je bent mijn lentekoningin
en zonnebloemt tegen
het groen van de cypressen
je glooit de heuvels
tegen blauw, verstrooit
de zon in ochtenddauw
als water lijnen raakt
de scherpte in kleur vervaagt
komt harmonie naar voren
in rijpend geel
penseel je zacht
het wuiven van het koren
wolken zijn geboren
gelijnd uit losse hand
warmte…
Zoals ik je daar zie
op de bedauwde aarde
je ogen dansend op de grens
van vaag vertakte bomen
zie ik een flauwe lach
Zoals ik je daar zie
kent eenzaamheid zijn waarde
verwrongen vingers van een mens
een trieste vuist vol dromen
gevuld met zelfbeklag
Zoals ik je daar zie
de knieen opgetrokken
vanuit het zachte groen
verschijnt een ander…
Vandaag heb ik met mijn kleuren gewed,
zij verleiden mij tot het vormen,
van een beeld vol raadsels.
Begrepen of onbegrepen,
worden zij geboren,
mijn engelen leiden een eigen leven.…
Dit is een nogal hulpeloos portret,
dat wat bedoeld is als gezicht
is niet echt ontregeld of verminkt.
Maar ik, die ernaar kijk, vindt het een dwergengelaat,
weliswaar niet qua formaat,
maar met de trekken van boosaardigheid en grotbewonerij.
Waarom is die streep diagonaal?
Er is daarvoor geen reden, tenzij
de schilderes - het is een vrouw…
Ik snijd in dit ivoor
de glimlach van een bruid
en een prauw om mee te varen
en een schouder waaraan ik slaap,
en een hand die stil wordt als maanlicht
in de witte schilfers ivoor,
en een oog, en een mond, en een oor,
en een voet voor de dans in het maanlicht
in de witte schilfers ivoor.…
Seurat was een der grote pointillisten,
beheerste de technieken tot-en-met,
hetgeen ze in de rosse buurt wel wisten,
want daar heeft hij ook menig punt gezet.…
1.105
Bezig met laden