inloggen

biografie: Johan Danser

1893 - 1920

Johan Gustaaf Danser

Nederlands dichter

Kralingen 1893 - Rotterdam 1920. 

Johan doorliep de HBS te Rotterdam en studeerde aan de Academie voor Beeldende Kunsten in Den Haag. Hij ging werken als  tekenleraar, maar zijn hart ging uit naar de literaire kunst; zijn plannen om alsnog Nederlands te studeren kwamen niet tot uitvoering. 

Tamelijk afgezonderd levend maakte hij zich een veelzijdige ontwikkeling eigen. Al vroeg begon hij met het schrijven van sonnetten in beheerste, klassieke stijl, vol overpeinzing en bezinning, overeenkomstig de opvattingen van Verwey en diens jongere geestverwanten zoals Van Eyck. 
In 1913 debuteerde Danser met een kleine reeks sonnetten in Verwey's maandschrift De Beweging; ook andere groepen gedichten zijn in latere jaargangen van dat blad gepubliceerd. 
Zijn eerste werk bundelde hij onder de titel Ontmoetingen (bibliofiele uitgave 1917).

In 1918 werd hij ernstig ziek, de kwaal verergerde tot tuberculose. 
Na zijn vroege dood bezorgden zijn vrienden Greshoff en Van Krimpen een bundel Gedichten (1922), waarin een herdruk van Ontmoetingen.


Inzendingen van deze schrijver

26 resultaten.

DE SCHONE HERFST

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 849
Naar deze herfst had ik ontroerd gewacht Als naar een nacht van zwoel doorgeurde dromen: Naar 't koele licht en naar de gouden bomen In grauwe nevel langs de smalle gracht. De dagen waren vreemd van vege pracht, Een felle gloed scheen alles te doorstromen: De bloemen baarden...

De beminden

poëzie
4.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 982
Verlangen deed hen gaan met sneller schreden, Hun weemoed zweeg bij deze vreemde schroom Het vage pad samen zo vaak betreden Leidde naar 't dal, het einde van hun droom. Daar strekten zij zich zoet-vermoeid beneden De fijne schaduws van een ijle boom En streelden traag elkanders warme...

DE JONGGESTORVENE

poëzie
3.0 met 8 stemmen aantal keer bekeken 609
Gij moest zo vroeg van deze wereld scheiden Die gij beminde schoon haar smaad u sloeg, Van al de dromen die uw jong verblijden Nog ongerept en woordloos in zich droeg. En toch toen dood u 't koele bed kwam spreiden Sprak gij geen woord dat om een troostwoord vroeg, - Bereid als een...

MELISSA

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 1.036
Dat nu dit ene zacht-herlezen woord Zo diep mijn zwijgend mijmren kon ontroeren En tot die traag-vervaagde erinnring voeren Als had mijn luisteren haar naam gehoord. Dat was geluk: door angst noch lust gestoord Schreden wij over winters sneeuwen vloeren En spraken samen in een zoet...

Aan Dorothy H.

poëzie
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 1.163
Velen die 'k noodde in mijner dromen woon En die er 's levens wondre beelden zagen Hoorde ik elkander met verwondring vragen: "Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?" En andren lachten luid: "Hoe ongewoon! Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!" En keerden weer naar de...

Het Lichte Beeld

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 927
Als wij, na nachten loom van liefde, ontwaken En onze droom verkwijnt in 't morgenlicht Zal, lief, mijn hand uw naaktheid strelend raken, Uw zachte leden en uw aangezicht. En al de dagen naar wier stil genaken Zo lang ons droef verbeiden was gericht Zullen wij samen zoete vreugden...
Johan Danser10 februari 2016Lees meer…

De Schone Herfst

poëzie
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 646
Naar deze herfst had ik ontroerd gewacht Als naar een nacht van zwoel-doorgeurde dromen: Naar 't koele licht en naar de gouden bomen In grauwe nevel langs de smalle gracht. De dagen waren vreemd van vege pracht, Een felle gloed scheen alles te doorstromen: De bloemen baarden...
Johan Danser9 september 2015Lees meer…

IN DE AVOND

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 501
Des avonds buigt mijn lome mijmring over Naar haar, mijn lief, en naar haar stil gemoed: Zo nijgt een boom soms wel zijn bronzen lover Over het koele water aan zijn voet. En ik word droef. Want derft mijn ziel de tover Dier lieve stem die 't wrangst gemis verzoet Dan welkt mijn trots...

HERGEBOORTE

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 382
Het is mij, lief, als had ik u verloren En of ik u nu eindlijk wedervond: Uw wezen draagt weer 't eigen stil bekoren Dat eens mijn zachte deernis heeft gewond. Ween nu niet meer. Ik zal u toebehoren: Mijn droefenis die zoveel Leeds weerstond, Mijn fel verlangen dat geen angst kon...
Johan Danser14 februari 2015Lees meer…

HET WONDER

poëzie
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 468
Alle begeerten zijn nu zoet vervloeid Tot één trouw peinzen naar de zachter uren Waarin uw daden zijn als bleke vuren, Uw troost een kroon is die droef-geurend bloeit. Mij wondt de wereld die mijn angst verfoeit, Mij schrijnt haar luidheid die 'k niet kan verduren. Ik zoek haar...

OVERDENKING

poëzie
3.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 303
Gij zijt zo lief, gij hebt zoveel gegeven Aan rijke warmte en loutere innigheid: Mijn leed hebt gij met broze troost omweven, Mijn luide angst een bed van rust bereid. Mij, eenzame, hebt gij uw eenzaam leven, De teerheid uwer kranke ziel gewijd: Gij draaldet niet, gij wilder pijnlijk...
Johan Danser30 december 2014Lees meer…

DE LEEGTE

poëzie
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 841
Eenmaal hebt gij mijn stil vertrek gewijd Met even uw ontroerde aanwezigheid, Met tooverklank van zoet-gesproken woorden En teedere gebaren die bekoorden. Ik had dat uur in zaligheid verbeid, Met vreugd gevuld den al te langen tijd, - En nu: in troeble bitterheid versmoorden De droomen die...

DE GESLAGENE

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 501
Eens was ik jong: 'k begeerde een heerlijk leven, Een leven als geen ander ooit bezat, Een kleurig kleed. Nog heugt mij hoe ik bad, Hoe blij 'k mijn wondre wijl begon te weven. De tijd vervlood en 't werd een kostbre schat! Maareens zag ik vlammen opwaarts beven En in hun gloed mijn zere...

DE VERLOREN VROUW

poëzie
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 440
Een grauw verdriet is in mijn ziel begonnen, De dag is triest en vol onduldbaar wee... Ik weet het nu: 'k heb mij te laat bezonnen, Geen deelt mij ooit meer van zijn deernis mee. Vroeger ben ik mijn eigen zelf ontronnen, Wellust verkoor ik boven zoele vreê. En thans, helaas! ik geef mij...
Johan Danser18 september 2014Lees meer…

De vreemde dood.

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 649
Mijn peinzen kan de vreemde dood nìet loven Die me u welhaast voor steeds genomen had: Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat, Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven. Dan had ik u nooit bevend meer omvat, Nooit meer uw haar gestreeld, zijn geur gesnoven, Met u nooit meer...
Johan Danser5 september 2014Lees meer…

Herinnering

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 461
Velen die 'k noodde in mijner dromen woon en die er 's levens wondre beelden zagen hoorde ik elkander met verwondring vragen: ‘Hij roemde zo, is dit dan al zijn schoon?’ En andren lachten luid: ‘Hoe ongewoon! Hoe vreemd, hoe dwaas: hoe kan hem dat behagen!’ en keerden weer...
Johan Danser2 september 2014Lees meer…

Dood

poëzie
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 604
Mijn peinzen kan de vreemde dood niet loven Die me u welhaast voor steeds genomen had: Uw lichaam dat mijn droom ontroerd bezat, Uw bleek gelaat welks lach mijn smart kan doven. Dan had ik u nooit bevend meer omvat, Nooit meer uw haar gestreeld, zijn geur gesnoven, Met u nooit meer door...

De eenzame

poëzie
4.0 met 3 stemmen aantal keer bekeken 383
Moeder, hebt gij dees foltring dan gewild, Moet ik om u de barre nacht vervloeken? Ik vind geen rust zelfs in de schoonste boeken, Niets is er dat mijn dof gekerm nog stilt. Gij smaaddet haar: toch was zij lief en mild... Gij deed ons de onherbergzame oorden zoeken Waar ze eindlijk...

Het Lichte Beeld

poëzie
4.0 met 2 stemmen aantal keer bekeken 514
Als wij, na nachten loom van liefde, ontwaken En onze droom verkwijnt in 't morgenlicht Zal, lief, mijn hand uw naaktheid strelend raken, Uw zachte leden en uw aangezicht. En al de dagen naar wier stil genaken Zo lang ons droef verbeiden was gericht Zullen wij samen zoete vreugden...
Johan Danser30 december 2013Lees meer…

Grijs landschap

poëzie
4.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 467
Het landschap ligt, een droom zo onbewogen, Door't ijle floers van dampen overtogen. De dag is stil en fijne regen leekt Wiens zoete ruising vage treurnis kweekt. De bomen staan ontloverd en gebogen, Hun zwarte takken grillig voor de hoge En strakke hemel die, tot grijs verbleekt,...
Johan Danser15 november 2013Lees meer…

HET NAAKTE MEISJE

poëzie
4.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 832
Zij ligt, zo rijk in haar ontroerend naakt, Zo argeloos, ontdaan van alle kleren: Een kind niet radend wat het doet ontberen En toch zo schoon, zo lieflijk en volmaakt. Stil, als een bloem in schaduwen ontwaakt Wier broosheid zelfs het zonnelicht zou deren, Bloeit haar lichaam:...

De zwerver

poëzie
5.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 1.145
‘Gevloden zijn de dromen eens bemind, Verdord de wondre bloemen der gedachten, De lach der dagen en de lust der nachten Zij zijn verwaaid als klanken op de wind. Ik vraag niet meer, mij kan geen vreugd meer wachten Mijn lijf is wond, mijn ogen zijn verblind, - Ik dwaal nu tot mijn leed de...

De maagd

poëzie
2.0 met 1 stemmen aantal keer bekeken 754
Mijn leven streeft, een snel-vlietende stroom, Naar 't schriklijk eind, de onbekende dood. Nader, rusteloos nader: en mijn schoot Droeg nimmer vrucht, mijn zoetste droom bleef droom. Het baat niet of ik het beseffen schroom, Het baatte ook niet dat ik de mensen vlood: Des nachts ga ik van...

DE ELLENDIGEN

poëzie
3.0 met 7 stemmen aantal keer bekeken 642
ZIJ zijn de zwervers met de doem geboren Van eenzaamheid en eindloos-schrijnend leed: Hun wereld heeft haar diepste schoon verloren Sedert hun droefheid alles ledig weet. Geen helle droom, geen vreugd kan hun behoren, Liefde is hun nooit een zacht-verwarmend kleed: Zij pogen slechts...

De gelukkigen

poëzie
3.0 met 9 stemmen aantal keer bekeken 890
Zij schrijden onder 't vaag geruis der blâren Door 't zwoele duister van een sombre laan Waar hier en daar een eenzame lantaren Het lover in een zilver licht doet staan. Zij spreken van hoe droef ze eens beiden waren, Wat pijn ze elkander hebben aangedaan, Maar dat zij toch na leed van...
Johan Danser13 november 2011Lees meer…

WEELDES HERDENKING

poëzie
3.0 met 5 stemmen aantal keer bekeken 504
Ter stad gekeerd herdenk ik blij de weelden Der donkre heide, breed en eindeloos, Van 't hoge bos waar reeds de blaren geelden En van de dreven die mijn dolen koos. Iedere dag, of zon en geur mij streelden Of dat de regen viel, stil-troosteloos, Was vol van vrede en dromen die me...