Alle inzendingen over lightverse

Zoals wij... bouwen ze hun nesten hun onderdak Niet laag bijdegronds nee,hoog en verre van droog Door een wak in de wolkenbrij verlicht zon hun doen en laten Ik kijk naar boven weet -bij God niet- waarover ze praten Zal,luidruchtig over legsel eitjes en jongen krijgen,kunnen zijn.…

Wat een gedonder! Ik ben een hypochonder Nooit is het leven licht Ik vrees dat ik dood neerval Voor het eind van dit G e d i + + +…

Mijn vader had een lang uur zitten zwijgen bij mijn bed. Toen hij zijn hoed had opgezet zei ik, nou, dit gesprek is makkelijk te resumeren. Nee, zei hij, nee toch niet, je moet het maar eens proberen. ------------------------------- uit: '111 Hopla's', 2014; (eerder in 'Beemdgras' 1968).…

zie, mijn versjes zijn om te vlaggen mijn haiku's zijn voor op je knie om mijn limericks mag je lachen om te huilen is mijn poëzie…

Ik werd vanochtend wakker Van allerlei geluiden Een feestelijk geloei De koeien zijn weer terug Uit het Zuiden Een nijlpaard op het dak Was een vrouwtje aan het lokken En overal weerklonk Het speels getik van eierstokken De lente is gekomen Terwijl iedereen nog sliep De lente is gekomen Hoor de vogels Tjiep tjiep tjiep Hoor de rollators…

Lof voor de teler die vergeten groente eer bewijst Die man verdient een lintje maar ik lust geen chichorei Daarnaast staan kleffe schorseneren ook niet op mijn lijst Geef mij maar boontjes op een bedje van gestoomde rijst En om het af te maken in de vaas een bosje prei…

mijn fantasie gaat op de loop als ik probeer te dichten realiteit verliest zijn weg het leven krijgt andere gezichten en maak ik dan een mooi gedicht waarin ik mezelf omschrijf voel ik me soms de Bergerac en ben een prachtig wijf…

Ik ben de wildgroei langs uw beukenhagen Ik ben de slinkse kruiper in uw gras Ik ben welhaast een onuitroeibaar ras Ik ben uw diepe smart, uw jammerklagen Ik blijf, al gaf u mij een giftig bad Uw immer toegenegen zevenblad…

ik zie peuters achter tralies het is slechts de dependance van kinderopvang 'jong dynamisch' maar goddank de schijn bedriegt ook al ogen ze wat bang hier krijgt niemand levenslang…

kent u het euforische gevoel na het voltooien van een gedicht en dat dan na het herlezen blijkt dat wat op het eerste gezicht zo geweldig geschreven leek tot uw grote ontsteltenis niet meer dan een klote schrijfsel is…

Ik had mij verstopt in de wasmachine Want m'n schoonmoeder was op visite Ik riep om genade Zij zette hem aan Had ik die wurgslang Maar niet in haar tas gedaan!…

Na lange tijd ga ik het toch maar weer een keer proberen Want anders dreig ik de sonnettenkunst nog te verleren Niet dat ik mij daar kundig of ervaren in mag noemen Nee, zulk een titel kan ik mij nog lange niet op roemen Helaas kan leraar Adriaan mij thans niet onderwijzen Dus reken in nabije toekomst niet op poezieprijzen! Het blijft…

Kinds wereld geprojecteerd in het prisma van een druppel dauw, nu ijzig balancerend aan een onwillige tak, die trouw bleef aan een voorspelde in het Hooglied van de zon tot aan de horizon. kleine vlinder die zij wilde vangen in een gesponnen vleugels van woorden, verlangens die ze begreep maar bewust ontweek, voordat ik sprak. rustend…

Ik kreeg een nieuwe heup in Bonn Dat is me goed bevallen Nu moet ik nog naar Wimbledon Dat is voor nieuwe ballen ------------------------------ uit: Olympische Verzen (2008)…

Ja doei, ik ga nu zelf even genieten Emotioneel trok ik de zware karren Hielp ik altijd de knopen te ontwarren Plus leidingwater bij de wijn te gieten Vast slaaf geweest of bij de Jezuïten Dat meegenomen naar volgende levens In mij gegrift bij nadere gegevens Het wilde mij pas nu te binnenschieten Bezjoer, hierbij geef ik de brui eraan…

Je was in een speeltuin een speeltuin met een echoput Je kende... noch betekenis noch ervan het nut Je zag... de kinderbenen hangen over de rand Bij brand kon je water eruit putten De emmers gingen dan van hand naar hand om het vuur te blussen maar ondertussen gingen m'n ogen naar die kinderbenen Ik hoefde…

Dagen met dekens grijs geschilderd, het pallet met bakkebaarden in gebroken wit gestemd de zon hangtin de touwen van het balkon, te vroeg uitgerold te reiken tot over de horizon een wolkje adem verwoordt een levende aanwezigheid maakt het vormloze zichtbaar in een eigen tint, stil verbonden raakt in de compleetheid van een kind wat oogcontact…

Het kwam het Witte Huis ten bate Nixons val na Watergate • De scriptie scheen hem zeer bekend Zodat de prof van de student Al ras een onderzoek gelastte Naar het doen van copy-paste • De pasta smaakte wonderwel Met koriander en kervel • Ze was aan de dope, de badmintonster Zo bleek uit het urinemonster Anderzijds: de badmintonster…

Wij,Hollanders trekken lijnen lijnen... in het landschap De sloten watergangen paden,wegen als langs een liniaal geschreven taal van wiskundigen Wij trekken lijnen vanuit onze breinen: rechtlijnig Misschien dat het een kronkel is.…

Jij krijgt ieder jaar een kin erbij Ach liefste, daarmee ben ik blij Want ben ik later kreupel, blind Dan weet ik waar ik houvast vind.…

‘U bent weer aan het hyperventileren’ - Gebroken ribben, zeven, pen in arm - ‘Hoe komt het dat u zo moet transpireren’ - Ik ben in shock en heb het vreeslijk warm - ‘Allez nu op uw rechterzij proberen’ - Ik zit verstopt tot aan mijn endeldarm En ik begin alsnog te protesteren Mijn polsslag slaat met wild geraas alarm - De inquisitie van…

Mijn lief had hoge nood van hier naar elders onderweg, dus stoppen bij een tank station. “Als jij nu rustig plassen gaat en ondertussen ik een stukje rijd dan hebben we dat alvast gedaan.” Zoals mijn vader altijd deed, maar omgekeerd, wanneer wij kinderen na een lange rit nu eindelijk aangekomen wilden zijn, dan bood mijn vader aan:…

‘Wat moet u nu met potlood en papier?’ We gaan nu slapen, morgen mag u schrijven.’ Er komen dikke tranen bovendrijven Het zit me al een hele tijd tot hier ‘Kom op, u moet straks zelf weer kunnen douchen.’ Ik voel me een zak zand, zacht uitgedrukt Is zij nou van de ondersteek gerukt? Wat zit ze mij toch vreselijk te pushen Het is een hijgend…

Dichters doen vaak moeilijk (Voorschrift van de club) Ach, was ik maar een goudvis! Ik schreef enkel: Blub, blub, blub…

Je was met mij aan zee Het kabbelen van golfjes als knabbelen aan je voeten Met mij was je mee..... in een sfeer van niet-moeten Ik zag zoveel meer dan het bloot van je voeten.…

Wij waren jarenlang een paar Gelukkig en tevree Maar om de volgende reden Ging jij met die ander mee Vanwege mijn terugtrekkend tandvlees Wil jij mij niet meer Vanwege mijn terugtrekkend tandvlees Ging jij naar die andere heer Wij lagen op een avond Gezellig vroeg in bed Ik lag naar jou te grijnzen En toen ontdekte jij het Vanwege…

Ik ben een week geleden Door een frisbee onthoofd Toch ging ik met jou winkelen Dat had ik je beloofd Sinds ik jou leerde kennen Kan ik niet meer stuk Ik heb verkering met een engel Ik barst van het geluk!…

De was is stijf bevrozen. 't Is zeker weer min tien. 'k Moet zien da'k er geen stukken afbreek. Da's hier zijn schoonste hemd. Ik was er nog zo fier op toen ik het gekocht heb in de solden. Min zeventig procent, 't is gene prijs, dan kan 'ne mens zich een folieke permitteren. Amai, het is hier koud, koud in dat windgat hier. Die handdoeken…

ik ben geen zanger maar een dichter en m'n pen is zoveel lichter dan mijn stem het gewicht zit in de woorden en de zinnen die ik tem verlang van mij geen fraai gezang want een vers is slechts behang in een bundel naargelang…

Ik had het prima naar m'n zin in februari Dat kwam door de wintersport Ik ben geweldig bruin geworden Zo bruin als elke wintersporter wordt Ik heb gelanglauft in de hondenpoep Ik heb gelanglauft in onze straat Ik heb gelanglauft in de hondenstront U moest eens weten hoe lekker dat gaat Als dan 's avonds de poep was weggesleten De ski's…