Netgedichten

netgedicht (nr. 57.675):

Het buigend riet

Het riet buigt neer
bij elke tegenslag
en heft het hoofd
bij elke nieuwe hoop.

Maar breken kan het ook
wanneer de vrieskou binnenkomt
van moe gestreden strijd
en kille eenzaamheid.

Je zegt:
de wortels leven nog.
Dat kan best zijn
maar ‘t troost me niet.
Het is te laat
voor het geknakte riet.

Schrijver: Lisa Leyten, 10 november 2015

info

la-combe.com

Geplaatst in de categorie: verdriet

Verdriet

3.0 met 4 stemmen

395

Er zijn 6 reacties op deze inzending:

Naam:: Hilly Nicolay
Datum:: 21 november 2015; Verdriet duidelijk leesbaar, broos en mooi gedicht Lisa.

Naam:: geeraardt
Datum:: 11 november 2015; Mooi dit...

Naam:: kerima ellouise
Datum:: 11 november 2015; Soms is er gewoon de moed niet meer, is er lusteloze aanvaarding...Mooi Lisa.

Naam:: Bert Weggemans
Datum:: 10 november 2015; Gevoelige ode aan de menselijke kwetsbaarheid.

Naam:: hans_
Datum:: 10 november 2015; Zomaar en gewoon, de kwetsbaarheid van
het (elk) leven als metafoor gehanteerd.
Mooi Lisa.

Naam:: Marije Geerts
Datum:: 10 november 2015; misschien valt er troost te vinden
dat het riet, nu het water raakt
zwemmen wilde, zich heeft los gemaakt
niet langer hoeft te binden
en eeuwig dansen zal, nu riet
niet langer hoeft te buigen, niet?

Geef je reactie op deze inzending: