inloggen

biografie: Ivo van Strijtem

Ivo van Strijtem
Ivo van Strijtem, pseudoniem van Ivo Evenepoel (1953), is dichter, leraar Engels en docent literaire creatie. Hij publiceerde bij Facet, Antwerpen, de dichtbundel 'Hoeveel is zo weinig' (1978) en bij Lannoo, Tielt, 'Brussel aan de Mississippi' (1991). Zijn recentste bundel 'Een rode sjaal' (1998) verscheen bij Atlas, Amsterdam. Samen met Koen Stassijns stelde hij de reeks 'De mooiste van ...' samen

Inzendingen van deze schrijver

7 resultaten.

Gastmaal

gedicht
3.0 met 58 stemmen aantal keer bekeken 13.092
voor A. De tafel geschikt, ik heb de vruchten gedeeld, de deur geopend. Elk bord een hand, door het glazen dak liggen de bladeren. Een kaars brandt herfst in de woorden, het verkruimelde, broodnodige. Nu zitten ze aan, ik giet ons in brons, en wij...

In de zon

gedicht
3.0 met 38 stemmen aantal keer bekeken 8.215
In een vorig leven zat ik als ik even tijd had op de drempel in de zon. Af en toe waaide een wolkje stof op van de weg. En als Rachels raam openstond kon je haar horen piano spelen. Op een dag werden wij allemaal vermoord. We hebben toen verschrikkelijk geleden. Weet wel, je dood...

Merel

gedicht
3.0 met 38 stemmen aantal keer bekeken 6.113
Een warme dag wordt aan het einde rood. Vrolijke stem: geestdriftige merel. Ik wou dood en ik kreeg hem. Drie eitjes in het nest bij de beek. Hoe kleiner wij, hoe groter de zomer. ------------------------------------- uit: 'Op de rand van de taal', 2001.

Alleen in een loopgraaf

gedicht
4.0 met 6 stemmen aantal keer bekeken 11.017
Alleen in een loopgraaf bad ik aarden woorden. Zo bang was ik, waarom sliep iedereen? Het stofsneeuwde en in de grond van mijn hart groef ik mij in. Een vreemd tot de tanden gewapend ongeluk schoot genadeloos mijn grenzen stuk. Iets verderop kroop iemand overeind en plaste hard een einde...

Toen ik klein was

gedicht
3.0 met 74 stemmen aantal keer bekeken 20.801
Toen ik klein was kwam met kam, schaar en tondeuse een zwartharige man. Zijn zoontje viel in een punt van het hek van de kerk. Scheer je weg, dood, handige kapper, mager en lang. Oude mensen, dat ging nog, maar Jos, met zijn brommer en langer geleden de witte arm in de regen die...

Een rode sjaal

gedicht
4.0 met 58 stemmen aantal keer bekeken 10.016
In mei kocht ik een sjaal, een rode, omdat rood toch steeds terugkeert. liep toen door, eerste links, dan weer links en kwam uit op een binnenplaats bij een bank aan een bakstenen muur waar een viool de ruimte vulde, een viool van wijn en waakzaam vuur. hier wou ik blijven,...

Mijn woorden

gedicht
2.0 met 252 stemmen aantal keer bekeken 48.490
mijn woorden maken een wandeling. ongebonden slenteren ze door dit beregende dorp soms stoppen ze even, zoals nu. dan gaan ze weer verder en praten wat met elkaar ze zeggen niet veel of eentje vertelt een verhaal en de anderen luisteren, lachen licht of wenen een beetje achter...