Alle inzendingen over natuur

ik zag hoe jij steeds op een bijzondere wijze contact maakte met de wereld om je heen raakte in de verte de kleur van een bloem die open was gegaan toen jij in beeld kwam streek met je hand langs de bast van een boom fluisterde onhoorbaar fijne dag lieve oom hij ruizelde zijn kroon je struikelde bijna over een steen die…

Ik hou van de wind, zei het blije lentekind, Hij verspreidt de zaadjes voor een nieuw begin. De natuur krijgt meer kleur en heeft het naar haar zin. Ik hou ook van de wind, zei het vrolijke zomerkind, Want als het vreselijk warm is en je gezicht op een tomaat lijkt, dan is het heerlijk als een briesje zachtjes langs je heen strijkt.…

De dag lag bleek neer op bleke sponde. De wateren lagen blank onder blanke avond, De lucht was stil van sprakeloze monden, de wolken waren droef van ingehouden tranen. De windevloot, de schepen van de luchtezee, Lagen alle stil voor anker aan de kimmeree. Daar was geen zonnemond de avond rood te kussen; Daar was geen teer gerucht de stilte…

ik voelde in je warme hand dromen zachtjes ontwaken uit het slapen hoorde je lach zag de rode hartjes die je in de branding had gestrooid om ons pad aan te geven we sprongen over kleine krullende golfjes probeerden het wit van de authentieke kuifjes niet te raken we zijn als goden herrezen uit het schepping bad voorbij de…

Hoe ik jouw licht van dagen en zachtheid van dingen bewonder en verwonder die je altijd weer verspreidt over stad en land tezelfdertijd glinstert het water en schittert aarde van waaruit een nieuw leven ontspruit. Het landschap met verscheidene en verschillende elementen verenigd wekt mijn lichaam meer op dan de blik uit eender welke mensenogen…

Laatst lag een zilvermeeuw in het zand Niet eens aangespoeld, maar toch dood Strijd verloren tegen een soortgenoot Misschien slachtoffer van een hond Niet aangelijnd, dus zonder band Of het kwam hier vredig rusten Eén enkele vleugel stijf omhoog Weggespoeld, straks, na de vloed En dan: vergeten, voorgoed.…

Hoe de voorbijkomende wolken met hun rustgevend geluid weerspiegelen in het water, stuk voor stuk geven zij prachtige schakeringen van allerlei kleuren terwijl hun vlakken en bewegingen zich laten meestromen met de golven van stilte en expressie. Hoe de schaduwen van bomen glinsteren of de ranke rietstengels gewoon nog overeind staan en mooi…

in de polder legde iemand je ijzeren ziel zachtjes tussen witte schermbloemen minutenlang was je gelukkig…

Zoveel als deze boom heb ik nooit beloofd: mijn schaduw is minder, mijn nutteloze insecten tieren weliger, geen konijnen nestelen aan mijn voet. Wel is mijn schors schor en hees en ik overschreeuw mijzelf dagelijks met kinderen en bladeren. Traag en moeizaam is mijn ringen en even moeizaam wen ik aan het snoeien van handen, de taal die mensen…

Er worden geen vragen gesteld geen suggesties gewekt, er wordt niet geveegd maar gestreeld eerst worden stammen van bomen gescheiden dan bladeren van scherven, pluisjes van stof de eenvoudige gebaren boezemen iets in waar het klaar is, lijkt nog niets begonnen intussen vertrokken de sprokkelaars vanzelf boog het zoekteam…

de hemel is duizelig van zonneschijn schaapwolkjes drijven in de verte voorbij ik kijk de tuin in achter het gordijn de hemel is duizelig van zonneschijn hoe dieprood de trissen herfstvreugde zijn als een vlammend tuinvuur in het dode tij de hemel is duizelig van zonneschijn schaapwolkjes drijven in de verte voorbij…

HERFSTWIND daar staat ze ‘t is nog een kind ze ziet de bomen wuivend dansen op een been in de straffe koele herfstwind in de late zonneschijn vliegen de wolken als witte zwanen om haar heen en de kleurrijke was wappert aan de lijn en zij … zij wil ook ooit zo’n ballerina zijn ach hoe eenvoudig en fijn kan soms schoonheid zijn…

Wolken schilderen in de helderblauwe lucht een stiltemoment. Wat is het heerlijk om naar hemel te kijken en zien hoe wolken jou kleurenpalet met rijk geschakeerd assortiment schitterende tinten bieden: van volmaakt witte versie tot mat zwartgrijs met een gouden randje gemengd op blauwe achtergrond. Altijd in beweging, zo los en toch nog…

het is begroeid met overal hetzelfde gras en zelden regent het, ik zoek naar de boter bloemen, mijn vette herinnering aan toen ik mis mijn bus, ik trek twee schoenen uit ik dans, en het stof stuift het zout achterna ------------------------- uit: bezonken (2014)…

Ik kom om 't groene hout. Daar is de vrede voor me, in malingen de bochtpenseelde lucht en de zon de hoge ongesteelde bloem en der hoogste bladen lucht'ge schreden. Het liggend blauwe met zijn vrouwenzeden strekt zich en lacht met de uitdove weelde verflauwend tot het niet veel meer verscheelde van warmte en wolken die het maken heden.…

jij groette en lachte naar de bomen die jij bij het tegenkomen wist te verleiden tot het spreiden van hun vele takken zodat het blad de warmte van zomerzon kon begeleiden om wat later in het jaar ruimte te gaan geven aan een vruchtbaar leven van duizenden insecten op de mooiste bloemen met als beloning…

De zee gooit wat op het strand Er komt een mensenhand Die maakt een land Heeft wel wat voeten in het zand Maar met gezond verstand Komt een land tot stand…

1] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, zonder verlangen's zucht spiegelt het, diepe stroom. 2] Blauw vlamt de lucht, groen bloeit veld en boom, diep van verlangen zucht spiegelend wit de stroom. --------------------------- uit: Verzen (1928)…

Een herfst herinnert warme dagen van zomer vandaag schijnt de zon. Hoe ontspannen en vrij het kleurrijke gebladerte als herfstvlinders wervelt op de verstilde tonen van een wind waarin een voor een woorden van verliefdheid en vreugde fluistert in ieders oor zowaar geordend en verweven met elkaar in een zacht aanvoelend tapijt op lapje grond…

stil legde zij zich neer ze krulde niet meer na een golvend leven van geven en nemen nog schuimde zij de oogst van alle bezigheden maar dat is verleden tijd het wit is weg nu spiegelt ze zon in rimpelloos weerkaatsen pas als er kinderen komen zullen zij weer golfjes maken…

waar eerst een nis was met een bronzen dak een tabernakeltje van filigraan een open schatkist voor het eiland brak een toegang die door niemand werd bewaakt een baken voor wie aankwam in de nacht daar waar de wand een eigen lichtbron had daar werd de rots geraakt het eiland brak onvast als ijs dat breekt rondom het wak de zigzaglijn onzichtbaar…

Voor Gaston Burssens Onder de maan schuift de lange rivier Over de lange rivier schuift moede de maan Onder de maan op de lange rivier schuift de kano naar zee Langs het hoogriet langs de laagwei schuift de kano naar zee schuift met de schuivende maan de kano naar zee Zo zijn ze gezellen naar zee de kano de maan en de man Waarom…

Hoog in de boom zingt een vroege vogel de dageraad bijeen. Boom - onbeschreven blad fris en groen. In de herfst telt de oude boom zijn jaarringen. Schud de boom wacht niet op plukkers - appel op je hoofd. De oogst is binnen appels en peren leken weer niet op elkaar. Het fruit van de boom heeft zijn vruchten te danken aan sterke…

waar groen het blauw bewegend bedekt groeit de natuur onder het gemêleerd wit van buiige wolken nog laagden de laatste zomerbloemen de vlakten met hun specifiek volle rijp kleuren die oplichten onder een nog warme zomerzon…

Op zondagmiddag, aan de kade van een glasgroen, Zwitsers meer: het zonlicht als een vijl, de wandelaars spits en schitterend en dui- ven, imbeciel, altijd verdwaald in kluwens, maar te lui voor angst. Er dalen trapjes naar het water, lichaam drinkend van zichzelf. Een kind staat in damp gekleed. Kom, huiver; klim als een beginner langs het flakkeren…

‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde zijn gevoed hoe vuurrood de hanggeraniums nog gloeien ‘ k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien tot de Tuinman straks alles weer gaat snoeien brengt een speelse vlinder zijn afscheidsgroet ‘k zie hoe verrukkelijk de herfstrozen bloeien die door de laatste zonneweelde…

O luchten-goud, o groen van 't woud, o verven, Die, in een laatste opglooiing van de aard, Van al het schoonst des zomers, lang gegaard, Een tooi hem toverdet, tot zacht versterven, Wat was mij nu nog al uw licht-schijn waard, Nu ik die teerste aanwezigheid moest derven? Hoe taandet ge al, gij, die aanwezig waart, Bij wat mij Eén, van ver…

nat bewogen de luxe transparante gordijnen in de hybride ruimte tussen nevel en mist waar stilte gekist lijkt te zijn omdat er druppels memoriam met afwaterende geluiden stromend afscheid namen zoals ook het grijs van het moeizaam tot ontplooiing komend ochtendlicht dat al door zon vaal werd uitgelicht…

Kleurrijk geritsel op de tonen van de wind klaar om te zweven Hoe heerlijk het is om kennis te maken met de pracht van een herfst vol onverwachtheden en verrassingen waarbij ik onder meer luister naar de bladeren die al geruime tijd ratelen of ritselen in het blauw. Wanneer op een dag hun trouwe zomergroen begint te verkleuren en mengen…

de tranen van een golfslag verzanden onvermijdelijk op het gezicht van de kust raken onzichtbaar bovendien door hun ondergang geloven wij wat verloren gaat, verdwenen is het uitzicht blijft echter boeiend, verzwolgen door de golven maar niet op slag verloren.…