Alle inzendingen over haiku

marokkaanse roos in een besneeuwde steeg haar rode knoppen in de volle maan op de drukke singeloever strijkt een reiger neer de aronskelken in de tropische kamer geuren tevergeefs de singel spiegelt in storm gevallen rozen de stok staat stokstil vermist in de nacht ze kan overal zijn - het vriest nog net niet…

ze komen weer op: groene judaspenningen kardinaalsmutsjes…

het geel in het groen onder het wit…

het rode truitje het diepe zwarte water de witte lotus er is wat met haar te praten of fluisteren ze tegen de ruiten op de rotonde de dikste vrouw van de stad voorrang op de fiets iets in mijn ooghoek de wind ratelt de ruiten beweegt schaduwen het haar van mijn lief geelbruine treurwilgen bijna tot de grond…

I heerlijke geurtjes zweven over de drempel voor de rollator bij de oude rijn zwem je in een warm kuurbad de kou voorbij - alle gekken gaan naakt zwemmen in de singel het is hoog zomer je wordt wakker belast met wat je draagt een lieve glimlach lage winterzon op zoek naar saharageel boven onze stad…

Lichtreus van de nacht Verandert in witte dwerg Uitgebluste ster…

gesloten ogen ademen duister antwoord onverstaanbaar stil…

*** *** *** opkomende zon geeft aan donkere wolken een gouden randje *** *** ***…

De 60 plussers bedekken hun ervaring met kale plekken…

~~~ de maartse buien zijn poeslief vergeleken bij mijn maandstonden ~~~…

lonkende appels opa's hand die hoger reikt mij een knipoog geeft…

liprode letters tintelen als poëzie gekuste woorden…

de golven vallen uit hun rol en gestrand doneren ze schuim…

aardappelkuilen als voedselvoorraadheuvels voor eigenheimers…

Dood spreidt je vleugels De lente staakt haar fluister Het struweel blijft stil…

de nevel vroor aan en het kale winterbos tooide zich met kant…

zoals zij nog woont in haar oude pendule zo tijdloos haar klank…

Hawtelijk bedankt Ik pwaat nof wat onhandif Maaw doet niet eenf pijn…

zoals we samen naar onze dobbers staarden zwijgzamer dan ooit…

Slepend door het zand Treurig zandkorrels tellend Gebroken vogel…

zo fier en blozend bloesemen jonge twijgen aan mijn oude stam langs rijpend koren droom ik lomer verzonken in goudglanzend licht het verwaaide blad bedekt mijn aardse wortels vol melancholie zacht, nog ongerept dwarrelt op mijn kale kruin een sluier van sneeuw…

Halflege kasten Onder het bed geen schoenen Je bent er niet meer…

1. wanneer de zon bloost bij het prille ontwaken zoende haar de maan -------------------------- 2. zee bron van leven zij die alles deed ontstaan wordt soms moordenaar ------------------------------ 3. water zo helder dat het de hemel weerkaatst of is het de hel ------------------------------ 4. 's woensdags met je oor tegen…

Koppel ooievaars meten zich met het wasgoed even, even wit…

Vogelpoep vergleed schaatsen gaven nog geen klap de laatste ronde…

~ de paardenbloemvlek op mijn zondagse jurkje rook naar sunlight zeep ~…

Einstein stopt zijn pijp denkt nog eens na en roept uit: relativiteit!…

het eeuwig groene tuinpad van mijn vader blijft unforgettable…

op het zebrapad een meisje met grote tas een boodschappentas…

Ik denk dan, Doutzen ongelooflijk lekker wijf loop naar de catwalk…