biografie: Karel van de Woestijne
1878- 1929
Karel van de Woestijne [Gent 1878- Zwijnaarde1929]
Tijdens zijn atheneumjaren nam Karel van de Woestijne het besluit niet in het Frans maar in het Nederlands te gaan schrijven. Hij maakte de middelbare school niet af; hij studeerde een paar jaar wijsbegeerte en letteren aan de universiteit te Gent. Van 1898 tot 1903 verbleef hij te Sint-Martens-Latem, waar hij debuteerde met 'Laetemsche brieven over te lente' in 1901.
Hij huwde te Gent in 1904 en ging te Sint-Amandsberg wonen, waar een zoon werd geboren in 1905. Ondertussen werkte hij mee aan 'Van nu en straks' en was hij oprichter van het tijdschrijft 'Vlaanderen' (1903-1907). In 1907 verhuisde hij naar Brussel. In 1915 trok hij naar Pamel waar hij samen met Herman Teirlinck 'De leemen torens' schreef. Na opnieuw naar Brussel verhuisd te zijn kreeg hij in 1919 een dochter.
In 1920 was hij medestichter van 'Het roode zeil' en ontving hij de Staatsprijs voor Poëzie. Van 1920 tot 1925 woonde hij in Oostende. In 1921 werd hij benoemd tot hoogleraar in deNederlandse letterkunde te Gent. Voordien was hij ambtenaar bij het Ministerie van Onderwijs en journalist voor 'De Nieuwe Rotterdamsche Courant'. Vanaf 1925 woonde hij in te Zwijnaarde. Karel van de Woestijne was, onder invloed van de Franse symbolisten, een verfijnd en gevoelig Renaissance-dichter en een soepel woordkunstenaar. Zijn eerste gedichtenbundels zoals o.a. 'Het vaderhuis' (1903) en 'De gulden schaduw' (1910) waren zwoel-zinnelijk. Daarna nam het geestelijke, het mystische de bovenhand zoals in 'God aan zee' (1926) en 'Het bergmeer' (1928). Ook zijn dichterlijk verhalend proza was interessant b.v. het bekende verhaal 'De boer die sterft' uit 'De bestendige aanwezigheid' (1918). Van zijn hand verschenen in verscheidene tijdschriften ook vele kritische bijdragen die later gebundeld werden.
Bibliografie :
* Laethemse brieven over de lente (1901) * Het Vaderhuis (1903) * De boomgaard der vogelen en der vruchten (1905) * Janus met het dubbele voorhoofd (1908) * De gulden schaduw (1910) * Afwijkingen (1910) * Kunst en geest in Vlaanderen (1911) * Interludiën I (1912) * Interludiën II (1914) * Goddelijke verbeeldingen (1918) * De bestendige aanwezigheid (1918) * De modderen man (1920) * Substrata (1924) * Zon in de rug (1924) * Beginselen der chemie (1925) * God aan zee (1926) * Het menschelijk brood (1923) * Christophorus (1926) * Het zatte hart (1926) * Epibasis (1927-1929) * De leemen torens (1928) * De schroeflijn (1928) * Het bergmeer (1928)
POSTHUUM WERK:
* De nieuwe Esopet (1932) * Over schrijvers en boeken (1933) * Proza (met o.a. De boer die sterft) (1933) * Verzameld werk (1928-1933) * Nagelaten gedichten (1943) * Verhalen (1944) * Verzameld werk (8 delen, 1948-1950) * Verzamelde gedichten (1953) * Journalistiek (Brieven aan de NRC) * Verzamelde gedichten (1978) * Brieven aan Lode Outrop (1985)
Inzendingen van deze schrijver
115 resultaten.Ik heb een vrouw; ik heb een kind
poëzie
3.9 met 34 stemmen 
4.035 Ik heb een vrouw; ik heb een kind;
en 'k heb in 't harte harde zorgen...
o Kommer-knagen voor wie mint,
te weiflen aan de dag van morgen.
- Ik sla de zware netten uit
en berg in 't roerig moer de fuiken;
maar, voor de hoop op weel'ge buit,
zie 'k drabben uit de drasse duiken.
Soms k...
GIJ DRAAGT EEN SCHONE VLECHTE HAAR...
poëzie
4.2 met 10 stemmen 2.055 Gij draagt een schone vlechte haar
allangs uw lage leên…
- Het is een trage dag voorwaar
van weiflen en van wenen.
Het is een lengende avond van
mis-troosten en mis-prijzen.
’t Is of de dag niet sterven kan
en of geen nacht kan grijzen…
- Gij gaat mijn duister huis voorbij,
verla...
Gij spreekt geen woord, o vrouw...
poëzie
4.5 met 8 stemmen 4.341 Gij spreekt geen woord, o vrouw, maar weent aan mijne zijde
onder 't ontgoochlen dat uw tengere schouders boog.
En 'k wéét uw leed, ik woog de keten van uw lijden,
-maar sluit afkerig 't werend oog.
Ik sluit mijn oog. Gevallig voel 'k het bar verstarren,
en harde plooien, van een spot-l...
Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen
poëzie
3.6 met 9 stemmen 2.916 Aan u, die 'k heb bemind om 't water van uw ogen,
fontein die zindert in de zonne van de smart,
- gij die het martlen kent van 't dorre mededogen
en 't hunkeren naar de liefde in hoogmoed uitgetart;
Aan u, die 'k heb bemind om 't vlammen van uw handen,
- o vleiën om het vlees dat als e...
Oktober draagt in vree
poëzie
3.4 met 10 stemmen 2.288 Oktober draagt in vreê wie sober heeft genoten
de zomer-vruchte', in lusteloze rustigheid.
Maar ik, wiens dagen als een vlucht van vooglen vloden,
steeds onvoldaan, naar u die de een'ge Zomer zijt,
mij heeft de rille Herfst zijn wrangste wijn gegoten....
Zult ge thans keren?... Mijn...
Gelijk het gonzend bliksemen
poëzie
3.6 met 9 stemmen 2.059 Gelijk het gonzend bliksemen van motoren,
waaraan een mensen-wil zich-zelve riemt,
het ondoorgrondlijk- ijle wil doorboren
tot waar de blik van Gods oog doorpriemt;
neen, gelijk licht in licht : gelijk een kaarse
zo karig, dat de zonne haar doorvreet
van 't vroege groenen tot het late paars...
De meiskes uit de taveernen
poëzie
3.8 met 33 stemmen 3.317 De meiskes uit de taveernen
zij hebben een malse schoot.
Zij zien er de jongens geerne.
Zij baren haar kindren dood.
Zij dragen van vurige zijde
een keurske dat spant en splijt.
We ontwaken aan hare zijde
met de houten mond van de spijt.
De ronde zee waar wij zwalken,
die eindel...
Sluit uwe ogen op het licht
poëzie
3.2 met 30 stemmen 4.037 Sluit uwe ogen op het licht:
Dieper zal het branden…
Nimmer is me uw lief gezicht
Liever, dan waar ’t veilig ligt
Binnen mijne handen.
Keer uw zinnen van de dag:
Langer zal hij duren…
Rijker langend wordt uw lach
Waar hij schemert door het rag
Der verleden uren.
Neuren als een vo...
Over alle daken
poëzie
4.5 met 2 stemmen 873 Over alle daken
bloeit mijn bleke wake;
alle sterren toe
reikt ze, strak en moe.
Baart dan alle bangen
steeds een nieuw verlangen?
Is dan alle vrees
liefdes vrouwe en wees?...
- Over alle daken
bleek-gebloede bake;
over heel de wereld heen
liefde en leed, - alleen...
ZEGEN DEZE' AVOND, GOD
poëzie
3.4 met 23 stemmen 3.236 Zegen deze' avond, God: ons handen rusten ;
en, kenden onze leden 't kleed der vreemdste lusten
en ons verlangen 't pad van de' ongewoonste waan :
thàns zijn onze ogen moede als van wie sterven geen...
- Stil-wegend staat Uw leve' op de onbewogen blaên ;
om iedre boom-gaard gaat de ...
Gij die gebaard hebt
poëzie
3.7 met 10 stemmen 1.626 Gij die gebaard hebt, en in moeder-smart gestaan,
hoe ben ik als een tuin voor uw gepijnd verlangen?
Hoe gaat ge in barre hoop, hoe draagt ge onvruchtbre waan,
en heeft uw liefde een liefde om mijn gelaat gehangen?…
Al slaat in mijn moe hoofd uw zware zomer-geur,
Vergéefs zult ge, als een ...
IK BEN MET U ALLEEN, O VENUS
poëzie
3.5 met 39 stemmen 3.909 Ik ben met u alleen, o Venus, felle star.
En, waar 'k vergeefs in mij uw stralend gloeien zoeke,
blijft leeg mijn marrend harte, en bar.
Mijn harde mond is strak aan beide starre hoeke.
Geen vraag. En zelfs wat 't eerst me naêrt en 't laatste scheidt :
zelfs ángst en komt mijn ijlt...
NIET WAAR?
poëzie
3.4 met 11 stemmen 2.727 Niet waar? Een snede vlees op deze snede brood,
en, dankend nóg, een stille sluier om de zorgen...
De ruste naêrt. Gelijk een aarzelende morgen
wacht ons de slaap, bijna nog schoner dan de dood...
't En is niet veel wat ons van vroeger hopen rest;
maar draagt ge niet het kind van onze zali...
O Vrouwen-leed
poëzie
2.4 met 17 stemmen 2.069 o Vrouwen-leed in liefde-ontvangen en leven-telen,
dat, dankend om een lange blik, uw wee vergéet:
hoe brandt geen schaamte, hoe stokt geen traan in mijne kele
om de eigen-baat'ge schamelheid van eígen leed?...
- Want gij en kent geen minne-duur, dan stil verduren
dat kere steeds in smárt w...
O Naakte liefde, grijs en broos
poëzie
3.5 met 6 stemmen 2.486 o Naakte liefde, grijs en broos;
mijn arme herfst, uw lent’ genaderd:
een moede wingerd, bloed-dooraderd,
die lenkt naar nieuwe oktober-roos;
een arme, bibberende schaâuwe
die duister om uw schoonheid rilt;
- - o norse min, die danken wilt
noch durft te rouwen…
---------------------...
Een man die, moe en levens-mat
poëzie
4.1 met 8 stemmen 2.794 Van alle reis terug nog voor de reis begonnen
poëzie
3.6 met 13 stemmen 3.461 Van alle reis terug nog voor de reis begonnen...
Wat, dat gij niet en wist, heeft de onrust u geleerd?
- Alle einders zijn ontgonnen
en elke tocht gemeerd.
Welke begeerte die, verzaad, niet heeft bedrogen,
en welke oprechte liefde ooit zonder waan beleên?
- o Dorre brand der ogen
na nodelo...
Het huis mijns vaders
poëzie
3.8 met 32 stemmen 4.758 Het huis mijns vaders waar de dagen trager waren,
was stil, daar 't in de schaduwing der tuinen lag
en in de stilte van de rust-gewelfde blaêren.
- Ik was een kind, en mat het leven aan de lach
van mijne moeder, die niet blij was, en aan 't waren
der schemeringen om de bomen, en der jaren
o...
Als, bij moe-tanend avond-lichten
poëzie
3.6 met 9 stemmen 2.510 Als, bij moe-tanend avond-lichten,
angst daalt in onze aanwezigheid,
zijt gij 't, die voor onze aangezichten
de vreê der avond-lampe breidt.
Wij zitten, en ons leden wegen,
zwaar van stil-naedre dage-dood;
gij hebt zachte woorden die verplegen,
en breekt het vredige avond-brood.
...
WIJDING AAN MIJN VADER
poëzie
4.0 met 30 stemmen 4.253
O Gij, die kommrend sterven moest, en Váder waart,
en míj liet leven, en me teder léerde leven
met uw zacht spreken, en met uw strelend hande-beven,
en, toen ge stierft, wat late zon op uwen baard;
- ik, die thans ben als een, die in den avond vaart,
en moe de riemen ru...
Nacht. - Aan het open raam
poëzie
4.3 met 3 stemmen 1.273 Nacht. - Aan het open raam waar mijn begeerte huivert
van pijnigende weelde en blij-doorpriemend wee,
hoor 'k, in het wind-gewuif, van dag-gebroei gezuiverd,
gescheurd en moe de kreet der ongeziene zee.
Ik luister. En 't geschuif der zuiverende vegen
van flodder-wind, die hijgend-blij '...
Zingen, hoe de donkre wereld
poëzie
3.1 met 24 stemmen 3.742 Zingen, hoe de donkre wereld
zijne ronde reize gaat;
zingen 'lijk de merel merelt
'lijk de nachtegaal, die slaat;
Zingen, blind, 'lijk vóór alle eeuwen
't laaien van 't onnozel licht;
zinge' als zon en maan, flambeeuwen
aan het duisterst aangezicht;
zingen: vreugde en smart, gesm...
KOORTSDEUN
poëzie
4.1 met 39 stemmen 3.417
't Is triestig dat het regent in de herfst,
dat het moe regent in de herfst, daar-buiten,
- En wat de bloemen wegen in de herfst;
- en de oude regen lekend langs de ruiten...
Zwaai-stil staan grauwe bomen in het grijs,
de goede sider-bomen, ritsel-wenend;
- en 't is de wind, en 't is...
Goedheid, góedheid...
poëzie
3.5 met 10 stemmen 1.917 Goedheid, goedheid gelijk een zuster aan mijn zijde,
hoe heb ik u verbeid, - die ik niet vrágen dierf,
sinds, kommrend om mijn vreemd bestaan, mijn vader stierf,
en uw gezoen, o lief, mijn dode liefde zeide...
- Maar God zal mij misschien genadig zijn, genoeg
voor 't pover horizontje heil...
DE DICHTER
poëzie
3.5 met 8 stemmen 1.944 Mijn hand, der spâ verzwaard, heeft 't winter-zwijn gekeeld;
de toeë stal geurt zoel en zerp van zwoele vachten;
geschuurd de lome last der laatste zomer-vrachten,
rust thans mijn naarstig hoofd ter moede vinger-eelt.
Geen nijvre zorge meer die zweeg, of zwoegde, of lachte;
geen kommer die...
EEN VRUCHT DIE VALT
poëzie
4.2 met 9 stemmen 3.247 Een vrucht die valt...
- Waar ‘k wijle in ‘t onontwijde zwijgen,
buigt statiglijk de nacht zijn boog om mijn gestalt.
De tijd is dood, omhoog, omlaag. Geen sterren rijgen
haar paarlen aan ‘t stramien der roereloze twijgen.
En geen gerucht, dan deze vrucht, die valt.
Een vrucht.
...
Aarde, over-oude
poëzie
4.0 met 14 stemmen 2.006 Aarde, over-oude, ik ben van u gescheiden.
De oog-appel van de nacht doordraait mijn hoofd;
de geur verwaait der overkaauwde weiden;
de tand verleerde 't raspen van het ooft.
Diep onder mij verveegt de reep der wegen;
geen fluistrend haspelen van huivrend graan
en wuift de smaak van w...
Harde modder, guur kristal
poëzie
3.1 met 10 stemmen 1.710 Harde modder, guur kristal:
in mijn naakte woonste
rijk en arm aan niets en al,
ben 'k de ziekste en schoonste.
Huis dat afsluit en dat kijkt:
hart dat, onbewogen,
hoort de zee die wast en wijkt
vóor verzádigde ogen.
In geen spiegel, gruwvol-eêl,
't beeld van een begeren. ...
Gij zijt de goede vrouw
poëzie
4.0 met 8 stemmen 2.208 Gij zijt de goede vrouw ten drempel mijner dood, -
Gij die me uw ogen als een zomer-nacht ontsloot
Vol wondre lichten en vol rust'ge duisterheden;
Gij die me uw leden als de rijkste herfsten bracht,
En, schoner dan een schemering, de zéekre kracht
Van vredig leven en zich goed bemind te weten...
o Late dag
poëzie
3.7 met 6 stemmen 1.672 o Late dag, gij smaakt naar water en naar rozen.
- Ik weet me alléen te zijn in 't wijde, koele huis;
'k geniet mijn eenzaamheid; ik voel mijn vrees verblozen;
ik voel 't verleên vergaan in teder blaêr-gesuis.
Reeds neigt de zon ter rust en lijkt 't gerijs der mane.
Er is geen ...
Meer van deze schrijver...
