biografie: J.H. Leopold
1865-1925
Jan Hendrik Leopold, dichter [Den Bosch 1865 - Rotterdam 1925]
De romantisch-dromerige dichter volbracht als nuchter classicus met goed gevolg zijn studies.
Hij was niet gehuwd.
Vóór zijn promotie maakte Leopold als gouverneur bij een familie een reis naar Italië. Hij ontmoette een ten dode opgeschreven jonge vrouw voor wie hij blijkens zijn dagboek een ongelukkige liefde opvatte die zijn weerslag vindt in 'Verzen 1895'. Ongelukkig eindigde ook zijn verloving (1892) met en jongedame die enkele jaren later trouwde met zijn broer Joes.
Na in 1889 als tijdelijk leraar aan het stedelijk gymnasium te Deventer aangesteld te zijn werd hij in 1891 leraar in de klassiek talen aan het Erasmiaans gymnasium te Rotterdam, waar hij tot een jaar voor zijn dood les gaf.
Op middelbare leeftijd werd hij geplaagd door toenemende doofheid, hetgeen gepaard ging met vereenzaming. Hij werd achterdochtig en kreeg paranoïde trekjes.
In de ontwikkeling van Leopold als dichter treedt een breuk op rond 1900. De poëzie die hij tot dan geschreven heeft, kan beschouwd worden als liefdespoëzie (met uitzondering van de “Zes Christus-Verzen” en van de “Verzen 1897”). Het is poëzie over liefde die zich niet realiseert. Zijn vroege werk werd ook beïnvloed door de sensitivistische poëzie van Gorter.
In de tweede periode na 1900 verdiepte Leopold zich in de filosofie en daarvan gaan zijn gedichten de sporen dragen.
In deze periode treedt naast het zuiver lyrische een meer vertellende verbeelding op zoals in 'Cheops' ( De Nieuwe Gids, 1915).
De derde periode wordt gekenmerkt door diversiteit. Elementen uit het antieke westen verbinden zich met het Oudperzische en -arabisch gedachtengoed (onder meer vertalingen in 'Oostersch').
Hij evolueert hier van het rationele naar een meer mystieke gevoelsfilosofie.
Leopolds poëzie is meestal somber maar hij brengt soms ook accenten aan van speelsheid en tederheid.
Van meesterschap getuigen zijn vertalingen van de Perzische dichter Omar Khayam.
Zijn werk:
'Zes Christus-verzen' in De Nieuwe Gids (1893)
Verzen (1895)
Verzen (1897)
Gedichten (1913)
Cheops (1916)
'Verzamelde verzen' verzorgd door P.N. van Eyck (Rotterdam, 1935)
Vertalingen
Rubaiyat (1911)
Soefisch (1922)
Oostersch ('s-Gravenhage, 1924)
Omar Khayam (1926)
Filosofische werken
Ad Spinozae opera posthuma (1902)
Stoïsche wijsheid (1904)
M. Antonius Imperator (1908)
Uit den tuin van Epicurus (1910)
Inzendingen van deze schrijver
94 resultaten.Maartlucht
poëzie
3.0 met 3 stemmen 
2.065 Maartlucht, die er tegelijk
zo scherp als glas
en zo ontvoerend zijn kan.
O, de bezieling, zijnde in de bezwaren
anders nooit betrokken streken
en schuilgelegen uitzicht
te brengen vondsten fonkelend en schaars:
de moeilijkheden zijn de kans der kunstenaars.
---------------------------...
Een sneeuw ligt in de morgen vroeg
poëzie
3.1 met 24 stemmen 4.550 Een sneeuw ligt in de morgen vroeg
onder de muur aan, moe en goed
beschut en een arm kind komt toe
en staat en ziet en met zijn voet
gaat het dan schrijven over dit
prachtige vlak en schuifelt licht
bezonnen en loopt door, zijn mond
trilt in het donker klein gezicht.
-------------...
Het was een morgen, kristallijn gezet
poëzie
4.0 met 4 stemmen 2.711 Het was een morgen, kristallijn gezet
op vochte weiden, waar de droppeldauw
de sprieten, stengels buigen deed, aan kelk en steel
schakerend in het lichte grijs gezegen
op gras en groene halmen, in de lucht
heldere vinkenslag, over de vlonder
het reppen van de voeten, de witte tandenlach,
het ...
Mijmerij
poëzie
3.3 met 24 stemmen 3.391 Wanneer ik overdenk, hoe minzaam
Haar stralend oog in 't mijne zag,
Hoe vriend'lijk hare woorden waren
En hoe bekoorlijk hare lach,
Dan bonst mijn hart en vreugde komt er
En trots in mijn bewogen geest,
Dat ze eens haar gunst mij heeft geschonken
En mij genegen is geweest.
En als ik aa...
Wiegelend hoofd, zoet vrouwenhoofd
poëzie
3.2 met 11 stemmen 1.989 Wiegelend hoofd, zoet vrouwenhoofd,
een zuivere vrucht, een reinblank ooft,
zo zal het liggen in de schalen
van mijne handen, de goudovalen,
dat mijne mond het proeven moge
het rustgezicht, rijp overtogen,
met de lippen, die zwellend openbreken,
de volzoete en met de neergestreken
ko...
NACHT
poëzie
3.3 met 31 stemmen 3.140 Soms, als ik sluimerloos de maanden,
De jaren tel, die ik op haar wacht,
Hoor ik veel verre, doffe stemmen,
Die tot mij komen door de nacht.
Dan meen ik vaak haar naam te horen.
Ik luister,- ging een geest voorbij,
Die honend lachte om mijn verlangen?
Sprak mijn bedrogen hart tot mij?
--...
Kwatrijn
poëzie
3.7 met 33 stemmen 3.943 Het laatste der begravenen verging
tot stof en as en door de wereldkring
drijven in ijle zweving hun atomen
als wolken ver in een luchtspiegeling.
-------------------------------------------------------------------------------
uit: de Rubayat (1911) van de Perzische dichter Omar Khayam
Van uit de donkerte in de lommertuin
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.337 Van uit de donkerte in de lommertuin
zie in het binnenlicht ik haar bewegen,
de stroken in het neergezegen
borduurwerk openvouwen
en plotsling voel ik mij zo diep alleen,
zo star verlaten, dat met wild verdringen
duizend verlangens in mij wakker springen
en mij bevolken stormende do...
Nu dat wij naar buiten treden
poëzie
4.0 met 1 stemmen 1.145 Nu dat wij naar buiten treden
vredigen in het nieuwe heden
nu hangt de lucht vol van waaiende
lichte dingen, onbeladene
ademen kostelijk gedragen
op vlakgestrekene windvlagen,
wazen, half beschaduwde lanen
aan weerskanten van zijden vanen,
rozerode kreukbehangen
in rimpelingen en me...
Kerstliedje
poëzie
4.4 met 5 stemmen 3.225 Zij waren de dag zich moe gegaan
met zwoegen en met gezucht,
in de late avond kwamen zij aan
in Bethlehem het gehucht.
Maria en Jozef liepen tesaam
de donkere straten door
en vroegen bij alle menschen aan
en vonden er geen gehoor
En hadden eindelijk in een stal
hunnen intrek genomen
en...
Laat de luiken geloken zijn
poëzie
4.2 met 23 stemmen 3.740 Laat de luiken geloken zijn
wiege wiegele weine
en de stilte onverbroken zijn
wiege wiegele wee.
Wen het kindje gedogen wil
moe en tevreeën,
dat de blinkende ogen stil
toe zijn gegleeën,
dan zal komen de dromenvrouw
zacht over de grond
zij de vrome, die schromen zou
zo zij wakend...
Om mijn oud woonhuis peppels staan
poëzie
4.0 met 18 stemmen 2.857 Om mijn oud woonhuis peppels staan
"mijn lief, mijn lief, o waar gebleven"
een smalle laan
van natte blaren, het vallen komt.
Het regent, regent eender te horen
"mijn lief, mijn lief, o waar gebleven"
en altijd door en
de treuren uit, de wind verstomt.
Het huis is hol en vol ...
JEUGD
poëzie
3.2 met 32 stemmen 4.372 Veel gure regendagen bij de boeken
in studie doorgebracht; veel winternachten
bij wijn en vrienden lachend doorgewaakt.
En in de zomer verre wandeltochten
en dromen in het gras, veel grote plannen,
nog groter woorden; meisjes plagen, stoeien,
gezoen en nu en dan een vleugje liefde,
een...
Weet gij nog wel, hoe zomers avonds
poëzie
3.7 met 19 stemmen 2.472 Weet gij nog wel, hoe zomers avonds
Wij gingen door het bloeiend veld
En hoe we lachende toen zeiden,
wat onze harten was ontweld?
't Werd stil en stiller. Op uw lippen
bestierf eensklaps het schalkse woord
En hoe wij aan elkander dachten
We wisten 't, maar wij gingen voort.
Weet gij n...
Die morgen was zij moe en zwaar
poëzie
3.9 met 16 stemmen 3.814 Die morgen was zij moe en zwaar
en talmende opgestaan
en had met achteloos besef
haar dagelijks doen gedaan.
Zij ging verloren door het vertrek
met ongevoelde schreden,
behaspelende dit en dat,
verschikkende zonder reden.
Als plotseling met een vreemd gevoel
zich iets in haar bewoog
en...
En de ontlokene, de rozen . . .
poëzie
3.7 met 17 stemmen 3.159 – En de ontlokene, de rozen,
waar zijn de rode rozen, waar?
triomf en lof en opperst blozen
van het voldongen zomerjaar.
Een levenstoppunt uitverkozen
van voorrecht is hun toegestaan
en op hen ligt het sprakeloze
van hoogste invervullinggaan.
Maar ook, hoe is in dit ontplooien
een nad...
Vroomheid
poëzie
3.5 met 26 stemmen 2.313 CHRISTENEN, Joden, Parsen, Moslemin,
zij dolen allen; voor wie toe wil zien,
vervalt de ganse mensheid slechts in tweeën,
twee soorten enkel worden er ontdekt:
intelligente mensen zonder vroomheid
en vrome mensen zonder intellect.
O, Weet gij, hoeveel wolken
poëzie
3.7 met 32 stemmen 2.501 O, Weet gij, hoeveel wolken
Er langs de hemel gaan?
En kent gij al de bloemen,
Die in de velden staan?
Nooit teldet gij de vlokken,
Die stuiven voor de wind -
En zoudt ge dan kunnen weten,
Hoezeer ik u heb bemind?
De lucht was als een perzik
poëzie
5.0 met 1 stemmen 1.981 De lucht was als een perzik,
de maan een diamant,
zwellende lentenevels
bloeiden aan alle kant.
Over de donzen heuvels
lokte een ver verschiet;
wij wilden zwervend worden,
zwervend en anders niet.
De voeten gingen samen,
de hand lag in de hand,
de harten opgedragen;
aarde, waa...
Wij gaan en komen
poëzie
3.8 met 28 stemmen 4.029 Wij gaan en komen en de winst is waar?
en weven draden en het kleed is waar?
In 's hemels welving zijn tot stof verbrand
vele weldenkenden; hun rook is waar?
---------------------------------------------------
uit: 'Uit de Rubaijat' (1906), gedicht 9
Op reis
poëzie
5.0 met 3 stemmen 1.920 In de donkere wagen reed ik alleen,
Alleen met mijn lief door de nacht;
Wij spraken geen woord, wij hebben stil
Aan onze liefde gedacht.
De lantarens wierpen een haastige schijn
Door 't raam en begluurden 't gezicht,
Dat luisterde naar het gehuil van de wind,
De ogen op mij gericht.
En...
De dauw hangt parelen
poëzie
5.0 met 2 stemmen 1.472 De dauw hangt parelen aan takken en aan blaren
in kettingen en snoeren;
de kusmond van de wind, als hij ze aan wil roeren,
doet ze ontstellen, sidderen zonder bedaren
en stort ze allen neer, de wankelbaren.
Dit zweven
poëzie
3.6 met 32 stemmen 2.874 Dit zweven
Tussen dood en leven
en deze pijn –
O dat het nu genoeg mocht zijn.
[God heeft een huis gebouwd]
poëzie
3.2 met 22 stemmen 3.295 God heeft een huis gebouwd en dak
en zoldering bespannen strak
met kommer, druk en droefenis,
weedom er de bevloering is
en alle wanden zijn bekleed
met zorgen en met harteleed
en in betreuren ingehuld;
Hij heeft de goeden er in weggeloken
en toegesproken:
de sleutel van uw deur is het gedu...
Ik heb gezworven heen en weer
poëzie
3.2 met 29 stemmen 2.564 Ik heb gezworven heen en weer
Op de heuvels en door het dal
En ik weet zelf niet, wat ik zoek
En waar ik het vinden zal.
Daar zit iets binnen in mijn borst,
Dat volgt mij overal,
Dat dreef mij uit het ouderlijk huis
Langs de heuvels en door het dal.
Gij deed van alle mensen
poëzie
3.6 met 30 stemmen 2.703 Gij deed van alle mensen mij
De zwaarste pijn,
Van alle mensen zult ge mij
De liefste zijn.
Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden
poëzie
4.1 met 9 stemmen 1.923 Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden
en toch, wij durven ons niet af te scheiden,
wij durven niet alleen zijn, niet te spreken
dan lippen bevend, die niet open breken,
begonnen klagen, wenkende ogentroost,
gloed van een wang, die om zijn blozen bloost,
handen, die groeten, blikken van ...
0 dromend hart
poëzie
3.2 met 42 stemmen 4.017 0 dromend hart, kies u een nieuw vertier
in vrouwenwang en purpren eglantier;
licht als kwikzilver vlieten onze dagen,
de pracht der jeugd zinkt als een bergrivier.
------------------------------
'Uit de Rubaijat' (1914)
Druktemaker
poëzie
3.7 met 23 stemmen 3.059 Een druktemaker is, wiens naam bekend is,
een intrigant, wiens leven afgewend is.
Waarlijk, hij ware 't wijste daaromtrent,
die niemand kent en die van geen gekend is.
De wereld gaat en gaat, als lang na deze
poëzie
3.6 met 22 stemmen 2.943 De wereld gaat en gaat, als lang na deze
mijn roem verging, mijn kennis hooggeprezen.
Wij werden vóór ons komen niet gemist,
na ons vertrek zal het niet anders wezen.
Meer van deze schrijver...
