biografie: Victor Schiferli
Victor Schiferli werd geboren te Haarlem in 1967. Hij studeerde Nederlands in Amsterdam, richtte tijdens zijn studie het tijdschrift
Nymph op, en en publiceerde daarna gedichten in 'Optima', '
Bunker Hill' en 'Maatstaf'.
Hij werkte van 1992 tot 2001 bij het NLPVF, waar hij o.a. de redactie van publicaties over Nederlandse literatuur verzorgde en aan de organisatie van literaire lezingen en festivals met Nederlandse auteurs in het buitenland meewerkte. Sinds 2001 is hij fondsredacteur voor Nederlandse literatuur bij Uitgeverij De Bezige Bij (Amsterdam). |
|
Als dichter debuteerde hij in 2000 met de bundel
Aan een open raam (De Arbeiderspers, Amsterdam) die werd genomineerd voor de Buddingh' Prijs
Inzendingen van deze schrijver
11 resultaten.Rekwisieten
gedicht
3.1 met 20 stemmen 
11.710 Ik was een held maar niet meer dan dat.
Externe factoren dreven me tot waanzin
en ik deed het allemaal zelf. Hoogmoed
dreef mij tot jou en werd mijn ondergang.
Een donker pak, een bos bloemen en
een setje stukgelezen strofen, het was duidelijk,
ik speelde de minnaar zonder weerga. Verleiden
...
Het slot van de man van vroeger
gedicht
4.5 met 2 stemmen 4.783 Je probeerde de man van vroeger
te bereiken. Je schreef brieven naar
adressen waar hij zou wonen.
Je voerde gesprekken in een scheef
geparkeerde auto. Je wachtte op
antwoorden die niet kwamen.
Hij bleef gesloten als een rots,
volhardend in zijn volharding,
buitenkant met alleen buitenkan...
Onze moeders
gedicht
2.7 met 40 stemmen 12.013 Zingen de bossen al lang?
Ja, al vijftien miljoen jaar.
Langs de stammen schuurt
de klamme wind. Wij liggen
tussen basten en zwammen.
Wij zijn: weggewaaid.
------------------------------------
uit: 'Aan een open raam', 2000.
The bag I'm in
gedicht
2.3 met 58 stemmen 17.599 Binnenkomst in de hotelkamer.
Je leest je naam op de televisie,
een warme welkomstgroet.
Je schakelt hem uit. Je koffer
naast het opgemaakte bed,
je gezicht een zwarte spiegel.
Beneden in de neutrale bar
een vrouw die niet op je wacht.
En jij wacht op niemand.
Dan de nacht in, de stra...
Italiaanse taferelen
gedicht
2.9 met 32 stemmen 29.241 Je zit aan tafel zeven en bestelt gehakt,
soezend van wijn, wenkt de ober
omdat je wat vergeten was, je vraag
geeft je blozende gezicht iets scheefs.
Steeds ontwijkt hij verveeld je ogen.
Zo komen vreemde prentjes, een rochelend
espressoapparaat en een exitbordje in zijn blik.
Hoe kan hij...
De man van vroeger bijkt de wedstrijd
gedicht
2.4 met 5 stemmen 3.205 De man van vroeger bewoont je leven.
Hij zit op de bank, nodigt bezoek uit,
becommentarieert het uitzicht.
Zonder te aarzelen schenkt hij in,
laat het zich smaken, voert het woord.
Het einde van de wereld is nabij,
niemand kent nog goede manieren.
Net als je vraagt of het tijd wordt,
beg...
De man van vroeger heeft geen zin in poëzie
gedicht
3.0 met 1 stemmen 1.412 De man van vroeger heeft geen zin in poëzie:
dat zwembad van ongehoorde kreten,
die zandheuvel vol begraven stokjes.
Hij gelooft niet in de kracht van lyriek.
Hij ziet dichters als sudderlapjes,
zielloos garend in een braadpan.
Trage stakkers die je negeren mag.
Een gedicht is een stopwa...
Goed beginnen
gedicht
4.0 met 1 stemmen 5.531 Bewaarheid zelf je vrees.
Al die dingen gebeuren en zijn
helemaal niet netjes geordend.
Dit alles komt voor rekening
van een zwevende ziel. Ja,
ook ons profiel is zwevend.
Wijzigingen zijn geannuleerd.
Verwijzingen zijn niet geldig.
De cursor lijkt bevroren.
Je kunt van je plaats opst...
De moed der wijsheid
gedicht
4.0 met 2 stemmen 4.305 Er moet geen spot zijn in mijn stem,
het leven is ernstig genoeg en daarbij:
wat helpt een grimas in de duisternis?
Zingen daarom zullen we, aan de dis
zowel als op het werk, heel hard
de trappen op en af zullen we lopen,
het thuis op een onmatig zoenen zetten.
Daar komt al een beeld en h...
Sneeuwpoel bij dag
gedicht
3.3 met 9 stemmen 2.940 De hel dat zijn wijzelf, door hagel
op ijzel met slag in wiel. Languit
vallend in de bevroren pap op straat
slaken wij geen kreet dan zwijgen.
Wie heeft dit bedacht? Wij zijn zelf
uitgegaan, met tassen voor voedsel
en een muts om ons gezicht grappig
te doen uitkomen tegen de lucht.
IJdel...
Klein slaapliedje voor E.
gedicht
2.0 met 44 stemmen 11.723 Stil maar slaap maar de tuin ruist
zacht zacht terwijl een klein bizar
dierenverhaal nog juist je oor
bereikt. Al bijna onder het warme,
zware zeil als ik nog spreek
van het moede dier dat zich oprolt
in zijn kleine huis beweegt je hand
alsof ik erin knijp maar niemand
knijpt...
