biografie: Herman de Coninck
Vlaams dichter en essayist (1944 - 1997). Studeerde germanistiek te Leuven. Schreef cursiefjes voor het studentenweekblad Universitas, waaruit een keuze verscheen in Lachen tot je zwart ziet (1968). Was enige tijd leraar en daarna journalist voor het weekblad Humo. Samen met Piet Piryns verzamelde hij de voor dit blad verzorgde interviews in Woe is woe in de Nedderlens (1972). Werkte voor poëzie mee aan Ruimten, De Standaard en Tirade. In 1984 werd hij hoofdredacteur van het Nieuw Wereld Tijdschrift.
De Coninck behoort met zijn poëzie tot de Vlaamse neorealisten, over wie hij ook op poëticaal gebied gepubliceerd heeft. Zijn voorkeur gaat uit naar de weergave van de alledaagse werkelijkheid in spreektaal, die door isolering, subjectieve kleuring of kritisch commentaar persoonlijk geladen wordt. Zijn poëticale opvattingen spreken behalve uit zijn essays het duidelijkst uit zijn poëziedebuut De lenige liefde (1969). De bundel Zolang er sneeuw ligt (1975) is sterk bepaald door persoonlijke ervaringen, in het bijzonder de dood van zijn echtgenote. In Met een klank van hobo (1980) staat de verhouding tussen ouder worden en de kwaliteit van het bestaan centraal.
De Conincks poëzie werd bekroond met de Yangprijs (1969), de Prijs van de provincie Antwerpen (1971), de Dirk Martensprijs van de stad Aalst (1976) en de Prijs van de Vlaamse provinciën (1978).
Inzendingen van deze schrijver
39 resultaten.44
gedicht
3.0 met 33 stemmen 
18.515 Zonder ik, zonder onderwerp.
Lier aan wilgen gehangen.
Ander instrument aangeschaft.
Met voorhamer van grote
gevoelens op xylofoon
van ziel. Ziel kapot, natuurlijk.
Met hark ziel in hoek
geveegd en opgestookt.
Meer ziel dan hij dacht.
En vervolgens op hark viool
gespeeld, met zaag...
Ballade van de traagheid
gedicht
2.0 met 31 stemmen 13.594 ik hou van de traagheid van liggen in gras, als een vorst:
ik, uitkijkend over mijn aanhangers,
mijn ledematen, zeggend tot mijn linkerarm:
jij daar, breng mijn hand eens voor
mijn mond, dat ik geeuw, in orde,
ga maar weer liggen, goed zo,
tucht moet ik hier hebben.
ik hou van de traagheid...
Melkweg
gedicht
3.0 met 21 stemmen 10.812 Je kunt in de wei uit een melkweg van wit
één takje fluitekruid plukken om thuis
in een vaasje te zetten en van dat takje
één twijgje afbreken en daarvan één
steeltje en daarvan één bloempje
en van dat bloempje één pointe
van het godganse pointillisme.
Nee, dat kun je niet....
Winter
gedicht
3.0 met 94 stemmen 18.558 Winter. Je ziet weer bomen
door het bos, en dit licht
is geen licht maar inzicht:
er is niets nieuws
zonder de zon.
En toch is ook de nacht niet
uitzichtloos, zolang er sneeuw ligt
is het nooit volledig duister, nee,
er is de klaarte van een soort geloof
dat het nooit helemaal donker...
Alles deed pijn
gedicht
2.0 met 579 stemmen 74.431 Alles deed pijn. Twee uur lang in kleren
gehesen worden deed pijn. Zijn vrouw zijn
deed pijn, lachen deed pijn, grijnzen al minder,
moed niet. Moed wordt ervan gemaakt
zoals een vuist van vijf vingers.
En verdriet is die vuist weer opendoen.
Sterven doe je alleen.
Niet sterven...
Kleurenstudie
gedicht
4.0 met 15 stemmen 5.716 En de zwarte kraai kwam
van over de zeven bergen gevlogen en
bracht een brief in z'n bek:
een zwarte omslag met een zwart
kaartje er in waarop in witte
letters het woord 'zwart'.
Zo donker is de nacht van de dood
en zo wit is onze schrik.
----------------------------------
Uit: 'De...
Om echt te lezen
gedicht
3.0 met 17 stemmen 3.703 Om echt te lezen
moet je alle lichten uit doen,
woorden houden van duisterheid
zoals het beeld houdt van de donkere kamer.
Onder hen beiden zouden ze zonder geluid
te maken de wereld kunnen vervangen.
----------------------------
uit: 'De gedichten',1998.
Ik kan mijn ogen sluiten
gedicht
3.0 met 24 stemmen 3.437 Ik kan mijn ogen sluiten
en niet meer zien.
Ik kan zelfs mijn ogen openen
en niet meer zien.
Het doet geen pijn.
Ik kan heel goed niets denken
en niets hebben en niets vragen
en niets zijn.
-------------------------------
uit: 'De gedichten', 1998.
Les in levenskunst
gedicht
3.0 met 20 stemmen 4.048 dromen realiseren is niet zo moeilijk:
je hoeft slechts uit te kijken
wat je droomt.
en een levensbeschouwing hebben.
en het leven niet meer beschouwen.
en gelukkig zijn onder het motto:
als je het leven wil goedvinden,
begin met jezelf.
en later misschien met een tweede
- dat is...
Voor mekaar
gedicht
3.0 met 26 stemmen 10.608 Vroeger hield ik alleen van je ogen.
Nu ook van de kraaienpootjes ernaast.
Zoals er in een oud woord als meedoen
meer gaat dan in een nieuw. Vroeger was er alleen haast
om te hebben wat je had, elke keer weer.
Vroeger was er alleen maar nu. Nu is er ook toen.
Er is meer om van te...
Heb mij nodig. Kun mij niet missen.
gedicht
4.0 met 26 stemmen 6.690 Heb mij nodig. Kun mij niet missen.
Heb verdriet. Ik heb daar van alles tegen,
levensbeschouwing, aforismen, groter verdriet:
het is familie. Van geluk weet ik dat niet.
er is geluk waarmee je alleen
moet zijn. Het te grote.
Zo heb ik, toen jij geboren was, een dag
door bossen gelopen. En...
Twee
gedicht
2.0 met 12 stemmen 4.445 Destijds in kinderspelletjes kon je,
bv. als je veter was losgeraakt,
gewoon 'twee' zeggen, en dan stond je
even buitenspel, niemand mocht je dan nog aantikken.
Voor jou had dat moeten blijven gelden.
Dat je 'twee' zei, 'ik ben even
mijn man kwijt', en dat die laatste tien jaar
dan...
De plek
gedicht
3.0 met 32 stemmen 4.705 Je moet niet alleen, om die plek te bereiken,
thuis opstappen, maar ook uit manieren van kijken.
Er is niets te zien, en dat moet je zien
om alles bij het zeer oude te laten.
Er is hier. Er is tijd
om overmorgen iets te hebben achtergelaten.
Daar moet je vandaag voor zorgen.
Voor...
Winter aan zee
gedicht
4.0 met 26 stemmen 13.760 Lucht jaagt haar grijzen voorbij,alle.
Kan hier een vlucht meeuwen
doortrekken alstublieft om de wind
te bevliegen en er af en toe af te vallen?
En mogen ook wij zo ons eigen leven zijn door-
gevlogen, aan groot gefladder opgestegen
om hemelhoog te gaan lallen en te vallen
zoals meeuwen nu...
Ligstoel I
gedicht
3.0 met 7 stemmen 5.772 - Voor Jan Fabre -
Het is een soort niets dat ik zoek. Wat je overhoudt
als je uit de kom van je beide handen hebt willen drinken:
je beide handen. Geuren lanterfanten door de tuin.
Ik heb een ligstoel onder me waarin ik zo laag als ik maar
in mezelf kan liggen, op mijn rug, het onderste...
Wraak
gedicht
2.0 met 9 stemmen 12.191 Ik sta geregistreerd. Geboorte, plaats, tijd.
Ik sta voor zowat één kilo papier:
geboorteakte militie, verhuizen van daar naar hier,
politieke sympathieën, vakbondsaangehorigheid.
Daarom ben ik op zoek naar een plek op de
grens van drie naties.
Daar wil ik dan sterven.
Want ik wil...
Poëzie
gedicht
2.0 met 11 stemmen 4.143 Zoals je tegen een ziek dochtertje zegt:
mijn miniatuur-mensje, mijn zelfgemaakt
verdrietje, en het helpt niet;
zoals je ze een hand op het hete voorhoofdje
legt, zo dun als als de sneeuw gaat liggen,
en het helpt niet:
zo helpt poëzie.
----------------------------
uit: 'De...
Cadeau
gedicht
3.0 met 13 stemmen 8.008 Het gaat niet over hebben, hooguit over krijgen.
Alléén ben ik degene die nooit praat,
maar met jou kan ik zwijgen.
Over wat voorbij is en nooit overgaat.
Over mijn vader. Over een vroegere vrouw.
Over hoe verliezen kan verrijken.
Neem een kind dat zijn eerste stappen zet.
Het gaat...
Het liefste wat ik heb
gedicht
3.0 met 32 stemmen 17.685 Het liefste wat ik heb is elf geworden.
Feestje. Daarna ging het liefste wat ik heb
naar huis met het liefste wat ik had.
Het kleine meisje met het grote.
Ik met mezelf. Zo vrolijk.
Want het is goed om ooit
iets te hebben gehad.
Het is beter dan nooit
iets te hebben gehad.
...
Zoals
gedicht
3.0 met 5 stemmen 4.771 zoals je tegen een ziek dochtertje zegt:
mijn miniatuur-mensje, mijn zelfgemaakt
verdrietje, en het helpt niet;
zoals je een hand op het hete voorhoofdje
legt zo dun als sneeuw gaat liggen, en het helpt niet:
zo helpt poëzie.
--------------------------------
uit: 'Onbegonnen werk',...
Nu
gedicht
2.0 met 18 stemmen 12.828 Nu moeten wij aan veel meer traagheid wennen,
aan liefde die verdween en aan wat nog resteert
aan teerheid in wat najaarslucht en geur van dennen
en aan hoe-het-kon-zijn-gedachten die je nooit verleert.
Aan bijna-niets, en aan voortdurend 4 dezelfde muren
en aan een belsignaal dat nooit...
Nog een geluk dat
gedicht
4.0 met 13 stemmen 26.067 Zoals met de gek uit het grapje
die zich voortdurend met een hamer
op het hoofd sloeg, en naar de reden gevraagd, zei:
"Omdat het zo prettig is, als ik ermee ophou" -
zo is het een beetje met mij. Ik ben ermee opgehouden
je te verliezen. Ik ben je kwijt.
Misschien is dat geluk: een geluk...
Huurcontract
gedicht
2.0 met 87 stemmen 18.577 Misschien rust op dit huwelijk geen levenslange zegen,
maar wel het soort zekerheid
van een te hernieuwen huurcontract
drie-zes-negen.
We zijn binnen voor de regen
van melancholie.
Misschien is dat minder passionant
dan vroeger, als je klaarkomt vraag ik 'wablieft'
en grappen in...
Ik herinner me
gedicht
2.0 met 23 stemmen 18.596 Ik herinner me een gedicht dat ik nooit
schreef, waarin het woord bunker
veel wind door zich heen laat gaan
en rijmen moet op hunker.
Het tocht er van hartstocht.
Alles moet zich vasthouden.
Als het over is blijken wij
elkaar vast te houden.
Wat nu.
Nu,...
Verjaardagsvers
gedicht
2.0 met 102 stemmen 24.140 Je zei nooit wat. Ik moest het altijd vragen.
Of je van me hield. En je zoende.
Of het veilig was die eerste keer.
En je zoende weer.
En even later of ik het goed deed zo
en je zoende, o.
Je zei nooit wat, je zei het altijd met je ogen.
Je ogen die helemaal alleen
in je gezicht...
Flamingo's
gedicht
3.0 met 18 stemmen 6.550 Ze zijn er bijna niet
zoals heel slanke vrouwen
na heel licht verdriet.
Met hun poten als met een dun pincet
pikken ze preuts hun tenen
uit het water op, o, ze
zijn zo roze
als de gedachten van een maniërist.
Ze zijn vraagtekens achter al ons weten
en zo fraai dat we even
niet meer om...
Flamingo's
gedicht
2.0 met 9 stemmen 5.893 Flamingo's op poten zo dun als de ff's
van mejuffer, of als twee sigarette-
pijpjes waaraan ze zuinig de rook
van zichzelf opzuigen: met dit soort
raffinementjes zetten ze zichzelf voortdurend
voorzichtig op stelten.
En hoe ze op één been staan, het andere
in hun veren opgeplooid als...
Weilanden hebben avond
gedicht
3.0 met 10 stemmen 5.320 'Weilanden hebben avond,' zegt Achterberg.
Maar kun je dat wel hebben? Misschien
zoals je een ziekte hebt: avond.
(Iets met de ogen: alles veel te donker zien.)
Maar ook 's ochtends is het niet voorbij.
Zie je weer veel te klaar, maar wat je mist.
November. Elke ochtend is een morgue,...
Even
gedicht
2.0 met 74 stemmen 20.579 Geluk is ineens, zaterdagmiddag in de trein
naar Amsterdam, weten dat het niet voor jou is weggelegd.
En daar hoe dan ook erg rustig van zijn.
Goed, dat weten we dan, dat hoeft niet meer gezegd.
Er vallen tenslotte nog andere dingen te beleven.
We gaan naar Amsterdam kijken, en niet naar...
Lily
gedicht
2.0 met 26 stemmen 12.344 Een dag duurde eeuwen.
Verveling stond chic.
En het gebaar dat je maakte om te geeuwen
werd gerecenseerd op zijn ornamentiek.
Ook machteloosheid moest zich beperken
tot een elegant in onmacht vallen op karpetten
waarbij je vooral op de positie van de pink
hoorde te letten.
Niets...
Meer van deze schrijver...
