biografie: Marc Tritsmans
Marc TRITSMANS (1959)
werkt als milieuambtenaar bij een gemeentebestuur. Als dichter debuteerde hij in 1992 met De wetten van de zwaartekracht (Lannoo). Daarna volgden de bundels Onder bomen (1994), Oog van de tijd (1997), Van aarde (1999), Sterk water (2000) en Kritische massa (2002). Sinds 2001 geeft hij poëzielessen aan de Antwerpse SchrijversAcademie. In 2004 verschijnt een verzameling met Engelse vertalingen van zijn gedichten door James Brockway.
Inzendingen van deze schrijver
26 resultaten.Afgunst
gedicht
1.0 met 108 stemmen 
7.416 Een boom kiest zorgvuldig zijn plaats
om daar nooit meer vandaan te gaan.
Met niets dan zonlicht en lucht
versterken zijn wortels hun greep
op de wereld en neemt in zijn kruin
het overzicht toe. Zonder beschutting
wordt het leven in alle seizoenen pas
echt getrotseerd. Dat op zijn...
Gebaren
gedicht
3.0 met 20 stemmen 10.563 Dat mijn overgrootvader op straat als groet
even de rand van zijn hoge hoed beroerde
en elke avond op de trap de kaarsvlam
met zijn hand tegen tocht behoedde
terwijl zijn vrouw zo elegant haar lange
rokken ruisend over de treden tilde.
En hoe wij dag na dag met vergelijkbare
onachtzaamheid...
Blad
gedicht
4.0 met 12 stemmen 4.747 Zoals dit ene blad losraakt
vanuit de top van een beuk,
in volkomen windstilte vallend,
zich nog om en om wentelt
in de lage zon van november
met alle lente- en zomerdagen
en nachten onder bruinverkleurde
huid en ik het één meter boven
aarde met vlugge hand van
voorspelbare ondergang...
Nou Camp - beslissende strafschop
gedicht
3.0 met 423 stemmen 47.089 Grijnzend ligt de bal te wachten op
mijn zo vaak geroemde linkervoet, die
door tachtigduizend ogen met argwaan
wordt begluurd. Mijn beschadigd lijf
wil hier alleen nog snel vandaan maar
moet nog wel verschalken die arrogante
panter in een onbegrijpelijk gekrompen doel.
Ik buig het hoofd...
Oogverblindend
gedicht
4.0 met 7 stemmen 4.440 Ik verblind je met mijn buitenkant.
Want binnen is slechts duisternis
die men, zelfs door mij te breken,
gelukkig nooit zal zien.
Uitgesproken
gedicht
3.0 met 33 stemmen 6.589 praat met mij en doe dat
honderduit, vertel me zwijgend
waarover een leven gaat
hoeveel tederheid er nodig is
en adem gulzig tot het eind
spreek dit lichaam zonder
een spoor van schroom, spreek
het, spel het volledig uit
laat me duizelen breng me
in totale ademnood geef je
eindelijk...
Lenteschoonmaak
gedicht
3.0 met 12 stemmen 11.399 Weinig zachtzinnig zoals deze lentedag
in de luwte van het bos als een
woesteling tekeergaat: mijn ziel
zich snijdt aan het breekbare, messcherpe
groen van jong blad, door tomeloze
vogeldrift word overmand en vertrappeld,
binnenstebuiten gekeerd door de
goddelijke geur van...
Het onzekerheidsprincipe van Heisenberg
gedicht
3.0 met 25 stemmen 10.292 Zoals iemand die wordt bekeken
en zijn hand onwillekeurig naar het
aangezicht brengt, de blik neerslaat,
de al gelezen krant nog maar een keer
openvouwt. Kortom: niet meer is
zoals hij onbekeken was. Zo blijken
ook elementaire deeltjes onderhevig
aan universele gêne. Als je...
Zee
gedicht
3.0 met 39 stemmen 14.423 Zeker zijn wij ooit door zee bedacht
om als lukraak zwervende sponzen
met niets anders dan zee gevuld
in haar opdracht dit land te verkennen.
En gaat ons denken, praten, schrijven
onhoudbaar alle kanten op als het tintelende,
flikkerende, watervlugge, soms als het
zachte, raadselachtige...
Rechtzetting
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.074 Die me naar school bracht
onder de kastanjebomen, die
me nog als laatste bloedstollend
kon vertellen over Duitsers en
onder kleren gesmokkelde
boter. Die me steevast redde
als de wereld te groot werd.
Haar nu, ondanks het late
uur, nog even bellen en
zeggen dat het me spijt....
Aarde
gedicht
3.0 met 14 stemmen 1.490 dat ze van ons houdt is onwaarschijnlijk
dat ze ons wil houden lijdt geen twijfel
zo stevig trekt ze ons tegen zich aan
dat gewrichten almaar harder gaan kraken
en wij blijven wel koppig ontkennen
dat ze met ons kan doen wat ze maar wil
trachten vaak aan haar greep te ontsnappen
maar...
Fagus sylvatica (beuk)
gedicht
4.0 met 2 stemmen 1.998 Hij heeft het allemaal op een rijtje. Weet
van jongsaf heel precies welke reus hij
later zal zijn. Onder zijn dichte bladerdak
-hij heeft immers de tere huid van een felle
roodharige- moet je met praatjes niet
aankomen. Niemand wordt hier langer
dan zijn ontkiemen geduld. Enkel...
Geluk?
gedicht
4.0 met 7 stemmen 2.261 Soms, fietsend langs donkere
grachten, duikt je blik ongevraagd
een woonkamer binnen, stuit
op een glimlach, een hand op
een schouder, maar je bent al
voorbij. Niet meer dan een tiende
seconde lijkt nodig om haarscherp
te tonen waar het om gaat. Moet je
in je huis misschien gewoonweg...
Drukval
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.511 Mijn moeder wil niet meer
ze wil zichzelf niet meer
ze wil de dag niet meer
beginnen maar eindigen
evenmin en daartussenin
is er enkel tegenzin
om te ademen en te kijken
te praten en te blijven
het gebeurde op een dag
er was die plotse drukval
door een windvlaag klapte
een deur dicht...
Risico
gedicht
3.0 met 31 stemmen 5.643 We weten niet wat de bergen
vandaag met ons zullen beginnen.
We hebben voedsel, drank en
stevige schoenen. En we vertrekken.
De top en niets anders verwacht ons.
Een nieuw uitzicht op de wereld. En
misschien komt een moment waarop
we niet hoger meer durven en
evenmin nog terug. Wanneer...
Afgunst
gedicht
3.0 met 6 stemmen 2.287 Een boom kiest zorgvuldig zijn plaats
om daar nooit meer vandaan te gaan.
Met niets dan zonlicht en lucht
versterken zijn wortels hun greep
op de wereld en neemt in zijn kruin
het overzicht toe. Zonder beschutting
wordt het leven in alle seizoenen pas
echt getrotseerd. Dat op zijn...
Stelsel van vergelijkingen
gedicht
2.0 met 1 stemmen 4.029 ooit kon mijn vader toch nog alles
aan, vond hij ook zonder ons de weg
terug, moesten onze kinderen gewoon
bij de schoolpoort worden opgehaald
en dan was iedereen weer veilig
thuis: de wereld had nog snijpunten
maar intussen lijkt het aantal dimensies
toegenomen, is de controle ons...
Sloop
gedicht
4.0 met 6 stemmen 8.379 Heb genade voor het tere bloempjesbehang
de plek boven de deur waar het kruisbeeld
hing, de gele randen in het bad, de zware
geur van oude keukens, van reuzel en spek.
Al die kamers waaruit warmte nu voorgoed
ontsnapt en woorden zich nog trachten te
verbergen in laatste kieren of als...
Potentiële energie
gedicht
3.0 met 1 stemmen 3.895 Je ziet niet het verschil? Een steen
is een steen? Terwijl die in het dal,
mooi gevormd ja, maar wel dood
als een pier. Zie mij dan hier in de fleur
van mijn bestaan: op deze top lacht
de toekomst me toe. Hoeveel kan ik
niet verwezenlijken, als lucifers al die
bomen doen knappen, huizen...
Herfstige beukendreef
gedicht
4.0 met 11 stemmen 6.606 Wekenlang gaat het vallen vanuit almaar
kalere kruinen achteloos door. En deze
vreemde droefheid: ook bij bomen hoort
ze blijkbaar bij de kleine dood want zo
kwistig wordt leven zelden rondgestrooid.
Hoe tomeloze drift onder zolen kraakt
en knapt. Al die geduldig opgeblonken...
Neem
gedicht
2.0 met 193 stemmen 23.937 Neem een man, neem een vrouw.
Neem mij, neem jou. En laat
ons binnen een jaar of dertig
nog eens op deze zelfde plek
komen staan en nog eens kijken
naar diezelfde bosrand en nog
eens zoeken naar elkaars even
koude hand en denken: ja
---------------------------
uit: 'Van aarde',...
Kakofonie
gedicht
2.0 met 23 stemmen 5.553 Leg toch even, als je durft, je oor te luisteren
bij deze kakofonie van miljoenen door elkaar
heen schreeuwende moleculen, overal en uit
alle tijden lukraak vandaan gegeten, gedronken,
geademd. En ondertussen alweer bezig met
afscheid te nemen op weg naar een ander
lichaam, een riool,...
Oogopslag
gedicht
3.0 met 11 stemmen 6.418 Barstensvol tijd dwingt het silhouet
van deze bergen een enkele oogopslag.
Want precies zo zagen holenmensen de
Matterhorn hier als een reusachtig
baken de hemel in wijzen. En precies
ditzelfde landschap zal zich tonen
wanneer mensheid als een dun maar
koppig laagje overmoed van...
Schatbewaarder
gedicht
2.0 met 12 stemmen 5.975 Van dit landschap ben ik de krenterige
schatbewaarder die met haviksogen alle
bomen telt en de konijnen, hazen en
fazanten raad aan hun geritsel.
Met koude blik weeg ik de schaarse
wandelaars, want iemands stap verraadt
zijn plannen. Een streepjespak, een hand
die schrijft, alles maakt me...
Merel
gedicht
2.0 met 138 stemmen 40.870 Om vier uur opgestaan. De nok van dit dak
heroverd. Op slag beginnen fluiten als een
gek. Pas opgehouden toen iedereen hier
zijn plaats weer leek te kennen. Vervolgens
voor het eten gezorgd voor die smekende,
zeurende, zich nooit sluitende snavels waarin
wormen eindeloos blijven verdwijnen....
1999 n. Chr. Hier, nu
gedicht
3.0 met 26 stemmen 10.998 Vanwaar ik droom en schrijf en liefheb
ingescheept voor deze vreemde reis.
Slechts gewapend met de zekerheid
dat door eeuwen en ijstijden, dwars
doorheen het eindeloze strijdgewoel
de ononderbroken draad van Ariadne
loopt waarmee ik aan het begin van alle
tijd zit vastgeknoopt. En...
