820 resultaten.
Island in the sun
netgedicht
Er is nog niet op deze inzending gestemd. 37 Een airbus trekt een streep
dwars door de wolken
de golven van de stille oceaan
omspoelen kringen zand in
breekbaar lint
Er gonst en galmt zo om de
paar minuten
een jet airliner - eiland in de zon
de last van passagiers is
tijdelijk
een hier en nu van wereldse passanten
Vanuit de lucht gezien is een atol
een klein en tijdelijk eiland…
Bijles
gedicht
3.1 met 26 stemmen 8.243 Vergeet niet de rivier te gedenken
die, in een nabij verleden nog, zo
bedachtzaam haar weg door het land
volgde. Ogenschijnlijk zonder moeite
wrong zij zich in alle mogelijke bochten,
gedurig op zoek naar een groter water
om daarin te onder tegaan, als vanzelf,
maar in haar monding doken eilanden op,
steeds meer eilanden, zodat ze ten…
Onze Ardennen
netgedicht
1.2 met 6 stemmen 131 Vlieg met me mee
ontsnappen aan het alledaagse
de wereld wacht
Hoe uitnodigend het is om
te kijken met het hart naar een landschap
dat zich uitstrekt met lagen van zachte kleuren en texturen
Tijd lijkt ontzettend langzaam te gaan zowaar stil te staan in deze puurheid.
Heerlijk genieten met alle zin-
tuigen in een omgeving waar ik dwaal…
Golf
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 63 Op 't kunstgras van de blaricummermeent
bij een beboste
dekzandheuveltop
met zicht op het smaragdgroen
van 't eemmeer
de bijvanck tafelberg en stichtse strand
de dode hond, kwadrant en muiderzand
staat hij met puttersclub opzij te staren
die gooi- en smijtwerk eemlander
uit baarn
zijn blik gevangen in de laatste
stop
voor 'n…
Foto op startscherm
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 73 Op mijn startscherm een foto
waarop de einder
richting Katwijk, de bocht
Ervoor een hondenoppasser
met zeven honden
die lekker vrij lopen
daarachter wij, met z'n drie,
maar niet op de foto
Jij draagt die wollen pet
en hij denkt waar gaat dit naartoe
‘k Wist niet dat ik zo zou genieten
van dit uitzicht
toen ik hem nam,
‘t strand…
Oud massief
netgedicht
3.7 met 3 stemmen 45 tijd verslijt
bergen van graniet
steen wordt zand
deemoedig wijkend
voor het veenmoeras
nieuwe levensbron
op de afgeronde horizon…
domaine particulier
netgedicht
3.6 met 9 stemmen 58 volg het geëffend pad
waar onuitgesproken woorden
de voetstappen dempen
waar ontluisterende bomen
en linten van zwijgzaamheid
onvoltooide zinnen vormen
achter de hoge heuvels
van misplaatste trots
bepalen leestekens de grens
juist daar in het land van
zeggen en schrijven spreekt
men de taal van dichters...…
Fleur de Sel, la reine des lacs roses
netgedicht
4.2 met 6 stemmen 120 Ver afgedwaald van de zee
heerst zij over les lacs salés
Getooid in zacht roze wit en blauw
knispert deze koninklijke kristallen vrouw
Een geurig paars lavendeltapijt
omringt haar lacs roses waterrijk
Odin en Helios haar bovenaardse goden-vrienden
op de knieën de sauniers als scheppende bedienden
Un roi flamant rose vliegt rechtlijnig…
Skyline
netgedicht
3.0 met 1 stemmen 23 De Brug als verbinding
Tussen Zuid en Noord
Met de Toren als peiler en
Vervolgens 't Slot
De Toren als bruggenbouwer
Tussen hemel en
Aard'. Daar je nooit echt weet of de
Ander bestaat
Zowel Brug, Torens als
't Slot bestaan; skyline
Zaltbommel, hoog uittorenend
Boven die soms woeste Waal
>>>
Fictie kan herstellen
Dus rechtzetten…
Barinees
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 43 Ik zie, omringd door stenen, door jouw ogen
Een grafkamer van wel tweeduizend jaar
Ik ken ze wel, toch kon ik 't niet geloven
Hoe is het mogelijk, wat deed hij daar
Was er geen Barinees die 't licht kon doven
Te veel respect voor doden meegewogen?
Ik ben een Baarnaar en geen Barinees
Als Tukker ben ik niet in Baarn geboren
Ik woon en…
[ In oranje licht ]
netgedicht
5.0 met 1 stemmen 71 In oranje licht
zoemt ’s nachts heel het wijde land:
het gasveld staat aan.…
laten gaan
netgedicht
4.3 met 3 stemmen 69 in kleurenhoutsnede
zonder titel
varen we door
een stroomlandschap
we zien
stormschade
in olieverf
op doek
we kijken naar
de zwarte golfbreker
basalten wachter
aan zee op doek
hoe het water
beschrijven haar tinten
haar tonen met
blauwzwarte inkt
de schittering van
zilveren strepen
onder een tere
witte lucht
hoe…
De rechte weg
gedicht
4.3 met 3 stemmen 2.716 Je stelt je op een weg in als een liniaal,
maar rijdend door het landschap van Noord-Frankrijk
geven de kaarten alle van bedrog blijk:
wij ronden bocht na bocht - maar verticaal,
waardoor wat ons omringt te kantelen lijkt
als wij de hoeken omslaan naar beneden.
De heuvels openbaren zich allengs als treden.
Een trap die om en om naar aarde en…
Sporensneeuw
netgedicht
4.5 met 15 stemmen 81 ik herken de sporen in het akkerland
de ijskoude winter die er heeft gezaaid
ze droeg koren, tarwe en werd verfraaid
nu heeft ze alleen hem als onderpand
in haar kamers huist men al dagenlang
waar geveegd werd op het vergane tapijt
dat mossen, en menig paddenstoelen slijt
en dichte mist had als enige behang
mistroostig oogt mijn bewonderde…
De laatste pont
gedicht
3.2 met 28 stemmen 10.512 Een klok slaat aan de overkant. 't Is laat.
Je telt de slagen niet, je kunt ze dromen.
De jaren lopen, denk je, ook wel zonder dat.
Tot hier was er een weg. Die eindigde in wat.
De Dordtse Kil, de Rijn, de Nijl de Lethe,
Deze omgeving is in wachttijd opgelost.
Je hebt de laatste pont gehaald, voorlopig.
Vroeger ging die precies om middernacht…
Helder
netgedicht
4.2 met 5 stemmen 115 wit is de jurk
in het stille ochtendlicht
wit de wapperende vlag
uit de kapot geschoten muur
wit de woedende knokkels
van de gebalde vuist
wit de gevangen geesten
in een web van rokerige mist
wit is het gelaat
dat in de ijle verte staart
wit het roerloze doek
dat leeg op beelden in pigmenten wacht
wit is de razende storm
die…
Bloesem
netgedicht
4.2 met 5 stemmen 137 zachte regen beroert
de delicate schoonheid
van huiverende kersenbloesems
op ranke twijgen wiegen witte vogels
wij lopen uit de langgerekte dag
jij fluistert dat we
voor geluk zijn geboren
de bergen hullen zich in wolken…
Stilte
netgedicht
4.7 met 29 stemmen 602 Over afstand gedragen
geen geluid, geen grenspalen
langs wegen met snelle schreden
het beter horen achtergebleven
een gewillig oor
laat zich graag aanhoren
hoewel het vaak anders betaamd
niet zozeer de harde woorden
daar ‘t hoorbare te wensen laat
stilte gelijk kleurloze bloesem
is aandacht dat vroeg ontwaakt
eenmaal een rijpe kers…
Osibisa
netgedicht
3.0 met 5 stemmen 76 Op Google maps zocht ik het Nyosmeer
De stikvallei in centraal Kameroen
Ik liet het staan, ging toen iets anders doen
Weer terug op maps stond er geen letter meer
Wel stond het continent leeg
op de kaart
Een grote olifant die mij aanstaart
Met huidplooien - er stonden
namen in
Sudan Egypte Tsjaad Nigeria
Zuid-Afrika Malí Congo-Kinshasa…
Gaia's taiga
netgedicht
2.9 met 8 stemmen 74 Ooit in een ondenkbaar ver infinitum onder gaia's
taiga in galactica
dwarrelden microscopische nonspecies van darwin en crusoë
in de wereldzeeën
wortelden zich als outcast vast
in miljardenvoudige neuronen
in de spermatozoïdenrijke tussenwervelschijven der gigantomammo's, in het mineralenrijk der algen
in ongenaakbare toppen der…
Nederland verdroogt
hartenkreet
3.0 met 2 stemmen 176 Onheilsprofeten laten u weten
dat ons landje verdroogt
Het grondwaterpeil zakt
Aardappeltjes verpieteren
De bodem is craquelé
Gebroken poten bij het vee
Rijn en Maas worden wadi’s
Schepen met roestige ribben
liggen vast in droge gracht
Getuigen van vergangen tijden
waarin handel welvaart bracht
Zoute kwel rukt op
Grachtenpanden scheuren…
Oostendetanka
netgedicht
3.4 met 5 stemmen 70 Lucht en zee en strand
verdwijnen in grijstinten.
De man en de hond,
zwarte stippen in front,
zorgen voor de vaste grond.…
Leestekens in een landschap
netgedicht
4.4 met 10 stemmen 106 in het verrafeld landschap
aan de rand van het bestaan
zweeft een gier om de dode
ontdaan van het zware pak
gaf de dood hem vleugels
verdwenen verten
van zwervende gedachten
de tijd met duizend wijzers
uitgewist in de horizon
in de open levenloze ogen
het stukgehamerd hart
staat het landschap geschreven
laat in teisterende wind…
Mijmering in trein
netgedicht
2.7 met 3 stemmen 81 Ik zat in de trein
En las de gedichten van ieder
Sloot m'n ogen en
vroeg mezelf af waarom
ik ze las en hoezo
overdacht wat dit wel was
Keek uit het raam toen
en zag de bomen als de gedichten,
de sloten ertussen,
gedichten als weilanden
als donkere wolken
dan weer electriciteitspalen
Als een gezellige bossage,
een kale industriewijk…
Sereen domein
netgedicht
2.5 met 2 stemmen 108 Bomen als gebouwen.
Geen beweging van wind.
'Wij staan hier op vertrouwen,
vertaald in groei - al jaren.'
Geen vogel laat zich horen.
Vertrokken naar akkerland.
Geniet van zijn conditie
vòòr de kou straks toeslaat.
Roerloos ontvangen de bomen
signalen uit een oorlog...
Zenuwachtig gefluister.
Ineens knapt er een tak...
Toeristen op…
METAMORFOSE
netgedicht
4.7 met 3 stemmen 128 landschap was jij hier
ademde jij hier niet
was jij niet onbegrensd?
landschap van sterrenfonkeling
sluimerende bomen
bergtoppen in mist gehuld
landschap van gekleurde wolken
moedeloze hemels
drager van mythen en sagen
landschap van haver en rogge
eindeloos ontvouwen van
nabije dingen en verder weg
landschap was jij hier
ademde…
Sporen
netgedicht
2.0 met 3 stemmen 88 De rimpelingen en de sporen,
de verten in de horizon verloren
het steeds veranderende
van 't strand, de zee,
dat neemt het oog,
de lens voortdurend mee
Ze zijn daarom zo blij
als 't zand er vers en eventjes
gaaf uitziet
dat laaft het oog,
biedt rust,
een overvloed van vree…
Kom
gedicht
3.7 met 21 stemmen 9.080 Stenen hebben een hart van brand.
De tweede regel is verdampt
in wind zo hard dat ik in elke hand
een steen moet dragen
staand op de kraterrand.
De eerste regel ging verloren
in mist boven de weg, rook-
slinger door het land.
Vuurslag, geweld van vallen.
Ontelbaar maal toeval, gestapeld
wegwijzer naar meer, verder, altijd
dezelfde afval…
IJzel en brem
gedicht
3.2 met 11 stemmen 5.591 In de hoekjes van de ogen huilt het
Zienderogen werd de winter een keel
Het is de keel van de winter die krast
De brem op de akkerrand lijkt bevroren
De brem op de akkerrand leek geelzwart
Winter hurkte als een kraai op het dak
Zwart en geel en kraste uitzinnig
Toen ijzel op de straatweg tokkelde
IJzel tokkelde op de straatwegen toen
De…
Kap
gedicht
4.2 met 64 stemmen 9.149 Ze braken het bos
af: boom voor boom
gingen ze tegen de grond,
de dennen.
Zo klein als ik was
keek ik plotseling
doodgewoon over hen heen.
In het nieuwe licht rezen
wijken op, wegen kwamen
en gingen overal naar toe.
Die sloeg ik dan ook in.
De bomen achterna.
-------------------------------
uit: 'Weg, wegen', 1985.…