biografie: Hubert Poot
1689-1733
[Abtswoude 1689 – Delft 1733]
Hubert Kornelisz. Poot was aanvankelijk landbouwer. Hij schreef een groot aantal gelegenheidsgedichten die onmiskenbare kwaliteit hebben. Behalve naar zijn natuurgedichten, waaruit een voor zijn tijd opmerkelijke gevoeligheid spreekt, gaat tegenwoordig de aandacht vooral uit naar de drie speelse, dubbelzinnige, mythologische gedichten Mars en Venus’ beddepraet, De verliefde Venus en De maen by Endymion.
Werk:
Mengeldichten (1716)
Akkerleven (1720)
Gedichten (3 delen 1722–1735).
Inzendingen van deze schrijver
13 resultaten.WACHTEN
poëzie
3.0 met 17 stemmen 
2.827 Hier heeft mij Rozemond bescheiden,
Hier, bij deez' boom, die welig wast.
Waar mag de schone zo lang beiden,
Dat zij niet op het uurtje past?
Of ben ik wat te vroeg gekomen,
Door drift der min, waar ik van kwijn?
ô Zalig veld, ô...
Gerechtigheid
poëzie
3.0 met 16 stemmen 2.459 Beschouw de majesteit
Van 't wezen der Gerechtigheid,
En hou het beeld in waarde
Van Gods Stadhouderes op d' aarde.
Wij weten dat haar doen
De val der wereld moet verhoên;
Want zonder recht bezwijken
De zuilen aller Koningkrijken.
Indien men 't...
Schilderkunst.
poëzie
4.0 met 6 stemmen 1.007 O Lente, buig uw hooft, bekranst met schone bloemen,
Als gij de Schilderkunst ziet pralen of hoort noemen:
Uw kleuren, met de dauw des dageraads belaên,
Bezwijken voor de gloed der zomerzonneraên,
Daar in het tegendeel de glans der schilderverven
Onsterflijk is van aard, en alles hoedt...
AKKERLEVEN
poëzie
3.0 met 17 stemmen 3.035 aan de here mr. KORNELIS 's GRAVEZANDE, rechtsgeleerde.
Hoe genoeglijk rolt het leven
Des geruste Landmans heen,
Die zijn zalig lot, hoe kleen,
Om geen koningskroon zou geven!
Lage rust braveert de lof
Van het hoogste koningshof.
Als een boer zijn hijgende ossen
't Glimmend kouter...
Vrolijk leven
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.666 Waar is mijn citer toe bereid?
Wat klanken wil ze geven?
Wat zing ik, waar een ander schreit:
De vrolijke blijgeestigheid
Is 't leven van het leven.
Wat laat zich 't volk door ijdle schrik
En mijmerende zorgen
Beknellen? vrienden, doe als ik.
Gebruik toch 's levens ogenblik
...
Zomerse Avond
poëzie
4.0 met 6 stemmen 561 De moede zonnewagen
Staat vrachtloos, d' avondzon
Zinkt in de westerpekelbron.
Aldus ontglippen ons de wentelende dagen.
De star der Mingodin
Ziet d' eerste op 't aardtrijk neder.
Mineias dochters vliegen weder:
Ook spant de stille Nacht zijn zwarte paarden in.
Wij zien de...
Afgoderij.
poëzie
3.0 met 2 stemmen 387 Hoe buigt zich, met verdwaald gebaar,
D' Afgoderij voor 't blind Altaar!
Hoe zwaait ze wierookvieren,
Wier stank de ware God verveelt,
Terwijl men zijne glorie steelt,
En schenkt aan stomme dieren!
Zo doolt men zeker al te wijd.
Dees godvergeten dolheid smijt
De wet uit Mozes'...
ZUCHT TOT DE POËZIE *
poëzie
3.0 met 12 stemmen 1.641 Wie zou elks wit* vertonen op zijn bladen?
D'een bidt de goê Fortuin
Om kronegoud en purpren rijksgewaden
En hoven van arduin*.
Een ander, die bij d'orelogsbanieren
Liefst glorie haalt, grijpt naar
Triomfpalm en bebloede krijgslaurieren;
En koopt...
Lokzang van de sirenen *
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.832 Wie in zijn jeugd
De wellust wil vernielen,
Ontbeert de vreugd,
En voert een dom gemoed.
Wat is de deugd?
Een tirannin der zielen,
Die nooit verheugt,
Maar zinnen kwelt en bloed.
Koom hier bij ons aan deze waterkant.
...
Samenzang
poëzie
3.0 met 7 stemmen 1.873 Mopsus en Dorinde.
Mopsus.
Dorinde, Puikschone, mijn lust en mijn leven,
Wiens wezen zo lang in mijn hart stond geschreven;
Ai, zie hoe de telgen en 't liefelijk kruid
Verjeugden, nu 't voorjaar de hemel ontsluit.
Dorinde.
...
HERDENKING
poëzie
3.0 met 13 stemmen 3.645 De westenwind blies zacht; de zwoele zomer bukte
Met zijn gebloosd gelaat de blijde wereld toe;
Het woud was lang verlost van 's grijze winters roe;
Toen ik met Rozemond de tere kruidjes drukte:
Niet met de voet alleen, aan wie dit slechts gelukte,
't Gebloemt spreidde ons een bed. Och, mijn...
OP MIJN HUWLIJK met Neeltje 't Hart
poëzie
3.0 met 17 stemmen 4.461 De Hemel is mij toegenegen.
't Belieft hem eindlijk mij een Bruid
Te schenken, naar zijn mild besluit.
Hij kroont mijn lange hoop met zegen.
Zijn goedheid maakt mij overblij,
En voert mijn zinnen spelemeien,
Ja doet mijn ziel van vreugde schreien.
O hoe weldadig is hij mij!
Ik, die 't...
OP DE DOOD VAN MIJN DOCHTERTJE
poëzie
3.0 met 33 stemmen 3.621 JAKOBA trad met tegenzin
Ter snode wereld in;
En heeft zich aan het end geschreid,
In hare onnozelheid.
Zij was hier nauw verschenen,
Of ging, wel graag, weer henen.
De moeder kuste 't lieve wicht
Voor 't levenloos gezicht,
En riep het zieltje nog...
