biografie: Hilly Nicolay
Ik schrijf al diverse jaren gedichten. Met mijn gedichten probeer ik uiteenlopende gevoelens onder woorden te brengen. Dit deel ik graag met andere mensen. Enkele van mijn gedichten zijn geplaatst in bladen van een zorgcentrum, in bloemlezingen en een scheurkalender. Op verzoek draag ik mijn gedichten voor.
5 mei 2013 kwam mijn eerstegedichtenbundel uit, een Wilgje. De titel is: "Onvindbaar, dichtbij" Deze bundel is uitverkocht.
9 mei 2017 kwam mijn tweede gedichtenbundel uit met de titel: "Toevlucht" bij Uitgeverij de Wilg.
Inzendingen van deze schrijver
350 resultaten.Opgeruimd
netgedicht
3.0 met 3 stemmen 
138 het zangstuk van de vogel
op een twijg van de berkenboom
brengt me het genoegen
van voelbaar zonnig loom
narcissen, krokussen knikken
met de wind rond hun kopjes
door de lenteachtige kriebels
voel ik mij in mijn nopjes
-
het vermoeden van de afgelopen jaren
in mijn hoofd, het...
Verademing
netgedicht
3.0 met 6 stemmen 173 lichtjes in de boom
een ster die fonkelt
voor het raam
ik denk aan toen
hoe het was
allemaal saam
maar,
mensen, dieren
zo waardevol
ze zijn er niet meer
kan ik als achterblijver
nog wel kerstblij zijn
tussen het hartzeer…
maar,
er zijn herders
er is een kind
een hemels ...
In dubio
netgedicht
4.0 met 5 stemmen 122 ik zat er maar
te wikken en te wegen
raadselachtig
de zetel leek een draaibank
telkens afstemmen
naar eenzelfde lijn
horen, zien en zwijgen
een gouden stilte
maar, ik zie, ik weet
nog steeds
hoe het was
de vervlogen jaren
ik voel nog vaak
hoe vreemd die waren
Hoogtij
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 200 jouw verfijnde klanken
brengen diep in mij
een opgekropte snik
ik
voel de melancholie
de liefde in jouw avondlied
er is zoveel meer
je bent gedreven
bij elke prille noot
tover je een wijze sfeer
liefde voor het licht
liefde voor het leven
een aankondiging
van mogen verjaren...
Overlast
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 219 mag het soms
iets minder zijn…
altijd de energieke
altijd de kwieke
het leven doet
soms gewoon pijn
mag ik soms
heel soms een keer
me even verschuilen
heel hard huilen
kniezen, broos
losweken van het zeer…
al die vragen
in die diepe lagen
laten vervagen
Lelietje-der-dalen
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 154 het lijkt alsof
geheime klanken klingelen
in het verfijnde fluweel
er is zoveel meer liefde
verborgen in mijn hand
als ik de blaadjes streel
het frisse groen rondom
beklemtoont het tere leven
zoals ik het met de ander deel
Zeevlinder
netgedicht
4.0 met 12 stemmen 300 kan het zijn
dat je nu
die zeevlinder
bent…
je vleugels
laat drijven
op het
diepblauwe water…
kan het zijn
dat je nu
de parelmoeren
schelp bemind…
danst op de
roerende golven
met weergaloze
innerlijke kracht…
kan het zijn
dat je nu
de vreugde in
het vliegen vin...
Verschiet
netgedicht
3.0 met 18 stemmen 349 valse klanken laten oren trillen
ogen springen, zien in duplo
maar een hand uit de hoogte
strooit zichtbare stralen
een opvallend lied klinkt
brengt volheid in leegte
je komt weer in balans
de tijd zal alles beter maken
het leven zelf, de vreugde
zal je blikveld met al zijn pracht r...
Grazige weide
netgedicht
4.0 met 18 stemmen 406 een fraai veld vol gras
wat kruiden op het menu
rasechte schrokop
Helder
netgedicht
4.0 met 10 stemmen 309 een hemelsprei van licht
zal vurig branden
al lijkt het inktzwart
voelbare leegte in het hart
je bent een uitblinker
in het doen en laten
kies zelf de richting
houdt de zon in de gaten
zij is doorzichtig
oprecht in al haar stralen
wie struikelt zoekt steun
en klimt weer naar bove...
Op vleugels gedragen
netgedicht
5.0 met 6 stemmen 134 hoog in de lucht
gaan staart en vleugels
als in vogelvlucht
in blauw en grijs
tussen witte wolken
naar een paradijs
jouw voetafdruk
op een eiland
van warm geluk
--
och kon ik even
steels daar zijn
die pracht meebeleven
--
zonlicht op je ogen
aarde in zicht
tijd voorbi...
Pluizenbollen pret
netgedicht
4.0 met 17 stemmen 376 ik blaas wensen door
pluizige parapluutjes
zaad danst op aarde
Narcis
netgedicht
4.0 met 16 stemmen 552 op de zon gericht
als een geel gekleurd wonder
draag je de lente
Droom voor droom
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 216 dromen van margrieten
dansend in de wind
madeliefjes gevlochten
als een haarlint
dromen van de dauw
zilverbolletjes in het gras
van zongerijpte tomaten
in de broeikas
dromen van pasgeboren
roodborst jongen
van het veulentje
met zijn rare sprongen
dromen van de hartjes
de poe...
Zorg dragen
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 184
nooit meer echt niets
altijd wel iets
het denken aan
kan, zal nooit weggaan
dromen, blijven dromen
tot werkelijkheid laten komen
doen wat kan en mag
met een traan, of een lach
woorden van een dichter
maken het leven lichter
houden van zo mooi besch...
Uitzicht
netgedicht
5.0 met 2 stemmen 257 kerstfeest draagt mij
naar het licht
want zie de ster
mooier dan voorheen
laat mij weten
je bent nooit alleen
kerstfeest draagt mij
naar de verwachting
van hoop, liefde
en wonderlijke kracht
door het geboren kindje
in de decembernacht
© Hilly Nicolay
Getroffen
netgedicht
4.0 met 4 stemmen 184 nachtstaren
enkel een streepje licht
ogen weer open
ogen weer dicht
in stilte denken
zou er een later zijn...
het doet nu al pijn
dat het ooit afgelopen is
dat ik je dan zo mis
en ik zou willen dat ik
het beter vertellen kon
hoe je mijn leven kleurt
in een liefdesrode zon
...
Vlinderwindekind
netgedicht
4.0 met 6 stemmen 204 hier kom ik je tegen
tussen letters en dichtersdromen
een vlinder in de zomerstorm
je draagt een mantel van liefde
als een fladderlichte omslag
gerangschikt in een aardse vorm
ik zou met je op willen vliegen
het draagvlak verdelen
sierlijk, soepel, onkreukbaar zweven
schrifttekens r...
Houding
netgedicht
4.0 met 7 stemmen 243 het silhouet van een boom
lijkt ijzig stil
alsof hij staat te wachten
op een lichtstreep uit het wolkendek
een klein glimpje lentewarmte
op zijn kale kroon
aan mijn werktafel
staar ik kouwelijk in de verte
diep in gedachten
zit ook ik te wachten
...
Aandachtig
netgedicht
4.0 met 3 stemmen 373 kerst voelt dit jaar
broos en ongewoon
zo heimelijk
zweeft er ongerief rond
met afstand en
een verkapte mond
met reine handen
bestuur ik een wagen
manoeuvreer ik me
langs vakken
‘Kom’ zeg ik tegen mezelf
‘Laat de moed niet zakken’
het feest van licht
omringt mij ov...
Schijn
netgedicht
4.2 met 9 stemmen 189 weer een droom
de eeuwige stilte
rond de maan
verdriet om jou
het verzwijgen
dat ik je mis
het is wat het is
zo wrang
nooit, nimmer nog
wezenlijk hier
weer een illusie
dat stilzwijgende
rond de maan
toch ten volle
in gedachten
lic...
Omvallen
netgedicht
4.8 met 6 stemmen 163 hij praat
hij zwijgt
met de wind
soms groeit hij
niet tot in de hemel
is zijn grens bereikt
hij bezwijkt
zijn wortels aarden
niet meer
hij buigt zich neer
Opstaan
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 179 laat je dragen
door diegene die sterker is
neem de liefde
van het hart dat voor je klopt
aanvaard het geloof
in een nieuwe morgen
doorleef de wond
maar ga en sta op!
vind de bloemen
de liefde in elke knop
Allemaal licht
netgedicht
4.5 met 6 stemmen 239 het virus overkomt ons
rakend tot in de kern
maar,
niet jezelf kwijtraken
blijven verlangen
naar de lentebomen
met de vogels dromen
luisterliedjes binnenlaten
de lach van een gezicht
we hebben de liefde
in de kleinste dingen
allemaal licht
Reikhalzen
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 196 de mooie lichtstralen
als plooien gestreken
bijzondere kleuren
op een fluisterstil veld
o, wat kan ik verlangen
naar het lentefeest
de knoppen aan de
nu nog schrale takken
naar het Kiewiet-Kiewiet
luid en duidelijk
het uitgestrooide zaad in
de vorens van de akker
-
ik zou de w...
Ondanks
netgedicht
4.8 met 4 stemmen 115 open blik
nog zoveel te zien
naast het gemis
smetteloze klokjes
geven vaagheid
weer betekenis
ondanks…
een tuin
waar het leven
vliegt, springt
de vogel
het hoogste lied
in herhaling zingt
ondanks…
Stimulans
netgedicht
4.3 met 6 stemmen 147 zachtjes prevelen
stokstijf staan
dit is te mooi
om te beschrijven
te duiden
wat het met me doet
laagjes stilte
beheersen mijn hart
het wordt me gegund
drijfveertjes, een flits
in een schimmig bos
maakt een glunder in me los
Meemaken
netgedicht
4.3 met 7 stemmen 184 herfstbomen kleuren
de wereld opgetogen
en frisse wind troost
mijn melancholie
paardenkastanjes tonen
hun scherpe stekelbast
ganzen draaien warm
zonder grenzen, zonder last
spinnenpoten rusten
in een dradenwiel
een piepklein muisje
sjouwt wat takjes in een hol
de veren van de Gaai
zij...
Drijven
netgedicht
4.2 met 10 stemmen 245 mijn wens op het water
wijs met die ene droom
als een herinnering meevarend
kabbelend op roerende golven
opgetogen knipoog ik
naar het licht van de dag
drijf op zeilen
op het geluk dat ik zag
Rekbaar
netgedicht
4.5 met 6 stemmen 151 klein is het
als spinrag aan de dakgoot
het levensdraadje
zomaar wat wapperend op de wind
breekbaar is het
maar soms zo onnoemelijk sterk
draad na draad weeft zich
een spanning mee
het gevormde frame
draagt het wel en wee
Meer van deze schrijver...
