.
Wee...
Potret 3
gedicht
3.5 met 96 stemmen 35.655 Wijdbeens. Rokend. Een lach
en een pot sterke koffie altijd
in de warme aanslag -
Hoogblond opgetoupeerd en leergejast
De struise vormen in
een glanzend trainingspak -
Zelden alleen. Want steeds
luidkeelse kinderen, kaartvolk of
vriendinnen om zich heen -
Wie staat hier opgesierd e...
Ik sloot mijn ogen en was in
gedicht
3.5 met 21 stemmen 10.270 Ik sloot mijn ogen en was in
een donker bos, zodat ik ze
weer kon openen; de rechte
stammen stonden ordelijk en
los, het loof was zwaar en hing tot
op gelijke hoogte, de kruinen
grepen op gesloten wijze
in elkaar en het was er vochtig
en verademend; een ruimte
waar ik mijn ziel bevrijde...
