84 resultaten.
Ik had zo graag
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
252 Ik had zo graag
een nieuwe lente willen schrijven,
zo een die juicht en zingt
en iedereen doet fluiten.
Of anders ook
aan Holland willen denken,
het reiken naar den einder
naast de langzame stroom
van het wassende water.
En als ook dat niet kan,
dan maar een droevig lied
Zo van « het is november en het giet
zo troosteloos en…
Later
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
326 Steeds vaker
zie ik mijn vrienden later
en ’t later wordt steeds later
en alsmaar vaker later
tot aan te laat.
Wat vroeger was
is nu niet meer
en dat verklaart het later
maar mindert niet de pijn
van het niet zoals het vroeger was te zijn
en mindert evenmin het « zie je later wel ».…
Het herfst zich feest.
netgedicht
1.7 met 3 stemmen
201 Het herfst zich feest
het fluister-fluit zich geel
en vlamt zich knappend rood.
De blaadjes zwieren in het rond,
kastanjes doen van tok tok tok
en appels drummen vrolijk mee.
De vijg ontkleedt zich schaamteloos
de druif is laveloos
en paddestoel is high.
Het herfst zich feest
en moedt zich vol van wee :
het jaar is bijna over.…
Aan Trump ten onder gaan.
netgedicht
3.0 met 6 stemmen
195 Hij is een ramp,
een internationale ramp:
hij flest de zaak
vernaggelt ook zijn naaste buur
en twietert maar wat raak.
Met vette buik en rooie kop
toont hij zich op zijn smalst:
wat recht was, maakt hij krom,
wat krom is, prijst hij recht,
onteerd daarmee zijn ambt.
Hij is een redneck in’t kwadraat:
al is hij dan niet arm
wat geld…
Soms
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
490 Soms zet de zuidelijke zon
de berg in gouden avond gloed
en ‘smorgens vroeg
het dal in zilverwitte damp.
Soms straal ik als de berg,
stijg op als nevel uit het dal,
maar nu is soms voorbij,
nu dat mijn licht verdwenen is.…
Ode aan het onbestemde
netgedicht
3.0 met 2 stemmen
181 De avondschemer koester ik,
de dag bijna gedaan
de nacht nog niet gearriveerd,
het één niet meer
het andere nog niet.
De eindeherfst kleuren zie ik ook zo graag,
dat niet echt bruin, of rood,
maar onbenoembaar kleur.
Of voorjaar vroeg met nog niet zichbaar groen
dat er toch echt wel is.
Al wat niet helder is,
eenduidig,
al te…
Illusie
netgedicht
4.5 met 2 stemmen
309 Het leven is sinds kort
alleen maar desillusie;
het toegedacht gevoel
gehoopt gedeeld
maar niets ervan blijkt waar.
Herrineringen lopen langs
en gaan naar rechts of links
van waar of niet
maar komen allen uit
bij graag gewild maar nooit geweest.…
Afscheid
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen
935 Beelden, fotos komen langs
steeds maar weer dezelfde vier.
Ik speel ze af,
bekijk ze keer op keer,
herkauw ze eindeloos
opdat een keer verteerd
ze mij geen pijn meer doen.…
Wentelen in weemoed
netgedicht
3.5 met 4 stemmen
225 Ik loop graag door een herfstig bos,
zo in de avond schemer
met een tapijt rood bruin
en af en toe een glansje geel.
De geur van rottend, dorrend blad,
geluid gedempt door druilerig gedriezel
het zicht beperkt
door vlaagjes flarden mist.
De zomer weer voorbij,
het einde van de herfst nabij,
die kondigt winter aan,
en eindigheid van…
Herfstig is mijn tijd
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
308 Ik sta nog wel in zomertooi
maar herfstig is mijn tijd.
Mijn stam, eens rank en glad
is knoestig krom.
Het bos waarin ik groot geworden ben
dunt zich steeds verder uit,
mijn takken reiken nog omhoog
maar raken nauwelijks andere meer.
Wat schaduw geven doe ik nog
maar vruchten zoveel minder dan voorheen.
De stormen van de tijd
hebben…
Gouden zonnestreepjes
hartenkreet
4.5 met 2 stemmen
348 Streepjes
streepjes zon
gouden zonnestreepjes
op de weg.
Stralen
zonnestralen
prachtige zonnestralen
op de weg.
Vleugjes
vleugjes warmte
vleugjes zonnewarmte
op mijn weg.…
Tussentijd
netgedicht
2.0 met 1 stemmen
267 Zo’n tijd
van weten maar niet voelen,
van horen zonder te verstaan.
Ik sta gewoon maar op en drentel door de dag die doorloopt in de nacht die niets meer tegen houdt zodat de waarheid binnen sluipt en ik verdrink in golven van verlatenheid totdat ik ‘s morgens
bovenkom
en zonder voelen, weet
en zonder luisteren, hoor
in tussentijd die…
Niets meer
netgedicht
3.0 met 1 stemmen
352 Zoals vergeelde fotos
van langvervlogen mensen
mij niets meer zeggen,
zo zal men
ooit,
ook mijn portret
emotieloos bezien.
Dan is er niets meer van mij over.…
Eindeloze tijd
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
182 Mijn dagen gaan nu al zo lang
in klamme regelmaat;
mijn nachten evenzo
want slapen is gelijk aan waken.
Mijn dagen, nachten gaan zo moe voorbij,
seconden traag,
tot in de eeuwigheid,
in levenloze regelmaat.
Ontdaan van alle lust tot leven
is mij mijn einde niet gegeven ;
mijn nachten-dagen gaan maar voort
in klamme regelmaat van eenzaamheid…
Weg
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
295 Nu je niet meer terug komt
lijk je nooit geweest te zijn
en blijft alleen de leegte over.
Nu alles leegte is
lost elke herinnering
zich onontkoombaar op
en is er niets meer van je over.…
Met lege handen
hartenkreet
4.8 met 4 stemmen
546 Hier sta ik dan
en heb geen woorden meer
met leeg gehuilde ogen
heb ik geen tranen meer.
Mijn bloemen heb ik bij je neergelegd
en met lege handen
sta ik hier.…
Een stukje overslaan
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
222 Mijn lief had hoge nood
van hier naar elders onderweg,
dus stoppen bij een tank station.
“Als jij nu rustig plassen gaat
en ondertussen ik een stukje rijd
dan hebben we dat alvast gedaan.”
Zoals mijn vader altijd deed, maar omgekeerd,
wanneer wij kinderen na een lange rit
nu eindelijk aangekomen wilden zijn,
dan bood mijn vader aan:…
Tinten grijs
netgedicht
4.0 met 3 stemmen
199 Mijn lief houdt niet van ‘t grijs
van regen, mist en aanverwante nattigheid.
Vandaar dat ik in stilte prijs
de schoonheid die ik zie
in lage loden lucht
die ongemerkt
in grijze regen overgaat
en rimpelloos
in ‘t even grijze wad
ten onder gaat.
Of neem zo’n rafelige nevel mist
die suggereert
wat er niet is,
terwijl een winter kale…
Een ander licht.
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
210 Een vaal-rose rozenperk
met wat hoog gras ervoor:
zo saai als saai kan zijn,
totdat het tegenlicht
van winteravond zon
het grassenpluim in rose verzweemt
en elke roos verheft
tot illusoire droom
en mij verwonderd achterlaat.…
Het hijgend hert
hartenkreet
3.7 met 3 stemmen
451 Zo’n leutig lenteliedje, wauw,
ik schud ze zo maar uit mijn mouw.
Ik heb er wel een stuk of zeven
het afgelopen jaar geschreven.
Maar een vrolijk herfstig lied,
dat lukt me om den drommel niet.
Verdriet en droefenis is niet aan te ontkomen,
melancholie druipt uit de kale bomen.
Slechts één ding doet me goed:
Het lezen van dat hijgend…
Oorlog
netgedicht
3.5 met 2 stemmen
279 Ik zie die jonge mensen
Strijden voor de goede zaak,
voor God of Allah, naar gelang.
De goede zaak begrijp ik wel
voor God of Allah echter niet
maar dat is van geen belang.
Ik zie de moordpartij en denk
het is ons niet gelukt
ze een ander ideaal te geven
of minstens dan
een andere manier om ‘t na te streven.
Ze voelen zich miskend…
Tranendal
hartenkreet
2.5 met 2 stemmen
258 Letters, woorden,
tranen aan een zijden draadje
blaadjes van een bloem:
houdt hij nog van mij ?
Zoeken, draaien,
woorden op een schaaltje,
blaadjes van een bloem:
houd ik nog van hem ?
Al die blaadjes van die bloemen
afgerukt en weggegooid
voor ‘t eeuwig vragen spel
van ja of nee.…
Het buigend riet
netgedicht
3.8 met 4 stemmen
499 Het riet buigt neer
bij elke tegenslag
en heft het hoofd
bij elke nieuwe hoop.
Maar breken kan het ook
wanneer de vrieskou binnenkomt
van moe gestreden strijd
en kille eenzaamheid.
Je zegt:
de wortels leven nog.
Dat kan best zijn
maar ‘t troost me niet.
Het is te laat
voor het geknakte riet.…
Denkend aan Nederland
netgedicht
5.0 met 1 stemmen
289 Zie ik rijen rechte bomen
die keurig mooi op hoge pootjes staan
langs nette rechte wegen
waarlangs de sloten langzaam gaan.
Steden met rechte straten
en autos rechts en links
bij al die nette rijtjeshuizen
en stenig aangelegde tuintjes.
En onder al die lijnen van rechtschapenheid
vraag ik me af
is er nog ruimte voor barmhartigheid…
Herinnerend winterbeeld
hartenkreet
3.0 met 1 stemmen
233 Dat dit je herinnering terug haalt
naar die vriesdag vol van zon,
met lichtend rijp op sprietjes stro,
en zilverwit op boom,
met licht zo stralend zacht en goud
dat bijna aaibaar langs de ramen strijkt.…
herfstige regens
hartenkreet
Er is nog niet op deze inzending gestemd.
228 Soppende en sompende regen,
druilige driezelige regen,
mottige, mistige, muizenissende regen,
striemende en stromende regen,
vuig vlagende regen,
harde, hevig huilende regen,
koude en kleumende regen,
droevig doordringende regen:
allemaal zo vreselijk nat.…
Verlies
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
290 Het vurig vlammend rood
is nu verdoofd
tot moedeloos geworden bruin.
Het schitterende licht
is nu verstoft
tot doffe onverschilligheid.
Het vrolijke gefluit
is nu gesmoord
in somber zwart gemoed.
Want ik,
ik ben niet meer
die ik nog gister was.…
Lichtende herfst
netgedicht
3.2 met 4 stemmen
197 Het herfstig licht
van druppels dauw besluierd
vernevelt
en verlicht
het zicht.
Dat zoete licht
van dotjes dons doorweven
koestert
en verzacht
het einde van de zomertijd.
Het warme gele licht
van gouden bladeren vervuld,
verstilt
en nodigt uit
tot peinzen over eindigheid.…
Het herfstig geel
netgedicht
4.0 met 2 stemmen
217 Het herfstig gele blad
belicht de rijke oogst
van peren vol met sap
en roept kom dans met mij.
De herfstig zoete zon
bestrijkt me ‘s morgens vroeg
zo super zacht
alsof het avond is.
En het herfstig droef gevoel
voor al het moois
dat binnenkort
voorbij is,
omarmt me.…
Soms
netgedicht
4.3 met 3 stemmen
196 Soms zie ik van die oude bomen
die daar al eeuwen staan
in onberoerde onverstoorbaarheid
en koester dan de menselijke gevoeligheid.
Soms zie ik van die bergen,
zo trots, onbuigbaar, groots
in sterke onverzettelijkheid
en prijs de menselijke kwetsbaarheid.
Soms kijk ik naar de sterren
zo eindeloos ver weg en koud
en onder al die kille…