Alle inzendingen over vrouwen

haar handen bevangen door stilte zij wijst geen weg richt zich op aarde waar voetsporen ontstaan, zacht en onzichtbaar haar ogen bevangen door kilte zij ziet transparant verkijkt zich op zijn gelaat nabij haar mond onbevangen blaast schelphuis van verlangen voorzichtig opzij…

Ik schil patat denk onderwijl zou zij nu ook aan 't schillen zijn? Zou zij net als toen denken: wat sta ik hier te doen? Mag ik even wat raad geven. Zelfs het jatten van patatten doet anderen leven.…

Haar hemelhoog te vereren En dan grafdiep te verachten, Kan de reinste vrouw u leren In zeven, neen, in drie nachten.…

simpelweg een koolwitje boven lavendel zijn duiken in de ogen van een vrouw vlinder op haar wimpers zijn hopeloos verdrinken in het blauw.…

ik lust je meer gekoeld gehard op smaak gebracht doordacht belegen mij ligt meer het verlokken dan het begeren reizen bekoort mij meer dan resideren ik hou van koelen en chambreren het ijs smelt ook niet in een ogenblik.…

Witte koppen slaan als een bres in de branding de dood in het zout. Je zingt als een lorelei ontvoerd uit het zoete land. * Muziek: Nina Hagen,'Seemann'…

schier helemaal ben ik je vergeten je ogen niet ik tast en vind je lippen niet je oren niet je handen voel ik in mijn haar ik zie ze niet je benen hoor ik kruisen over elkaar je buigt voorover de stoel kraakt lichtjes maar ik luister hoe je ogen om mij zweven of heb ik maar een droom geweven.…

Vandaag heeft ze haar verwachtingen en verlangens teruggegeven aan de verwekker, de prijs was te hoog onverwachtse vreugde leek te komen veel te kort, wat haar leven had mogen duren de pijn is vertrokken enkele reis,niet uitgezwaaid gemis en verlangen wieken als schaduwen voor de wind ongrijpbaar, afgedankt als het gerafelde…

flikkerende sterren zie ik als ik mijn ogen sluit wriemelende vlekken dansen alle kanten uit priemende pijnen pesten mijn kloppende kop stenen stapelen stevig zich daarbovenop zoveel zware vrachten til ik met mij mee van alles om mij heen zie ik er minstens twee een wankelend evenwicht dwingt tot stoppen mijn mankerende maag kan niets verkroppen…

Door de serene welvingen van de tuin - Zen! - glijdt een porseleinen dame het gelaat half verborgen achter een waaier. Over het halfrond van de stenen brug trippelt de dame met begeerlijk knipperende ogen. De zon en de maan - beiden wit - deinen speels aan de hemel om de blikken van de dame te vangen.…

heupen die op hoge hakken in de knieën beven lichtvoetig zweven ranke benen slanke tenen in een ludiek moment door je spel geveld weef ik om je frêle leest een stil begeren statig schrijden bevallig glijden hopeloos aan je voet bezwijken.…

Afscheid Zuster, zie, wij zijn te zeer gelijkend; Nooit zullen wij zalig zijn: een paar - Hoe ’t geluk, vermeerdring te bereiken, Altijd zelf ontmoetend in elkaar. Voel hoe zuiver wij zijn evenhogen, ’t Tederst van mijn borst jou treft en streelt. Onze nadering komt toebewogen Geen gestalte, steeds een spiegelbeeld. Voel, hoe ’t steeds…

Ze wordt zestien bijna, Liesje van de buren. Ze wordt bezien weldra en krijgt al meisjeskuren. Want als de jongens uit de straat beginnen lonken, heeft zij, de kin omhoog geeneen een blik geschonken. Ze smelten allen voor haar lange donkere vlechten die zij uitdagend zwaait: laat ze maar voor haar vechten! Ze wordt zestien bijna, Liesje…

minimaal vijf jaren veertig graden hittegolven baden in het zweet gebroken nachten liggen wachten vader dood moeder hulpbehoevend kinderen groot prikkelbaar kon ik maar beslissen sodemieter op ik wil geen heisa aan mijn lijf ik drijf…

De feministe rookt z'n pijp en draagt z'n hoeden en als ze bij hem kookt, dan is het steeds van woede. In bed is hij bij haar naar 't hoogtepunt geklommen. De vrouw komt net niet klaar en roept: 'Godinverdomme!' Hij werkt zich uit de naad. De kerel kan niet meer en richt zich op. Hij staat, maar niet z'n jongeheer. Ze krijst: 'Ik ben…

Met lange lome tred beweegt zij achter haar oogleden spiedend naar bewondering weet zij haar kansen niet gering in strak zwart, uitdagend rood of soms een kleurloos niet, met hoed of wapperende zijden sjaal ik zie hoe zij geniet.…

Zal wel weer niet liggen in beschaduwd gras onder de appelboom Eva drukt zich op en leest een boek schudt haar vroegwijs hoofd los moet even aan Newton denken ze wordt boos en draait het op zijn plek met een routineus gebaar geleerd van haar grootmamma het ook al van geen vreemde had haar rib doet zeer, zij denkt aan de eerste letter van het…

Zij waren liefst bijeen onder het koele linnen Der ruwe lakens over de brede sponde Zo dat zij omhelzende zich nog in een Tweevoudig gewaad, een legertent bevonden. Door de gordijnen woei dan de avond binnen, Een zachtzwoele die goedvond dat zij zich vonden, Maar eindelijk koel werd en week. Meestal begon de Nacht tegelijk met de insluimring…

Zij draagt haar vrouw zijn fier zij torst het soms als Hercules de aarde langs smalle paden en diepe afgronden haar vereelte voeten stevig op de aarde plantend bij de zilverberk waar verdriet haar herinnert verwijlt zij, het besluit haar eigen weg te gaan hernieuwend over putrand staart zij naar dat geheimzinnig wezen meisje…

neem nu een vrouw keurig in de vouw woonachtig in windrig westlijk Frysia sexy gespierd gelijke wel godin Freya het komt van Fitness Grou te Grouw vóórdat dagen lichten om te dauwen begint steppen roeien rekken strekken zweet ze uit poriën op secrete plekken geen moment zal haar inzet flauwen dan boent sopt lapt ze ex- en interieur stralend…

EVA: Nu bruidegom, zijt gerust. ‘k Versta wel wat de wet zeit, En beter dan gij meent. Wat stoort uw nauwgezetheid Zich om een appelbeet? dit ’s louter bijgeloof. ADAM: Helaas, wat hoor ik nu! och, waar ik stom, en doof, En blind: ontbrak het mij aan ogen, en aan oren, Zo zoude ik in die staat, ’t is droef, u zien noch horen. EVA: Niet hoger…

De dagen vlieden, de vrouwen wiegelen voorbij: jonken op een blinkende zee van begeerte.…

De bronzen kling omheuvelt ademend het schemerdal. daarachter zingt de zee een zachte dood wuivende zeilen, dromend aan de voet der weke heuvlen, deinen de tenten van het maagdenkamp, Penthesileia slaapt een laatste vrouw die haar omarmen mocht en sluimeren in ’t warme schaduwrag van hare flank, bezweken en ineengeworpen, ergens in de…

Leunend tegen niets, even toch, het lijkt alsof de ruimte om je heen zich heeft samengepakt om je te dragen en aan mij te tonen, tijdloos - eigenlijk geen tijd maar ik kan niet heen om je slow motion blikken en blozen doe ik ook van je jurk die net ontsnapte aan dit stilleven en even naar me wuift…

’t Begon op een zomernacht, bijna toevallig: Terwijl zij zich aan het venster koelde, Droomde haar lieveling bang en woelde Zich bloot. Zij vond haar, omziend, bevallig: De handen naast ’t hoofd geperst in ’t kussen, ’t Dek afgegleden, de knieën hoog En zelve in zachte boog. Zij wilde kussen, Zacht, dat ze niet ontwaakte, maar ze bewoog…

neem dat gevlinder bij de spijsvertering je bent er mooi klaar mee lieve hemel bewaar me let eens op de dames met teer gevoelsleven veel liefde te vergeven die krijten 't weer uit de eerste heeft er één tegen Allerzielen zie je de laatsten erg laat aan de rups gegaan geven doorgaans vrij baan aan de fluwelen dagpauwoog de vrouw…

En al deze vrouwen hun lachen de witte villa in een avondtuin van wandelen langs purperen struiken en bomen en al de vrouwen drinken zware wijn en gloeien op het voorhoofd van de jongen zo vragend.…

Een pril viooltje leunt tegen haar fiets, King size-sigaret losjes tussen de vingers. Ze zuigt een ellenlange teug van hete, koele mist naar binnen die dronken door de neusgaten glijdt. De bovenlip kleeft aan ’t filterpapier. Haar roze huid, een bloesem zo teer, zo teer als gerookte zalm. Een afgebladderde vioolkist steunt tegen de muur.…

Verwarring, de hete zomer is een tol, de koele bomen het water langs mijn slapen. Vrouwen, nixen roepend uit stille vijvers, de lelies van hun ogen blinden blinkend wit. Vrouwen, elfen zingend doorheen loverruisen, duizelen me zoetelings ten val. Verwarring, speelbal van de hete zomer.…

Kijk ik in haar groene ogen omringd door bloemenpracht dan kan ik slechts gaan dromen van dingen die ik nooit te nimmer had verwacht Van wilde hartstocht en van tederheid van peilloos diepe dalen waarin ik word bevrijd Van slanke witte vormen van inhalen van al zo lang vervlogen tijd Haar glimlach is verscholen Zie ik in het gezicht…