Alle inzendingen van Theo van de Wetering

De zucht ritselt niet, toch wentelen bladeren. Herfst luidt geen klokken.…

Lavagna in het voorseizoen: zie de haven boten nog in ruste buigen naar elkaar groeten het voorjaar schraapt hoeven en sluit af en toe de ogen tegen zonlicht dat al wit wordt timmergeluiden klinken op van boten en rijken komen van verre met geschenken want de Oriënt is niet ver koks rakelen sluimerende vuren op ratelen keukengerei…

Waar is het basisboek bedrading waarin staat wat zich hier boven afspeelt? Wie kent de werking van Ontslapen ogen? Doden sluiten van binnenuit Dit is waaromheen gedacht wordt. Dit is waaromheen God wordt.…

Sedert zijn dood is mijn grootvader 0 ten hemel / 0 ter helle gevaren aankruisen graag opdat duidelijk wordt hoe dat zit. Hij was vader van velen, tuinman, burgerman uit de eeuw voor de eeuw van deze of misschien wel van toen klokken nog kunstwerken waren en nieuwe techniek. Sedertdien gingen er meer, trok mijn vader zich terug, (beleefd…

Wanneer wij elke dag voortaan dwars door de huizen konden kijken, ik hier, jij daar: wij gingen reiken naar elkaar. En ja, ik zou een hemel zien: jouw ogen glinsterden de mijne. Maar zouden bergen die al eeuwen zwijgen een antwoord hebben op de vraag of steen ook transparant kan zijn?…

Hoe vaak jij ook uit de taal opgroeit tot die ene warme naam Ik wil je het liefste ongesproken laten geheim houden want vreemde toehoorders kunnen om de hoek wachten Ik wil je het liefste binnensmonds op het puntje van mijn tong net niet gezegd…

Ik had jullie willen vergeten als bijzaak bij een spel: boom en vis, elkaars onbenaderbaar toneel Er zijn treurwilgen die hun takken hangen Er zijn vissen die springen…

Als haat van vaders zich in voren zaait, dan groeit er heet gewas en schroeit de aarde Als moeders nijd ter wereld brengen en overangst in wiegen ligt dan krijgen kinderen dunne soldatennamen Als broeders vuisten kruisen en de wind hun taal verwaait zij zich uitdrukken in fluitsignalen dan wordt de aarde doorgraven met haar eigen…

Jij die het niet meer weet, ook jij toen, jij zou zonder twijfel ook genoten hebben van het vindingrijke voedsel de suikerbietenmac, schillenburger tulpenbollenkroket behangerslijmtoetje Ook jij die het niet meer weet, ook jij toen, jij zou zonder twijfel goed christelijk hebben gebeden: Here, zegen deze hutspot met gehakt van…

Toen het weer regende en hij niet meer dronken was en er een floers over het hoogste woord lag dacht hij: god ver ik schrijf niets meer op verdom het verder. Tot hij ging luisteren en in muziek om hem heen een kosmos hangen ging: Rachmaninov d kleine terts, immens verlangen en leerde (want oren heeft wie hore) Poëzie schrijven begreep…

Videoud Ze zei spontaan verliefd James Taylor is een stuk, ik schrijf een brief Ik zei: ach kom kijk op zijn klok: te ver vooruit voor jou, het is een video van jaren her Toen viel er als sneeuw heel veel stilte als jaren voor haar Ik kon het niet helpen DVD Ze zegt het niet, ze denkt het, ja: die jeans die heupwieg,…

Het was niet voldoende: hij droomde meer dan dit droge land meer dan een herberg van verbijsterende witheid in Rhonda droomde meer dan een klank die niet de vlag uitwaaierde terwijl de rokken zwaaiden en de abanico geheimen zei: me has conquistado, nos están mirando et cetera. Het was niet voldoende: hij droomde meer dan deze oude…

Waarom niet hier een hobo? Hij wist het niet meer had de hele score nu voorzien van golven die wegspoelden, potloodstrepen die maatstrepen wegvraten. Hij wist niet meer dan dat god hem ongenadig was Er klonken in Maiernigg andere vogels er waren andere open ramen en deuren hij werd zelf groter dan zijn vest, zijn pantalon zelfs rende…

Jij, onverwachte Dood, weet jij het nog, van Elcerlijck en van zijn pelgrimstocht? Weer spinnen Nornen winter in de lucht En duiken eksters steil een curve omlaag De weg in waar zij vallen uit hun vlucht. Zeg, ongenode gast, leen mij je oor: vanuit het water en de woestenij bereiden vogeltroepen trektocht voor, vliegen met van dood geladen…

New York Buigend uit ramen zien wij groeperen een stoet tot begrafenis een trom slaat Het hoge hotel de beregende straten: een floers om mijn ziel een trom slaat De dood componeert in volledige stilte een cynische dans een trom slaat Ach, Almschi mijn lief, de nachtvlinder en de lamp: versta en begrijp. een trom slaat…

Onsterfelijke gedichten Zijn soms niet meer Dan vier regels lang.…

Hij schrijft Op weblog weetikveel: Een grote komeet En paf dag mensen Dat lost alles op. Ik heb gelezen Over rondtollend plastic In de Stille Oceaan Een hoeveelheid Groter dan Amerika & De rest van dat continent Lets sing along: (I like to be in America Ok by me in America Everything’s free in America Plastics as large as America…

Ze was een kleinschalig meisje ze is zichzelf een dijk alsof in de grote wereld geen zee te hoog gaat: heb je nu al ben je nu al Ik heb haar afgestaan aan de grote wereld omdat haar geen zee te hoog gaat et cetera…

Alles weten de grenzen de lenzen zien de ruimte van de ouderdom de afstand tot de dood het leven slagadert zich voorbij hier zijn wij en daar waren: oneven waardetijd Ik hang mijn klok op in de kerk en slinger uur na uur en werk totaan mijn zerk mijn doodsbewijs en alles weten.…

Ik draag jou in mij als de dooier in het ei: jouw liefde zal mij omgekeerd ontplooien in een mei en laten kuiken. Op de verpakking staat: voor altijd houdbaar maar moet nog ontluiken als bloem.…

Ik zag je op die en die foto in mijn eigen gezicht er zijn spiegels die altijd liegen in elk tijdsgewricht…

Er is geen bijslaap nodig als samenslaap deugt en in een groot bed afstand nog steeds warmte afgeeft Ik staar me blind wanneer ik bij je ben: de zachtheid van je haar de gretigheid waarmee je onderschuift en overtrekt.…

Laat ik het mij eens inbeelden: 1 gezellige meid en 20 klompen En dat dan als het begonnen is met veel platteland of groen en het omluisterend vee loeit ga door En dan wanneer er tussen haarspelden En hun bergen nog wordt ontbeten En zij zegt: de volgende En zij zegt: de volgende En zij de volgende zegt En zij zucht: de volgende En…

Soms is liefde steen een ravijn een mogelijke val Soms is liefde het poreuze blauw van elk rood Soms is het beter over liefde in eerbied te zwijgen Soms is het beter steen te laten gebeuren.…

Ik weet dat wij in bomen zijn uitgebroken voor groei en strekken naar elkaar en reiken in liefde. Ik weet: wij lopen vaak stuk, stuiptrekken op hars, schors en het kussen van rasp en oud hout. Toch wil ik bestaan aan de faliekant van je huid Toch wil ik zijn in de twijgen rondom waar jij ademt Vooral wil ik zijn de goudval…

Bewerk de aarde hoewel de mollen graven: wat toch is bezit?…

Spring bij nacht en ontij in zee, pleeg zelfmoord. Koester zout als talkpoeder. Verzachten kan nooit pijn zijn ook als de ziel een huid is ook als de ziel van huis is en in zee springt Koester bij nacht en ontij de zachte sprong.…

Dat is waar ik vandaan kom: kanaalervaring, besef dat er poorten bestaan en daarna Ook later oude straten opnieuw met verbazing gezien: is hier iets gebeurd, een geboorte? Wonen van vroeger weten ervan achter de warmte van roze vulva’s rechtlijnig baksteen en muizenvallen.…

Ik drijf: de Attersee rondom is glad, blank en donker Ik drijf: mijn oren aan een doop ten onder horen het gemompel van de aarde. Ik ruis mij uit het water, luister: wat dienen zich hier ongevraagd de prachtigste geluiden aan. Ik drijf in nijd: Waarom vonkt er uit het rondom van zon en avond bos en vogels zoveel muziek…

Eens was er een echo van het niets vermoedend niets. Het was doofstom blind en onwetend en zonder gewicht Toen ontstond er een ook van vermoeden en een ook van bestaan en toen ook een ook van voortaan wat de echo niet meer overzag Toch bleef het vermoeden.…