biografie: Wim Meyles

U baalde van de vorige premier, hij schoot tekort in toeslagreparatie, de woningnood, de zorg en de inflatie. Nou ja, toen stemde u maar PVV. Maar zeg eens eerlijk, had u in de gaten dat Geert niet thuishoort bij de democraten?

Hardnekkig zijn fossiele denkpatronen, geboren in beschavingsduisternis, bijvoorbeeld dat de vrouw wat minder is en dat je haar ook lager mag belonen. Nóg zo’n verouderde gedachtenlijn: dat Piet per definitie zwart moet zijn.

1. Middel en kwaal Europa krijgt weer tien jaar glyfosaat, het resultaat van keihard lobbyisme dat zegevierde over scepticisme, maar fair is fair: het middel werkt probaat. Met Parkinson afwachtend op de loer verdelgt het spul het onkruid en de boer. 2. Vrijheid en democratie U...

Een internationale samenleving, door vluchteling, student en werkmigrant, u kent de statistieken uit de krant en ziet het straks nóg meer in uw omgeving. Want Gerda, Fleur, Els, Ans, Jantien en Herma ontvangen uit het buitenland hun sperma.

Van bomen maakt de mens vanouds papier, dat schrijft hij dan weer vol met mooie woorden, bijvoorbeeld over kap in verre oorden, zo wek je hoop en maak je goede sier. Beloften zijn ook dit jaar toegenomen, maar ook het aantal omgehakte bomen.

Verschrikkelijk, als straks het kabinet besluit dat hij belasting moet betalen. Hij loopt voortdurend om Box 3 te malen en slaapt onrustig door de WOZ. Maar Maxima ontzorgt haar echtgenoot: ‘Ach Willem, dan verkoop je toch je boot.’

Als Albert Heijn de inkoopprijzen drukt, verliest de tuinder, wint de consument, die opgetogen naar de winkel rent, waarvan de supermarkt weer vruchten plukt. Wie Ahold wekelijks weet af te knijpen, valt uit hun advertenties te begrijpen.

Hij is terug van weggeweest, de elft. Persoonlijk ben ik in een puike stemming, verdwenen is een dichterlijke remming: we hebben weer een woord dat rijmt op ‘helft’. Ook elders wordt er gniffelend geknord: het beest is meer dan welkom op ons bord.

Bent u cultuurbarbaar of fijnbesnaard? Ik hoef geen uitgebreide redenatie, ik vraag u om uw eerste associatie, een eerlijk antwoord toont uw ware aard. Waar denkt u aan bij ‘Max’? Vertelt u maar of dit Verstappen is of Havelaar.

Ik kan natuurlijk heel veel geks verzinnen: een schildpad die een tijger achterhaalt, een hacker die zijn buit terugbetaalt, een fiscus die geen geld meer wenst te innen, cholesterol, verstrekt als bloedverdunning, maar ’t gekst blijft Schiphol met natuurvergunning.

Er moet voldoende brood zijn op de plank, ons parlement is druk aan ’t debatteren, partijen willen graag de armoe keren van al die mensen bij de Voedselbank. Daar is geen aandacht voor verkiezingsspreuken: veel zwaarder dan de Kamer weegt de keuken.

Een gokje op het web? Dat is legaal, casino’s kunnen best het volk beschermen, zich over zwakkeren van geest ontfermen. De overheid vindt dit volstrekt normaal. Het is natuurlijk om problemen vragen om met een gokbedrijf een gok te wagen.

De zomer is opeens in vol ornaat, september biedt ons ongekende hitte, maar in augustus was het binnen zitten, we krijgen een steeds grilliger klimaat. We hoeven nergens meer van op te kijken: het weer gaat op de Peilingwijzer lijken.

Verbeterschap beloofden zij ooit grif, de tuinders zorgden graag voor schoner water. Het is nog even smerig tien jaar later, waar komt het dan vandaan, dat landbouwgif? Ze snappen niet hoe dit steeds mis kan gaan. Ik wel. Ik voel het op mijn klompen aan.

Frans Timmermans, een denker en een doener. Als eurocommissaris had hij flair, zijn aanpak was robuust en missionair, zijn wil werd wet, Europa kleurde groener. Maar met het rempedaaltalent van Wopke raakt energietransitie in het slopke.

Augustus: twintig, vijfentwintig graden! Dus in de tuin fijn zand gestort als strand, een palmboom en twee parasols geplant en in de vijver kun je pootjebaden. Geen Griekenland, Slovenië, Silezië, wij zitten veertien dagen in Tuinesië.

Het bleef bij ’t CDA angstvallig stil. Behoudendheid is daar het grondprincipe, men wilde graag een charismatisch type, maar geen figuur die snel vooruitgang wil. Het lijkt me geen aanlokkelijke baan: je trekt een kar die stil moet blijven staan.

Ze stond twee weken voor het vensterglas zichzelf en de familie te vervelen. Het regende, ze kon niet buiten spelen, ze wou zelfs niet dat zij twee hondjes was. Toen heeft mijn vrouw 'Kortjakje' maar gelezen. Wat een genot! Ze voelt zich weer herrezen!

'U kunt natuurlijk niet met alles dealen. Kies a. preventie van dat drugstransport b. cybercrime die steeds brutaler wordt of c. die klachten over pedofielen.' Politieoefenstof in deze dagen: ze krijgen training in meerkeuzevragen.

‘Chemours ….,’ de directeur sprak trots en warm, ‘Chemours volgt trouw het overheidsbeleid, Chemours staat altijd voor zorgvuldigheid, ik noem het loos alarm, geen loosalarm.’ Men vroeg of hij geen schuldgevoel ervoer. Toen hoorde ik toch duidelijk ‘geen moer’.

Niet langer naar de Méditerranée voor wijn van volle, zongerijpte druiven, de wijnbouw zien we meer en meer verschuiven naar eigen land, tot aan de Waddenzee. Daar drinkt men bij de nagelkaasfondue met smaak de eigen Moddergat grand cru.

Riante woningen van VVD’ers, met stalen hekken rond het struikgewas, het eindeloze Westlandtuindersglas, het megastallenrijk van BBB’ers …. Daar stelt men zich niet open uiteraard voor vluchtelingen zonder huis en haard.

‘De energietransitie vraagt om tijd.’ ‘De grondstofschaarste heeft ons zwaar getroffen.’ ‘Wij werken niet met schadelijke stoffen.’ ‘Wij hechten veel belang aan duurzaamheid.’ Waar bovenbazen woekerwinst vergroten gaat onze leefomgeving naar de klote.

Mijn baas is een computer met AI, hij ordonneert mijn werk met algoritmen, hij wenst en wikt en weegt, ja hij bezit me, verstoken van elk greintje empathie. Ik wend me tot de ondernemingsraad, hoewel die nu als chatbot slechts bestaat.

We dromen er al van: Route du Soleil! Nog even en we liggen weer te braden bij 30, 35, 40 graden, met bier en factor 70 erbij. De autorit valt tegenwoordig mee. Ons IJsselmeer: de Middellandse Zee.

Van voetbal wordt een man soms agressief, wat dan tot ongeregeldheden leidt, vervolgens toont hij in de rechtbank spijt. Hoe pakken we dit aan? Nou, preventief. De klootzak komt het stadion slechts in als hij wordt vergezeld door zijn vriendin.

Ik koop per week een kilobox bonbons, ik gun mezelf zo’n hemelse traktatie, maar door die onbeheersbare inflatie zit in diezelfde doos nu negen ons. Bij voorbaat gruw ik al van het idee dat ik van Sint geen W krijg maar een w.

We mogen niet meer blowen op de Wallen. Toeristen op hun favoriete route riskeren rokend honderd euro boete, genoeg om je vakantie te vergallen. De straatjes zijn ten dode opgeschreven. Wat valt daar voor een mens nog te beleven?

In het bejaardenoord van Weert wordt privacy gerespecteerd. De roddel heeft men afgeleerd, en niemand weet wat iemand deert. Helaas werd onlangs toch bekend: drie dames zijn incontinent. De directeur sprak hieromtrent: ‘U snapt dat dit mijn woede wekt. Wie heeft er hier in huis...

‘Zo’n pashok is bedoeld om te proberen of iets te groot is, of wellicht te klein. Je mag daarin gerust ruimdenkend zijn, en verder kijken dan je nieuwe kleren. Ik snap dat ik haar enigszins verraste, maar ik wou weten of ik in haar paste.’