biografie: Peter van Lier
Peter van Lier [1960 - ....]
Van Lier is dichter en filosoof: een combinatie, die tot mooie dingen kan leiden.
Van Liers debuut 'Miniem gebaar' (1995) werd alom geprezen.
In zijn tweede bundel, 'Gegroet, o...' (1998) staat het gedicht 'Fietsen, door bossen'. Voor deze poëziebundel ontving hij de Jan Campertprijs.
In zijn nieuwe, derde boek 'Links, rechts: twee wandelingen' blijkt Van Lier opnieuw een uitstekend observator. Zijn nieuwe boek ligt op het breukvlak van proza en poëzie. De twee wandelingen zijn de basis voor allerlei poëtische overpeinzingen: over diverse bijna-aanrijdingen, over galmende kerkklokken, over de samenstelling van uilenballen, over tandpijn en over groeten op straat. Het boek vormt een intrigrerende combinatie van introspectie en observatie.
Inzendingen van deze schrijver
12 resultaten.Tevergeefs
gedicht
2.0 met 24 stemmen 
841 Tevergeefs,
zeggen zelfs de wolken;
grassprieten
kluiven dus maar
en hopen dat zij nog bestaat zoals ze
bestond, zonder trachten te begrijpen
hoe precies;
snuitkevertjes observeren.
Haar
haar droeg ze
soms
opgestoken.
--------------------------------
uit: 'Miniem gebaar',...
Staande aan de branding 3
gedicht
2.0 met 19 stemmen 8.587 Komend van diep, zijn intieme waterwereld verlaten
hebbende, laat een krab zich zomaar,
ruggelings op de schelpenbank
werpen om, zonder verzet,
het leven te laten in de krachtigste vogelbek, maar waardoor
zijn pantserschild (als meest duurzame deel) wel kans maakt om
gekoesterd te...
Ontrent wegen
gedicht
2.0 met 42 stemmen 12.783 Wegen vervoeren (verkeer, waarvan vooral het snelle
vee; klein leven teniet doet).
Wegen zijn meestal recht (bochten vermijden luidt
het devies bij aanleg, waarschijnlijk,
om redenen).
Steenslag spat soms op van wegen (vervelend voor het oog of
oor van de argeloze).
'Wegen wegen...'...
Geachte Loopvogels,
gedicht
2.0 met 155 stemmen 19.154 Geheel zonder staart en met minimale vleugels, volstrekt
ongeschikt om zich te verheffen, een lichaam meer haar dan
veer, blijkt de kleinste, minst kleurrijke, zelfs bij nacht
zich zelden vertonende onder u tot lieveling van mijn soort
ontwikkeld te hebben. Is het een aanbeveling dat ik met...
Jong Rijnhert I
gedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 2.395 Wat er van je overbleef,
juist nu wat zo nadrukkelijk uit was
op groei, deel van schedel met gewei, zo jongensachtig
uitdraagt:
'Waar is de rest gebleven?
(Ik ben niet stout, ik wil spelen!),
juist alles waaraan je zoveel plezier beleefde -
de ogen wendbaar, het
neusje spits,...
ANTWERPEN
gedicht
1.0 met 1 stemmen 1.330 is mooi van kleur en alleen om de motieven is ’t de moeite
waard;
langs de kaaien is het echt,
de schepen als hoofdzaak
met water en lucht,
een fijn grijs,
en in ’t algemeen vind ik het wel waar wat men van Antwerpen zegt,
dat de vrouwen er mooi zijn:
lichtere tonen in het...
Omtrent huizen
gedicht
3.0 met 2 stemmen 1.497 Huizen hebben ramen (vensters) en
minstens één deur.
Huizen zijn om in te wonen (liefst knus).
Soms is een huis ondergebracht in een flat (wat mensen
leuk, eng of duf vinden,
bijvoorbeeld).
Huizen gaan lang mee (opmerkelijk lang voor het vele
dat ze moeten doorstaan; binnenin leven...
Vanaf het platteland (1)
gedicht
3.0 met 1 stemmen 9.796 Hoewel het elf uur in de nacht is, of daaromtrent, komt er
een meisje voorbijgeflitst. Alleen, neuriënd. Aan de rand van
het dorp, in een van die schaars verlichte straten.
Uit geweest in het centrum, natuurlijk.
Met een vriend die hier woont, waarschijnlijk. Prettig ver-
lopen.
En nu fietst...
Vanuit een grote stad (2)
gedicht
1.0 met 4 stemmen 4.901 In de tram zit een stadsman (aktetas, bepaald montuur) gemiddeld voor zich uit te kijken.
Als hij echter een aantekenboekje en een balpen uit de
binnenzak van de jas neemt (wat momenteel ook gebeurt), met iets in de ogen van: 'Goed dat ik er nog aan dacht',
een aantekening plaatst (zo'n...
Omtrent Duiven
gedicht
2.0 met 19 stemmen 15.964 Aan de waterkant rust een duif (zijn vleugels glanzen).
Een duif is een edel dier (in al zijn gedragingen;
vooral ook overvliegend).
Een duif die eet (oppikken noemt men de wijze waarop
duiven het voedsel tot zich nemen)
koert (niet veel later).
Een voorbij wandelende duif...
Stadslucht 1
gedicht
2.0 met 21 stemmen 7.320 Op een bankje
in het park, de zon al laag
met honger die het denken verslapt:
een blik, opgeschrikt maar traag zich opwaarts richtend
van het gras tot
boven de bomen,
ziet het hart van de stad - zonder huizen, met amper wegen - niet
van mensen zijn, maar overvliegend, in...
Van die avonden
gedicht
2.0 met 32 stemmen 15.827 Van die avonden
met huisdieren,
met
kinderen ook,
aanvankelijk, in achtertuinen gezeten, wat
keuvelend, wat aaiend, natuurlijk drinkend, en zuchtend,
zo nu en dan,
met die muggen,
totdat men maar naar bed gaat zonder daartoe werkelijk
besloten te hebben -
van die avonden
waarop...
