Alle inzendingen over freek de jonge

Ik bevroor toen ik je weer zag. Je sensuele contouren, je lieflijke lach. Ik denk: “Wat moet ik toch zeggen tegen haar?” Nadenkend over het antwoord, stond je al daar. Recht voor me, zo dichtbij. Zwijgend tegenover elkaar. Niemand die iets zei. “Kom op, zeg eens wat!” ging door mijn hoofd. Ik zou het ijs breken deze keer, ik had het mezelf beloofd…

Zo ver weg, maar toch zo dichtbij. De afwezigheid van de emotie, het gevoel van een kerend tij. De trillende grond onder mijn voeten, de breuk in de hemel boven mijn hoofd. Het donker nadert, mijn omgeving door iedereen gekloofd. Door de dichte mist is niets meer zichtbaar, daarbij verdwijnt mijn tast. Door het gebrek aan jou, zie ik nu het heldere…

Ik kijk omlaag naar het lege vel papier. Een pen in mijn hand. Ik kan niets schrijven in de eenzaamheid hier. Toch zijn we verwant.…

Eenmaal de Dood in de ogen gekeken, de spanning gesmoord, gezwicht en bezweken. Het werkelijke genieten en ervaren van geluk, een nieuwe pagina in een nieuw hoofdstuk.…

Lantaarnpaal, een lichtbaken, gemaakt van glas en staal. Zij richt haar stralen op de hoek van iedere straat. Waar wordt gezwegen, gehuild en gepraat. Nee, zonder lantaarnpaal is alles maar donker en kaal. Met haar prachtig gebogen nek als een zwaan, weet zij in weer of wind glorieus te blijven staan. Een netwerk van licht en kunstmatige zonneschijn…

Een boom zijn bladeren Wiegen zachtjes heen en weer Totdat zij vallen Op de aarde neer. Een vogel zijn wijs Klinkt op iedere zomermorgen Totdat zij vliegen In een gebied zonder zorgen. Een prille liefde Die begint op een mooie lentedag Blijft maar groeien Bij iedere glimlach.…

Met zweet in zijn handen en op zijn gezicht, komt na gespannen dagen een ontstellend bericht. De oorlog der oorlogen is begonnen, deze haat en woede is door de mens verzonnen. Al schietend baant hij zich een weg, een reis van lijden en pijn, rennend naar de volgende heg. Zweet sijpelt van zijn besmeurde rug, hij zal moeten vechten, er is…

De lade trek ik bezorgd open, daar ligt die ene brief. Nieuwsgierigheid is erbij in geslopen, een opening voor mijn grief. Mijn opa was een geweldig man, als wees de wereld door. Altijd was hij voorbereid, had hij een plan, liefde voor zijn familie ging altijd voor. Met tranen in mijn ogen lees ik de zinnen, bijna vier jaar na zijn dood…

Het moment waarop woorden tekort schieten, de blik op je gezicht nietszeggend is, het geluid wegvalt in de hysterie en de wereld knipoogt. Het moment waarop je omkeert om te zien wat je verwacht, te voelen waarnaar je verlangt en de teleurstelling nabij is. Het moment waarop je denkt dat alles voorbij is, het schip de haven heeft verlaten…

In het midden van de drukte waar niets gebeurt zoals ik het verwacht kijk ik op naar de sterren, waar een rust me overvalt. De bomen lichten op, de bladeren glimmen. Mijn adem is diep en lang. Ik voel mijn ogen knijpen om alles te ervaren wat ik waarneem. De wereld als geheel, waar triviale problemen lijken te verdwijnen. Een kort ogenblik…

Verbondenheid met het ongewisse, de ‘Vergangenheit’ in haar meest romantische vorm. Voltrokken, maar maakbaar door degenen die achterblijven. Een trots voor de volgende generatie. Het vereenzelvigen met vergane zielen.…

Kijken naar de wereld, door de ogen van een individu met een stil geweten, daar ligt de kern van ons wezen, het één zijn in de reinste vorm.…

Zoals het groene water en het golvenwit delft de peinzer het onderspit. De denker bezeilt de witte koppen, is door de hevige wind niet te stoppen. Waar de grijzige hemel zich verbreidt, versterkt zich het harteleed. Voor hen die zeilen en verdrinken, zal de eeuwige levensbron weerklinken.…

Dit sonnet is voor C.M. de V. Ter lering en wellicht ook ter vermaak Zij is altijd zo zeker van haar zaak En die van Hugo, Christa en van Mae Maar wacht u voor haar joviale lach Bij tegenspraak is zij kort aangemeten Zij heeft het laatste woord, zíj kan het weten En spreekt u aan op deviant gedrag Leest anderen de les graag bovendien…

Ballet van water met grote hoogten en diepe dalen. Temperamentvol, woest en rustig Reikend aan emoties Leven gevend, leven nemend cyclisch ritmisch Instrument beroerd door velen met verschillende composities Koppen snellen, schuim opwekkend volgend als dolfijnen. soms buitelend als een kinderspel, soms vlak als stoicijnen. Drager…

Vriendschap is elkaar bevragen in goede en in slechte dagen Delen is een stukje van een levend en veel groter plan. Ruimte latend, aangetrokken lachen, huilen, samen knokken Hecht niet, laat een ander vrij Uitgangspunt is zij aan zij Spiegel van onzekerheden Moed om samen op te treden Niet altijd veroordeeld tot samen een stukje lot.…

Vormloos vol de leegte voorbij geen behoefte aan het ego geen tijdsbesef Mistige flarden van vergeten landschappen verdronken oorden luchtige schouwspelen Wetend, voorbij de herinnering Ziende, voorbij het oog snelheid niet te begrenzen een schicht in een eon Klank en ritme kleurrijk geheel vloeiende bewegingen verstilde portretten…

Zielen verbinden de strijd Ongeacht de hoeveelheid tijd Als het koren rijp is is dat de tijd die gegeven is. Wie het anders wil zet het leven stil maar komt bedrogen uit het is hom of kuit Ga de weg, hoe steil of laag Beantwoord zo je eigen vraag Zo laat je je eigen koren rijpen en leer jezelf begrijpen.…

Cyclus van patronen richtingen van de wind soms zijn het sjablonen meestal iets wat ik niet vind Het Oosten, daar waar het begint Het Zuiden, mijn innerlijk kind Het Westen, wat ik ervan vind Het Noorden, van ervaringen getint Het wiel draait rond, kent vele vormen van diepe stilte tot felle stormen Elke keer een stuk gerijpt tot het…

Wanneer de een leunt, de ander kreunt, groei je beiden krom, bij elkaar vandaan. Wanneer de een leunt, de ander steunt, sta je beiden recht. En beiden, blijven staan.…

Ik ben gevonden in een schaal, is het niet schandalig? In plaats van mij als fruit te zien, maakt hij alleen een foto. Veel plus en kleur en histogram, verzadiging en crop. Dat levert dan uiteindelijk, toch nog, een schilderijtje op.…

Je zoekt en zoekt, want je wilt vinden, een schat, die vult, het gat in je hart. Je zoekt in werk, opleiding, sport. Het duurt allemaal zo kort. Kunst, lezen of muziek, hoewel uniek, nog steeds te kort. En 't vult het gat ook niet. De hemel dan? Zo heel ver weg, onmetelijk zeg. Te ver en onbereikbaar. Een veel te grote stap.…

slecht woord verliet zijn mond Met hem viel altijd iets te vieren Hij was de lijm die alles bond Ik wil afscheid kunnen nemen Bij hem zijn een laatste keer Mijn eer bewijzen nu hij hier is Strakjes kan dat dus niet meer Het is zwaar te accepteren Dat hij in stilte cremeert deze week Ik wil zo geen afscheid nemen Niet rouwen om mijn ome Freek…

Nu blinkt de straat van zilver en van goud, Waar 't zwartgelakt plaveisel hel beschijnen De winkellichten. Ver alree verkwijnen De speelse knapenkreten. Star en koud Nu staan de huizen. Achter de gordijnen, Spreken de mensen, warm en welvertrouwd, Hun liefdewoorden - Sterloos donker rouwt De regenhemel boven huizenlijnen. Zo vol die huizen…

In 't zwartomfloersd vertrek, in zilvren nacht, Op 't kleed van rouw het losgebonden haar, Alleen met hem, voor hem, met schoon gebaar, De weduw zong haar edele dodeklacht. Kon zang hem wekken met zijn tovermacht? Haar hand lag blank, een lelie, op de baar, Waar sliep wie nóg behoorde alleen aan haar - Voor 't huis drong volk, een meisje…

De arm vol bloemen, ijlt de vrouw naar 't graf,  Alsof haar stralend dáar te beiden stond, Wijd open de armen, rijzig, jong en blond, Haar lief, die haar, wie zij een hemel gaf. En hijgend buigt ze en bevend kust haar mond De naam van hem, wien dood nam van haar af. Zij lijdt voor liefde als voor een zonde straf.…

Wat kriebelt er toch in mijn been, ojee Iets wat het daglicht nog niet kan verdragen Zit stiekem onderhuids aan mij te knagen Het bivakkeert er al een maand of twee Ik ben plat op mijn buik er uitgekropen Want op één been van Vonk kan ik niet lopen…

Wat je maar zou willen willen man of vrouw, hermafrodiet slik voor nu alvast wat pillen tot je geen verschil meer ziet Dr Freek komt dalijk kijken het is druk in de kliniek want het team is energiek u zult snel een ander lijken Dit mevrouwtje wil graag ballen die meneer daar is abuis we verwisselen ze van kruis hier een hechting daar…

Toen we jonger waren hadden we in nachten als deze elkaar bemind naar de mate van onze dronkenschap en geilheid. Toen we jonger waren was het leven bloed en adrenaline. Toen we jonger waren: elke morgen een handvol ijs elke middag een parasol elke avond een paarse sjaal Ach ja, zo was het toen we jonger waren en nachten…

Ze is zo jong maar lijkt oud door de helse pijnen haar voeten zijn zo koud waarom mag zij de zon niet meer zien schijnen. Op de foto aan de muur staat een levenslustige meid met zucht naar avontuur nu wordt ze liefdevol verzorgd maar mijn hart dat schreit.…