Alle inzendingen over Niks-Frits

Ik vraag me af: heeft het zin om haar verjaardag te vieren, want: Ze weet niks meer. Ik vraag me af, wat geef je iemand die niks meer weet, behalve af en toe haar naam? Want ze weet niks meer Ik vraag me af, wat er in dat hoofd omgaat, als ze een gebakje te eten krijgt, ze is immers jarig? Maar ze weet niks meer.…

Ze zegt, mag ik even, Ze zegt, je moet even Ze zegt doe dit nou Ze zegt, laat het nou Ze zegt: Ze zegt eigenlijk niks meer Ze zegt niks inhoudelijks meer Ze zegt niks meer zonder boos te worden Ze zegt niks zonder je een schuldgevoel aan te praten Maar: Zei ze nou maar wat!…

Ze zijn uit elkaar hoe moet het verder dan maar ik hoor liever helemaal niks…

Geef jezelf eens vleug'len. Stijg hoog in de lucht. Laat je niet beteug'len in die snelle vlucht. Er is meer dan treuren om een droeve dag. Er zijn hemeldeuren waar je binnen mag. Er is licht en luister, veel meer dan je denkt. Dring maar door het duister tot de zon je sterkt. Vlieg maar naar de hemel met een forse slag, waar je '…

Ik ga met jou tot aan de poort en in je laatste nachten zal ik daar blijven wachten tot je een hemels welkom hoort. Ik zal wel bij je blijven staan totdat we moeten scheiden. Er is geen plaats voor beiden om samen door de poort te gaan. En bij de allerlaatste groet zal ik je hoofd neerleggen en zacht als afscheid zeggen: Vaarwel, tot…

Ik heb duizend dingen willen zeggen, maar ik wist alleen niet hoe. Ik heb duizend wegen willen volgen, maar ik wist niet waarnaar toe. Ik heb duizend vragen willen stellen, maar geen mens die een antwoord wist. Ik heb duizend maal een raad gegeven, maar me menigmaal vergist. Ik had elke dag wel duizend plannen en vervulde er geen één. Ik…

Ik zag een bron haar schoonheid tonen zo dikwijls als ik er bleef staan en stil zag ik haar waterstromen uit diepe gronden opwaarts gaan. Ik zag een bron haar schoonheid tonen in wat een liefd'rijk harte biedt, aan zegeningen die er wonen en offers die een enk'ling ziet.…

Er zijn nog altijd wond'ren, al zie je ze niet elke dag. Je moet er oog voor hebben, zodat je ze beleven mag. Soms kun je maanden tobben, terwijl je nergens uitkomst ziet en eig'lijk wordt je leven een weg vol angsten en verdriet. En toch zijn er die wond'ren, de kleine vreugden naast je pijn, die zorgen dat je samen nog opgewekt en…

Denk eens met je hart. Zet maar het verstand, dat je dikwijls plaagt, even aan de kant. Buiten loeit de wind, is het guur en koud en te veel verstand warmte tegenhoudt. Denk eens met je hart als je zorgen ziet. Het geeft meer gevoel dan verstand je biedt. Vaak is het één woord dat de ander raakt, hem of haar ineens weer gelukkig maakt…

Geef je verdriet maar een plaats, een plekje waar het kan blijven, door in een rustig moment al wat je smart te beschrijven. Lees en herlees ze dan maar, die onverwerkte gedachten en geef de jaren de tijd jouw diepe wond te verzachten. Geef je verdriet maar een plaats. Het kan zo onnoem'lijk schrijnen, als alles wat je bezat zomaar ineens…

Geef je maar gewillig over, leg maar al je lasten neer. Je hoeft echt niets meer te vrezen nu je opgaat naar de Heer. Alles kun je achterlaten, je bent vrij van elke druk en na jaren van beproeving smaak je dra het hoogst geluk. Geef je maar gewillig over en leg al je zorgen af. Je kunt onbelast betreden 't hemelrijk dat God je gaf. Wat…

Ik heb de zee met haar gevechten, haar brute krachten lang aanschouwd, hoe zij met nietsontziende golven de bange kuststrook heeft benauwd. Ik heb gezien hoe zij vernielde wat haar geweld dorst te weerstaan en toch, na eindeloos geworstel, moest wijken en ten onder gaan. En dagen later zag ik hoe zij in rimpelloze tooi verscheen. Haar woeste…

Ik zou nog zo graag wat liefs willen zeggen, mijn kinderhand blij in vaders hand leggen of stoeien met hem, een spel met hem spelen of stil mijn verdriet en zorg met hem delen. Ik zou nog zo graag een lied met hem zingen of luist’ren naar hem, naar allerlei dingen, wat ik niet begrijp hem vriendelijk vragen, misschien wel zijn last…

Ze wandelt in een wereld die niet zo ver meer reikt. Het is een land waar ’t leven steeds dieper van haar wijkt. Ze ziet er nog wel bomen, maar die zijn dor en kaal en soms hoor je haar spreken in ’n onbekende taal. Je hoort als je goed luistert, dat ze in stilte huilt en bij haarzelf vanbinnen voor de gevaren schuilt. Ze is een huis waar…

Het is zo stil geworden, zo angstig om je heen en al je vele zorgen draag je welhaast alleen. Die eens je vrienden waren, daar hoor je niets meer van en vaak vraag je vertwijfeld hoe dit nu zomaar kan. Het is zo stil geworden, want niemand heeft nog zin jouw lang verhaal te lezen en dan vanaf ’t begin, om eens heel goed te luist’ren en…

Zo, eens even rustig zitten op dat bankje in ’t plantsoen, kijken of ik voor een ander die erbij komt iets kan doen. Wellicht naar veel woorden luist’ren met een hart dat openstaat en wat vrede achterlaten als de ander verdergaat. Zo, eens even rustig zitten naast die welgestelde heer. Zou hij soms wat aanspraak zoeken? ’k Zie hem al de…

Hij kijkt er toch iets anders tegenaan. Ik zie slechts de familie Jansen, terwijl hij denkt: ’k geef hem nog dertig jaar, mevrouw heeft toch iets minder kansen. Ik denk: wat kijkt mijnheer van Dam toch sip en hij weet: ’t is de tonsillitis. Ik zie de mens en hij daarbij de kwaal, de zwakke darm en de bronchitis. Ik denk: de Bruin heeft zeker…

Vaders navigatie is een feilloos instrument, als je ver op reis gaat en de juiste weg niet kent. Je hoeft nooit te vrezen dat je hopeloos verdwaalt, als je maar goed luistert welke route wordt bepaald. Gaat het net iets anders zoals op de borden staat, moet je soms zelfs keren aan het einde van de straat, volg dan toch de stem maar die…

Ik zou je zo graag willen helpen, maar eigenlijk weet ik niet hoe. Misschien door eens even te zwijgen, want praten, dat maakt je zo moe. Je hebt me nog laatst, toen ik belde, je vragen en zorgen gezegd en zonder het antwoord te weten heb ’k stil weer de hoorn neergelegd. Ik zou je zo graag willen helpen, iets dragen van al je verdriet.…

In dat kleine winkeltje twee versleten treetjes dalen en voor een bedroefde ziel eventjes wat liefde halen. ’t Winkeltje staat overvol, er is echt een ruime keuze. Om te vinden wat je zoekt kun je rustig volop neuzen. Kijk, hier is een vak met troost en daarnaast ligt mededogen, onsjes warmte en begrip zijn al keurig afgewogen. Vader zegt…

Zoenen doe je bij een aankomst, maar ook weer als je vertrekt, want ik heb nog nooit ervaren, dat een zoen wordt geplaybackt.…

Op het standbeeld aan het einde van de boulevard richtte je me op. En hoewel de lampen schenen zei je dat geen mens ons zag. Het zou kunnen dat er waren. Tentdoek maakte het lantaarnlicht tot strepen op je lijf, ze bewogen mee en los op je tijgervel en vielen af als we het terras weer zochten. Vrienden van je in dromerige zalen vol…

Nick Drake opgezet, hij komt binnen en neemt direct zijn plaats in. "When the day is done" is na mijn werkdag iets anders dan wat jij ermee bedoelde, voor mij is het een glimlach. En jouw "which will" gebruik ik, je moest eens weten, om even bij te komen. Ineens, steeds weer ineens ben je er even bij. En anders ben je op te roepen…

De nieuwjaarsduik in Schevingen Jij zoon, 14, zou er even in Ik zei nog, weet wel waar je aan begint, er zijn op nieuwjaarsdag veel andere leuke dingen. Maar toch, je ging en ik keek mee, en had het koudste van ons twee.…

morgen is de sneeuw weer weg misschien vanmiddag al het is geen tijd voor bladeren die er anders nat gelegen hadden en de wind de wind neemt mee en jij somt op wat er gebeurt en weet ook niet waar het eindigt achter de boomgaard zoeken de meerkoeten elkaar weer op twee bij twee, je zag het samen kwamen we het tegen we fietsten naar huis…

vanuit je bed kijk je naar water de rivier met de aalscholver herinner je je later je bent mijn lieve meisje met de mooie dromen, mijn eigenwijsje, die de wormpjes die naar boven komen bedekt met aarde, een heel zacht laagje de noten raapt en drie er van bewaart en dan vraag je hoe lang het duurt voordat het bomen zullen zijn en hoeveel bomen…

ik draai in die ochtend achtervolgd door dubbelbock en medefietsers de eerste hellingen weer op bossen vol met bomen beloven me hun goede wil wolken mist en dunne druppels, flarden roes versterkend, vleugels en ik dans omhoog met volgezogen benen bovenop ben ik verloren vast gegrepen glijd ik door tussen resten sneeuw de muren…

argeloos gevonden woorden, wat gezet op rij tot regel wordt naamloos roepen ze een beeld op en weten dat ze met elkaar, samen zoveel sterker staan regels mooie woorden ingezet om wat te zeggen timide schuift een woordje op om mee te doen met meer vertellen, een beetje, lichtjes aangedaan één voor één een stapje verder samen naar een eenheid…

Vandaag de herfst bezocht, niet moeilijk om te vinden. De zon hielp een handje en maakte er een mooie dag van. Veel kleine paadjes gevonden en uitgeprobeerd. Paddestoelen gezien, de echte, rood met witte stippen. Eén keer stonden er zelfs drie bij elkaar. De benen waren ook al in de herfst. Ze hielpen met verkennen tot ze er genoeg…

Ik blader nog eens in mijn jaarboek. Het lukt haast niet het dicht te slaan. Er zijn als ik bewogen rondkijk veel beelden om bij stil te staan. Zowel de zorgen als de vreugden gaan als een filmband langs mijn oog. ’k Zie naast voorbije wolkenvelden een lichtstraal aan de hemelboog. Kijk, op een maanden oude foto lacht een beminde mij nog…