inloggen

biografie: J.H. Leopold

1865-1925

Jan Hendrik Leopold, dichter [Den Bosch 1865 - Rotterdam 1925]

De romantisch-dromerige dichter volbracht als nuchter classicus met goed gevolg zijn studies.

Hij was niet gehuwd.

Vóór zijn promotie maakte Leopold als gouverneur bij een familie een reis naar Italië. Hij ontmoette een ten dode opgeschreven jonge vrouw voor wie hij blijkens zijn dagboek een ongelukkige liefde opvatte die zijn weerslag vindt in 'Verzen 1895'. Ongelukkig eindigde ook zijn verloving (1892) met en jongedame die enkele jaren later trouwde met zijn broer Joes.

Na in 1889 als tijdelijk leraar aan het stedelijk gymnasium te Deventer aangesteld te zijn werd hij in 1891 leraar in de klassiek talen aan het Erasmiaans gymnasium te Rotterdam, waar hij tot een jaar voor zijn dood les gaf.

Op middelbare leeftijd werd hij geplaagd door toenemende doofheid, hetgeen gepaard ging  met vereenzaming. Hij werd achterdochtig en kreeg paranoïde trekjes.

In de ontwikkeling van Leopold als dichter treedt een breuk op rond 1900. De poëzie die hij tot dan geschreven heeft, kan beschouwd worden als liefdespoëzie (met uitzondering van de “Zes Christus-Verzen” en van de “Verzen 1897”). Het is poëzie over liefde die zich niet realiseert. Zijn vroege werk werd ook beïnvloed door de sensitivistische poëzie van Gorter.

In de tweede periode na 1900 verdiepte Leopold zich in de filosofie en daarvan gaan zijn gedichten de sporen dragen.

In deze periode treedt naast het zuiver lyrische een meer vertellende verbeelding op zoals in 'Cheops' ( De Nieuwe Gids, 1915).

De derde periode wordt gekenmerkt door diversiteit. Elementen uit het antieke westen verbinden zich met het Oudperzische en -arabisch gedachtengoed (onder meer vertalingen in 'Oostersch').

Hij evolueert hier van het rationele naar een meer mystieke gevoelsfilosofie.

Leopolds poëzie is meestal somber maar hij brengt soms ook accenten aan van speelsheid en tederheid.

Van meesterschap getuigen zijn vertalingen van de Perzische dichter Omar Khayam.


Zijn werk:


'Zes Christus-verzen' in De Nieuwe Gids (1893)

Verzen (1895)

Verzen (1897)

Gedichten (1913)

Cheops (1916)

'Verzamelde verzen' verzorgd door P.N. van Eyck (Rotterdam, 1935)


Vertalingen

Rubaiyat (1911)

Soefisch (1922)

Oostersch ('s-Gravenhage, 1924)

Omar Khayam (1926)


 Filosofische werken


Ad Spinozae opera posthuma (1902)

Stoïsche wijsheid (1904)

M. Antonius Imperator (1908)

Uit den tuin van Epicurus (1910)


Inzendingen van deze schrijver

94 resultaten.

Nu dat wij naar buiten treden

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 789
Nu dat wij naar buiten treden vredigen in het nieuwe heden nu hangt de lucht vol van waaiende lichte dingen, onbeladene ademen kostelijk gedragen op vlakgestrekene windvlagen, wazen, half beschaduwde lanen aan weerskanten van zijden vanen, rozerode kreukbehangen in rimpelingen en...
J.H. Leopold23 februari 2024Lees meer…

Kerstliedje

poëzie
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 2.917
Zij waren de dag zich moe gegaan met zwoegen en met gezucht, in de late avond kwamen zij aan in Bethlehem het gehucht. Maria en Jozef liepen tesaam de donkere straten door en vroegen bij alle menschen aan en vonden er geen gehoor En hadden eindelijk in een stal hunnen intrek...
J.H. Leopold25 december 2023Lees meer…

Laat de luiken geloken zijn

poëzie
4.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 3.332
Laat de luiken geloken zijn wiege wiegele weine en de stilte onverbroken zijn wiege wiegele wee. Wen het kindje gedogen wil moe en tevreeën, dat de blinkende ogen stil toe zijn gegleeën, dan zal komen de dromenvrouw zacht over de grond zij de vrome, die schromen zou zo zij...
J.H. Leopold22 december 2023Lees meer…

Om mijn oud woonhuis peppels staan

poëzie
4.0 met 14 stemmen aantal keer bekeken 1.756
Om mijn oud woonhuis peppels staan "mijn lief, mijn lief, o waar gebleven" een smalle laan van natte blaren, het vallen komt. Het regent, regent eender te horen "mijn lief, mijn lief, o waar gebleven" en altijd door en de treuren uit, de wind verstomt. Het huis is hol en vol...

JEUGD

poëzie
3.0 met 31 stemmen aantal keer bekeken 3.948
Veel gure regendagen bij de boeken in studie doorgebracht; veel winternachten bij wijn en vrienden lachend doorgewaakt. En in de zomer verre wandeltochten en dromen in het gras, veel grote plannen, nog groter woorden; meisjes plagen, stoeien, gezoen en nu en dan een vleugje liefde,...
J.H. Leopold26 september 2023Lees meer…

Weet gij nog wel, hoe zomers avonds

poëzie
3.0 met 19 stemmen aantal keer bekeken 2.187
Weet gij nog wel, hoe zomers avonds Wij gingen door het bloeiend veld En hoe we lachende toen zeiden, wat onze harten was ontweld? 't Werd stil en stiller. Op uw lippen bestierf eensklaps het schalkse woord En hoe wij aan elkander dachten We wisten 't, maar wij gingen voort. Weet gij...

Die morgen was zij moe en zwaar

poëzie
3.0 met 16 stemmen aantal keer bekeken 3.532
Die morgen was zij moe en zwaar en talmende opgestaan en had met achteloos besef haar dagelijks doen gedaan. Zij ging verloren door het vertrek met ongevoelde schreden, behaspelende dit en dat, verschikkende zonder reden. Als plotseling met een vreemd gevoel zich iets in haar...

En de ontlokene, de rozen . . .

poëzie
3.0 met 17 stemmen aantal keer bekeken 2.932
– En de ontlokene, de rozen, waar zijn de rode rozen, waar? triomf en lof en opperst blozen van het voldongen zomerjaar. Een levenstoppunt uitverkozen van voorrecht is hun toegestaan en op hen ligt het sprakeloze van hoogste invervullinggaan. Maar ook, hoe is in dit ontplooien een...

Vroomheid

poëzie
3.0 met 26 stemmen aantal keer bekeken 2.062
CHRISTENEN, Joden, Parsen, Moslemin, zij dolen allen; voor wie toe wil zien, vervalt de ganse mensheid slechts in tweeën, twee soorten enkel worden er ontdekt: intelligente mensen zonder vroomheid en vrome mensen zonder intellect.

O, Weet gij, hoeveel wolken

poëzie
3.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 2.185
O, Weet gij, hoeveel wolken Er langs de hemel gaan? En kent gij al de bloemen, Die in de velden staan? Nooit teldet gij de vlokken, Die stuiven voor de wind - En zoudt ge dan kunnen weten, Hoezeer ik u heb bemind?

De lucht was als een perzik

poëzie
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.708
De lucht was als een perzik, de maan een diamant, zwellende lentenevels bloeiden aan alle kant. Over de donzen heuvels lokte een ver verschiet; wij wilden zwervend worden, zwervend en anders niet. De voeten gingen samen, de hand lag in de hand, de harten opgedragen; aarde,...
J.H. Leopold18 februari 2023Lees meer…

Wij gaan en komen

poëzie
3.0 met 25 stemmen aantal keer bekeken 3.755
Wij gaan en komen en de winst is waar? en weven draden en het kleed is waar? In 's hemels welving zijn tot stof verbrand vele weldenkenden; hun rook is waar? --------------------------------------------------- uit: 'Uit de Rubaijat' (1906), gedicht 9

Op reis

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.668
In de donkere wagen reed ik alleen, Alleen met mijn lief door de nacht; Wij spraken geen woord, wij hebben stil Aan onze liefde gedacht. De lantarens wierpen een haastige schijn Door 't raam en begluurden 't gezicht, Dat luisterde naar het gehuil van de wind, De ogen op mij...

De dauw hangt parelen

poëzie
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.280
De dauw hangt parelen aan takken en aan blaren in kettingen en snoeren; de kusmond van de wind, als hij ze aan wil roeren, doet ze ontstellen, sidderen zonder bedaren en stort ze allen neer, de wankelbaren.

Dit zweven

poëzie
3.0 met 32 stemmen aantal keer bekeken 2.616
Dit zweven Tussen dood en leven en deze pijn – O dat het nu genoeg mocht zijn.
J.H. Leopold24 november 2022Lees meer…

[God heeft een huis gebouwd]

poëzie
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 2.982
God heeft een huis gebouwd en dak en zoldering bespannen strak met kommer, druk en droefenis, weedom er de bevloering is en alle wanden zijn bekleed met zorgen en met harteleed en in betreuren ingehuld; Hij heeft de goeden er in weggeloken en toegesproken: de sleutel van uw deur is het...
J.H. Leopold22 november 2022Lees meer…

Ik heb gezworven heen en weer

poëzie
3.0 met 29 stemmen aantal keer bekeken 2.344
Ik heb gezworven heen en weer Op de heuvels en door het dal En ik weet zelf niet, wat ik zoek En waar ik het vinden zal. Daar zit iets binnen in mijn borst, Dat volgt mij overal, Dat dreef mij uit het ouderlijk huis Langs de heuvels en door het dal.
J.H. Leopold16 november 2022Lees meer…

Gij deed van alle mensen

poëzie
3.0 met 30 stemmen aantal keer bekeken 2.421
Gij deed van alle mensen mij De zwaarste pijn, Van alle mensen zult ge mij De liefste zijn.

Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden

poëzie
4.0 met 10 stemmen aantal keer bekeken 1.677
Vreemd, dat eenzelfde huis bevat ons beiden en toch, wij durven ons niet af te scheiden, wij durven niet alleen zijn, niet te spreken dan lippen bevend, die niet open breken, begonnen klagen, wenkende ogentroost, gloed van een wang, die om zijn blozen bloost, handen, die groeten, blikken van...
J.H. Leopold24 september 2022Lees meer…

0 dromend hart

poëzie
3.0 met 42 stemmen aantal keer bekeken 3.812
0 dromend hart, kies u een nieuw vertier in vrouwenwang en purpren eglantier; licht als kwikzilver vlieten onze dagen, de pracht der jeugd zinkt als een bergrivier. ------------------------------ 'Uit de Rubaijat' (1914)
J.H. Leopold10 augustus 2022Lees meer…

Druktemaker

poëzie
3.0 met 23 stemmen aantal keer bekeken 2.733
Een druktemaker is, wiens naam bekend is, een intrigant, wiens leven afgewend is. Waarlijk, hij ware 't wijste daaromtrent, die niemand kent en die van geen gekend is.

De wereld gaat en gaat, als lang na deze

poëzie
3.0 met 22 stemmen aantal keer bekeken 2.511
De wereld gaat en gaat, als lang na deze mijn roem verging, mijn kennis hooggeprezen. Wij werden vóór ons komen niet gemist, na ons vertrek zal het niet anders wezen.

In tere schaduw zilverblauw

poëzie
4.0 met 27 stemmen aantal keer bekeken 2.449
In tere schaduw zilverblauw sloegen witte wieken en een gerucht voer om; er werd een grote zucht gewekt, een wensen, dat ver weg wou. Gij en ik, o wij gaan wel trouw samen, wij vliegen uit in éne vlucht en laat het zijn naar het ver gehucht van mijne ziel en gaan wij...

Nu dat het jaar is oud en wit

poëzie
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.836
Nu dat het jaar is oud en wit En elk in zijn behuizing zit Over het vuur gebogen, Nu zal een wakkre zang opgaan En dreunend aan de zolder slaan Rumoerend in den hoge. Hoe zit de huisman breed en goed Op zijnen stoel en welgemoed Keert hij de rug naar buiten En tegen kou en...
J.H. Leopold31 december 2021Lees meer…

Een vriend is niet, die U aan 't hart wil sluiten

poëzie
3.0 met 18 stemmen aantal keer bekeken 2.677
Een vriend is niet, die U aan 't hart wil sluiten in Uw geluksuren en zich niet genoeg doen kan, Maar die de balling bij zich binnenroept en dan, de deur toeslaat tegen de wolven buiten.
J.H. Leopold10 december 2021Lees meer…

Schepen liggen er; waarom zo...

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.125
Schepen liggen er; waarom zo... het lieve water leed het zo. Vele zeilen zijn uitgehangen brede, slepende. Huizengangen stonden; zacht gestreden nu schromelijk, want het was alles luw vervuld; in de heldere streken van de witte hemel geleden wensen te wezen, mijn zinnen dreven er...

De beek is een velijnen blad

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 2.214
De beek is een velijnen blad, een boek, een open letterschat, een gulden labyrint, waarin de vogels komen lezen, dat de wind beschrijft, de wolk, die overdrijft, zet er de stippen en de titeltekens in. ---------------------------------------- uit: Verzen (1912)

Verlaat mij en gaat heen, gaat heen

poëzie
3.0 met 11 stemmen aantal keer bekeken 2.520
Verlaat mij en gaat heen, gaat heen, zorg, druk en droefenis van zinnen; of dacht gij altijd bij mij binnen uw wil te hebben als voorheen? O, maar ik zeg u aan van neen; verstand zal u wel overwinnen, verlaat mij dan, gaat heen, gaat heen, zorg, druk en droefenis van zinnen. ...
J.H. Leopold25 september 2021Lees meer…

Vijver, juwelen waterkom

poëzie
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 1.748
Vijver, juwelen waterkom vijver der liefste, waar rondom de paden onzer lopen met slingeringen en verknopen van hun gedachteloze gangen, Vijver der liefste, waarin hangen de waterlelies, boven drijven en ingeschreven cirkels schrijven, Vijver der liefste, helderheid ...

Regen

poëzie
4.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 2.008
De bui is afgedreven; aan de gezonken horizont trekt weg het opgestapelde, de rond- gewelfde wolken; over is gebleven het blauw, het kille blauw, waaruit gebannen een elke kreuk, blank en opnieuw gespannen. En hier nog aan het vensterglas aan de bedroefde ruiten beeft in wat nu...
Meer van deze schrijver...