inloggen
voeg je netgedicht toe

Netgedichten

netgedicht (nr. 1.407):

een leven aan de zelfkant

bomen ruisen groen
stammen kringen statig bos
en wuiven met hun takken
eens per jaar de bladeren los

die dwarrelen een
kleurig herfsttapijt dat
in de winter modder wordt en
het geluid van stappen smoort

niet alle bomen maken bos
ze hechten niet aan struiken
vervlechten moeilijker met
sfeer uit sprookjes van weleer

ze staan wat afgelegen alsof
ze niet om bossen geven en
groeien op als eenling aan de
rand, een leven aan de zelfkant

Schrijver: wil melker, 29 december 2002


Geplaatst in de categorie: landschap

4.7 met 6 stemmen aantal keer bekeken 741

Er zijn nog geen reacties op deze inzending.


Geef je reactie op deze inzending:

( vink aan als je niet wilt dat je e-mailadres voor anderen in beeld verschijnt)