biografie: Reine Wellens
Reine Wellens woont in Haasrode, aan de rand van het Meerdaalwoud, de taalgrens en in het niemandsland tusen twee dorpen.Ze heeft drie kinderen, twee volwassen zonen en een opgroeiende dochter.Ze is werkzaam in het onderwijs als germaniste. Ze schrijft spaarzaam en vertaalt graag Amerikaanse kortverhalen en Engelse gedichten waarin ze affiniteiten vindt.
Haar gedichten spreken van de natuur, verwantschap en verbondenheid, vervreemding, heimwee en verlies. In de herfst van 1993 ontving ze de Basiel de Craeneprijs voor haar gedicht 'Adoptie' en op 30 augustus 1997 werd ze laureaat van de Poëzieprijs van Merendree.
Publicaties in enkele tijdschriften van Noord en Zuid.
Was zeven jaar lang redactielid van het literair tijdschrift Muzisch Meerdaal.
Inzendingen van deze schrijver
4 resultaten.Geografie
gedicht
3.0 met 26 stemmen 
12.972 Dit heimwee blijft nu wel voorgoed,
naar een landschap onderweg gemist
waarvoor je juist gekomen was
over de geysers van ijsland,
de gebroken glasvlakten van de poolzee.
Na dagen wachten in een onwennige ankerplaats
de zon zien rijzen over de grote oceaan.
Belanden in narita, het veld der...
Adoptie
gedicht
2.0 met 135 stemmen 69.508 In de herhaling van klankloze
dagen de woorden verwezen
verweesd
blijft slechts het haperen
van de stem
echo's van verwarring
erosie van het zwijgen.
Pogend je afwezigheid te bezweren
zal ik vergeten klanken
op het spoor komen
verlaten woorden opnemen
met mijn mond ze helen
met...
Hortus Botanicus, Leuven
gedicht
2.0 met 26 stemmen 7.340 Weldadig en in rust verzonken, deze
tuin, vooroorlogs ooit mijn vaders
geliefde pleisterplaats. Geen sporen meer
van hem die ik hier zoek.
Maar elke plant, hoe onaanzienlijk ook,
wordt hier gekend, genoemd bij naam
en toenaam, een belofte van genezing.
Kruiden gewassen tegen elk...
Om de tijd te doden
gedicht
3.0 met 42 stemmen 18.325 Om de tijd te doden nu jij
toch ook dood bent,
mis ik nooit de nieuwsberichten.
Ze houden me drijvend van het ene
uur naar het andere. Melden
wat mensen overkomt in dit
tranendal. Niet dat het de geringste
troost biedt, maar het houdt
drijvend. Zoals ik wel eens
mieren zag samenklitten...
