biografie: Jan Eijkelboom
Jan Eijkelboom [1926]
begon op 50 jarige leeftijd met het schrijven van poëzie.
Daarvoor was hij werkzaam als journalist, voornamelijk bij Vrij Nederland en Het Vrije Volk. Hij is ook een bekwaam vertaler van dichters als W.B. Yeats en Graig Raine. Sinds 1985 is hij free-lance dichter/vertaler en sinds kort ook weer schrijver van korte verhalen. Begin 2001 verscheen van zijn hand 'Het krijgsbedrijf. Vijf benaderingen' verhalen over het Nederlands-Indonesisch conflict van 1945-1950. Zijn vitale poëzie is van een haast klassieke eenvoud. Maar achter die schijnbare soberheid gaat een groot technisch raffinement schuil.
Inzendingen van deze schrijver
32 resultaten.Slikkerveer
gedicht
3.7 met 35 stemmen 
10.124 Hier hoorde mijn moeder in negentien vijf
het drinkwater aan komen ruisen
door de net aangelegde buizen.
Hier zag ik tegen de ochtendzon
mijn grootvader thuiskomen van de Noord
die hij heen-en-terug was overgezwommen
om zijn zestigste verjaardag te vieren.
Hier hoorde ik als jongen
een u...
Voor wat hoort wat
gedicht
3.3 met 68 stemmen 22.047 Een kind vraagt nooit
waarom, waartoe het toch
op aarde werd geworpen.
Daarom en niet omdat
het hulpeloos zou zijn
verzorgen wij het trouw,
vereren het als god.
Tot het de dood ontdekt
en een der onzen wordt.
----------------------------------
uit: 'Hora incerta' (1993).
woordjes leren
gedicht
3.4 met 279 stemmen 55.975 Jongens, heb je verdriet,
sprak toen de leraar Grieks,
dan moet je woordjes leren, woordjes
leren. Hij knikte energiek
zodat er as viel op zijn vest,
maar dat was toch al vies.
Wij lachten half vertederd,
half meewarig, want tragiek
daar wist je alles van en hij,
heel oud, haast vij...
Vox humana
gedicht
3.0 met 11 stemmen 8.855 In een klein dijkhuis staat,
ziet hij door ’t uitvergrote raam,
het oude orgel bijna naakt.
Over de toetsen ligt een loper.
Tussen de twee koop’ren kandelaars
staat een gezangboek open.
Hij hoort weer het astmatisch steunen:
loflied of klaagzang – eender zeurt
deze muziek, tot ...
21 november 1981
gedicht
3.0 met 50 stemmen 8.517 Je liep daar naast mij in je gouden jack.
Ik liep je nog te leren kennen,
jij moest nog aan de oorlog wennen
die ik nog niet had afgelegd.
Wij gingen tegendraads de mensen tegemoet
die als een kalme waterval
vanaf de hoge bruggen kwamen.
Het was de allereerste stoet
die ik ooit zag wa...
Non omnis moriar
gedicht
3.5 met 31 stemmen 14.337 Soms, als een distel door dik asfalt,
barst er een regel poëzie
de taal van mensen in.
Zo werd de Dapperstraat een plek
van hoge adel en duurt de Mei
al meer dan honderd jaar.
Zo wijs ik soms mijn kleine zoon
des avonds op een fonkelend verschijnsel
en roep: O Venus, felle star.
Hij ...
"Een schilder"
gedicht
3.3 met 16 stemmen 6.134 Op dijkjes langs de balkengaten
stonden wij stil in de kou,
en dan maar over kunst en toekomst praten
als jij in elk geval een schilder wezen zou.
Ik wist nou nooit eens wat ik worden wou
en kon mezelf soms om die vaagheid haten.
Maar onder mijn bewondering voor jou
school toch dedain voor mi...
Dreamtime
gedicht
3.3 met 23 stemmen 13.995 Er is geen begin en het einde is zoek.
Moge het sterven sereen zijn
toch zet het zich voort
in het bloedbad van een geboorte,
de geboorte van iemand anders dan,
dat valt niet te ontkennen.
Maar in het leven is ons gegeven
te doen alsof er geen dood was,
niet met de kop in het zand
maar ...
Sluitertijd
gedicht
2.6 met 19 stemmen 11.037 Zie de afbladderende dichter.
Heb ik het goed? Kijkt hij
vanuit die plooien, de gelaagdheid
van aanzicht en overjas
nog steeds de lens tegemoet?
Zal ik hem vertellen hoe het
eindtraject moet worden afgelegd?
Ach, je gelooft je ogen niet
en wat hij zegt of prevelt
gaat ook al op de prent v...
Dit eiland
gedicht
2.2 met 19 stemmen 9.031 Heden voelen mijn voeten zich goed
in hun sokken en die weer
in hun ruime maar nog niet
sloffende schoenen.
Waarom dan niet de paden op,
de bergen in, de velden over
bij deze stad vandaan
waar stegen uitlopen op steigers
niet meer door boten gebruikt.
Wel kan men daar gaan staan uitkijk...
Een haan kraait
gedicht
2.2 met 282 stemmen 46.034 De schreeuw van wie
de zon doet opgaan
helemaal in z'n, met
prachtvolle veren bedekte,
eentje. Triomf
die als doodskreet
kan worden verstaan.
Zoals, andersom,
de schreeuw van wie
heelhuids ter wereld komt:
in woede en pijn
je moeder verlaten en
dan toch luidkeels
willen leven en leven....
Een uit de hand gelopen haiku
gedicht
2.5 met 15 stemmen 9.683 Maansikkel, koud schoudertje
tegen haast donkerblauw
van zonnige wintermorgen.
Te klein om er mijn hoofd
moe tegenaan te vlijen.
Eerder geschikt om er een hand
zorgzaam omheen te leggen.
Gesteld dan dat ik groter was
tot kosmische proporties uit kon dijen.
Ik zie daar, schurkend in ...
Zeg eens Ada
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 148 Ach dat ik maar een vers met A beginnen zag
En dat het in het langszijgaan was als
Een adem van lieftalligheid die
Haar nadien hulde bracht
Die altijd aan mijn zijde gaat bij dag
Bij barre nacht mij niet verlaat
Haar die mij in haar smalle handen draagt
Die mij - kwam ik te vallen - schraag...
Zondagochtend, Wielwijk
gedicht
2.4 met 199 stemmen 45.665 De nevel hield de geuren bij de grond.
Uit open kerkdeur kwam een walm
van wierook. Geheim sloop
rond het ziekenhuis de ether.
Bij het bejaardenhuis hing
een belofte in de lucht
van zevenhonderd karbonaden.
Jongere geuren waren niet voorradig.
Het park lag uitgebloeid.
De Opels der gelovige...
Ja het klopt
gedicht
4.0 met 1 stemmen 1.765 Alles verklaarbaar en van een
regelmaat die koestert en sust
al jaagt het sommigen de deur uit
naar tomelozer oorden.
Zie ze dansen op de maan
in hun opgeblazen hansop.
Hunkerend kijken ze terug
naar de blauwgroene aarde.
Ja het klopt,
als de hartslag van een heelal vol
wentelende st...
De kunst
gedicht
4.0 met 2 stemmen 2.878 In die tijd trokken amateurs
met zwarte kastjes erop uit
om in een poortdoorgang
het tegenlicht te vangen
dat door de lindeblaadjes scheen.
Of ze betraden gretig het park
op de dag van de eerste sneeuw.
Vanaf meegenomen keukentrapjes
legden zij vast hoe ijzel of rijp
van takjes toversto...
Noordereiland
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.412 Toen in die hoek
waar eerdere wind dood blad had vergaard
bracht onverhoeds een stormvlaag werveling teweeg
die als een bruine tol de lucht inging.
En uit de top daarvan
ontsprong vervolgens een fontein, een zwerm
voorheen verscholen, luid
kwetterende mussen.
Ze leken meer te twisten dan...
De kunst
gedicht
2.0 met 1 stemmen 2.955 In die tijd trokken amateurs
met zwarte kastjes er op uit
om in een poortdoorgang
het tegenlicht te vangen
dat door de lindeblaadjes scheen.
Of ze betraden gretig het park
op de dag van de eerste sneeuw.
Vanaf meegenomen keukentrapjes
legden zij vast hoe ijzel of rijp
van takjes toverst...
HIJ HAD GEEN TALENT
gedicht
3.8 met 4 stemmen 6.068 Hij had geen talent voor tragiek,
verdonkeremaande rampspoed
bij het leven, meanderde
door een landschap tot aan
een toevallige stad
waar hij plotseling zag:
hier kom ik vandaan.
Af en toe viel hem in
dat hij misschien wel bestond.
Ook zag hij een vrouw
van wie het bestaan
met geen pen ...
WOORDJES LEREN
gedicht
4.0 met 5 stemmen 2.422 Jongens, heb je verdriet,
sprak toen de leraar Grieks
dan moet je woordjes leren, woordjes
leren. Hij knikte energiek
zodat er as viel op zijn vest,
maar dat was toch al vies.
Wij lachten half vertederd,
half meewarig, want tragiek
daar wist je alles van en hij,
heel oud, haast vijf...
O, dat ik ooit nog eens
gedicht
4.3 met 3 stemmen 2.277 O, dat ik ooit nog eens
een vers met o beginnen mocht,
dat het dan ongezocht een ode
werd waarin zeg maar een dode
dichteres tot leven kwam
ofwel een warm lief lijf
tot marmer werd waardoor
voor wie daarvoor gevoelig is
een adem ging als was het
leven nu voorgoed betrapt.
Maar nee, wat...
Wie schrijft geschiedenis
gedicht
4.0 met 1 stemmen 2.833 --je liep daar naast mij
in je gouden jack. --
(21 november 1981)
Ligt er ergens nog dat jack, van goud
dat toen al was gaan slijten?
Door barsten zag je mosgroen leer.
Hoe anders liep ik naast je
dan toen ik tussen andere soldaten
marcheerde met mijn schietgeweer.
Andere oudg...
Wat blijft komt nooit terug
gedicht
4.0 met 1 stemmen 4.171 Nevelverscheurend
kraait een haan
vanuit onzichtbare tuin
achter vage huizen,
het rozerood van de dageraad
al in top.
In een andere tuin
voerde ik grootmoeders kippen
nadat een andere haan
mij had gewekt
op de donkere vliering
die geurde naar appels.
Ik hoor dit nu,
ik zie dat nog.
...
Gered
gedicht
3.0 met 1 stemmen 11.522 Op een nacht lag ik wakker en hoorde
mijn hart niet meer slaan.
Ik ging dood dus niet uitverkoren
of wedergeboren. Ontdaan
dacht ik: voor eeuwig verloren.
Ik had, als ik kon, wel op willen staan
maar waarom zou ik mijn ouders storen?
Het was gedaan, het was gedaan.
'k viel in slaap onder ...
Rafels
gedicht
2.4 met 64 stemmen 21.526 Toen ving een roodbruine stam nog
de ochtendzon op, puur cederhout
van caran d'ache.
Later fladderden er raven
tussen de al even gerafelde takken
van de lariks.
Een schicht: de schaduw
van een zwaluw schoot
door de zomer.
En in het sprookjesbos
is plotseling de stinkzwam
dwingend ...
Pictures in your head
gedicht
2.8 met 64 stemmen 24.632 Beweging zit er niet in:
het zijn stills uit een movie;
meestal stom,
soms met geluid,
kreten van vogels bijvoorbeeld,
zelden een stem.
Ze komen terug, steeds vaker:
Er komen er ook wel bij.
Duizenden plaatjes in
een o zo zwaartillend hoofd.
Je zit er maar mee
op de achterste...
Schilderij, Duits, 19de eeuw
gedicht
2.9 met 11 stemmen 4.754 Dit is de liefde:
stilstand van de tijd.
De jongeling die met het meisje
in suizend onbewegen
de steile rots afspringt.
Tussen Teutoonse sparren heeft,
onhoorbaar tandenknarsend
boven een stalen baard,
de man te paard
- rivaal of vader -
het zwaard vergeefs ontbloot.
Zie ook de tanden v...
Ik liep in een straat
gedicht
2.9 met 15 stemmen 4.342 Ik liep in een straat
die doodliep,
op het spoor van iemand
die hier gelopen had
maar die nu dood was.
In kieren tussen de keien
groeide fris gras
want doodlopende straten
bieden meer levenskans
dan straten die doorlopen
naar mensen die
nog volop leven.
--------------------------------...
Het Wiel
gedicht
3.2 met 28 stemmen 7.587 's Winters willen wij de lente
en in de lente liefst de zomer,
en als het wemelt in de heggen
zeggen wij: laat de winter komen.
En daarna is er niets meer goed:
het voorjaar komt er niet meer aan.
Wij weten niet dat in ons woedt
verlangen om maar dood te gaan.
(naar W.B. Yeats)
---------...
Misschien is dit het laatste
gedicht
3.0 met 19 stemmen 12.709 Misschien is dit het laatste
dat zal blijven, flarden landschap
meestal niet huis te brengen
maar autonoom van helderheid.
Platanen in hun blote bast
langs een herkende weg
- maar waar, waar ook alweer -
in een bestofte hitte
die lijkt op ongevraagd geluk.
Zich zomaar in den vreemde th...
Meer van deze schrijver...
