Alle inzendingen over haiku

een volmaakt ovaal blinkend ijs sneeuw drie eenden pure harmonie…

huis weer op adem gekomen frisse wind doet zijn heerlijke werk…

hemel en aarde een ijsbloem beweegt de stilte van het landschap met oud winterlicht terugkeer door vlindervleugels waait wind stille gedachten naar winterbomen terwijl het wintert zoveel ruimte om te vliegen en toch fladdert hij schuw in mijn buik route de zon volgt bloesems - op het raam wisselt ze soms van Japanse…

winterwandeling de sneeuw hangt rond de takken als kerstversiering…

men steekt kaarsen aan en kijk weldra baden wij in een zee van licht…

Balans in gedicht in alle zinnen open gewichtig overlopen. Soms voelt een gedicht zich een verstekeling met of zonder gezicht. Zonder de poëzie was de kruim tot leven aan anderen gegeven. Muze, is verleiden, alleen te zien ene zijde, nooit ziet men het geheel. Geschreven woorden verkort en in de breedte oneindig even.…

lichtende sterren als zachte zonnestralen hemelse sferen…

och, zie toch de treur wilgen vegen namen van vergeten stenen…

Hai Koe groet ik hem opgewekt hinnikt het paard wat een dichte mist…

pas jaren later vertellen kinderogen het ware verhaal…

Zoals water stroomt in ontmoeting met rotsen, realisme verlegt de trots. Roepend naar het graf waar het brave bloed klopt tegen zij – en onderkant. Waar de nacht zich roert, in stilte van de waterkan, in dromen onberoerd. Franjes maanlichten, als wormen zich boren door stilten van kastanjes Verlaten is het hier, geen gelaten…

Een echte zondvloed maar ja je moest er doorheen al was het zonde…

verdeelde wereld strijdt in honger naar de macht leegte overheerst…

Waarom tabloid is roddelblad niet mooier en ook meerzeggend…

Maak pas op de plaats en voedsel steekt de kop op: zie de kokmeeuw Wel honderd meeuwen mijmerend in het gras - moe getrappeld Luidruchtig wordt de bladerenhoop bij windkracht 8 Als een vogel zonder kilometerheffing naar huis dwarrelen…

stappen verzanden langs herinneringsbeelden het verleden knarst…

De wind mindert maar de zee is nog vol woede…

Herinnering lacht Echo’s tussen de heuvels Het bos uit mijn jeugd…

Zij hebben wèl alle tijd van de wereld: de zon en de zee…

In hun ademnood haasten gejaagde mensen, zich naar andere tijden. Langs graven als straf, wees nieuwsgierig, stof teksten met je dromen af. Over water vliegen zwart gelaarsde zwanen, wanen zich in witte sprookjes. Scheen de zon paraat, om tranen te verlichten in banen, één voor één.. Geen woord, geen dingen uit beider naam,…

[Tanka proza] Melly wil wel weer, maar ik kijk wel uit. Ze is nu in Limmen met haar derde cursus bezig en iedereen zegt, zegt ze, dat ze sterk aan het veranderen is, 'aan het deprogrammeren'. Door de telefoon roept ze continu 'Yes, we can'. Zou het? Ik kan niet goed tegen dat nieuwe positivisme van haar. Ik zie dat binnen de kortste keren in het…

Fietsend door polders gezien vanuit een auto benijd ik mezelf.…

Een vlinder verscholen tussen het bamboe verhalend.…

Met tuinafval zie 'k zo'n lief lieveheersbeestje richting kliko gaan.…

Op ongerept strand alleen met mijn voetstappen omarmt mij de wind.…

kleurrijke vogel vlieg je vrijheid tegemoet op glazen vleugels…

hoe schoon uw gelaat gevat in scharlakenrood oh, hersftadonis…

Opwarmtijd nabij, laveert een zwanenpaar door ons ijsgordijn. Opstandig, zie je winkelen in je narrenpak, onverzadigbaar? Daar aan keerzijde vinden aardbewoners elkaar,in welk van beide zijn we beland? Met een stuk brood te eten en te drinken uit een nog te voeden mond. Kat in zwartste lijden, ontspringt uit haarzelf, garen…

Gevlijd in morgenstond van legersteden, in een opgeschoren hooimijt. Achter oogleden, schenen klare schaduwen met een herboren gezicht . Waar je op verlaat, verlicht de harten als mededogen het zelf benadert. Causaal verband die je bent, werkelijke vrijheid die bindingen kent.…

kanarievogel gekooid voor zijn leven lang fluit naar de vrijheid…