Terwijl de golfslag zich op ’t strand verliest
Raken lucht en water zich in ’t ijle,
Waar de einder zich in nevels hult
En schepen zich als stippen voortbewegen,
Gedragen door het schuim van eeuwen,
Gelaten drijvend op de grote waterplas –
Zo boven als zo onder – donker.
Dit aquarel in alle tonen grijs
Lijkt wel allegorisch voor deze laatste…
De zon gaat stralend op
boven ’t wijdse, Wase land
zo ver je kijken kan
lopen voren naar de einder.
‘l Landschap, af en toe gebed
in enkele verloren kreken,
afgezoomd door hoge bomen
die ruisend zingen in de wind.
Je ademt Reinaert ’t allenkant’,
zijn vossenstreken diep verankerd
in het wezen van de mensen
die er wonen – zwijgend en…
Voorbij razen grazende vlekken.
Weiland groen, en Friese luchten.
Door sloten verdeelde verrigheid,
waarheen gedachtengangen vluchten
In reine zwaanse taferelen,
en schaaps herkauwend stoïcijns
In plat, landelijk vervelen.
In wind wentelend gepeins.…
606
Bezig met laden