Alle inzendingen over haiku

Waar de tochten gaan dragen bloeiende sterren mij in een zetel. Brengt de schaduw licht in harten van kinderen, als de zon ondergaat. Weidse grasvlakten, lotussen aan de hemel, verdiept de melkweg. Blauwe regens aan de verre horizon, valt zonder druppels. Veel schapenwolken hemel vol verwachtingen, waar is de herder? In…

Blauwe lucht, het groene groen kristalhelder water Bloeiende bloem, stralende zon morgen is later.…

kardinalen steeds meer spinrag op die mutsen…

zichtbaar in het roosvenster een duif ik hoor hem koeren…

Een boom van een vent schuilt onder het bladerdak bang voor de regen…

zwaluwen scheren als streeploze straaljagers hoog in het strak blauw…

Ik kijk je nog na op weg naar je volgende honingbloemenfeest (Foto: Ben Haven - site: vlindernet.nl)…

lente viert hoogtij opborrelende driften lokroep van natuur…

op het wandelpad wiegelend in de ruimte roomwit fluitenkruid…

Waar licht komt baden, lekken trage schaduwen, tranen uit de maan. Afgeschoten pijl beheersing van de snaren, de boog ontspant zich. Op een steen gehurkt kijk ik naar de woordwolken, vrij van gedachten. Vuurvliegen in tal, dronken van het bruisend bloed, om mijn lampion. Pioen straalt licht uit, wat hij overdag tot zich nam, lampion…

onder het afdak hangt een oude wastobbe met koolmeesnestje…

Wuivende halmen Dansen op de muziek van Komende briesjes…

schaduw vangt bomen met de oude zang van hoop een jaarring teveel * een perk wordt een park wanneer vier blaadjes geluk samen opgroeien * zelfs de lucht is grauw wanneer de zee geen vorm krijgt in mijn gestalte * alsof zijn vleugel de horizon omhoog tilt tot een meesterwerk * een felgroene glans lokt de merel naar de top de…

oude mannetjes hebben stoute plannetjes het is vast lente…

tracktoren ploegen diepsporend door zware grond het land op z’n kop…

Lurkend aan zijn pijp, ziet hij herinneringen, om hem heen walmen. Oudje zonder pijp, in het crematorium, rookt nu ongestoord. Groene strooiweide, bezocht door krassende kraai, trippelend in as.…

paadje langs een wei - de ogen van de kudde stappen met me mee…

geur van nog vers hout hier lig je nu uitgeteld na zo'n dertig jaar…

margrieten ogen statig en koperglanzend boven het maaiveld kunstenaar: Paul Veroude…

ik wil graag een fou- te haiku schrijven die uit z'n verband wordt gerukt door een storm…

stilte wordt voelbaar wanneer mensen in alle talen gaan zwijgen…

Schelpen in het zand door de golven aangespoeld in een kinderhand.…

geknotte wilgen staan uitgekamd te wachten op hun nieuwe pruik…

de tulpen onthoofd rode blaadjes langs de weg verwarrende wind…

wind blaast ogen blind in zand verdwijnen schelpen meeuwen scheren vrij…

elk jaar steel ik wat takken van de sering zij dankt met meer groei…

De wereld van haar onthoud ik haar kinderen rennend in het gras De kinderen van hen onthoud ik het dromen de weidse wolken Voortaan drink ik geen zuiver water meer, dorstig kind van verbeelding…

Tinnen soldaatjes onpopulair gesmolten tot nieuwe figuren. In het rood en wit schuilen de vrije mussen, het blauw is in rouw. Stilte op het plein, siddert in verbaal geluid morgen nieuwe ronde. Vrij lijkt onverveerd van angsten te bevrijden, hoop blijft ongedeerd. Illustratie: ( Karma ) Paul Martens…

het Hollands landschap eindeloos vlak vergezicht een molshoop breekt al…

magnolia bloeit in buurman's tuin - hoe rose mijn Japanse kers!…