Gedichten

gedicht (nr. 2.001):

Sneeuwpoel bij dag

De hel dat zijn wijzelf, door hagel
op ijzel met slag in wiel. Languit
vallend in de bevroren pap op straat

slaken wij geen kreet dan zwijgen.
Wie heeft dit bedacht? Wij zijn zelf
uitgegaan, met tassen voor voedsel

en een muts om ons gezicht grappig
te doen uitkomen tegen de lucht.
IJdele voornemens banen zich wegen

naar binnen waar duisternis heerst,
een ongehoord gewiste voicemail,
een ongedoofd zoekgeraakte sigaret.

--------------------------------
uit: 'Verdwenen obers', 2005.