een leven aan de zelfkant
bomen ruisen groen
stammen kringen statig bos
en wuiven met hun takken
eens per jaar de bladeren los
die dwarrelen een
kleurig herfsttapijt dat
in de winter modder wordt en
het geluid van stappen smoort
niet alle bomen maken bos
ze hechten niet aan struiken
vervlechten moeilijker met
sfeer uit sprookjes van weleer
ze staan wat afgelegen alsof
ze niet om bossen geven en
groeien op als eenling aan de
rand, een leven aan de zelfkant
Geplaatst in de categorie: landschap