biografie: Nico van Suchtelen
1878 - 1949
[Amsterdam 1878 - Ermelo 1949]
Nico van Suchtelen studeerde natuurkunde, wiskunde en filosofie.
In 1913 ging hij werken bij de Wereldbibliotheek, waarvan hij in de periode 1925 - 1948 directeur was.
Hij werd in leven en werken beïnvloed door de ideeën van de psychiater, wereldverbeteraar en dichter Frederik van Eeden en door de ethicus Spinoza. Hij was als humanistisch intellectueel tegen het naturalisme en tegen vormen van geweld.
Inzendingen van deze schrijver
15 resultaten.Onstilbaar
poëzie
3.3 met 15 stemmen 
3.688 Waar ik mij wendde is heel het woud betoverd:
Onder de stammen spreidt een glanzig trijp
Van ijsmos en de ruiselende rijp
Heeft wonderlijk weer boom en struik geloverd.
Roerloze rust omfloerst het wit gewemel:
Kristalbos op een dik-bevroren ruit
Gelijkt het woud, en wind noch één geluid
...
De merel
poëzie
3.7 met 6 stemmen 2.078 Hoe zag 'k in 't zinkend avonduur
- Een zwarte stip in bleek azuur -
O merel menigmaal
U zitten op die dode tak,
Die boven 't groen nog opwaarts stak
Zo dun en dor en kaal
En trilde onder uw licht gewicht,
Terwijl ge, 't kopje omhoog gericht,
Maar klaar en kwettrend floot.
Ik hoor...
Altijd en overal
poëzie
3.5 met 2 stemmen 768 Schoon Lief, ik voel u overal:
In dorrer vlakten zengend branden,
In stille koelte zilter stranden,
Op hoge alp of diep in 't dal;
Ik hoor u in des bergstrooms val,
Die klatert langs de rotsge wanden,
In 't ruisen door de lage landen
Van brede vliet of beken smal.
Gij zijt de ...
Spinoza
poëzie
3.2 met 4 stemmen 1.357 Wijd wijkt de vale hei: mijn peilende ogen turen
Rusteloos door de mist die deint alom in ’t rond.
Ik zie niet waar ik sta, ik zie niet waar ik stond,
Omvangen te allen kant door onvatbare muren.
Ik ben niet bang: vast treedt mijn voet de ruwe grond:
Ik deins niet zo een wolk van weemlende ...
DE VERLATENE
poëzie
3.5 met 10 stemmen 3.660 Eens had ik bloemen lief en was om ’t springen
Van beekjes blij zoals een eenzaam kind;
En dromend zocht, en onder spel en zingen,
Ik ’t leven door naar wat ik nimmer vind.
Mijn waarheid zocht ik en ik droomde een logen;
Om ’t eigen zelf heb ik mij zelf bedrogen.
Ik heb verlangd naar l...
Aan Vrouwe Pietra degli Scrovigni
poëzie
3.5 met 8 stemmen 3.183 Ik vloek de dag dat mij voor ’t eerst verblijd
het licht heeft dier verraderlijke ogen;
en ’t uur dat ge in mijn hart gekomen zijt
en hebt er mijn ziel ganslijk aan onttogen!
Ik vloek de vijl van mijn kunstvaardigheid,
die blank sleep al dier schone woorden logen,
die ’k voor u vond en...
EEUWIG EENZAAM
poëzie
3.5 met 4 stemmen 2.558 Alleen de droom is werklijkheid,
Alleen de dichter kent het leven
En weet dat al hem zal begeven
Wat tijdlijk streeft en strijdt en lijdt.
Maar dat, verganklijkheid ten spijt,
Het leven zelf steeds is gebleven
De duurge droom, de hoog-verheven
Schepper van tijd en eeuwigheid.
Wat klaag i...
Aan Vrouwe Pietra degli Scrovigni
poëzie
3.4 met 9 stemmen 2.667 Ik vloek de dag dat mij voor ’t eerst verblijd
het licht heeft dier verraderlijke ogen;
en ’t uur dat ge in mijn hart gekomen zijt
en hebt er mijn ziel ganslijk aan onttogen!
Ik vloek de vijl van mijn kunstvaardigheid,
die blank sleep al dier schone woorden logen,
die ’k voor u vond en...
MEER DAN WIJSHEID
poëzie
3.5 met 8 stemmen 2.473 Naar wijsheid zocht ik rusteloos
En in mijns denkens rijke zalen
Weerblonk ze uit fonkelende schalen,
Zwaar van juwelen, vast of broos.
Maar zo ik ’t schoonst gesteente koos
Er nieuwe schat mee te betalen:
‘k Zag ’t in mijn hand tot doffe kralen
Verschromplen, armlijk, glanzenloos.
...
Dichtergave.
poëzie
4.3 met 3 stemmen 606 Niets dan woorden kon ik geven?
Vluchtige verganklijkheid
Van wat klanken die verzweven
Wijd en zijd?
En toch heb ik u geschonken
't Zuiverst wat mijn ziel bezat:
Konde van een diepst-verzonken
Schoonste schat.
Dichterwoorden zijn als stralen,
Die van smart noch waan besmet
I...
Ik dacht dat ik niet zingen kon dan blijde?
poëzie
3.7 met 3 stemmen 697 Ik dacht dat ik niet zingen kon dan blijde?
Maar ruist de zee niet rusteloos haar zang,
Nu zacht en klaar, dan war en wild en bang,
Anders in stil, anders in stormgetijde?
Zo glanzenrijk als wisseltintge zijde,
Dan armlijk grauw en wedrom, voor hoelang?
Eén blanke blauwte, en zò wiss...
Dichtergave.
poëzie
2.5 met 2 stemmen 463 Niets dan woorden kon ik geven?
Vluchtige verganklijkheid
Van wat klanken die verzweven
Wijd en zijd?
En toch heb ik u geschonken
't Zuiverst wat mijn ziel bezat:
Konde van een diepst-verzonken
Schoonste schat.
Dichterwoorden zijn als stralen,
Die van smart noch waan besmet
In der h...
Des harten schat
poëzie
4.0 met 2 stemmen 723 Hoe gaarn wilde ik nu geven
U menig schoon sieraad,
Uw jong en lieflijk leven
Te tooien naar zijn staat.
Uw haren zal ik sieren
Met flonkerende krans
Robijnen en saffieren
Van diepste gloed en glans.
Ik zal uw hals omhangen
Met paarl en edelsteen,
'k Zal gouden snoere' en spa...
De stortstroom
poëzie
2.5 met 11 stemmen 2.136 De stortstroom die de bergen af komt springen,
Vergruist de rotse' en vult zijn bedding aan
Met zand en puin, tot hij in nieuwe baan
Zich zelve dwingt de kronkelloop te wringen.
Zo glijden door de tijden alle dingen
Rusteloos voort en voeren al maar aan
Wat hen vervormt, en elk vernieuwd be...
HOOGSTE LIEFDE
poëzie
2.5 met 233 stemmen 62.683 Heet mij niet vals en trouweloos
Wanneer mijn arm, verdolend hart,
Van zorgen moe en blind van smart,
Een waanbeeld voor uw waarheid koos.
Ik heb u lief, nu en altoos,
En of mijn droef en moede hart
Bij andren rust of eenzaam mart*
Om ...
