biografie: Ivo van Strijtem
Ivo van Strijtem |
Ivo van Strijtem, pseudoniem van Ivo Evenepoel (1953), is dichter, leraar Engels en docent literaire creatie. Hij publiceerde bij Facet, Antwerpen, de dichtbundel 'Hoeveel is zo weinig' (1978) en bij Lannoo, Tielt, 'Brussel aan de Mississippi' (1991). Zijn recentste bundel 'Een rode sjaal' (1998) verscheen bij Atlas, Amsterdam. Samen met Koen Stassijns stelde hij de reeks 'De mooiste van ...' samen |
Inzendingen van deze schrijver
7 resultaten.Gastmaal
gedicht
3.0 met 58 stemmen 13.092 voor A.
De tafel geschikt, ik
heb de vruchten gedeeld,
de deur geopend.
Elk bord een hand,
door het glazen dak
liggen de bladeren.
Een kaars brandt
herfst in de woorden, het
verkruimelde, broodnodige.
Nu zitten ze aan,
ik giet ons in
brons, en wij...
In de zon
gedicht
3.0 met 38 stemmen 8.215 In een vorig leven
zat ik als ik even tijd had
op de drempel in de zon.
Af en toe waaide een wolkje stof
op van de weg.
En als Rachels raam openstond
kon je haar horen piano spelen.
Op een dag werden wij allemaal vermoord.
We hebben toen verschrikkelijk geleden.
Weet wel, je dood...
Merel
gedicht
3.0 met 38 stemmen 6.113 Een warme dag wordt aan het einde rood.
Vrolijke stem: geestdriftige merel.
Ik wou dood en ik kreeg hem.
Drie eitjes in het nest bij de beek.
Hoe kleiner wij, hoe groter de zomer.
-------------------------------------
uit: 'Op de rand van de taal', 2001.
Alleen in een loopgraaf
gedicht
4.0 met 6 stemmen 11.017 Alleen in een loopgraaf bad ik aarden woorden.
Zo bang was ik, waarom sliep iedereen?
Het stofsneeuwde en in de grond
van mijn hart groef ik mij in.
Een vreemd tot de tanden gewapend ongeluk
schoot genadeloos mijn grenzen stuk.
Iets verderop kroop iemand overeind
en plaste hard een einde...
Toen ik klein was
gedicht
3.0 met 74 stemmen 20.801 Toen ik klein was
kwam met kam, schaar en tondeuse
een zwartharige man.
Zijn zoontje viel in een punt
van het hek van de kerk.
Scheer je weg, dood, handige
kapper, mager en lang.
Oude mensen, dat ging nog,
maar Jos, met zijn brommer
en langer geleden
de witte arm in de regen
die...
Een rode sjaal
gedicht
4.0 met 58 stemmen 10.016 In mei
kocht ik een sjaal, een rode,
omdat rood toch steeds terugkeert.
liep toen door, eerste links,
dan weer links en kwam uit
op een binnenplaats bij een bank
aan een bakstenen muur
waar een viool de ruimte vulde,
een viool van wijn en waakzaam vuur.
hier wou ik blijven,...
Mijn woorden
gedicht
2.0 met 252 stemmen 48.490 mijn woorden
maken een wandeling.
ongebonden slenteren ze
door dit beregende dorp
soms stoppen ze even,
zoals nu.
dan gaan ze weer verder
en praten wat met elkaar
ze zeggen niet veel
of eentje vertelt
een verhaal
en de anderen luisteren,
lachen licht of
wenen een beetje
achter...