inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.529):

Portret

Dit is een nogal hulpeloos portret,
dat wat bedoeld is als gezicht
is niet echt ontregeld of verminkt.
Maar ik, die ernaar kijk, vindt het een dwergengelaat,
weliswaar niet qua formaat,
maar met de trekken van boosaardigheid en grotbewonerij.

Waarom is die streep diagonaal?
Er is daarvoor geen reden, tenzij
de schilderes - het is een vrouw -
in zekere mate uiting geeft aan kwade trouw,
aan decadentie, corruptie en aan algemeen bederf.

Nu ze geen deel van mij is,
zelfs niet in mijn geest vertoeft,
kan ze betogen, en dat doet ze ook, dat de gezichten die ze schildert,
onbeholpen als het mijne,
even goed bedoeld zijn als het conterfeitsel van haar aardknecht,
dat rein is en weerzinwekkend fris, en ongrijpbaar slecht.

Toch is hier wel iets mee mis,
aangezien mijn gezicht nog ongeschilderd is,
terwijl het hare kleurig en getint en heel erg vervig is.
Keek ze maar wat schever naar de wereld en het erfgoed
van haar eigen zondvloed, haar bandeloze bloedstroom
en ik zou haar gaarne zeggen: kijk nog wat schever
en het komt wel goed, ondanks bederf, verval en tomeloos gedroom.

Schrijver: Maxim de Winter, 12 januari 2003


Geplaatst in de categorie: schilderkunst

3.0 met 4 stemmen aantal keer bekeken 970

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)